Το τραγούδι που ανοίγει τον νέο, δεύτερο δίσκο της Νεφέλης Λιούτα, που υπογράφει ως Nefeli Walking Undercover, ξεκινάει με ένα ριφ στο μπάσο που θυμίζει το «Heart-Shaped Box» των Nirvana. Κι εκεί που περιμένεις ν' ακούσεις ένα ροκ άλμπουμ, έρχεται το σχεδόν συγκινητικό ρεφρέν και σε βάζει σε έναν περίεργο κόσμο μεταμοντέρνων πολυφωνικών, που ενώ έχουν έντονο το παραδοσιακό χρώμα, είναι εντελώς σύγχρονα κι έχουν πιο πολλές συγγένειες με τη μουσική της Kate Bush και της Joanna Newsom παρά με τα ηπειρώτικα. «Παιδάκι μου, τον πόνο σου ποιος τον φυλάει, ποιος ξέρει / ποιος σ' άκουσε να κλαις, μικρό μου μεσημέρι / για τη μικρή ανάσα σου που σού 'κλεψα απ' το χέρι / άδικη μάνα κι άπονη, χλωμό μου αστέρι» τραγουδάει στο «Από τον Μπρεχτ στα παιδιά μας», ένα όμορφο ποπ τραγούδι βασισμένο στο ποίημα «Σε σκοτεινούς καιρούς» του Μπρεχτ. «Όταν εμείς θα είμαστε χώμα ή κάδρα με αράχνες στους τοίχους των παιδιών και τον εγγονών μας, τι θα τους έχουμε αφήσει;» με ρωτάει η Νεφέλη, σχολιάζοντας το κομμάτι. «Θα είναι ο έρωτας και το συναίσθημα που θα κυριαρχούν στις ζωές τους ή ο πόλεμος και το μίσος και οι διχασμοί;». Κάθεται κάτω από μια αφίσα που δείχνει τον M. Hulot του Τατί, πίνει πράσινο τσάι και μιλάει –ζωηρά και με πάθος– για τα τραγούδια του άλμπουμ με το περίεργο όνομα «1041ΑΚ (Φάηντερς, κήπερς)» και το χρονικό της ηχογράφησής του, που έγινε με πολλές θυσίες και μεγάλο προσωπικό κόστος.
Όλα τα τραγούδια είναι με διαφορετικές αφορμές γραμμένα, αλλά μοιάζουν μεταξύ τους γιατί έχουν να κάνουν με το τι μας περιβάλλει, είτε το ανθρώπινο στοιχείο είτε το φυσικό.
Η Νεφέλη είναι γέννημα-θρέμμα Αθηναία, αλλά ο πατέρας της είναι Θεσσαλός και ο παππούς της από την πλευρά της μάνας της από την Ήπειρο. «Την Ήπειρο την επισκέφτηκα πρώτη φορά φέτος, αλλά τα πολυφωνικά μού αρέσουν εδώ και πολλά χρόνια. Τυχαία ή γονιδιακά, δεν ξέρω, αλλά με τραβάνε περισσότερο από κάθε άλλο παραδοσιακό στοιχείο» λέει. «Το ίδιο και οι βουλγάρικες φωνές. Γενικά, δεν έχω και πολύ συγκεκριμένη γνώση των ηπειρώτικων. Στα κομμάτια υπάρχει ό,τι με κερδίζει και ό,τι μου μένει όταν τα ακούσω, εξού και δεν λέω ότι κάνω ηπειρώτικα, απλώς ότι έχω πολυφωνικά στοιχεία». Το «1041ΑΚ (Φάηντερς, κήπερς)» δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα παραδοσιακό άλμπουμ, είναι η εντελώς σύγχρονη μουσική, τα τραγούδια μιας 25χρονης κοπέλας που αναφέρει ως επιρροές της τους Portico Quartet, τους Radiohead και τους Memory Tapes και θυμάται να ακούει συνειδητά στην εφηβεία της Archive, Porcupine Tree και Τρύπες. «Οι γονείς μου ήταν φανατικοί των Pink Floyd και του Ντβόρζακ, ενός Τσέχου κλασικού συνθέτη της ρομαντικής περιόδου. Έχω "δει" το live των Pink Floyd από την κοιλιά της μαμάς και ακούγαμε πολύ την 9η Συμφωνία του Ντβόρζακ στο σπίτι. Η μητέρα μου είναι δασκάλα μουσικής και μουσικός της Κρατικής Ορχήστρας και με τον πατέρα μου άκουγαν πολύ διαφορετικά πράγματα, από τζαζ μέχρι και τα χρυσά ελληνικά των '90s και Tom Waits...».
«Όλα τα τραγούδια είναι με διαφορετικές αφορμές γραμμένα, αλλά μοιάζουν μεταξύ τους γιατί έχουν να κάνουν με το τι μας περιβάλλει, είτε το ανθρώπινο στοιχείο είτε το φυσικό» λέει. «Το instrumental "Της Φυγής", για παράδειγμα, και το "Τραγούδι της επιστροφής" προέκυψαν ως ιδέες μέσα στο αυτοκίνητο, όταν έφευγα από το χωριό. Έβλεπα θεοσκότεινα τα βουνά τριγύρω και καταπράσινα, τη δροσιά στο παράθυρο και σκεφτόμουν ότι πηγαίναμε πίσω στις κεραίες και στα άγχη. Αναρωτιόμουν: "Όλη αυτή η ομορφιά που φέρνουμε μαζί μας πώς θα φυτρώσει μες στις κεραίες;"». Η Νεφέλη είναι καθηγήτρια βιολιού και ασχολείται με ένα σωρό πράγματα ταυτόχρονα. Ετοίμασε τον δίσκο, τον κυκλοφορεί και τον προωθεί μόνη της, σκηνοθέτησε και μόνταρε το βιντεοκλίπ για το τραγούδι «Από τον Μπρεχτ στα παιδιά μας», κάνει μελοποιήσεις κι ενορχηστρώσεις εγχόρδων για μια παρουσίαση στη Στέγη στις 19 του μήνα (μελοποίησε δύο άγνωστους ποιητές, τον Νίκο Γρηγοριάδη και τη Μάγια Μαρία Ρούσσου), δουλεύει μία φορά τον μήνα στα Κουφονήσια, γράφει μουσικά παραμύθια και κάνει παρουσιάσεις με μια ορχήστρα «από πιτσιρίκια τόσα δα, που παίζουν τρομπόνι και τσέλο», προσπαθεί να τελειώσει τη Νομική και κάνει πρόβες για να παίξει ζωντανά τον δίσκο τον άλλο μήνα στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου.
Στο μεταξύ, τραγουδάει με έναν τρόπο μοναδικό στίχους που στο στόμα της ακούγονται απίστευτα ρομαντικοί: «Κι όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα τα ανύπαρκτα άδεια διλήμματα / σαν πουλάκια θα φεύγαν, θα λύγιζαν / για μιας νύχτας ανάσες και αγγίγματα...».
Ο δίσκος «1041ΑΚ (Φάηντερς, κήπερς)» υπάρχει για παραγγελία στο nefeliwalkingundercover.bandcamp.com.
Στις 19 Μαΐου εμφανίζεται στη Στέγη, σε μια βραδιά στην οποία νέοι συνθέτες μελοποιούν Έλληνες ποιητές.
Beats and peaces
Κεϋλάνη. Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς η 19χρονη Kehlani Parrish έκανε ένα post στο twitter με το οποίο προέτρεπε τους 83.000, τότε, followers της να πιουν τρία ποτήρια νερό. Αμέσως μετά, ακολούθησε ένα άλλο που έγραφε «και τώρα, αν τυχόν με άκουσες και πήγες να πιεις νερό απλώς επειδή το είπα, κάνε αυτό re-tweet». Αυτόματα, 160 άτομα διέδωσαν την προτροπή της! Τέλη Ιανουαρίου, σε μια συνέντευξή της στο «New York», αναρωτιόταν περήφανα: «Εάν έχω τη δύναμη να στείλω εκατόν τόσα παιδιά να πιουν νερό, ποιος ξέρει τι άλλο τρελό μπορώ να τους βάλω να κάνουν;». Η Kehlani, που παραείναι ώριμη για την ηλικία της, ξέρει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι και χρησιμοποιεί τα social media άριστα, είχε μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία και μια ακόμα πιο δύσκολη εφηβεία, που την πέρασε ακόμα και άστεγη, στον δρόμο. «Έχω κάθε λόγο να είμαι το πιο άγριο, το πιο αγριεμένο θηλυκό εν ζωή», λέει, «αλλά όλες αυτές οι δύσκολες καταστάσεις με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Και προτιμάω να τραγουδάω γλυκά και απαλά, δεν είμαι ράπερ». Ενώ έκανε μαθήματα φωνητικής στο γυμνάσιο, κάποιος της πρότεινε να κάνει οντισιόν για ένα γυναικείο γκρουπ που είχε ήδη φανατικό κοινό στην περιοχή της, τις PopLyfe. Οι διασκευές τους σε παλιά και καινούργια σόουλ κομμάτια τις έφεραν στους ημιτελικούς του «America's Got Talent» και από ατυχία έχασαν μέσα από τα χέρια τους το έπαθλο του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Λίγο πριν αποχωρήσουν από τη σκηνή, ο Piers Morgan της κριτικής επιτροπής τη σταμάτησε για να της πει: «Έχεις πραγματικό ταλέντο, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεσαι το γκρουπ». Η Kehlani τον άκουσε και άρχισε να γράφει τα δικά της τραγούδια. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η Kehlani μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο ανεπίσημο άλμπουμ της (που για κάποιον λόγο που εύκολα εννοείται οι νέοι R&B σταρ ονομάζουν «mixtape»), με τίτλο «You should be here». Και είναι πολύ καλό. Συμμετέχουν διασημότητες όπως ο Chance The Rapper και ο BJ The Chicago Kid και αν δεν γνωρίζεις το νεαρό της ηλικίας της, εύκολα μπορείς να πιστέψεις ότι ακούς μεσήλικη σόουλ ντίβα που έχει φάει τις απογοητεύσεις με το κουτάλι. «Επιτέλους, μια R&B τραγουδίστρια που δεν τη βαριέσαι» έγραψε το «Mass Appeal» (λίγο πιο άγρια, το μετέφρασα πολύ κόσμια). Όλα τα κομμάτια τα έχει γράψει μόνη της. «Για όποιον αναρωτιέται, "ναι", έγραψα κάθε λέξη στο "YSBH", κανείς δεν με βοήθησε», αναφέρει στο twitter, «δεν υπήρχε κανείς άλλος στο δωμάτιο, μόνο εγώ».
Μπορείς να το ακούσεις εδώ
σχόλια