«Ποια βιβλία τα οποία διαβάσατε ως παιδί παραμένουν σημαντικά για σας και για ποιο λόγο;»

Facebook Twitter
158

 

 

 

To bookpress ζήτησε από 18 συγγραφείς (και εικονογράφους) να ανοίξουν την παιδική τους βιβλιοθήκη. Ανάμεσα στους άλλους ρώτησε κι εμένα, την εξής ερώτηση:

«Ποια βιβλία τα οποία διαβάσατε ως παιδί παραμένουν σημαντικά για σας και για ποιο λόγο;»

Να λοιπόν -με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Παιδικού Βιβλίου- τέσσερα βιβλία που μου έχουν μείνει από την παιδική μου ηλικία.

1) Ο Θησαυρός της Βαγίας, της Ζωρζ Σαρή.

 

 

Έχει γράψει και πολύ καλύτερα (πόσο είχα κλάψει με το Ψέμα!) όμως το μείγμα συναρπαστικής περιπέτειας και καλής παιδικής λογοτεχνίας που υπάρχει στο Θησαυρό της Βαγίας είναι -κατά τη γνώμη μου- αξεπέραστο.

Αποδεικνύει περίτρανα πως τα ελληνικά παιδικά βιβλία δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα σοβαρά, πολιτικά, ή βαρετά.

Απομυθοποιώντας το μυστήριο και την περιπέτεια, η Ζωρζ Σαρή μου άνοιξε πολλούς και διαφορετικούς ορίζοντες - και στη ζωή μου και στο γράψιμο φυσικά.

2) Ο Μικρός Νικόλας

 

 

Ποτέ δεν έγινα τόσο άτακτος όσο ο Νικόλας και η παρέα του - μου έμαθε όμως να βλέπω και ως μεγάλος τον κόσμο με μάτια αθώα και παιδικά.

Διάπλατα ανοιχτά απ' τις (ευχάριστες ως επί το πλείστον) εκπλήξεις που φέρνει κάθε μέρα η ζωή. Μερικές φορές η παιδική αφέλεια προσφέρει μεγαλύτερη ηρεμία ψυχής απ' την ενήλικη καχυποψία.

3) Τα μυστήρια της Ένιντ Μπλάιτον.

 

 

Όλα των Μυστικών Επτά και των Πέντε Φίλων. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν τα διάβαζα ως παιδί, μου φαινόταν τρομερά θρίλερ - η αγωνία τους με συντρόφευε ακόμα και σε νυχτερινούς εφιάλτες.

Σήμερα που τα ξαναδιαβάζω καμιά φορά εκπλήσσομαι: είναι φριχτά κακογραμμένα, συνεχώς επαναλαμβανόμενα, τρομακτικά αφελή κι έχουν σχεδόν βουλιμική εμμονή με τα φαγητά. Τα αγαπούσα πολύ όμως - και θεωρώ ότι ακόνιζαν και το μυαλό.

Τα σημερινά παιδιά βέβαια δεν θα τρόμαζαν ούτε στο ελάχιστο και μάλλον θα τα βαριόταν πολύ - εμένα μου δημιουργούν μια αίσθηση ζεστασιάς και μυστηριώδους ασφάλειας...

4) Τα Ημερολόγια του Άντριαν Μολ.

 

 

Η σειρά βιβλίων της Σου Τάουνσεντ με ήρωα ένα 13χρονο αγόρι και το ξεκαρδιστικά αφελές αλλά ταυτόχρονα πανέξυπνο ημερολόγιό του ήταν για μένα μια αποκάλυψη.

Ο Μολ μεγάλωνε όπως μεγάλωνα κι εγώ - ακόμα και σήμερα που πλησιάζει τα σαράντα ακόμα βγαίνουν βιβλία για την τωρινή του ζωή.

Δεν είναι παιδικά βιβλία τα Ημερολόγιά του (όπως ας πούμε το κατά πολύ υποδεέστερο, σύγχρονο, Ημερολόγιο ενός Σπασίκλα - αλλά μου σημάδεψαν την παιδική μου ηλικία, και όχι μόνο.

Δεν είναι ούτε εφηβικά τα βιβλία αυτά: είναι βιβλία για όλους - κάτι που νομίζω ότι είναι, εξάλλου, ο ορισμός του καλού βιβλίου.

[Τα δικά σας;]

158

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ