ΕINAI AΠΟ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ ο Γιάννης Αντετοκούνμπο; Ανήκουν τα επιτεύγματά του, η νοοτροπία του, η συμπεριφορά του εντός και εκτός παρκέ, ο τρόπος του εν γένει, σε άλλους κόσμους, σε πεδία μεταφυσικά ή υπερφυσικά; Ποιος ξέρει; Ίσως το μεσαίο του όνομα (Σίνα-Ούγκο, που σημαίνει «ο αετός του θεού» όπως έχει επισημανθεί) να μην είναι τυχαίο. Ίσως κάποια στιγμή, αυτός ο τόσο προσγειωμένος τύπος, να ξεμπερδέψει οριστικά με τους νόμους της βαρύτητας και να αναληφθεί στα άστρα τρυπώντας την στέγη του Forum στο Μιλγουόκι, εκεί όπου έχει ήδη επιστρέψει μετά από άλλη μια εντυπωσιακή εμφάνιση προχθές στο Φίνιξ, για να ηγηθεί της ομάδας του στο ένα ή τα δύο τελευταία παιχνίδια της σειράς των τελικών του NBA, που όλοι ελπίζουμε να λήξουν φέτος με τους Μπακς νικητές και τον ίδιο απόλυτο θριαμβευτή.
Όλοι; Ίσως όχι όλοι. Πάντα θα υπάρχουν ανάμεσά μας οι μισερές προσωπικότητες όπως ο φαιδρός Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που είχε το θράσος να ειρωνευτεί κάποτε τον άνθρωπο που μόνος του χάρισε ένα πολυπόθητο πολυπολιτισμικό στίγμα στον παραδοσιακά μίζερο και αβάσταχτα εσωστρεφή τόπο μας και έκανε τα αμερικανάκια να φοράνε φανέλα που γράφει μπροστά Hellas και πίσω το όνομά του.
Μετά το τέλος του παιχνιδιού ο Γιάννης σχεδόν δεν μπορούσε να μιλήσει από τις έντονες κράμπες που τον είχαν καταβάλλει ως συνέπεια της υπερπροσπάθειας. Και πάλι όμως είχε να πει κάτι κάτι σοφό και ουσιώδες: «Όποτε αυτή η ομάδα είναι ταπεινή, αυτή η ομάδα είναι επικίνδυνη».
Ναι, μπορεί να ενισχυθεί κι άλλο τις επόμενες μέρες ο μύθος του Γιάννη (ή του Giannis) που εν προκειμένω δεν είναι παρά η πραγματικότητα, η αληθινή ιστορία του παιδιού που έχει καταγραφεί πιτσιρικάς να δηλώνει ως παίκτης του Φιλαθλητικού Ζωγράφου και ενώ ήταν ήδη εκθαμβωτικά του χαρίσματά του, ότι «δεν ασχολούμαι με αυτά που λένε για μένα, εγώ θέλω απλά να παίζω μπασκετάκι».
Μια δεκαετία σχεδόν αργότερα, το έχει φιλοσοφήσει ακόμα περισσότερο παραδίδοντας στις συνεντεύξεις τύπου πριν και μετά από τους αγώνες, μικρά σεμινάρια αυτοπραγμάτωσης, ορθής αντίληψης και υγιούς συμπεριφοράς. Ερωτώμενος από δημοσιογράφο πριν από τον κρίσιμο προχθεσινό (πέμπτο) αγώνα εναντίον των Suns, πώς έχει καταφέρει στα 26 του να έχει χειραγωγήσει τόσο αποτελεσματικά τον εγωισμό του, αντίθετα από άλλους σούπερ σταρ που δεν το καταφέρνουν ποτέ πριν από τα 30 (αν το καταφέρουν), ο Γιάννης Αντεντοκούμπο είπε, μεταξύ άλλων τα εξής, πάντα με τον χαρακτηριστικά ειλικρινή και στοχαστικό τρόπο του:
«Νομίζω ότι η απάντηση έχει να κάνει με την ζωή την ίδια. Όταν επικεντρώνεσαι στις επιτυχίες σου – έκανα αυτό, έβαλα τόσους πόντους – όταν κολλάς με το παρελθόν, αυτός που μιλάει είναι ο εγωισμός. Από την άλλη, όταν εστιάζεις στο μέλλον, σε κυριεύει η έπαρση: στο επόμενο παιχνίδι θα κάνω αυτό, εκείνο, το άλλο. Εγώ προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο παρόν. Αυτό είναι σεμνότητα. Θεωρώ ότι είχα ανθρώπους στη ζωή μου που με βοήθησαν σε αυτό. Αλλά αυτή είναι μια δεξιότητα την οποία προσπαθώ να τελειοποιήσω. Και μέχρι στιγμής αυτή η αντίληψη δείχνει να λειτουργεί, συνεπώς δεν πρόκειται να την εγκαταλείψω».
Μετά το τέλος του παιχνιδιού, γύρω στις 6.30 το πρωί ώρα Ελλάδος, που βρήκε την ομάδα του νικήτρια, υπό την σεμνή αλλά επιβλητική καθοδήγησή του, ο Γιάννης σχεδόν δεν μπορούσε να μιλήσει από τις έντονες κράμπες που τον είχαν καταβάλλει ως συνέπεια της υπερπροσπάθειας. Και πάλι όμως είχε να πει κάτι κάτι σοφό και ουσιώδες: «Όποτε αυτή η ομάδα είναι ταπεινή, αυτή η ομάδα είναι επικίνδυνη».