Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών παρουσιάζει μια καινούργια πρόταση με μια διαφορετική συναυλία, για πρώτη φορά στις δέκα το βράδυ — σε αντίθεση με το «κατεστημένο» πλέον πρωτόκολλο των συναυλιών στην Αθήνα, που παραδοσιακά ξεκινούν στις οκτώ και μισή. Και μάλλον, όπως κάθε τι καινούργιο, αξίζει να το δοκιμάσουμε.

 

Τι διαφορά μπορεί να φέρει από μόνη της η ώρα έναρξης; Καταρχάς, την άνεση σε όσους εργάζονται μέχρι αργά και αδυνατούν να προλάβουν τις συνηθισμένες συναυλίες. Για κάποιους άλλους, ένα δείπνο πριν από την έναρξη ή ένα «εισαγωγικό» ποτό, που φέρνει τους ακροατές στην αίθουσα πιο χαλαρούς και ευδιάθετους — και κάτι τέτοιο μπορεί πράγματι να κάνει τη διαφορά.

 

Όλα αυτά συνδυάζονται με την πρόσκληση της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών για ένα ποτήρι κρασί στο διάλειμμα της συναυλίας, μια ευγενική προσφορά του Château La Tour de l'Évêque (Pétale de Rose), που θα συμπληρώσει τη βραδινή μουσική έξοδο και θα κάνει την επίσκεψή μας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ακόμα πιο ολοκληρωμένη και απολαυστική — στην κυριολεξία.

 

Τι θα ακούσουμε σε αυτήν την ιδιαίτερη περίσταση; Γαλλική μουσική, κατ’ αποκλειστικότητα: από την Μπελ Επόκ στον Ρομαντισμό και πίσω στον 20ό αιώνα. Οδηγός και «ξεναγός» μας η Ανού Τάλι, νεαρή μαέστρος από την Εσθονία με ζηλευτή διεθνή καριέρα, η οποία έχει ιδρύσει μαζί με τη δίδυμη αδερφή της τη Nordic Symphony Orchestra, φέρνοντας κοντά μουσικούς από δεκαπέντε χώρες.

 

Τη βραδιά θα ανοίξει το έργο του Νταριούς Μιγιώ με τον παράξενο, ομολογουμένως «σουρεαλιστικό» τίτλο Το Βόδι στη Στέγη. Ο συνθέτης το είχε γράψει με την ελπίδα να επενδύσει μουσικά κάποια ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, αλλά τον πρόλαβε ο Ζαν Κοκτώ, που δημιούργησε πάνω στη μουσική του ένα σενάριο για κωμικό μπαλέτο. Το έργο ανέβηκε το 1920 στο Θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων και έγινε σύμβολο της Μπελ Επόκ, δίνοντας το όνομά του ακόμη και σε ένα διάσημο καμπαρέ. Το Βόδι στη Στέγη δεν είναι απλώς μια μουσική που προκαλεί ευφορία — είναι ένα ταξίδι στον παρισινό Μεσοπόλεμο, μια εποχή σχεδόν μυθική.

 

Το μουσικό ταξίδι συνεχίζεται προς τα πίσω, στον 19ο αιώνα, με ένα πανέμορφο, βαθιά συναισθηματικό αλλά και κάποιες στιγμές ανάλαφρο Κοντσέρτο για πιάνο — το δεύτερο από τα πέντε που έγραψε ο βιρτουόζος πιανίστας και συνθέτης Καμίγ Σαιν-Σανς. Σολίστ είναι η Νεφέλη Μούσουρα, μια γοητευτική πιανίστα της νεότερης γενιάς, η οποία, εκτός από δεξιοτεχνία και ευαισθησία, διαθέτει και μια πληθωρική σκηνική παρουσία που δεν αφήνει ποτέ το κοινό ανεπηρέαστο.

 

Μετά το κρασί του διαλείμματος, συνεχίζουμε με τον Ζακ Ιμπέρ και το Κοντσερτίνο Δωματίου για ένα από τα πιο σαγηνευτικά μουσικά όργανα — το σαξόφωνο — με σολίστ τον διακεκριμένο Στάθη Μαυρομάτη. Όσο για το «επιδόρπιο» αυτού του ταξιδιού στο Παρίσι και στον χρόνο, δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το Divertissement του Ιμπέρ — που, όπως δηλώνει ο τίτλος του, σημαίνει Διασκέδαση. Πρόκειται για τη σκηνική μουσική που έγραψε ο συνθέτης για την ξεκαρδιστική κωμωδία Το Καπέλο από ψάθα Ιταλίας του Ευγένιου Λαμπίς.

 

Κάπως έτσι ολοκληρώνεται μια βραδιά που τα έχει όλα και θέλει να μας παρασύρει στην απόλαυση της μουσικής και του κρασιού. Και μετά; Μετά επιστρέφουμε από το Παρίσι στη νυχτερινή Αθήνα, βγαίνουμε από το Μέγαρο γεμάτοι ευφορία — και η νύχτα είναι ακόμη μπροστά μας!

 

INFO:

Late Night με την Κ.Ο.Α.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου, 22:00

Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Περισσότερα στο koa.gr

Οδηγός Μουσικής