Η Wu Tsang, που θα εκθέσει τo queer έργο της στο Μουσείο Μπενάκη, μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Έχω επισκεφτεί αρκετές φορές την Αθήνα τον τελευταίο καιρό και ομολογώ ότι, ναι, μου αρέσει! Τη βρίσκω ανήσυχη, συναρπαστική και γεμάτη ζωντάνια, με όλες τις αντιφάσεις και τα «μείον» της.

Η Wu Tsang, που θα εκθέσει τo queer έργο της στο Μουσείο Μπενάκη, μιλά στη LIFO

0

Η τοξικότητα, τα απόβλητα και τα «παράδοξα» που συνδέονται με αυτά, όχι μόνο με την οικολογική ή περιβαλλοντική έννοια του όρου, αλλά επίσης σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων και καταστάσεων στη δημόσια σφαίρα, είναι το ζητούμενο της έκθεσης «Paratoxic Paradoxes» που φιλοξενεί το Νέο Μουσείο Μπενάκη σε επιμέλεια Νάντιας Αργυροπούλου. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα να συμμετάσχουν με απευθείας ανάθεση έργου είναι η queer καλλιτέχνις, σκηνοθέτις και περφόρμερ Wu Tsang, η οποία αναδείχθηκε μέσα από την lgbt κοινότητα του Λος Άντζελες, έχοντας σταδιακά διευρύνει την οπτική και τις αναζητήσεις της «ώστε να αφορούν ολοένα περισσότερους ανθρώπους, καλλιεργώντας, κοντά στην ξεχωριστή κοινοτική μας αυτοσυνείδηση, μια συλλογικότερη». Ο χορός, η κίνηση, η επαφή ως ανατρεπτική μορφή αντίστασης ενάντια στην τοξικότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος και πώς αυτή η τελευταία μπορεί να «λειανθεί» όταν άτομα και κοινότητες διαφορετικής προέλευσης και σύνθεσης επικοινωνούν και συνυπάρχουν πέρα από στεγανά ή προκαταλήψεις, είτε αυτά αφορούν τη στερεοτυπική τους απεικόνιση είτε την εικόνα που έχει διαμορφώσει ο ένας για τον άλλον, βρίσκονται στο σκεπτικό της δικής της συνεισφοράς.


— Πες μου δυο-τρία πράγματα για την έκθεση και τη συμμετοχή σου σε αυτήν.

Ανέλαβα την δημιουργία του έργου με το οποίο συμμετέχω στην έκθεση «Paratoxic Paradoxes» πρόσφατα οπότε το έργο μου είναι ακόμα υπό διαμόρφωση και δεν έχει τελικό τίτλο! Τα γυρίσματα έγιναν στο Λος Άντζελες, όμως το μοντάζ το κάνω εδώ, στην Αθήνα. Ο δικός μου προβληματισμός όσον αφορά το ζήτημα «(παρα)τοξικότητα» κινείται στο επίπεδο των τοξικών κοινωνικών περιβαλλόντων και της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης σε αυτά. Για την καλλιτεχνική του αποτύπωση συνεργάστηκα με τον ποιητή και συγγραφέα Fred Moten, καθώς και με τον καθηγητή Stefano Harney. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο προβολές πάνω στο ίδιο πρότζεκτ που αλληλοδιαπλέκονται και αλληλοσυμπληρώνονται: η μία είναι κάτι σαν μαύρο κουτί, μια αφηρημένη σύνθεση, η άλλη είναι ένα φιλμάκι γυρισμένο έξω, στη φύση, με τη συμμετοχή δύο χορευτών και την κάμερα να ακολουθεί την κίνηση των σωμάτων τους, «χορεύοντας» μαζί τους, αντί απλώς να την αναπαριστά. Ο χορός, η κίνηση, η επαφή ως ανατρεπτική μορφή αντίστασης ενάντια στην τοξικότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος, κάπως έτσι το σκέφτομαι. Επίσης, πώς μπορεί η τοξικότητα αυτή να «λειανθεί», όταν άτομα και κοινότητες διαφορετικής προέλευσης και σύνθεσης μπορούν να επικοινωνούν και να συνυπάρχουν πέρα από στεγανά ή προκαταλήψεις, είτε αυτά αφορούν τη στερεοτυπική τους απεικόνιση είτε την εικόνα που έχει διαμορφώσει ο ένας για τον άλλον.

Η Αμερική «έστριψε» απότομα δεξιά μέσα σε έξι μόλις μήνες. Ήταν πολύ άσχημο αυτό που συνέβη. Ξεγυμνωθήκαμε. Πρέπει να ξαναβρούμε τους δρόμους και τις αντιστάσεις μας.


— Είχες, νομίζω, τέτοιους προβληματισμούς από την εποχή του «Wildness», του ντοκιμαντέρ που γύρισες για το ιστορικό τρανς μπαρ Silver Platter στο Λος Άντζελες, σημείο αναφοράς για την ισπανόφωνη lgbt κοινότητα της πόλης.

Πράγματι, αποδείχτηκε μάλιστα ένα πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ, καθώς έδειχνε την αλληλεπίδραση που υπήρχε με μια ομάδα νεαρών καλλιτεχνών που έδιναν εκεί εβδομαδιαίες περφόρμανς. Ναι, έχω κάνει αρκετές δουλειές αναφορικά με την lgbt κοινότητα, από 'κει άλλωστε έκανα τα πρώτα μου καλλιτεχνικά βήματα, που εστίαζαν σε queer προβληματικές – είναι σημαντικό να μπορείς να συμβάλλεις στη διαμόρφωση της γλώσσας ενός καινούργιου κόσμου που εξελίσσεται, να υιοθετείς συνειδητά ακτιβιστικές στρατηγικές στην καλλιτεχνική σου δημιουργία, δίχως να εγκλωβίζεσαι στην αυτοαναφορικότητα. Πλέον, όμως, επιθυμώ να εξερευνήσω ευρύτερους ορίζοντες, όπως π.χ. το σκεπτικό και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ένα οποιοδήποτε ανθρώπινο ον γίνεται αποδεκτό ως τέτοιο από την ομήγυρή του, ενώ κάποιο άλλο όχι, γεγονός που ευνοεί από καθημερινές διακρίσεις μέχρι τις γενοκτονίες, ενώ επίσης σχετίζεται με το ποια άτομα έχουν «δικαίωμα» στην ορατότητα και ποια όχι.

Η Wu Tsang, που θα εκθέσει τo queer έργο της στο Μουσείο Μπενάκη, μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Wu Tsang, Damelo Todo / Odot Olemad (2015) Installation View, Migros Museum Für Gegenwartskunst, Zurich. Photo: Stefan Altenburger.


— Επίκαιροι προβληματισμοί σε μια Αμερική όπου πλέον διαφεντεύει ο Τραμπ.

Η Αμερική «έστριψε» απότομα δεξιά μέσα σε έξι μόλις μήνες. Ήταν πολύ άσχημο αυτό που συνέβη. Ξεγυμνωθήκαμε. Πρέπει να ξαναβρούμε τους δρόμους και τις αντιστάσεις μας. Αυτό το τελευταίο είναι και το μόνο θετικό, το ότι μετά το αρχικό σοκ βλέπω πολύ κόσμο αποφασισμένο να ξεσηκωθεί και να αλλάξει τα πράγματα.


— Η πόλη μας πώς σου φάνηκε;

Έχω επισκεφτεί αρκετές φορές την Αθήνα τον τελευταίο καιρό και ομολογώ ότι, ναι, μου αρέσει! Τη βρίσκω ανήσυχη, συναρπαστική και γεμάτη ζωντάνια, με όλες τις αντιφάσεις και τα «μείον» της. Μου αρέσει η ενέργειά της, οι άνθρωποι, που τους βρίσκω ζεστούς και γενναιόδωρους, ακόμα και η γλώσσα – θα μπορούσα μέχρι και να ζήσω κάποτε εδώ. Γνωρίζω, βέβαια, για την οικονομική κρίση και όλα αυτά τα δυσάρεστα, όμως ποια ευτυχία είναι εξαγοράσιμη και σε τι νόμισμα;


— Τι αντιπροσωπεύει για 'σένα η τέχνη;

Έναν χώρο όπου μπορώ να κατεβάσω ταχύτητες, να χαλαρώσω και να αποκωδικοποιήσω την πανταχού παρούσα γύρω μου πληροφορία, εξετάζοντας τις επιπτώσεις της από πολλές διαφορετικές οπτικές και μετουσιώνοντάς τη, στη συνέχεια, σε κάτι –ελπίζω!– δημιουργικό. Ξεκίνησα με περφόρμανς και στη συνέχεια δοκίμασα τις δυνάμεις μου στη σκηνοθεσία, εξακολουθώντας να πιστεύω στη θεμελιώδη αξία της προσωπικής εμπειρίας σε ό,τι καταπιάνεται κανείς – η παρατήρηση ακολουθεί, κι αυτό την κάνει, νομίζω, ουσιαστικότερη. Κάτι ακόμα που με έχει απασχολήσει και καλλιτεχνικά είναι η φύση «μοντέρνων» ασθενειών όπως ο καρκίνος, η ανταπόκριση των σωμάτων στις χορηγούμενες θεραπείες και πόσο εφικτές είναι οι δυνατότητες αυτοΐασης.

Η Wu Tsang, που θα εκθέσει τo queer έργο της στο Μουσείο Μπενάκη, μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Wu Tsang, «Untitled», Video Still, 2017, Για την έκθεση «Paratoxic Paradoxes»

Ιnfo:

«Paratoxic Paradoxes»

Νέο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138

20:00

Εγκαίνια: 23/3 έως τις 21/5

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ
Η Κιμώνα τα μεσάνυχτα γίνεται γάτα

Εικαστικά / Όταν η Κιμώνα ήταν μικρή έκλεβε τους μαγνήτες του παππού της, του γλύπτη Takis

Η τοσοδούλα γκαλερί Red Carpet, με το τέλειο γκράφιτι στον τοίχο, ξεχωρίζει από μακριά στην οδό Σολωμού. Κόρη της εικαστικού Λυδίας Βενιέρη και εγγονή του γλύπτη Takis, η ιδιοκτήτριά της, η Κιμώνα, φιλοξενεί 7 καλλιτέχνες σε 15 τετραγωνικά. Όταν της μιλούν για τα Eξάρχεια τα μάτια της βγάζουν καρδούλες.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Άγγελος Μεργές: Οff season παραθεριστές με χρώματα που εκπέμπουν ηλεκτρισμένη ενέργεια

Εικαστικά / Παραθεριστές ή πρόσφυγες; Οι αινιγματικές φιγούρες του Άγγελου Μεργέ

Ο 36χρονος Έλληνας ζωγράφος, με έδρα τη Ζυρίχη, εκθέτει στην γκαλερί Καλφαγιάν έργα του με διφορούμενες –έντονα χρωματισμένες και ηλεκτρισμένες– ανθρώπινες φιγούρες σε off season παραλίες, που θυμίζουν ήρωες του Αντονιόνι.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Leigh Bowery: ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Nothing Days / Leigh Bowery: Ακόρεστη όρεξη για έρωτα και υψηλή τέχνη από την καλτ φιγούρα που σημάδεψε μια εποχή

Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης που ο Boy George είχε χαρακτηρίσει ως «μοντέρνα τέχνη με πόδια» έζησε μια περιπετειώδη ζωή με εκατοντάδες συνευρέσεις στις τουαλέτες του Λονδίνου, δημιουργώντας ταυτόχρονα τέχνη με τα μοναδικά καλτ κοστούμια του που σημάδεψαν μια γενιά σχεδιαστών και εξακολουθούν να εμπνέουν.
M. HULOT
Project Mycelium: Η διάβρωση, η αναγέννηση και τα μανιτάρια που φυτρώνουν σε μια φανταστική τουαλέτα της Κάλλας

Εικαστικά / Μια πρωτοποριακή συνάντηση τέχνης, επιστήμης, ιστορίας και οικολογίας

Στο Project Mycelium, τρία εντυπωσιακά κοστούμια, που θα μπορούσαν να φοράνε η Μαρία Κάλλας, η βασίλισσα Αμαλία και ο Ιωάννης Καποδίστριας, καταβροχθίζονται από ζωντανούς μύκητες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Εικαστικά / Οι αόρατες δυνάμεις στο έργο της Καλλιόπης Παυλίδη

Η 27χρονη εικαστικός μιλά για τη διαδρομή της από την Αθήνα στο Λος Άντζελες, για το πώς το ερωτικό πάθος μεταμόρφωσε την τέχνη της, καθώς και για τη μυστικιστική διάσταση στα έργα της. Για τη γνωριμία της με τη Lana Del Rey απέφυγε να μιλήσει.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
«Η εμμονή του βλέμματος»: Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

The Review / Μας αφορά η τέχνη του Τέτση σήμερα;

Ποιο είναι το αποκαλούμενο «εθνικό αφήγημα» που υπηρετεί η Εθνική Πινακοθήκη; Ο Χρήστος Παρίδης συζητά με τον δημοσιογράφο και επιμελητή εκθέσεων Δημήτρη Τρίκα για τη νέα επετειακή έκθεση στη μνήμη του Παναγιώτη Τέτση, η οποία μόλις εγκαινιάστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου / Περικλής Βυζάντιος: από το Παρίσι της Μπελ Επόκ στο φως της Ύδρας 

Εικαστικά / Το εξαίσιο ελληνικό φως του Περικλή Βυζάντιου

Μια ανασκόπηση της ζωής και του έργου του ζωγράφου, που ήταν γνωστός για τα ελληνικά τοπία και την Ύδρα, με αφορμή την αναδρομική έκθεση του Περικλή και του Ντίκου Βυζάντιου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
 Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Εικαστικά / Μαρία Ελένα Βιέρα ντα Σίλβα: Η Συλλογή Guggenheim επανασυστήνει στο κοινό μια σημαντική ζωγράφο

Με αφορμή την αναδρομική έκθεση στη Συλλογή Peggy Guggenheim στη Βενετία, έφτασε η στιγμή να ανακαλύψουμε τη ζωγράφο που θεωρείται εθνικός θησαυρός για την Πορτογαλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Εικαστικά / Ματίς και Μαργκερίτ: Βλέποντας τον ζωγράφο μέσα από τα μάτια της κόρης του

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι με πορτρέτα της κόρης του Ανρί Ματίς, Μαργκερίτ, προσφέρει μια νέα οπτική στο έργο του μεγάλου Γάλλου καλλιτέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ