ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΝΤΡΟΠΗ: ''Στην τελική ποιος τους ανάγκασε να είναι αριστεροί για να υποφέρουν;''

Μέσω της Βάσως, μέσω calypso larah, αρχική πηγή του κειμένου http://ygro-pyr

Στο σάιτ των εργαζομένων στις Οδικές Συγκοινωνίες (χάριν πολυφωνίας ισχυρίστηκαν οι ίδιοι εκ των υστέρων...) μπήκε ένα κείμενο με τίτλο Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΝΑΙ ΗΤΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Πριν βάλω αποσπάσματα, ας πω απλώς ότι ΟΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΟΔΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ, ΝΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΙ. 

Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 ΝΑΙ ΗΤΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Έτσι λοιπόν επί Δημοκρατίας καταφέραμε να ζούμε όλοι μας φυλακισμένοι μέσα σε σιδεριές με το φόβο, τον τρόμο και την ανασφάλεια ενώ επί Χούντας όλοι κοιμόντουσαν με τις πόρτες και τα παράθυρα ανοικτά. Φυσικά υπήρχαν και αυτοί που επί Χούντας δεν περνούσαν καλά, όπως οι αριστεροί, αλλά αυτοί είχαν το ιστορικό προηγούμενο του εμφυλίου που και πάλι οραματιζόντουσαν και στην τελική ποιος τους ανάγκασε να είναι αριστεροί για να υποφέρουν; Η Χούντα φυλάκισε τους αριστερούς και η Δημοκρατία όλους τους Έλληνες και τους πτώχευσε κιόλας!

Καταφέραμε επί Δημοκρατίας να μας αρπάξουν μέσα από τα χέρια μας την ίδια την ιστορία μας και σχεδόν όλος ο πλανήτης να έχει ήδη αναγνωρίσει τους απατεώνες Σκοπιανούς σαν Μακεδόνες. Φυσικά επί Χούντας υπήρξε ο Αττίλας στην Κύπρο αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε τα πράγματα. Ο Αττίλας δεν υπήρξε επί Παπαδοπούλου αλλά επί Ιωαννίδη και μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η κοινωνική αναταραχή ήταν αυτή που μας οδήγησε λίγο μετά στις λανθασμένες και προδοτικές επιλογές του Ιωαννίδη.

Ναι λοιπόν, η 21 Απριλίου 1967 ήταν Επανάσταση, ήταν η Επανάσταση που μας απέτρεψε από έναν δεύτερο εμφύλιο που ο αριστερίστικος ρεβανσισμός και κομπλεξαρισμός και πάλι επιθυμούσε επί χρόνια μετά την ήττα του εμφυλίου το 1949.

Περισσότερο από ποτέ λοιπόν, αν και είμαι υπέρμαχος της Δημοκρατίας, χρειαζόμαστε μία νέα Επανάσταση ανάλογη της 21ης Απριλίου για να μας βγάλει από το τέλμα και να μας σώσει από την καταστροφή γιατί πλέον μόνο με πολύ δραστικά μέτρα μπορούμε να σωθούμε, μέτρα που η Δημοκρατία αδυνατεί να προσφέρει λόγω αυτού του αριστερίστικου μεταπολιτευτικού ρεβανσισμού και κομπλεξαρισμού που την διακατέχει.

=======

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΡΗ:

Πώς μ' αρέσουν αυτοί οι "υπέρμαχοι" της Δημοκρατίας που λένε "είμαι υπέρμαχος της Δημοκρατίας αλλά..." ή "εγώ δεν είμαι Χρυσή Αυγή, αλλά...". 

Από το άρθρο συγκρατώ ότι για όλα φταίει ο αριστερίστικος ρεβανσισμός, αλλά κυρίως ο αριστερίστικος κομπλεξαρισμός. (Πρώτη φορά ακούω αυτή την "λέξη").

Το κορυφαίο όμως όλου του κειμένου -που ακόμα είναι αναρτημένο στο σάιτ των εργαζομένων στις Οδικές Συγκοινωνίες της χώρας μας- είναι η καταπληκτική λογική, την οποία θέλω να γράψω με μεγαλύτερα γράμματα, για να μας μείνει.

Για όσους βασανίστηκαν / φυλακίστηκαν / εξορίστηκαν / δολοφονήθηκαν επί χούντας:

"Στην τελική ποιος τους ανάγκασε να είναι αριστεροί για να υποφέρουν;"

Απέραντη ντροπή...