Μαγικά γεμιστά, η γεύση του καλοκαιριού

Μαγικά γεμιστά, η γεύση του καλοκαιριού Facebook Twitter
6

Σαββόπουλος, Γαλάνη, Ξαρχάκος, θάλασσα, αλάτι, Ελύτης, ήλιος, μεσημέρι, κληματαριές, τα γεμιστά.

Οδυσσέα Ελύτη, Όλα τα πήρε το καλοκαίρι 

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

Τόσα ωραία πράγματα είναι η Ελλάδα, αυτό σκεφτόμουν και χθες που έφτιαχνα γεμιστά. Είναι το πρώτο φαγητό που μου έρχεται να φτιάξω όταν δε θέλω να φάω κρέας. Νομίζω ότι θα μπορούσα να το τρώω κάθε μέρα, κρύο και ζεστό, για πρωινό και βραδινό. Το ρύζι που έχει βράσει μαζί με το ζουμάκι της πιπεριάς, παρέα με τον μαϊντανό και το δυόσμο (πολύ δυόσμο, λέει η μαμά μου, πως τα φτιάχνουν εδώ χωρίς δυόσμο, κι όταν λέει «εδώ» εννοεί την Αθήνα), τόσο φτωχό φαγητό με την έννοια των ευρώ αλλά τόσο μεγάλο σε σύλληψη, μαζί με πικρούτσικη φέτα είναι το Καλοκαίρι της Ελλάδας, αυτό που έχει μέσα ποίηση και θέατρο και παρέα και συντροφικότητα και ξανά, το Ιδανικό του Καλοκαιριού, αυτό που είσαι μικρός και δεν καταλαβαίνεις τις κουβέντες των μεγάλων.

Μαγικά γεμιστά, η γεύση του καλοκαιριού Facebook Twitter
Νομίζω ότι θα μπορούσα να το τρώω κάθε μέρα, κρύο και ζεστό, για πρωινό και βραδινό...

Υπάρχει ενήλικας που δεν έχει τέτοια ανάμνηση; Να είσαι τυχερός να έχεις μαμά και μπαμπά ή παππούδες με εξοχικό ή σπίτι στη θάλασσα, να έχεις μπροστά σου τρεις ολόκληρους ανέμελους μήνες, να κάθεσαι μέσα στο νερό μέχρι να μελανιάσουν τα χείλια σου και να σου φωνάζουν να βγεις, να βγαίνεις με μισή καρδιά αλλά τελικά μισοτρέχοντας επειδή πω πω, πείνασες πάρα πολύ, να τρέμεις λίγο ακόμα από το κρύο νερό φτάνοντας σπίτι κι εκεί να σε περιμένει τραπέζι στρωμένο ιδανικά σε μία αυλή προστατευμένη και δροσερή κάτω από κληματαριά και να μυρίζει γεμιστά όλος ο δρόμος. Εκεί να είναι όλη η Ασφάλεια συν την Ανεμελιά, η μαμά που σου λέει να πλύνεις τουλάχιστον χέρια και πόδια και να το κάνεις βιαστικά και να τρως ψωμί που είναι αλμυρό επειδή δεν έπλυνες καλά τα χέρια σου. Να τρως βουτώντας παντού χωρίς να σκέφτεσαι θερμίδες, θρεπτικά συστατικά και απολύτως καθόλου το μέλλον ενώ οι μεγάλοι ανοίγουν μπύρες και σε πιέζουν να το φας όλο.

 

Νομίζω ότι μόνο αυτό μπορούν να προσφέρουν οι γονείς στα παιδιά τους: την παιδική ηλικία. Η ζωή θα σε βρει όπως και να΄χει, ο πιο ικανός γονιός δε μπορεί να σε γλυτώσει από αυτό. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σου προσφέρει την απόλυτη ανεμελιά, την σιγουριά ότι όλα είναι τακτοποιημένα, ότι σε προστατεύει ένα δυνατό δίχτυ από γονείς, αδέρφια, θείους και παππούδες. Την ιδέα ότι σε αγαπάει πολύς κόσμος χωρίς να προσπαθήσεις. Αυτό θα τελειώσει σύντομα αλλά είναι η θωράκισή μας για όταν μεγαλώνουμε: η ανάμνηση ότι υπάρχουν στιγμές ευτυχίας που αν προσπαθήσουμε πολύ, μπορούμε να ξαναφτιάξουμε μόνοι μας, ίσως με το ιδανικό πρόσωπο, ίσως για τα παιδιά μας. Αν δεν ξέρεις τι γεύση έχει η ευτυχία, πώς να την ξαναφτιάξεις όταν μεγαλώσεις;

Χιλιοειπωμένες αμπελοφιλοσοφίες, εννοείται. Όμως δεν αντέχω να προσθέσω κι άλλες: αυτή η Ελλάδα που τώρα δείχνει το άγριό της πρόσωπο στους κατοίκους της, έχει τόσα μαγευτικά συστατικά που στιγμές μας κάνει να πονάμε γι’αυτήν, ειδικά όταν φεύγουμε. Υπάρχουν έξυπνοι και καλοί και ικανοί Έλληνες που μας έχουν χαρίσει ποίηση, λογοτεχνία, σκέψη και τα μαγικά γεμιστά. Βλέπω συνταγές από αγγλόφωνα site που προτείνουν συνταγές αυτού του φαγητού και μου έρχεται να γελάσω. Το terroir της Ελλάδας είναι μοναδικό και δεν μπορεί να γραφτεί σε μία συνταγή, κι ας είναι γαλλική λέξη. Όλες οι χώρες το έχουν αλλά μόνο το ελληνικό μπορώ να καταλάβω γιατί έχω την τύχη να μεγαλώσω με γονείς που μας έδωσαν τα πιο ανέμελα παιδικά χρόνια που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Και ό,τι και να κάνω τώρα που διαβάζω τεχνικές και τρόπους να πετύχεις τα τέλεια γεμιστά, δε θα φτάσω ποτέ τη γεύση εκείνων των καλοκαιριών.

6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Ένα φιλί, ένα χάδι, μια γλυκιά λέξη, μια αγκαλιά, όλα δείχνουν πόσο αγαπάμε, πόσο νοιαζόμαστε τους αγαπημένους μας κι ειδικά τα παιδιά μας. Και το φαγητό. Αχ! το φαγητό, που με τόση φροντίδα -θα έπρεπε να - ετοιμάζουμε με στόχο να θρέψουμε το σώμα αλλά και την ψυχή των δικών μας ανθρώπων. Η οικογένεια , που τόσο βάλλεται σήμερα, πόσο ωραίο να κάθεται στο τραπέζι και τα μέλη της να στεριώνουν ισχυρούς δεσμούς που θα τους ενώνουν μια ζωή. Ευκαιρία τώρα το καλοκαίρι , στις διακοπές να το προσπαθήσουμε! Η γνώση ότι σε αγαπούν γι' αυτό που είσαι, ότι σε αποδέχονται έτσι όπως είσαι κι ότι σε επιθυμούν , σε θέλουν, σε αγκαλιάζουν με στοργή, αυτά τα συναισθήματα είναι η βάση που πάνω της θα χτίσει ένα παιδί- ένας άνθρωπος τη ζωή του. Ή η έλλειψή τους θα κάνει το οικοδόμημα επισφαλές κι ετοιμόρροπο. Κάθε μέρα δημιουργούμε τις αναμνήσεις των παιδιών μας. Ας φροντίσουμε να είναι όσο γίνεται ομορφότερες!
Παρ'ότι δεν έζησα καλοκαίρια σε εξοχικό, όλα στο κείμενο αυτό με έκαναν να θυμηθώ παιδικά καλοκαίρια. Και ναι, τα γεμιστά-ιδίως με κιμά- με ξετρέλαιναν πάντα...Γιαατί κι η γεύση είναι μέρος της εμεπειρίας.Μόνο μια παρατήρηση:μην ξεχνάμε και το καρπούζι για επιδόρπιο. Ή με φέτα(εμείς εκεί πάνω το λέμε απλά τυρί) το βράδυ...
Τα γεμιστά το λατρεμένο μου φαγητό...!!Όταν λοιπόν η μαμά μου,μου ανακοίνωσε στα 10 μου χρόνια οτι θα ανοίξουμε ταβέρνα,η πρώτη μου ερώτηση γεμάτη ενθουσιασμό ήταν: "Δηλαδή θα φτιάχνεις κάαααααααθε μέρα γεμιστά"???Α στο καλό...συγκινήθηκα..