Στο σημερινό «Α μπα»: το ιδανικό που μας έφαγε

Στο σημερινό «Α μπα»: το ιδανικό που μας έφαγε Facebook Twitter
70

__________________
1.


Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που ο Michael Jackson έβγαλε στιγμιαία το μωράκι του, το ¨Bigi/Blanket¨/Prince Michael II, πέρα από τα κιγκλιδώματα του μπαλκονιού τού ξενοδοχείου που διέμενε στο Βερολίνο με κίνδυνο αυτό να σκοτωθεί (όλοι ξέρουμε πόσο γλιστράνε τα μωρά). Ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί το έκανε; Ποιο το σκεπτικό πίσω από τέτοια απαράδεκτη κίνηση;
-Μπρρρ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ό,τι και να πούμε εμείς μεταξύ μας είναι κάπως άχρηστο. Έψαξα αρκετά και το πιο χρήσιμο που βρήκα είναι η απάντηση του για το θέμα στο παρακάτω βίντεο, που συνοψίζεται στο «δεν έκανα κάτι επικίνδυνο, τον κράταγα γερά, κράτησε μερικά δευτερόλεπτα, πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις από όσο έπρεπε», κάτι που δείχνει πόσο προστατευμένος ήταν από τον υπόλοιπο κόσμο, σε σημείο εγκληματικό. Το σχετικό απόσπασμα είναι γύρω στο 33ο λεπτό, αλλά όλο έχει ενδιαφέρον.

__________________
2.

Χαιρετώ την αγαπημένη μου Α,μπα και τους πολυαγαπημένους σχολιαστές. Θα ήθελα την άποψή σας για το αν ένα παιδί πρέπει να γηροκομήσει τους γονείς του, όταν πλέον δεν θα είναι σε θέση να φροντίσουν τον εαυτό τους. Και εξηγούμαι περαιτέρω: Πρόσφατα, είχα μία συζήτηση με τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν πολύ κοντά στις τελευταίες στιγμές της ζωής της μητέρας του λόγω γεροντικής άνοιας. Ήταν συνέχεια πάνω από το κεφάλι της μέχρι να εγκαταλείψει τον τούτο μάταιο κόσμο. Τρεις μέρες μετά τον θάνατο της γιαγιάς μου, μού λέει ότι αυτός είναι ένας από τους σκοπούς των παιδιών, να προσέχουν τους γονείς όταν γεράσουν για να πεθάνουν αξιοπρεπώς και ότι περιμένει από μένα να τον γηροκομήσω. Όταν του είπα ότι και ότι αν και τον αγαπώ και είναι ένα από τα σημαντικότερα άτομα στη ζωή μου, αυτά τα λόγια του ήταν πολύ χειριστικά και ότι δεν θα εγκατέλειπα τη ζωή μου, προκειμένου να γηροκομώ τους γονείς μου, παρά θα τους πήγαινα σε ένα γηροκομείο, έτσι ώστε να έχουν κάποιον που να είναι σε φάση να τους φροντίζει. Σημειωτέον ότι μένω μόνιμα στη Δανία τα τελευταία 5 χρόνια και οι γονείς μου μένουν στην Αθήνα. Και αναρωτιέμαι: Ένας γονιός που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί, τέτοιες απαιτήσεις έχει γενικά; Ο καθένας κάνει παιδιά για δικούς του λόγους, αλλά στο ταπεινό μου μυαλό δεν περιμένω ότι ένας γονιός έχει τόόόόόόσο μακροπρόθεσμα σχέδια για το μέλλον. Είμαι 26 χρονών, σύντροφο, παιδιά, σκυλιά, δεν έχω (και ούτε θέλω να αποκτήσω στην παρούσα φάση),οπότε δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη λογική και θα εκτιμούσα μια απάντηση από άτομα που έχουν γίνει ήδη γονείς, γιατί νιώθω λίγο μπερδεμένος.
-Γιώργος


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η απόκτηση παιδιών για προσωπική ολοκλήρωση είναι κάτι σχετικά πρόσφατο. Μέχρι την γενιά των παπούδων μας η απόκτηση παιδιών ήταν ζήτημα σοβαρό που έφτανε σε σημείο ζωής και θανάτου. Οι άνθρωποι που ζούσαν από τη γη έπρεπε να κάνουν πολλά παιδιά, κατά προτίμηση αγόρια και πολύ γερά, για να έχουν χέρια για τα χωράφια. Τα κορίτσια ήταν λιγότερο χρήσιμα από αυτή την άποψη, αλλά και αυτά χρειαζόταν γιατί έκαναν άλλες σημαντικές δουλειές όπως η καλλιέργεια του κήπου για τα καθημερινά, το φαγητό, και αναλάμβαναν την φροντίδα των ασθενών και των γονιών τους. Τότε δεν υπήρχε κοινωνική ασφάλιση, δεν υπήρχαν γηροκομεία. Η ασφάλεια ήταν τα παιδιά. Ειδικότερα σε περιοχές που είχαν προβλήματα συρράξεων και επιθέσεων, όπως πχ στη Μάνη, τα αγόρια λεγόταν «τουφέκια». Ήταν πράγματι ζήτημα ζωής και θανάτου. Μια γυναίκα ειδικότερα εξασφάλιζε την ύπαρξη της μόνο μέσα από αρσενικά παιδιά. Διαφορετικά, σε περίπτωση θανάτου του άντρα της, την περίμενε πολύ δυσάρεστη μοίρα.

 

Η αστικοποίηση, η οργάνωση του κράτους, η σύγχρονη ιατρική, η τεχνολογία, όλα αυτά έχουν αλλάξει τα πράγματα, και μέσα σε δυο μόλις γενιές τα παιδιά έγιναν από δωρεάν εργατικά χέρια σύμβολο στάτους άλλου είδους. Από αναγκαιότητα έγιναν γαλαζοαίματοι που πρέπει να μεγαλώσουν με τα καλύτερα, τα αγνότερα, τα περισσότερα, τα πιο βιολογικά των βιολογικών. Ο πατέρας σου είναι όμως της προηγούμενης γενιάς. Δεν ξέρω και τι ακριβώς εννοεί με αυτό που λέει, έτσι όπως το έγραψες. Ότι ο λόγος για να κάνεις παιδιά είναι να πεθάνεις αξιοπρεπώς; Ή ότι ο σκοπός ύπαρξης του καθένα μας είναι να φροντίσει να πεθάνει η προηγούμενη γενιά αξιοπρεπώς; Επίσης, αν δεν υπήρχε αυτός ο άγραφος νόμος, τι θα έκανε;

__________________
3.

Ειμαι 36 ετων. Ειχα μια σχεση 6 ετων που τελειωσε πριν 1 χρονο. Ο λογος που τελειωσε, ειναι επειδη ο πρωην συντροφος μου, μου αποκαλυψε οτι ειναι ομοφυλοφιλος και δεν τολμουσε να κανει το coming out του σε κανεναν, επειδη ειχε μεγαλωσει με βαθια ομοφοβικους και πιστους γονεις (ειναι αληθεια αυτο, τους εχω γνωρισει καλα) και του ειχε αφησει παρα πολλα καταλοιπα αυτο. Καναμε τοτε μια μεγαλη κουβεντα και χωρισαμε ομορφα, πολιτισμενα και μειναμε και καλοι φιλοι. Δεν εχω καποιο απωθημενο εναντιον του και δεν εχω καποιο ασχημο συναισθημα, οσο ειμασταν μαζι περνουσαμε πολυ καλα, υπηρχε βαθια αγαπη και σεβασμος και εκτιμηση και συνεχιζουν και ως τωρα.

Πριν απο ενα μηνα, μου γνωρισε τον νεο του συντροφο. Χαρηκα παρα πολυ που επιτελους ζει την ζωη του οπως τη θελει, χωρις να κρυβεται και ειναι ευτυχισμενος. Βγηκαμε ολοι μαζι για καφε και ειδα ποσο καλα ειναι και το χαιρομαι! Το θεμα μου ειναι οι φιλοι/συγγενεις μου. Καθε φορα, μου λενε τα ιδια, πως μπορεις και τον συναντας, πως δεν τον μισεις, σου "εφαγε" 6 χρονια απο τη ζωη σου για το τιποτε που δε μπορεις να τα ξαναπαρεις, κτλ. Δε θα σου γραψω τα καργα ομοφοβικα σχολια που εχω ακουσει κατα καιρους γιατι δεν αξιζει τον κοπο καν να χαραμισω pixels.

Εγω δε νιωθω ετσι ρε Α,μπα. Ειμαι τελειως λαθος? Ναι, τα χρονια φυγανε και δε ξαναγυριζουν αλλα στα χρονια εκεινα, ειχαμε ομορφες στιγμες (και ασχημες) και η σχεση μας, ηταν ετσι οπως την θελαμε. Δεν εχω καποιο παραπονο, κατι ασχημο μεσα μου για αυτον τον ανθρωπο. Ως καλοι φιλοι γνωριστηκαμε και μετα καναμε σχεση και φιλοι καλοι παραμενουμε ως και τωρα. Δε μπορει να κανει κατι για το γεγονος οτι τον ελκυουν ανδρες, ετσι γεννηθηκε. Φυσικα θα προτιμουσα να μου το ειχε πει πολυ νωριτερα αλλα εχωντας γνωρισει την οικογενεια του και το πως μεγαλωσε, κατανοω οτι δεν του ηταν ευκολο και οτι μεγαλωσε με το "Ο θεος εκανε τον αδαμ και την ευα", "Οι gay ειναι ανωμαλοι και παιδεραστες" κτλ κτλ οποτε δεν του ηταν καθολου ευκολο. Οπως και να ΄χει, εγω αυτον τον ανθρωπο τον εχω συγχωρεσει και ειμαι καλα μεσα μου και μαζι του. Ομως δε μπορω να ακουω αλλο τα σχολια των γονιων μου και των φιλων μου, αρχιζουν να με τσατιζουν πολυ και θα μιλησω ασχημα καποια στιγμη. Λες να το κανω? Να ξεσπασω, να τους βαλω ολους στη θεση τους και να ηρεμησω? Ή απλα να τους αγνοω? Δε σταματανε ρε Α,μπα. Ευχαριστω πολυ.
-Δημητρα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν γίνεται να τους βάλεις στη θέση τους χωρίς να ξεσπάσεις; Όχι ότι απαγορεύεται να ξεσπάσεις, αλλά είναι τόσο αισιόδοξο και δυνατό το μήνυμα σου, που εύχομαι να βρεις έναν τρόπο χωρίς να χαλάσεις την ζαχαρένια σου. Δήμητρα, είσαι πρότυπο. Πρέπει και αυτός να είναι πολύ ωραίος άνθρωπος γιατί δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις κάτι τέτοιο με έναν τρόπο που να μην αφήσει σημάδια σε άλλον. Θέλω να πω, είναι από κοινού η επιτυχία σας. Φτου και στους δυο σας.


Εφόσον δεν υπήρξε δόλος, δεν υπάρχει λόγος για ανάθεμα. Δεν καταλήγουν όλες οι σχέσεις κάπου, για την ακρίβεια, η συντριπτική πλειοψηφία των σχέσεων λήγει, δεν είναι «χαμένος χρόνος» όλες αυτές οι εμπειρίες. Αυτό που θα ενδιέφερε εμένα να μάθω αν ήσουν φίλη μου, είναι αν είχες καταλάβει κάποια απόσταση, κάτι, που εκ των υστέρων εξηγήθηκε με αυτή την εξέλιξη. Δεν φαίνεται να έπεσες από τα σύννεφα. Ίσως αυτό που εκνευρίζει / ταράζει / ταρακουνάει όλους αυτούς είναι η υποψία ότι βρισκόσουν σε μια σχέση που ήξερες ότι θα λήξει. Αυτό είναι κάτι κατακριτέο, ειδικά σε γυναίκες που έχουν περάσει τα τριάντα. Μπορείς να διακρίνεις τι είναι αυτό που τους κάνει να επιμένουν να εκβιάσουν από σένα κάποια αντίδραση;

__________________
4.

Αγαπημένη Α,μπα, φίλες ΚΑΙ φίλοι σχολιαστές:
Κάποια συμβουλή για "να μην αγχώνομαι για να μείνω έγκυος;"
Τι πράγμα κι αυτό. Δεν μιλάς γι'αυτό, ρωτάνε. Μιλάς γι'αυτό, πάλι μιλάνε. Λύσεις, κανείς. Η αλήθεια είναι ότι τον άντρα μου τον πονάω περισσότερο, γιατί εγώ κατεβάζω και κανένα καντήλι, εκείνος είναι άλλο στυλ, τι να κάνουμε, έτσι τον αγαπήσαμε. Κάνω τις προσπάθειες μου, αλλά τόσος κόσμος εδώ, είμαι ανοιχτή σε προτάσεις!
Τα υπερατλαντικά φιλιά μου!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ρωτάς πώς να γίνει να μην αγχώνεσαι να μείνεις έγκυος;


Ρωτάς τι να λες σε αυτούς που σου λένε να μην αγχώνεσαι να μείνεις έγκυος;


Ή ρωτάς πώς θα γίνει να μην σε ρωτάνε για το θέμα;


Αν ρωτάς το πρώτο, αυτό που έχω να σου πω είναι ότι δεν υπάρχει απόδειξη ότι το άγχος εμποδίζει τη σύλληψη. Είναι από τους πιο διαδεδομένους μύθους: η γυναίκα που χαλάρωσε επειδή υιοθέτησε και μετά έμεινε έγκυος. Όλοι έχουν από μια γνωστή που το έπαθε. Απόδειξη πάντως δεν υπάρχει.


Το μόνο που αποδεικνύεται είναι ότι όταν προσπαθείς να μην έχεις άγχος, το άγχος σου όχι μόνο χειροτερεύει, αλλά αποκτάει και μια υφή μπετόν. Οπότε, αν έχεις άγχος να μείνεις έγκυος, να σκέφτεσαι ότι είσαι φυσιολογικός άνθρωπος, ότι δεν είσαι η μόνη, και δεν είναι κακό να έχεις άγχος σε περιστάσεις που σηκώνουν φυσιολογικό άγχος, όπως αυτή. Το αποτέλεσμα δεν εξαρτάται από το φυσιολογικό σου άγχος.


Αν ρωτάς το δεύτερο ή το τρίτο, πρέπει να σου πω ότι αν δεν θέλεις να μιλάς ή να το συζητάς, είναι απολύτως στο χέρι σου. Απλώς δεν μιλάς και δεν το συζητάς. Κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει. Ό,τι και να σε ρωτήσουν μπορείς πάντα να απαντήσεις «δεν θέλω να το συζητήσω», «άσε να πούμε κάτι άλλο», «θα σου πω όταν είμαι έτοιμη», «καλά μωρέ αυτά που ξέρεις», οι υπεκφυγές πραγματικά δεν έχουν τελειωμό. Μόνο αν κάτι μέσα σου σε τρώει και για κάποιο λόγο πιστεύεις ότι χρωστάς εξηγήσεις βρίσκεις λόγους να το συζητήσεις. Αυτό έχει να κάνει όμως με τον χαρακτήρα σου (φόβος να μην δυσαρεστήσεις; Ενοχικότητα;) και όχι με το θέμα σύλληψη.

 

__________________
5.

Έχεις προτείνει τόσες φορές για κάποιο θέμα (ειδικά για ανθρώπινες σχέσεις) να επισκεφτούμε ψυχολόγο. Αρχικά δεν σου κρύβω ότι δεν μου αρέσει αυτή η απάντηση και δεν μπορώ να δεχτώ ως την μόνη λύση. Αλλα ακόμα κ αν ειναι η μονη λυση... Πως ένα άτομο που δουλεύει 12ωρο για να πάρει 500 ευρώ ανά μήνα και στο τέλος του μένουν ίσα ίσα για να βγει για κάνα καφέ ΑΝ έχει ελεύθερο χρόνο, μπορεί να επισκεφτεί ψυχολόγο;
Όχι 50 αλλά ούτε 10 ευρώ δεν περισσεύουν για να τα δείνει κάθε βδομάδα. Υπάρχει κάποια λύση για να μπορέσει να διαχειριστεί κάποια θέμα όπως π.χ. φιλικές σχέσεις, ερωτικές σχέσεις κτλπ ;

Υ.Σ Δεν μιλάω για σοβαρά θέματα όπως ενδοοικογενειακή βία ή τέτοιου τύπου που είναι πολύ σοβαρές και υπάρχουν γραμμές υποστηρίξεις.
-Γιορτανγκα

AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτή η διαμαρτυρία έχει εμφανιστεί πολλές φορές στο α μπα, αλλά θα χρειαστεί μια επανάληψη για όσους άνοιξαν τώρα τους δέκτες τους.


1. Μόνη λύση είναι σε κάποιες περιπτώσεις, όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Για την ακρίβεια αυτό που λέω είναι «Όταν έχουμε μια συμπεριφορά που μας δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους και δεν μπορούμε να την εντοπίσουμε, να αναλύσουμε, να βρούμε την πηγή της ώστε να την αλλάξουμε, η μόνη λύση που έχουμε είναι ο ψυχολόγος.» υπάρχει μια προϋπόθεση, που είναι «όταν δεν μπορούμε να εντοπίσουμε, αναλύσουμε, βρούμε την πηγή της», και τότε «η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος». Δηλαδή υπάρχει ένα «εάν» που αν ισχύει, οδηγεί στο «τότε». Αν δεν ισχύει το πρώτο, τότε δεν είναι ο ψυχολόγος η μόνη λύση.


2. Η υγεία, σωματική και ψυχική, είναι δυστυχώς άμεσα συνδεδεμένη με την οικονομία. Όπως ένας βασικά αμειβόμενος δεν μπορεί να κάνει συχνά τσεκ απ ή να φροντίσει συγκεκριμένη διατροφή, ή να κάνει ακόμα και επεμβάσεις, υποφέρει περισσότερο, έτσι και κάποιος που χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη και δεν έχει τα χρήματα να το κάνει, είναι πιθανόν να υποφέρει περισσότερο. Δεν ξέρω γιατί στα γενικότερα ιατρικά αυτό είναι πολύ γνωστό, αλλά όταν πρόκειται για ψυχολόγο ή ψυχίατρο μερικοί μου στέλνουν αυτή τη θυμωμένη υπενθύμιση, λες και δεν το ξέρω, ή το έχω ξεχάσει, ή λες και μπορώ να το αλλάξω.


3. Όπως υπάρχει κάποιου είδους πρόνοια για τους οικονομικά ευάλωτους σε νοσοκομεία και δημοτικά ιατρεία, έτσι υπάρχει και για θέματα ψυχικής υγείας. Φυσικά δεν είναι το ίδιο εύκολο, το ίδιο γρήγορο. Αλλά αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα.

__________________
6.

 

Μεγαλωμένη με γονείς οι οποίοι δεν σου είπαν ποτέ σ αγαπώ και δεν σου έχουν κάνει μια αγκαλιά μετά τα 10 σου αλλά ποτέ δεν σου φέρθηκαν άσχημα και πάντα έβλεπες τις θυσίες που έκαναν για σένα... πιστεύεις πως έχει επίπτωση στην ζωή σου ;
-Δεν έλεγαν "σ αγαπω" αλλά το έδειχναν με τις πράξεις

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οι γονείς μας επηρεάζουν όπως και αν είναι, οπότε ναι, οτιδήποτε κάνουν ή δεν κάνουν διαμορφώνει κάτι μέσα μας. Τι εννοείς όμως με το «επίπτωση;» Υποψιάζομαι ότι εννοείς κάτι καταστροφικό, κάτι μόνιμο, και σε αυτό δεν μπορώ να συμφωνήσω. Ειδικά εφόσον το έχεις εντοπίσει και αναγνωρίσει. Δεν σου έχει λείψει η αγάπη, και σου έχει λείψει η έκφραση της; Είναι ώρα να καταλάβεις γιατί οι γονείς σου δεν έμαθαν να λένε «σ'αγαπώ», να τους κατανοήσεις και αν μπορείς να τους συγχωρήσεις. Αυτό που πρέπει να ξέρεις όμως είναι ότι δεν είσαι οι γονείς σου, και ό,τι δεν σου αρέσει από αυτά που έκαναν σε σένα, δεν χρειάζεται να τα επαναλάβεις. Μπορείς να είσαι αυτή που θέλεις να είσαι, όχι λόγω των «επιπτώσεων», αλλά επειδή έχεις μια εμπειρία που σε έχει κάνει να δεις τα πράγματα διαφορετικά από αυτούς.


_________________
7.

Λέμε πολλές φορές "μην υποτιμάτε τις ανθρώπινες σχέσεις στη ζωή σας", 'ποιους ανθρώπους βάζετε και βγάζετε". Οκ. Παλιότερα, ήμουν πολύ αυστηρή γύρω από αυτό το θέμα. Με το πέρασμα των χρόνων χαλάρωσα, άρχισα να συγχωρώ, να δέχομαι πιο εύκολα τους ανθρώπους ως σύνολο. Παρά την προσοχή που επέδειξα, απογοητεύτηκα αρκετές φορές κι έχασα την πίστη μου στους ανθρώπους. Κάποια στιγμή την ξαναβρήκα. Σήμερα, έχω φίλους, που όμως δεν θα τους χαρακτήριζα αδερφικούς. Προσπαθώ να γίνω εγώ όσο μπορώ η καλύτερη φίλη για τους άλλους, να βελτιώνομαι, να μην κριτικάρω, να ακούω, να συμβουλεύω, να βοηθάω. Την ιδανική/ό φίλη/ο για εμένα δεν την/τον έχω βρει. Είναι θέμα τύχης τελικά;
--αναρωτιέμαι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εσύ είσαι ιδανική φίλη για τους άλλους;


Πώς είναι δυνατόν να λες ότι άρχισες να συγχωρείς και να δέχεσαι τους ανθρώπους ως σύνολο και να εξακολουθείς να χρησιμοποιείς λέξεις όπως «ιδανικός;» Ο ιδανικός δεν υπάρχει γιατί είναι εξ'ορισμού αδύνατον να υπάρχει, είναι το «ιδανικό», κάτι που βρίσκεται στις φαντασιώσεις μας, όπου οι άνθρωποι δεν είναι άνθρωποι, είναι κάτι άλλο. Ιδανικό.


Και «αδερφικούς» φίλους; Έχεις αδέρφια; Τα αδέρφια έχουν πάντα «ιδανικές» σχέσεις;


Παλιότερα ήσουν πολύ αυστηρή και ευτυχώς έκανες βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά μάλλον χρειάζονται λίγα περισσότερα. Είναι θέμα τύχης να βρεις ανθρώπους να συνεννοηθείς, αλλά δεν είναι καθόλου θέμα τύχης να έχεις ρεαλιστικές προσδοκίες που στηρίζονται στην γνώση των δικών σου ελαττωμάτων. Ο ιδανικός για τα ρεαλιστικά πλαίσια φίλος δεν είναι αυτός που έχουμε πλάσει στο μυαλό μας, αλλά περισσότερο αυτός που μας συγχωρεί για τις αδυναμίες μας, ακόμα και για κάποιες από αυτές που δυσκολεύουν τη ζωή του. Πριν αναλογιστείς τι παίρνεις, σιγουρέψου ότι ξέρεις τι δίνεις. Είναι το μόνο που είναι στο χέρι σου.

 

70

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ