Τι αντιπροσωπεύουν αυτά τα 1821 μέτρα;
Είναι μια πραγματική και ταυτόχρονα νοητή απόσταση. Είναι μια ευθεία πάνω στον χάρτη που ενώνει τα σκαλοπάτια του Παρθενώνα με το τουριστικό τηλεσκόπιο του Λυκαβηττού. Η ευθεία αυτή τέμνει την Πλάκα, την πλατεία Συντάγματος και το Κολωνάκι, διατρέχοντας σχηματικά την ιστορία της πόλης. Αντιπροσωπεύει μια ιστορική και πολεοδομική ακροβασία, από την κλασική αρχαιότητα στην τσιμεντοποίηση του 20ού αιώνα και τη φούσκα δανεισμού της Μεταπολίτευσης.
Τελικά, υπάρχει ιστορική συνέχεια στην πόλη ή παρατηρείται μια ασυνέχεια;
Η ασυνέχεια, κατά τη γνώμη μου, είναι το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα αυτής της πόλης. Υπάρχει ασυνέχεια της ιστορίας, της πολιτικής και, κατά συνέπεια, του αστικού σχεδιασμού. Μια τούρτα τσιμέντου με κερασάκι την Ακρόπολη.
Υπάρχει ένας κοινός χαρακτήρας στην πόλη ή μιλάμε για ένα σύνολο από διαφορετικές γειτονιές;
Ο κοινός παρανομαστής που συνδέει τις διαφορετικές περιοχές της Αθήνας είναι η ασχήμια, η αίσθηση του προσωρινού αλλά και μια διάχυτη ενέργεια που την αισθάνεσαι σχεδόν παντού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι γειτονιές της διατηρούν έναν αυτόνομο χαρακτήρα. Εξαιρετικό παράδειγμα είναι το Κολωνάκι με τα Εξάρχεια. Τόσο κοντά... μα τόσο μακριά!
Ποια είναι η στερεοτυπική αφήγηση της Αθήνας και ποια τα σύμβολά της;
Η Αθήνα, ως πρωτεύουσα, αναδύθηκε από έναν επαρχιακό Μεσαίωνα και μέσα από την ρομαντική οπτική της τότε Ευρώπης για την Αρχαία Ελλάδα. Δυστυχώς, στα γονίδιά της δεν πέρασε ίχνος Διαφωτισμού. Η στερεοτυπική αφήγηση και τα σύμβολα της Αθήνας έχουν να κάνουν με την κλασική –και μόνο– αρχαιότητα. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσοι σταθμοί. Μερικοί μιλούν σαν ο Περικλής ή ο Σωκράτης να μας έδωσαν απευθείας στο χέρι τα κλειδιά αυτού του τόπου. Δεν είναι έτσι. Αυτή είναι μια επιλεκτική και επικίνδυνη ανάγνωση της Ιστορίας.
Ο χώρος όπου φιλοξενείται η έκθεση, το Taf, βρίσκεται στο επίκεντρο της τουριστικής Αθήνας. Είναι, τελικά, αυθεντική η εικόνα που πουλάμε στους ξένους;
Η επιλογή του Taf για την παρουσίαση της έκθεσης «1821 Μέτρα» δεν είναι τυχαία. Στο Μοναστηράκι μπορεί κανείς να βρει οικοσκευές νεοκλασικών που γκρεμίστηκαν, τεμαχισμένες προσωπικές συλλογές ανθρώπων που δεν ζούνε πια, οικογενειακά άλμπουμ που δεν τα ήθελε κανείς. Μπορεί, επίσης, να βρει σαλαμοποιημένη την «αρχαία μας κληρονομιά» με τη μορφή κακόγουστων τουριστικών σουβενίρ, κάτω από περήφανες επιγραφές «Greek Art». Είναι απίθανο να μπορείς να πουλήσεις αυθεντική εικόνα όταν βρίσκεσαι σε διαρκή σύγχυση ταυτότητας.
Ποιους καλλιτέχνες και τι είδους έργα θα δούμε στην έκθεση;
Οι συμμετέχοντες είναι όλοι εκλεκτοί εκπρόσωποι των ερμηνευτικών τεχνών που έχουν κληθεί να εκφραστούν με εικαστικά μέσα: Χρήστος Δήμας, Λένα Κιτσοπούλου, Ελένη Μανωλοπούλου, Εύα Νάθενα, Αποστολία Παπαδαμάκη, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γιάννης Σκουρλέτης, Περικλής Χούρσογλου. Στα έργα που θα παρουσιαστούν υπάρχει έντονο το στοιχείο της «εντοπιότητας». Υλικά που έχουν συλλεχθεί στην περιοχή, αντίκες, χάρτινα τραπεζομάντιλα, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, γύψινα σουβενίρ κ.ά. μεταποιούνται με τρόπο ποιητικό, διερευνώντας τη μνήμη, τη λήθη, το λάθος, την αλήθεια, το ψέμα και τη σχέση αυτών των εννοιών με την «τομή» των 1821 μέτρων.
σχόλια