Αγαπητή 'Α, Μπα;' της εβδομάδας: ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

Αγαπητή 'Α, Μπα;' της εβδομάδας: ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ Facebook Twitter
10

ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

Α μπα; έχω μπερδευτεί. Τυχαίνει να είμαι καταρτισμένη μουσικός, παρότι μικρή σε ηλικία, επειδή είχα την τύχη να με στηρίξει το περιβάλλον μου και να το σπρώξω και από μόνη μου. Πολύ συχνά, λοιπόν, αντιμετωπίζω αυτό το δίλημμα: υπάρχει καθολική/απόλυτη αισθητική ή είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα; Πολλά πράγματα με κάνουν να κλίνω προς το πρώτο, δεδομένου ότι δεν μπορεί ο Μπαχ να εξισωθεί με την Πάολα ή τη Μάιλι Σάιρους μόνο και μόνο επειδή αρέσουν σε κάποιες κατηγορίες ανθρώπων, σωστά; Η ερώτησή μου είναι πώς μπορώ να προπαγανδίσω το γεγονός ότι η μουσική είναι κι αυτή επιστημονικό αντικείμενο. Δεν λέω ότι γνωρίζω τα πάντα σε βάθος, αλλά έχω αρκετές γνώσεις ώστε να καταλαβαίνω την ανεπάρκειά μου, τη διαρκή ανεπάρκειά μου (έχω ολοκληρώσει κλασικές σπουδές και συνεχίζω), και πραγματικά θυμώνω και χάνω τον έλεγχο όταν ακούω σχόλια του τύπου «μα, είναι θέμα γούστου» και τα λοιπά, ειδικά όταν υπερασπίζονται καλλιτέχνες (;) οι οποίοι πουλάνε περισσότερο ίματζ και σεξ-απίλ απ' ό,τι μουσική. Πολλές φορές νιώθω ότι είμαι μια υπεροπτική ελιτίστρια και μου έχει τύχει να τρομάξω συνομιλητές μου (τύπου «σιγά, μωρέ, και τι έγινε», «χαλάρωσε»), ακόμα κι αν παραθέτω λογικά επιχειρήματα.
ΥΓ.: Ο πατέρας μου –και ίσως μέντοράς μου– μου είχε πει να αφήσω τον κόσμο να χαίρεται. Εξάλλου, εμείς έχουμε την ευθύνη να τον μορφώσουμε με τη μουσική ταυτότητα που βγάζουμε προς τα έξω. Δεν ξέρω αν μπορώ να αποδεχτώ κάτι τέτοιο. Ίσως τελικά να μην πιστεύω στον κόσμο, στη μάζα.
 

Ακούγεσαι ελιτίστρια επειδή καταφεύγεις σε προσωπικά επιχειρήματα και αραδιάζεις το βιογραφικό σου χωρίς να χρειάζεται. Αυτά τα θέματα έχουν απαντηθεί προ πολλού και αν έχεις διαβάσει, καταλάβει και ενστερνιστεί την απάντηση, δεν έχει σημασία τι δουλειά κάνεις. Επίσης, ακούγεσαι ελιτίστρια επειδή περιορίζεσαι στη μουσική, ενώ το Ωραίο και η Αρμονία στις άπειρες μορφές τους έχουν απασχολήσει εδώ και αιώνες άπειρους μουσικούς, γλύπτες, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους και συγγραφείς πολύ πιο «καταρτισμένους» από σένα. Ο κύριος, όμως, λόγος που ακούγεσαι ελιτίστρια είναι το «τυχαίνει να είμαι καταρτισμένη μουσικός, παρότι μικρή σε ηλικία» και η πρόταση από το «επειδή» και μετά δεν το σώζει. Μόνο ο ψυχαναλυτής σου ενδιαφέρεται να ακούσει την περιγραφή του εαυτού σου από σένα. Ποτέ δεν ξέρεις σε ποιον μιλάς. Άσε τους άλλους να σε περιγράψουν, αν τους ενδιαφέρει να το κάνουν.

Αφού λες ότι γνωρίζεις την ανεπάρκειά σου, την επόμενη φορά που θα πιστέψεις ότι αντιμετωπίζεις ένα δίλημμα, σκέψου το εξής: «Βρε, λες αυτό να έχει απαντηθεί ήδη και να μην το ξέρω;».

Όταν επιβεβαιώσεις ότι έχεις δίκιο που πιστεύεις ότι το Ωραίο δεν είναι «θέμα γούστου», αφού το έχουν πει και αποδείξει πολύ πιο σημαντικοί άνθρωποι από εμάς, θα καταλήξεις κι εσύ στην προτροπή του πατέρα σου. Άσε τον κόσμο να χαίρεται. Κανείς δεν θέλει Σταυροφόρους και ιερομάρτυρες του καλού γούστου και η ευθύνη που έχεις δεν είναι απέναντι στον «κόσμο» αλλά μόνο απέναντι στην ίδια τη μουσική.

ΟΤΑΝ ΜΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ

Μισώ την εφηβεία. Μισώ τον εαυτό μου που βρίσκεται στην εφηβεία – ευτυχώς, την τελειώνω. Δεν είσαι ούτε ενήλικας, ούτε παιδί, είσαι μια βλακώδης μείξη. Σαν γιαούρτι που δεν έχει ολοκληρώσει τη ζύμωσή του. Ούτε γάλα, ούτε γιαούρτι. Και όσοι λέτε ότι η εφηβεία είναι η καλύτερη ηλικία, το κάνετε επειδή ξέρετε ότι δεν μπορείτε να ξαναγυρίσετε εκεί, αλλιώς, αν είχατε τη δυνατότητα, σιγά που θα ξαναγυρνούσατε. Γιατί τα λέω όλα αυτά;
 

Ποιος λέει ότι είναι η καλύτερη ηλικία; Αυτοί που λένε ότι τα σχολικά χρόνια είναι τα καλύτερα χρόνια; Εγώ ακόμα βλέπω εφιάλτες με το σχολείο. Η αμήχανη αυτή εποχή που διανύεις έχει προκαλέσει δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους όλων των εποχών, αβεβαιότητα και αστάθεια που έχει εκφραστεί με αμέτρητα έργα τέχνης. Δεν πρόκειται να προσπαθήσω να σε μεταπείσω, συμφωνώ απολύτως. Εσύ ειδικά, όμως, έχεις ένα πολύ μεγάλο ατού: δεν ζεις τη ζαλούρα του εφήβου που τα βάζει με όλους και με όλα, χωρίς να καταλαβαίνει τι του συμβαίνει. Καταλαβαίνεις τι σου συμβαίνει και περιγράφεις αυτό που ζεις με εντυπωσιακά ώριμο τρόπο. Μη φοβάσαι τίποτα. Ξέρω, τώρα τα ακούς βερεσέ, αλλά πίστεψέ με. Τα πράγματα θα βελτιωθούν πολύ και θα βελτιωθούν πολύ σύντομα. Λίγη υπομονή ακόμα.

ΟΤΑΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΓΙΑ ΓΚΟΜΕΝΙΚΑ

Να σου πω, ρε συ Α μπα; πώς γίνεται πλέον η συντριπτική πλειονότητα των κοριτσιών να ασχολείται μονό με γκόμενους; Έχω αλλάξει αρκετές παρέες γι' αυτόν το λόγο. Δεν μπορώ να βρω «σοβαρά» κορίτσια να λέω και μια άλλη κουβέντα, βρε αδελφέ!
 

Α, μάλιστα, καταλάβαμε, εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες.

Ο εσωτερικευμένος σου μισογυνισμός (ναι, εσωτερικευμένος μισογυνισμός, διάβασέ το για να το εμπεδώσεις, «ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός») σε έχει μάθει να βρίσκεσαι σε μόνιμο ανταγωνισμό με τις υπόλοιπες γυναίκες. Για να κερδίσεις σε αυτήν τη μάχη έχεις καταφύγει στην εξής στάση: εσύ, λες, δεν είσαι σαν τις άλλες, και με αυτό εννοείς «δεν είμαι σαν τις άλλες, γιατί δεν υπακούω στους γυναικείους κανόνες συμπεριφοράς. Οι γυναίκες ενδιαφέρονται μόνο για γκόμενους – εγώ δεν θέλω να μιλάω μόνο για γκόμενους, άρα κερδίζω».

Αυτό είναι εσωτερικευμένος μισογυνισμός. Αυτά τα πρότυπα που έχεις καταπιεί αμάσητα, υιοθετώντας τα με τόση θέρμη, που παντού βλέπεις ότι οι γυναίκες είναι ρηχές, ζηλιάρες και πως το μόνο που σκέφτονται είναι οι άντρες και τα κομμωτήρια. «Πλέον» (παλιά ήταν αλλιώς;), «συντριπτική» πλειονότητα και «μόνο» με γκόμενους, «αρκετές» παρέες: είμαι σίγουρη ότι πιστεύεις πως το δείγμα σου και η δυνατότητα παρατήρησής σου είναι τέτοια ώστε να δικαιολογούν το τσουβάλιασμα των γυναικών με αυτό τον τρόπο, για να μας εξηγήσεις ότι εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες, είσαι διαφορετική, βρε αδελφέ – και το «βρε αδελφέ» τα λέει όλα.

Έχει νόημα να σου πω ότι εγώ δεν έχω τέτοιο δείγμα; Ότι οι γυναίκες που ξέρω είναι όλες διαφορετικές μεταξύ τους και η καθεμία έχει τα δικά της πρότυπα και τα δικά της όνειρα; Μάλλον όχι, γιατί εσύ έχεις αλλάξει «αρκετές» παρέες και την απόφασή σου την έχεις πάρει.

Κοίταξε βαθιά μέσα στον εαυτό σου και αναλογίσου τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι χρειάζεται να διαφοροποιηθείς από τα υπόλοιπα μέλη του φύλου σου. Τι είναι αυτό που σε έχει κάνει να πιστεύεις ότι το να μιλάς για άντρες είναι κακό; (Αλήθεια, για τι πράγμα νομίζεις ότι μιλάνε οι άντρες μεταξύ τους;) Τι είναι αυτό που σε έχει πείσει ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να ενδιαφέρεται για κομμωτήρια, για το Star Trek και την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ταυτόχρονα; Κοίταξε μέσα σου και βρες γιατί κατά βάθος πιστεύεις ότι οι άντρες είναι ανώτερα όντα και κατά συνέπεια ο αρσενικός τρόπος συμπεριφοράς τους είναι ο σωστός, οπότε προσπαθείς να τον αναπαράγεις.

Είναι τόσο λυπηρό. Πιστεύεις ότι δεν είσαι σαν τις άλλες, ενώ είσαι ακριβώς αυτό που σου έχει οριστεί να είσαι.

Νομίζω ότι είμαι πλέον ανίκανη να ερωτευτώ.

Αφού είσαι ικανή να κάνεις μεγάλες δραματικές δηλώσεις, είσαι ικανή και να ερωτευτείς.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΦΤΑΙΕΙ

Α μπα; νομίζω ότι τα έχω κάνει σκατά. Περνάω φάσεις που θέλω να τους διώξω όλους από κοντά μου, αλλά μόλις κάπως απομακρυνθώ, νιώθω απίστευτα μόνη. Δεν θέλω κανέναν και δεν θέλω να με πιέζουν, αλλά μόλις δω ότι αδιαφορούν, με πιάνει κατάθλιψη. Αλλά αν δεν αδιαφορούσαν, θα τσαντιζόμουν ότι με πιέζουν. Περνάει, ρε Α μπα; Ή θα πάω από εγκεφαλική κατάρρευση;
 

«Σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι δεν έχουν περιέργεια, εκτός αν πρόκειται για τον εαυτό τους», Τζον Στάινμπεκ: Ο χειμώνας της διχόνοιας

Μην ανησυχείς. Κανείς δεν έχει πεθάνει από ναρκισσισμό.

=====

*Στείλτε τις ερωτήσεις σας ανώνυμα ή επώνυμα στη σελίδα της Α, Μπα στο lifo.gr

10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

7 σχόλια
@ stunder«Δηλαδή κανένας από εσάς δεν έχει την άποψη ότι είναι σχεδόν καθολικό ή είναι σε μια σημαντική πλειοψηφία, οι γυναίκες να ασχολούνται μόνο με γκόμενους και νύχια».Κάποι@ μπορεί να το πιστεύουν. Προσωπικά, όχι, δεν πιστεύω σε μία τέτοιου τύπου καθολικότητα.Οι γυναίκες αποτελούν περίπου το 49,7% του παγκόσμιου πληθυσμού, συνεπώς είναι ένας τεράστιος όγκος ατόμων, διαφόρων ηλικιών, διαφόρων προσλαμβανουσών, διαφόρων συνθηκών ζωής και ευκαιριών, διαφόρων γούστων και ενδιαφερόντων κ.λπ..(Ακόμη κι αν με το «οι Γυναίκες», εννοείτε τις «Ελληνίδες γυναίκες, 16-25 ετών» και πάλι δεν θα επιδείκνυα τέτοια καθετότητα). Το αυτό και για τους άνδρες, καθώς και για τα λοιπά άτομα προσδιοριζόμενα αλλιώς.«Αλλά και ο ναρκισσισμός να αποδίδεται σε κάποιον επειδή πραγματικά διαφέρει από το μέσο όρο;"Δεν νομίζω πως ο ναρκισσισμός «αποδίδεται σε κάποιον επειδή πραγματικά διαφέρει από το μέσο όρο», αλλά επειδή πιστεύει πως είναι καλύτερ@ από την "πλέμπα", η οποία "πλέμπα" γι΄ αυτ@ν αποτελεί συντριπτικά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού.Κυρίως, όμως, επειδή επικοινωνεί προς τα έξω την «ανωτερότητα», με τρόπο δεικτικό. Ο δεικτικός τρόπος ξεπερνά, θεωρώ, τις (απλές) αυτοαναφορές, δύναται να γίνει δλδ κάπως προσβλητικός. @ γενικώςΤείνω να συμφωνήσω με Λ. στην πιθανή ύπαρξη ενός (υφέρποντα) εσωτερικευμένου μισογυνισμού, στην περίπτωση 3.Εκεί που έχω έναν προβληματισμό είναι στο κατά πόσο αποτελεί αυτός -ειδικά σε μικρότερη ηλικία- ένα στάδιο σχεδόν αναπόφευκτο (και φυσικά η συνειδητοποίησή του εσωτ. μισογυνισμού, πρώτα, και η αναγνώριση, μετέπειτα, όποτε συμβαίνει, γιατί πιθανότατα δεν είναι κάτι απ’ το οποίο απαλλάσσεται ποτέ ένα άτομο 100%) για να …προχωράει η σκέψη παρακάτω.
Σαν να κάνετε όλοι τα στραβά μάτια... Σαν να πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπίσουμε επιστημονικά και να προσεγγίσουμε στατιστικά μια άποψη. Σας έχω νέα. Η στατιστική απόδειξη δεν ενδιαφέρει κανέναν παρα μόνο τους ειδικούς...Φυσικά και υπάρχουν και στερεότυπα.Αλλά πέσατε από τα σύννεφα ξαφνικά όλοι!!Δηλαδή κανένας από εσάς δεν έχει την άποψη ότι είναι σχεδόν καθολικό ή είναι σε μια σημαντική πλειοψηφία, οι γυναίκες να ασχολούνται μονο με γκόμενους και νύχια..Η χαζογκόμενα δεν υπάρχει δίπλα σας. Ή υπάρχει σε περιορισμένο αριθμό!!!! Δε σας έχει τύχει ποτέ.Δεν βλέπετε οτι είναι πολλές και πολλαπλασιάζονται ..ΌΧι..κανένας.- Μη σπεύσετε να μας πείτε ότι συζητάνε και για γκ΄μενους και νυχια αλλά όχι μόνο - Φυσικά. Αλλά δε μιλα΄με για αυτό.Δε μιλάμε για αυτά τα γυναικεία παρεάκια...Για τους άντρες πάλι φαντάζομαι ότι ισχύει κάτι ανάλογο. Δεν ξέρω τα ποσοστά ακόμα μεταξύ αντρών και γυναικών βέβαια.Θα τα μετρήσω για να σας πω μια άποψη.. Από την άλλη . όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι διαφέρουν από το μέσο όρο. Είναι ψυχολογικό θέσφατο. Αλλά και ο ναρκισσισμός να αποδίδεται σε κάποιον επειδή πραγματικά διαφέρει από το μέσο όρο ;- Που δεν είναι πια και ΄τόσο δύσκολο εδώ που τα λέμε.. Λίγη αξιοπρέπεια να έχεις καισ τοιχειώδη αντίληψη..ξεχώρισες..- Ωχ.Είμαι ναρκισσιστης ; Μπορεί. Μπορεί και ρεαλιστής. Μπορεί και και βλάκας. Μπορεί και πολύ έξυπνος.Ας κάνουμε ένα πείραμα. Ας υποθέσουμε ότι είμαι πολύ ξεχωριστός άνθρωπος. Δε μιλαώ για νύχια και για γκόμενος συνέχεια. Ας υποθέσουμε ότι με ενδιαφέρει τι συμβαίνει γύρω μου. Ότι σκέφτομαι και αντιλαμβάνομαι. Και έχω εξαιρετική παιδεία (αν και το εξαιρετική είναι πλεονασμός). Ας - για την εξέλιξη της συζήτησης - τα παρουμε ως δεδομένα. Ότι ΙΣΧΥΟΥΝ.Αν τολμήσω να τα πω αυτά ή τα υπονοήσω έστω, σε μια συζήτηση ..τι λέτε ;;; Θα με πείτε ναρκισσιστή ή όχι ; Επαναλαμβάνω. Θεωρούμε ότι ισχύουν. Η Αμπα, τι θα μου πεί ; Ότι είμαι ναρκισσιστής ή όχι ; Φυσικά πως μπορούμε να αποδείξουμε αν τελικά είμαι ή όχι΄; Δε μπορούμε..τουλάχιστον έτσι απλά.Με λίγα λόγια εαν εκφράσω κάτι δικό μου και θετικό με κάνει αυτομάτως ναρκισσιστή. Αν έστω, αποφύγω τις αυτοαναφορές και μιλήσω πόσο "αλλού¨είναι ο κόσμος σήμερα..αυτό που θα ακούσουν οι άλλοι είναι ..πόσο γαμάτος είμαι εγώ. Αλλά εγώ ΔΕΝ είπα αυτό. Έκανα μια διαπίστωση.Άρα, ότι νοιώθετε λίγο μειονεκτικά απέναντι σε μια άποψη, έχει να κάνει μάλλον με σας. Και όχι με μένα. Στο τέλος, θα ήθελα τις λέξεις ΕΓΩ , ΕΜΕΝΑ κλπ, παρόμοιας αυτοαναφοράς, πριν σας δημιουργήσουν το "ΣΙΓΑ ΡΕ ΦΙΛΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ" να σας υπενθυμίσω ότι χρησιμοποιήθηκαν για να σας μεταφέρουν το point μου και όχι κυριολεκτικά. Όταν αποφασίσω πόσο γαμάτος είμαι ή όχι δε θα ρωτήσω την Α ΜΠΑ, γιατί θα ξέρω ότι έχει μάλλον 50% πιθανότητες να το πετύχει.
Ξεκινώντας αναρωτιέμαι ποιος έχει ορίσει ότι το να ασχολείσαι με γκόμενους και ερωτικές σχέσεις υποδηλώνει ότι ζεις στην κορμάρα σου – ότι σε απασχολούν ρηχά θέματα?Άνδρες- γυναίκες (θέλουν να) νομίζουν ότι είναι διαφορετικοί, ότι ξεχωρίζουν από το μέσο όρο, ότι η προσωπικότητα τους υπερτερεί—σωστά δεν είναι είναι «εσωτερικός μισογυνισμός» είναι ναρκισσισμός.Εγώ θα συμβούλευα την κοπέλα – ναι οκ έχει κάθε δικαίωμα να μην ενδιαφέρετε για γκομενο- συζητήσεις, να γίνεις μέλος σε λέσχες, υπάρχουν πάμπολλες ( και on- line forums, groups ) που μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε πνευματική και όχι μονό αναζήτηση.
Με μια πρώτη ματιά με εντυπωσίασε η προσέγγιση σου για το θέμα της κοπέλας που νιώθει διαφορετική. Όντως πολλές φορές πίσω από τον αυτοπροσδιορισμό μας ως ''διαφορετικούς'', ''εναλλακτικούς'', ''εκκεντρικούς, όχι της μάζας'' κρύβονται διάφοροι συμπλεγματισμοί. Αλλά αυτό δε μπορεί να αποκλείσει και το ενδεχόμενο η συγκεκριμένη κοπέλα όντως να κάνει παρέα με γυναίκες πολύ διαφορετικές από την ίδια. Μπορεί η ίδια να ενδιαφέρεται για άντρες, σε ένα μόνο μικρό ποσοστό, και να ενδιαφέρεται, σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό, για συζητήσεις-αναλύσεις-εμπειρίες-ταξίδια-φιλία κ.ό.κ. Εξάλλου ας μην εθελοτυφλούμε -πόση επιφανειακότητα δεν υπάρχει γύρω μας; Και αν υπάρχει αυτό το ενδιαφέρον για την εξωτερική πολιτική εκτός από τα κομμωτήρια από κάποιο μέρος των γυναικών, πόσο βαθειά το έχουν κρυμμένο πια καποιοι/κάποιες; Ας μη γελιόμαστε- κάποια άτομα ζουν στην κοσμάρα τους πιο πολύ από κάποιους άλλους, είτε είναι γυναίκες, είτε άντρες. Δικαίωμα στη ρηχότητα έχουν και τα δυο φύλα. ''Αυτά τα πρότυπα που έχεις καταπιεί αμάσητα, υιοθετώντας τα με τόση θέρμη, που παντού βλέπεις ότι οι γυναίκες είναι ρηχές, ζηλιάρες και πως το μόνο που σκέφτονται είναι οι άντρες και τα κομμωτήρια.'' Δεν είναι πρότυπα -είναι στερεότυπα. Στην πραγματικότητα μπορεί και να ισχύουν για ένα μέρος των γυναικών, μπορεί και όχι. Στερεοτυπικά σκέπτεται κάποιος που θεωρεί ότι μόνο έτσι έχει η πραγματικότητα. Η συγκεκριμένη κοπέλα ίσως θεωρεί ότι η πλειονότητα είναι έτσι -όχι όλες πάντως, εξαιρουμένου και του εαυτού της. Πρακτικά δεν υπάρχει στατιστική μέθοδος που μπορούμε να μετρήσουμε το πόσο πραγματικότητα είναι αυτά τα τα στερεότυπα για τις γυναίκες. Μπορεί 5% μπορεί και 10%. Η συγκεκριμένη κοπέλα αισθάνεται ότι πάντως είναι διαφορετική από αυτή τη στερεοτυπική εικόνα για το φύλο της, μια εικόνα που μπορεί όντως και να ανταποκρίνεται σε ένα ποσοστό στην πραγματικότητα. Γιατί μπορεί όντως να έχει γνωρίσει στο δικό της μικρο-περιβάλλον γυναίκες τέτοιες που στην πλειονότητά τους να δείχνουν να ενδιαφέρονται μόνο για γκόμενους. Αν μη τι άλλο, αν η αίσθηση κάθε γυναίκας ότι είναι διαφορετική από το μέσο όρο του φύλου της, έτσι όπως αυτή το αντιλαμβάνεται (αφού είναι τόσο δύσκολο να οριστεί μέσος όρος) δεν είναι ''εσωτερικευμένος μισογυνισμός''. Γιατί τότε έχουμε να κάνουμε με ισοπεδωτική προσέγγιση που μπορεί να ορίσει κάθε αίσθηση του προσωπικού μας εαυτού και των προσωπικών μας βιωμάτων σε συμπλέγματα.Εγώ θα συμβούλευα στην κοπέλα να αφήσει τους άλλους να είναι ευτυχισμένοι με ό,τι τους ευχαριστεί. Και αν την ίδια δεν την ευχαριστεί να ασχολείται συνέχεια με γκόμενους και έχει και άλλα ενδιαφέροντα και όνειρα, ας μην περιμένει ότι θα βρει συνοδοιπόρο τόσο εύκολα στο δικό της ταξίδι. Καλύτερα να κυνηγήσει να κάνει πράγματα που την ευχαριστούν, είτε με φίλες είτε μόνη της. Στην πορεία θα βρει τους ανθρώπους που της ταιριάζουν.
Ως γυναίκα, που μπορεί να ανατριχιάσει εξίσου απο τον Σοστακόβιτς και από τη Βιτάλη, που θεωρεί εξίσου σημαντική για την ψυχική της ισορροπία τόσο τη συζήτηση για την αναγκαιότητα ανατροπής του καπιταλισμού όσο και τη συζήτηση για το τί εννοούσε με το μήνυμα το γκομενάκι, που εκτιμά απεριόριστα ως ένδειξη ευφυίας τον κυνισμό των δύο τελευταίων απαντήσεων και που ως έφηβη χτυπούσε τις martens στα πεζοδρόμια για να κάνουν τρύπα μπροστά (τζίζας)......ευπειθώς αναφέρω ότι αυτό αποτελεί ένα απο τα καλύτερα α μπα όλων των εποχών. Δικαιωματικά στο πανθεον κατά του μισογυνισμού, κατά της σοβαροφάνειας, κατα του κολοσσιαίου ναρκισσισμού μας.Α μπα, αναπαύσου στις δάφνες σου.
Νιιαι, *τουλάχιστον* εσένα θα είχαν σιδερικό μέσα, εγώ τι να πω που -εκ παραδρομής- τις προμηθεύτηκα άνευ, δεν το αντελήφθην, και τις τρύπαγα έως ότου να εμφανιστεί το σιδερικό, εις μάτην βέβαια;