Η προσφορά της Κύπρου στο ευρύτερο ελληνικό τραγούδι είναι τεράστια. Από την εποχή του Μιχάλη Βιολάρη, του Δώρου Γεωργιάδη και της Άννας Βίσση, μέχρι την πιο πρόσφατη της Αλέξιας, του Αλκίνοου Ιωαννίδη και του Μιχάλη Χατζηγιάννη, η μεγαλόνησος μάς τροφοδοτεί συνεχώς με ιδιαίτερες και ξεχωριστές φωνές. Μία από αυτές της φωνές, τις εξαιρετικές, είναι και της τραγουδίστριας Παμπίνας Κοντέα.
Η Κοντέα παρότι έχει μια υπερ-δεκαετή πορεία στη μουσική (ένα άλμπουμ της με τραγούδια του Γιώργου Κριμιζάκη είναι διαθέσιμο από το 2009) δεν είναι ακόμη όσο γνωστή θα έπρεπε. Και είναι βασικά οι εμφανίσεις της στην τηλεόραση, όπως τα λίγα τραγούδια που ερμηνεύει, ανά διαστήματα, στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου «Στην υγειά μας ρε παιδιά» (πιο παλιά στον Alpha, τώρα στον ΣΚΑΪ), που την έχουν φέρει κάπως πιο μπροστά.
Παρότι λοιπόν παρακολουθώ αρκετά χρόνια την Παμπίνα Κοντέα δεν είχα γράψει μέχρι τώρα κάτι γι' αυτήν. Ίσως γιατί περίμενα να την δω να ανεβαίνει ακόμη πιο ψηλά σαν φωνή, σαν ερμηνεία και σαν ρεπερτόριο, ίσως γιατί περίμενα να την ακούσω σε κάποια συγκεκριμένα τραγούδια –παλαιότερων εποχών–, ώστε να βεβαιωθώ για την αληθινά μεγάλη της αξία. Τέλος πάντων, δεν έχουν και πολλή σημασία αυτά. Σημασία έχει μόνον η φωνή και οι ερμηνείες τής Κοντέα.
Κάποιοι έχουν φθάσει στο σημείο να την αποκαλούν ακόμη και «νέα Μοσχολιού», ένας «πολύ βαρύς» χαρακτηρισμός οπωσδήποτε, αλλά δεν έχουν άδικο!
Φυσικά, ο κόσμος που ακούει την κύπρια τραγουδίστρια, στην τηλεόραση βασικά, και σχολιάζει στα σόσιαλ μίντια και στο YouTube, παραμιλάει! Διαβάζεις απίστευτα λόγια και επαίνους, που εν πολλοίς είναι αιτιολογημένοι. Κάποιοι έχουν φθάσει στο σημείο να την αποκαλούν ακόμη και «νέα Μοσχολιού», ένας «πολύ βαρύς» χαρακτηρισμός οπωσδήποτε, αλλά δεν έχουν άδικο!
Η Κοντέα είναι ένα... ιδιαιτέρως κουρδισμένο βιολοντσέλο – για να θυμηθούμε κι εκείνη την μνημειώδη φράση με την οποίαν είχε περιγράψει, κάποτε, ο Μίκης Θεοδωράκης την θεία φωνή της Μοσχολιού (η φράση ανήκει στον Θεοδωράκη και όχι στον Χατζιδάκι ή τον Ξαρχάκο, όπως γράφεται από εδώ και από εκεί – το έχει πει δε, σε συνέντευξή της, το 1972, η ίδια η Μοσχολιού αυτό).
Είναι λογικό λοιπόν ο κόσμος να ζητάει απ' αυτήν, από την Παμπίνα Κοντέα εννοώ, να αποδίδει τις επιτυχίες της Βίκυς Μοσχολιού (στις οποίες η κύπρια τραγουδίστρια διαπρέπει!), όμως και άλλα τραγούδια «πηγαίνουν» στην φωνή της – ακόμη και λαϊκά. Προσωπικώς, θα ήθελα να ακούσω σε δίσκο την Παμπίνα Κοντέα (με τη φωνή της στο στούντιο) να τραγουδά Στράτο Διονυσίου – νομίζω πως θα έσκιζε σε κάποια τραγούδια του, προσεκτικά επιλεγμένα! Αν το θέλει η ίδια και αν μας διαβάζει κάποιος παραγωγός ας το τσεκάρει κι ας το προχωρήσει... δεν θα χάσει.
Κρατήστε τώρα την αναπνοή σας... βουβοί και μόνοι.
Παμπίνα Κοντέα - Άνθρωποι μονάχοι
Φρόντισα να επικοινωνήσω με την κ. Κοντέα, λίγες μέρες πριν την καραντίνα, κι έτσι της ζήτησα να μας ετοιμάσει ένα βιογραφικό της και ν' απαντήσει σε μια-δυο ερωτήσεις μας, ώστε να την γνωρίσουμε ελαφρώς καλύτερα. Ορίστε λοιπόν...
Η Παμπίνα Κοντέα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λάρνακα της Κύπρου από γονείς πρόσφυγες, από το κατεχόμενο χωριό Κοντέα της επαρχίας Αμμοχώστου. Τα εγκύκλια μαθήματα παρακολούθησε στη γενέτειρά της. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Frederick Institute of Technology Audio Visual Communication. Η ενασχόλησή της με τη μουσική οφείλεται στον πατέρα της, ο οποίος την μύησε στη μουσική και στο τραγούδι, αφού και ο ίδιος ήταν ψάλτης. Πήρε μαθήματα κλασικής κιθάρας, σολφέζ, θεωρίας μουσικής, καθώς επίσης και μαθήματα βυζαντινής μουσικής. Έχει συνεργασθεί με πολύ αξιόλογους συνθέτες και τραγουδιστές, όπως οι Γιώργος Χατζηνάσιος, Μαίρη Λίντα, Σταμάτης Κόκοτας, Άγγελος Διονυσίου, Μιχάλης Χατζηγιάννης, Σταύρος Σιδεράς, Γιώργος Κριμιζάκης κ.ά. Η τελευταία δισκογραφική δουλειά της φέρει τον τίτλο «Δον Κιχώτη του Θερβάντες» και κυκλοφόρησε από την Minos-EMI/Universal, σε στίχους και μουσική του Σταύρου Σιδερά. Έχει παρουσιαστεί στο ΡΙΚ, σε ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, στο διαδικτυακό μουσικό κανάλι Get Greek Music, ενώ τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται συστηματικά στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου «Στην υγειά μας ρε παιδιά», των παραγωγών Βασίλη Λάσκαρη (που έφυγε από την ζωή τον Μάρτιο του '19) και Βίκυς Λάσκαρη.
— Κυρία Κοντέα, ποια είναι σήμερα η δυνατότητα ενός νέου τραγουδιστή να εξελιχθεί στην Ελλάδα; Πόσο δύσκολα ή λιγότερο δύσκολα είναι τα πράγματα σε σχέση με το παρελθόν;
Είναι αλήθεια πως οι δυνατότητες και οι ευκαιρίες για να εξελιχθεί ένας καλλιτέχνης στις μέρες μας, ειδικά στο είδος του τραγουδιού, όλο και δυσκολεύουν.
Στο παρελθόν υπήρχαν οι δισκογραφικές εταιρείες, οι οποίες υποστήριζαν τους καλλιτέχνες. Στην εποχή μας αυτό δεν συμβαίνει. Και αυτό έχει την εξήγησή του. Με τον ερχομό της τεχνολογίας στη ζωή μας οι πωλήσεις των δίσκων πια είναι σχεδόν ανύπαρκτες, με συνέπεια να μην υπάρχουν επαρκή έσοδα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναλαμβάνουν μόνοι τους οι καλλιτέχνες τις δαπάνες παραγωγής των δίσκων τους – και δεν σας μιλάω μόνο για τους νέους καλλιτέχνες, αλλά και για εκείνους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Αλλά και πάλι, όταν ο δίσκος ολοκληρωθεί δεν γίνεται προώθηση από τα ραδιόφωνα και τα άλλα μέσα.
Παρόλο που το ίντερνετ έχει μπει πια στη ζωή μας και όλα φαντάζουν πιο εύκολα, δεν είναι και τόσο απλά τα πράγματα. Υπάρχει τόση υπερπληροφόρηση, κι έτσι ακόμη και κάποιο καινούργιο τραγούδι να βγει ή ένας νέος αξιόλογος καλλιτέχνης, θα χαθεί κι αυτός μέσα στο πλήθος – γιατί, όπως αντιλαμβάνεστε, ο καλλιτέχνης δε μπορεί να επιβληθεί από μόνος του.
Παλιότερα μετρούσε το να έχεις φωνή, το να έχεις ταλέντο και αν το άξιζες προχωρούσες. Φυσικά, τότε ήταν και μια εποχή όπου το ελληνικό τραγούδι ανθούσε, οι μουσικές σκηνές και τα διάφορα κέντρα διασκέδασης έσφυζαν από κόσμο. Ήταν η λεγόμενη «χρυσή εποχή». Υπήρχαν όλοι αυτοί οι σπουδαίοι δημιουργοί, που έψαχναν να βρουν νέα ταλέντα, για να αναδείξουν ερμηνευτικά και μουσικά τα υπέροχα τραγούδια τους.
— Πώς βλέπετε, άρα, το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι; Και από ποιοτικής πλευράς και από το αν επηρεάζει τον κόσμο όσο παλιότερα. Αν μας λείπουν, ενδεχομένως, καινούρια μεγάλα τραγούδια. Αν νομίζετε, γενικότερα, ότι μας λείπει κάτι στο τραγούδι...
Από τη φύση μου είμαι πάντα αισιόδοξη και θέλω πάντα να βλέπω την θετική πλευρά της ζωής και των πραγμάτων, και αν δεν υπάρχει αυτή να βρίσκω τρόπους να την δημιουργώ. Όπως και πιο παλιά υπήρχε το καλό και το κακό τραγούδι, έτσι και τώρα. Μόνο που παλιότερα κυριαρχούσε το καλό τραγούδι, και το κακό ήταν στο περιθώριο. Σήμερα συμβαίνει συχνά το αντίθετο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν γράφονται στις μέρες μας καλά και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις εξαιρετικής ποιότητας τραγούδια.
Ζούμε σε μια περίοδο και συνθήκη όπου ο καθένας, πραγματικός δημιουργός ή μη, έχει δικαίωμα να θεωρείται καλλιτέχνης – όποιο κι αν είναι το ταλέντο του, όποιο κι αν είναι το παρελθόν του. Ακόμη κι αν υστερεί το τραγούδι του στο επίπεδο της μελωδίας ή του στίχου, ή ακόμη και στο επίπεδο της φωνής, βρίσκει βήμα για να εκφραστεί. Δυστυχώς, όμως, ζούμε σε μια εποχή lifestyle, σε μια εποχή γιγάντωσης του ευτελούς τραγουδιού, με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό, συχνά, σπουδαίων δημιουργών και την αλλαγή κατεύθυνσης των δισκογραφικών εταιρειών που έχουν απομείνει. Η σχεδόν πλήρης απουσία από το μουσικό προσκήνιο των μεγάλων συνθετών (με φωτεινές εξαιρέσεις πάντα), δυσκόλεψε το έργο των στιχουργών – αλλά και το αντίθετο. Οπωσδήποτε, όμως, και σήμερα υπάρχουν αξιόλογοι συνθέτες, στιχουργοί κι ερμηνευτές.
Πιστεύω πως το καλό ελληνικό τραγούδι, παρ' όλες τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες που περνάει, θα συνεχίσει να αποτελεί τον βασικότερο τρόπο έκφρασης των συμπατριωτών μας. Ήταν και θα παραμείνει μέσο ίασης των ψυχών των ανθρώπων, καταφέρνοντας να ισορροπεί τον εσωτερικό μας κόσμο, να μας γαληνεύει και να μας γιατρεύει.
Ένα ακόμη γιατρικό από την Παμπίνα Κοντέα...
Παμπίνα Κοντέα - Θα υπάρχω
σχόλια