Στο σημερινό «Α μπα»: ναι, καλύτερα να μην είσαι εγωιστής

Στο σημερινό «Α μπα»: ναι, καλύτερα να μην είσαι εγωιστής Facebook Twitter
79

__________________

1.


Αγαπητη αμπα,
Εχω την ταση γενικα να πειραζομαι με το παραμικρο και να γκρινιαζω.Δυσκολευομαι λοιπον να καταλαβω ποτε εχω δικιο οταν με πειραζει κατι και ποτε υπερβαλλω. Σου στελνω για να μου πεις την γνωμη σου για σημερα.εχω σχεση απο αποσταση με ενα αγορι. Τα χριστουγεννα ηρθε στην πολη μου για να τα περασουμε μαζι και ξαναηρθε και την πρωτοχρονια για να ειμαστε μαζι.μετα απο αυτο ηρθα εγω στο χωριο του (ειχαμε να βρεθουμε 10 μερες) και ηρθα παρασκευη και ρε συ αμπα ηρθα στις 6 , και κπιμηθηκε απο τις 9:30 !!! Ενω καθημερινες που δεν ειμαστε μαζι και απλα μιλαμε στο τηλ πχ μπορει να κοιμηθει και 1 το βραδυ και 2. Δηλαδη ερχομαι εγω και κοιμαται απο τις 9:30;; Γινομαι εξαλλη και μετα σκεφτομαι, ναι αλλα ξυπνησε 7 το πρωι, ναι αλλα αυριο δουλευει το πρωι ναι αλλα οταν τελειωνει το ξερεις οτι νεκρωνει.ε και δεν ξερω αν ειναι οκ να γκρινιαξω γι αυτο παρ ´ολο που εμενα μου φαινεται γαιδουρια.Σημερα που ειναι Σαββατο θα βλεπαμε ταινια και στα πρωτα δεκα λεπτα παλι κοιμηθηκε 12:40 το βραδυ ε και δεν αντεξα του το ειπα και μου ειπε «θα μου κοψεις και τον υπνο τωρα;» και οτι ειμαι καταπιεστικη. Εγω παλι σκεφτομαι οτι αν εκεινος ερχοταν να με δει οσο κουρασμενη και να μουνα θα εμενα ξυπνια για να περασουμε χρονο μαζι. Απο την αλλη βεβαια η δουλεια μου δεν ειναι κουραστικη εμενα. Το χειροτερο απο ολα ειναι οτι αν εγω εκανα αυτο που κανει αυτος εκεινος δεν θα μου λεγε τιποτα γιατι ειναι πολυ χαλαρος σαν ανθρωπος.Απο τη μια δε θελω να μην ειναι ανετος οταν ειναι μαζι μου απο την αλλη εγω νοιωθω οτι κανει το προγραμμα του σαν να μην ειμα εγω εδω.Ρε συ Αμπα πες μου, είναι τελειως άκυρος ο προβληματισμός μου και που θέλω να γκρινιαξω; (Οπως βλεπεις καμουφλαρισÎ
το «ειμαι υπερβολικη» για να μη σε τσατισω)


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτό που σου έχω να προτείνω είναι να μην μένεις ξύπνια όταν είσαι κουρασμένη για να περνάτε χρόνο μαζί. Μην ζητάς να κάνει αυτό που θα έκανες εσύ. Άρχισε να κάνεις αυτό που κάνει κι αυτός. Και θα δεις πώς θα νιώσεις, και θα δεις πώς θα νιώσει κι εκείνος. Μην υποθέτεις ότι δεν θα σου έλεγε τίποτα επειδή είναι «χαλαρός άνθρωπος».


Έχεις δίκιο που σε πειράζει, και δεν υπερβάλλεις. Αυτό που σκέφτεσαι είναι ότι σε θέλει λιγότερο από όσο τον θέλεις εσύ. Δυστυχώς για σένα, είναι πολύ πιθανό να ισχύει. Γι'αυτό είναι ακόμα πιο επιτακτικό να μην ζητάς, γιατί αυτό που κάνεις φαίνεται ως γκρίνια. Ζητάς να κάνει περισσότερο χώρο στη ζωή του για σένα. Δεν γίνεται αν δεν του βγαίνει αυθόρμητα.

__________________
2.


Αγαπητή Λένα καλησπέρα, εύχομαι τα καλύτερα σε σένα και την όμορφη οικογένεια σου!

Λοιπόοοον συμβαίνει ένα περίεργο φαινόμενο στην οικογένεια μου το οποίο θα ήθελα αν μπορείς να μου δώσεις τα φώτα σου.

Ας ξεκινήσουμε από το ότι είμαι 22, φοιτήτρια με τη δουλίτσα μου και τη ζωή μου. Ζω ακόμα με τους δικούς μου και χάρη στις συμβουλές σου, κατάφερα να τους καταλάβω και να διαχειρίζομαι τις σχέσεις μας με τέτοιο τρόπο ώστε να συμβιώνουμε όσο το δυνατόν πιο αρμονικά. Διότι όπως καταλαβαίνεις είχαμε πολλούς καβγάδες και γκρίνιες που αφορούσαν τις κινήσεις μου και τις επιλογές μου οι οποίοι βέβαια έχουν σταματήσει και φυσικά κάνω ότι κρίνω εγώ σωστό για τον εαυτό μου. Βέβαια, τις διαφωνίες τις είχα με τη μάνα μου, όχι με τον πατέρα μου. Με τον πατέρα μου διαφωνούσαμε σπάνια και σπάνια να με μάλωνε για κάτι. Βασικά η μόνη φορά που θυμάμαι να μου έχει πει κάτι είναι όταν είδε ότι είχα αρχίσει το κάπνισμα στα 17, και εκεί δεν ήταν ακραίος. Ευτυχώς το κάπνισμα πλέον το έχω κόψει.

Αφού λοιπόν είχα και έχω καλύτερη σχέση με τον πατέρα μου κι εγω πρόσπαθησα να τον προσεγγίσω περισσότερο και να μιλάω πιο πολύ μαζί του για θέματα που με απασχολούν, καθώς είναι ανοιχτόμυαλος άνθρωπος και δεν έχει καθόλου το παραδοσιακό αντρικό προφίλ. Είναι απλά λίγο ντροπαλός και συνεσταλμένος. Από την άλλη η μάνα μου είναι ένα μυστήριο κράμα μοντέρνας ευρωπαίας και παραδοσιακής Ελληνίδας μάνας. Μοιάζει σαν να προσπαθεί να εξελιχθεί και να μην μπορεί, σαν να μην μπορεί να κρατήσει ισορροπία.

Το επίμαχο θέμα από το οποίο προκύπτει ένα μεγάαααλο μυστήριο είναι η προσωπική μου ζωή. Το ότι αλλάζω τακτικά συντρόφους, δεν έχω σταθερή σχέση ή η επιλογή των ανθρώπων που επιλέγω να σχετίζομαι είναι ένα θέμα που τη μαμά την έβρισκε πάντα αντίθετη. Βέβαια αφού είδε ότι "δεν βάζω μυαλό" και ότι τελικά είμαι ευχαριστημένη με τον τρόπο που κινούμαι σταμάτησε να με καβγαδίζει και να με γκρινιάζει. Πλέον όποτε τα συζητάμε (και αν γιατί ειλικρινά δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος) μπορεί να μου πει ότι διαφωνεί, αλλά θα το κάνει πολιτισμένα, αλλά "μην πεις τίποτα στον πατέρα σου, θα τον στεναχωρήσεις". Η μάνα μου προσπαθεί να με πείσει ότι ο πατέρας μου είναι ένας κλειστόμυαλος πουριτανός, ο οποίος κάποια στιγμή που του είχε αναφέρει λέει ότι έχω ελεύθερη σχέση του ανέβηκε αμέσως η πίεση και κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό.

Έχοντας ήδη συζητήσει με τον πατέρα μου πολλές φορές με απόλυτη ειλικρίνεια για την προσωπική μου ζωή έχω να αναφέρω τα εξής:

Όταν χώρισα από μια μεγάλη σχέση που είχα και συζητούσα το θέμα μαζί του με ενθάρρυνε να προχωρήσω στην ερωτική μου ζωή με όποιο τρόπο θεωρώ για τον εαυτό μου τον πιο σωστό, είτε με κάποιον άλλο σύντροφο άμεσα χρονικά είτε να αφήσω να περάσει κάποιο διάστημα μόνη μου και να μην προβληματίζομαι για τη σχέση που τελείωσα. αργότερα κάποια στιγμή με ρώτησε σε τι φάση βρίσκομαι και του εξήγησα πολύ ωραία ότι έχω μια ελεύθερη σχέση και ότι δεν χρειάζομαι κάτι πιο σοβαρό αυτή τη στιγμή και ότι είμαι απόλυτα ικανοποιημένη. Πολύ ωραία μου λέει. Γενικά με ρωτάει αν είμαι ευχαριστημένη με αυτό που κάνω κι αν είμαι να συνεχίσω να το κάνω. Το μόνο πράγμα στο οποίο θα διαφωνούσε είναι το να έπαιρνα ναρκωτικά ή να γινόμουν πόρνη (ακρότητα).

Ο πατέρας μου στηρίζει τις επιλογές μου και δεν δείχνει να αντιδρά περίεργα ή να νιώθει περίεργα με αυτά που του λέω ότι κάνω. Η μάνα μου μου λέει πώς όποτε του μεταφέρει η ίδια κάτι από αυτά στεναχωριέται και τρελαίνεται και να προσέχω μην καταλάβει τίποτα ή μην του πω τίποτα.

Κι εγώ είμαι με την απορία. Τι στο καλό συμβαίνει, ποιος είναι στ' αλήθεια ο πατέρας μου; Είναι τόσο καλός ηθοποιός; Λέει η μάνα μου ψέματα για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να φανταστώ; Λέει αλήθεια; Δεν καταλαβαίνω τίποτα.

Η μοναδική εξήγηση που κατάφερα να δώσω είναι η εξής. Η μάνα μου καταφέρνει πάντα να εκνευρίσει το συνομιλητή της και να τον βγάλει εκτός εαυτού. Πραγματικά πολλές φορές μόνο με τον τρόπο της, χωρίς να υπάρχει κανένας τρομερός λόγος. Οπότε αυτό που σκέφτηκα είναι ότι καθώς η μάνα μου στην πραγματικότητα δεν εκλαμβάνει καθόλου ψύχραιμα αυτά που τις λέω και διαφωνεί καθέτως, τα μεταφέρει στον πατέρα μου με όλη την ένταση που εκείνη τα βιώνει και εκείνος με τη σειρά του φρικάρει, αλλά όχι με την πληροφορία, αλλά με τον τρόπο που τη μεταφέρει η μάνα μου. Η οποία όταν φρικάρει είναι πραγματικά ανυπόφορη.

Δεν νομίζω ότι ο πατέρας μου παίζει θέατρο σε μένα και για έναν άλλο λόγο. Είναι πάρα πολύ ευαίσθητος και υποφέρει από κρίσεις πανικού. Όποτε κάτι που ακούει, ή κάτι που συμβαίνει γύρω του, τον ζορίζει συναισθηματικά ΦΑΙΝΕΤΑΙ, κάνει μπαμ, αλλάζει το χρώμα του προσώπου του, βουρκώνει, φεύγει από το δωμάτιο ή ζητάει να σταματήσει η όποια κατάσταση. Και δεν αντέχει πραγματικά καθόλου τις εντάσεις.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΜΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί δεν κάνεις μια κουβέντα στον πατέρα σου, αφού τον έχεις μέσα στο σπίτι διαθέσιμο, αντί να κάνεις υποθέσεις λες και είναι κάποιος άγνωστος που δεν μπορείς να προσεγγίσεις;


Γιατί δεν κάνεις μια κουβέντα και με τη μητέρα σου, για να της πεις αυτά που σκέφτεσαι ('εγώ έχω άλλη άποψη για τον πατέρα μου') αντί να κάνεις υποθέσεις λες και είναι κάπου μακριά και δεν μπορείς να την προσεγγίσεις;


Η αλήθεια είναι σπάνια κάτι κοινά παραδεκτό, και για να φτάσει σε αυτό το σημείο έχουμε φτάσει σε επίπεδο επιστημονικό. Όταν πρόκειται για ανθρώπινες σχέσεις ο καθένας έχει την αλήθεια του, και αν είμαστε τυχεροί ή έχουμε τεράστια διάθεση για επικοινωνία, οι αλήθειες μας κάπου επικαλύπτονται. Έτσι κι εσύ έχεις την δική σου αλήθεια για τον χαρακτήρα των γονιών σου. Η μητέρα σου κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει την ίδια άποψη, ούτε για τον πατέρα σου, ούτε για τον εαυτό της.


Στην περίπτωση που ο πατέρας σου όντως δεν έχει πρόβλημα με τον τρόπο που ζεις την ζωή σου, η μητέρα σου λέει αυτά που λέει για να σε χειραγωγήσει. Χρησιμοποιεί την αδυναμία που έχεις στον πατέρα σου για να κάνεις αυτά που θέλει η ίδια να κάνεις. Μπορεί να το κάνει ασυναίσθητα, αλλά αθώο δεν είναι.


__________________
3.

Λένα είσαι βαλσαμο, πολλές φορές, αλλά και οι σχολιαστές που μοιράζονται τις εμπειρίες τους και δίνουν κουράγιο. Πριν παντρευτω δεν με ενδιέφερε η κριτική για το θέμα (*πότε πότε πότε πια θα παντρευτείς) πάντα αστειευομουν. Τώρα όμως με ενοχλεί φοβερά και με στεναχωρει ο συνεχής και αδιακριτος έλεγχος για το ΠΟΤΕ επιτέλους θα κάνω παιδί και μάλιστα και από ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. (και φυσικά μπορεί να μην μπορούμε ή να μη θέλουμε Ρε αδερφέ). Ευτυχώς που μου υπενθυμίζετε ότι δεν είμαι προβληματική που δεν έχω κάνει ακόμα μια ντουζίνα παιδιά, -γιατί μάλλον αυτό πιστεύει ο κόσμος ακόμα για μια γυναίκα που παντρεύεται και δεν κάνει παιδί την επόμενη μέρα.. Αυτό που με ενοχλεί παραπάνω είναι η κριτική από τους βολεμενους που έχουν και γονείς και πεθερικά να κρατάνε τα παιδιά όλη την ημέρα για να δουλεύουν αυτοί μια χαρά στις δουλειές τους, και εμείς που είμαστε μετανάστες μόνοι εντελώς, ***πρέπει παρόλα αυτά να προχωρήσουμε σε παιδί γιατί ποτέ δεν θα νιωσουμε απόλυτα έτοιμοι και ο χρόνος μου τελειώνει...** Βολεμενοι και εκνευριστικοι, που αναγκάζομαι να δικαιολογουμαι στο επικριτικό τους ύφος όποτε ανεβαίνω Αθήνα, και που δεν μπορούν λεπτό όμως να σταθουν οι ίδιοι μόνοι τους!! Το είχες αντιμετωπίσει ποτέ πριν κάνεις παιδάκι? Τρέλανε με ότι άρχισαν ήδη να σου λένε για δεύτερο παιδί, νιώθω ότι δεν σταματάει ποτέ αυτό.. Πως να ξαναγίνω cool Ρε παιδιά το έχασα λίγο
-Κουνέλι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα ξαναγίνεις κουλ όταν διαχειριστείς μέσα σου το τι νιώθεις εσύ για το θέμα. Το «πότε θα κάνεις παιδί» είναι ένα πάρα πού συνηθισμένο μέσο ελέγχου που ασκείται από όσους δε νιώθουν καλά με την ζωή τους και έτσι βρίσκουν έναν τρόπο να καλμάρουν τις δικές τους ακυρώσεις. Για να πιάσει όμως, πρέπει να δουν στα μάτια σου την στενοχώρια, τον πανικό και τον θυμό. Όταν ξέρεις τι θέλεις και τι αισθάνεσαι για το θέμα, θα σου έρθουν ένα σωρό απαντήσεις. Ας πούμε: «θα μου δώσεις και την πεθερά σου για να μου το κρατάει για τρία χρόνια δωρεάν; Όμως Χριστούγεννα θα κάνεις εσύ μαζί της γιατί εγώ δεν την αντέχω, χαρά στο κουράγιο σου». Και όχι, ο έλεγχος αυτού του είδους δεν τελειώνει ποτέ. Για την ώρα οι μήτρες των γυναικών είναι κοινή κτήση της κοινωνίας, όλοι -άντρες, γυναίκες- έχουν δικαίωμα να σχολιάσουν πότε θα κυοφορήσουν. Οι άνθρωποι που τις φέρουν είναι συνοδευτικοί.

__________________
4.

Γεια σου αμπα και αναγνώστες.
Με το αυτοκίνητο σε συγκεκριμένο φανάρι συναντώ χρονια εναν αφγανό που ζητά λεφτα απ τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Ξερω πως ειναι Αφγανός διότι του εχω μιλήσει πολλες φορες ολα αυτα τα χρονια, οταν του έδινα οτι ψιλά μου περίσσευαν. Ειναι γενικως Ευγενικος ανθρωπος κ γι αυτο του εχω δωςει λεφτα κατ επανάληψη κ παντα τον χαιρετάω. Τελευταια οταν τον βλεπω σκεφτομαι οτι αυτος ο τυπος αν με συναντούσε στη χωρα του ειναι πιθανο να ειχε διαφορετική συμπεριφορά απεναντι μου (ως γυναικα) απ οτι εχει εδω στην ελλαδα, διότι εδω η θεση της γυναίκας δεν ειναι οπως ειναι στο Αφγανιστάν, οποτε δε τον παιρνει ,τουλαχιςτον δημόσια , να επιδείξει κακη συμπεριφορά. Κ ξενερωνω στην ιδέα οτι 1. ειναι πολυ πιθανο να σκεφτεται για μενα και τις γυναίκες γενικα ,οτι η θεση μας ειναι υποδεέστερη του άντρα και 2. ενδεχομένως να ειναι βίαιος με τη γυναικα του (αν εχει) κλπ. Αυτο με κανει να μη θελω να τον βοηθήσω πλεον. Αντιστοιχες σκέψεις κανω κ για ανθρώπους άλλων χωρών στις οποίες οι γυναίκες περνούν δύσκολα. Εχω φτιαξει δηλαδη ενα σενάριο και το κουμπώνω σε κάποιους αντρες λογω της καταγωγής τους.
αναγνωρίζω οτι ο ανθρωπος μπορει να μην ειναι καθολου κακος με τις γυναικες. Ομως κ παλι τον εχω κατατάξει στην black list .
Αυτο τωρα ειναι και ρατσιστικό αλλα και σεξιστικό απο μεριάς μου;
ταλανίζομαι μεταξύ δυο συναισθημάτων: το ενα ειναι οτι δεν τον συμπαθω επειδη θεωρω πολυ πιθανο να ειναι γουρούνι απέναντι στις γυναίκες οταν ειναι στη χωρα του ( και όπου τον παιρνει) και το αλλο ειναι τυψεις διότι για τον ανθρωπο δεν υπάρχουν ενδειξεις βαρβαρότητας εναντιον γυναίκων.

Νομιζαοτιδενειμαιρατσίστρια..


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτό που περιγράφεις είναι ο ορισμός του ρατσισμού. Δίνεις σε κάποιον αρνητικές στεροτυπικές ιδιότητες βασιζόμενη μόνο στην καταγωγή του, χωρίς καμία άλλη πληροφορία. Πιο τυπικό ρατσισμό δύσκολα βρίσκεις. Σεξισμός δεν είναι, θα το γράφω μέχρι να ματώσουν τα δάχτυλα μου, σεξισμός και ρατσισμός από την ανάποδη δεν υπάρχει. Υπάρχει διάκριση από την ανάποδη πλευρά, αλλά δεν λέγεται σεξισμός και ρατσισμός, και όποιος χρησιμοποιεί έτσι αυτές τις λέξεις, δεν έχει καταλάβει ακόμα τι σημαίνουν (αλλά ποτέ δεν είναι αργά να μάθουν, αν θέλουν). Για να τους τρομάξω συμπληρώνω ότι ο ισχυρισμός του ανάποδου ρατσισμού είναι ακροδεξιάς προέλευσης και ακροδεξιές σκοπιμότητες εξυπηρετεί. Όποιος θέλει σύντομο φρεσκάρισμα μπορεί να διαβάσει εδώ κι εδώ, ένα πιο αναλυτικό άρθρο εδώ και όποιος έχει όρεξη και τα προσόντα για πραγματική μελέτη μπορεί να διαβάσει αυτό

__________________
5.

Αμπά μου, να που μετά από 5 χρόνια (ίσως και παραπάνω) καθημερινής ανάγνωσης της στήλης σου, ήρθε η ώρα που κάτι με τσιμπάει στην καρδιά και είπα να το μοιραστώ μαζί σου. Περί μπάφων και εμπιστοσύνης ο λόγος. Και εξηγούμαι: Δέκα χρόνια είχα σχέση με καθημερινό χρήστη, με όλη την παραφιλολογία περί της μη βλαπτικότητας κλπ κλπ. Τέλος πάντων, στο δικό μου μυαλό, ακόμα και με την απόσταση των τριών ετών από τον χωρισμό μας, εξακολουθώ να πιστεύω ότι η συνήθειά του αυτή με ό,τι αυτή σημαίνει από άποψη παρέας, συμπεριφοράς, αναβλητικότητας, απραξίας, φυγοπονίας, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της καθημερινότητας και της σχέσης μας και στο να οδηγηθούμε στον χωρισμό. Πλέον, η ιδέα, η μυρωδιά και η εικόνα μου προκαλούν αναγούλα. Έχω πολλούς φίλους που κάνουν περιστασιακή ή και πιο συχνή χρήση, αλλά σπανίζουν οι στιγμές που θα «πίνει» κάποιος από αυτούς στον ίδιο χώρο που βρίσκομαι και εγώ.
Και έρχομαι στο δεύτερο σκέλος, που γνωρίζω έναν υπέροχο άνθρωπο, περνάμε πολύ όμορφα, όλα ονειρεμένα, μέχρι που –ένα μήνα αφού είχαμε ξεκινήσει να βρισκόμαστε- έρχεται στο σπίτι με το γνώριμο κόκκινο γυαλιστερό μάτι και αυτή την εσάνς που με σκοτώνει. Μου γυρίζει το στομάχι, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, ο εγκέφαλός μου φωνάζει «όχι πάλι ρε γαμώτο» , αλλά λέω, αρχή είναι, να εξηγηθούμε να ξέρουμε τι γίνεται. Αφού, λοιπόν, μου λέει ότι κάνει συχνά χρήση, αλλά περνάει και μεγάλες περιόδους που ούτε το σκέφτεται, του εξηγώ την απέχθειά μου και ότι για μένα το να «την πίνει» κάποιος είναι λόγος να μην είμαι μαζί του. Ότι είναι αυτοματισμός που δεν μπορώ και δεν θέλω να αποβάλω, με τον ίδιο τρόπο που δεν θα ήθελα και δεν θα μπορούσα να είμαι με κάποιον που ακούει σκυλάδικα, ανεξάρτητα από το αν είναι καλό ή κακό. Του εξήγησα ότι δεν θέλω να μου πει κάτι αν δεν μπορεί να το τηρήσει, γιατί θα βγει στη συνέχεια και θα είναι χειρότερα, αλλά αν δεν είναι απολύτως σίγουρος ότι μπορεί και θέλει να το σταματήσει, εγώ δεν μπορώ να είμαι μαζί του. Με διαβεβαίωσε λοιπόν ότι δεν έχει σημασία για αυτόν, ότι δεν θα έβαζε ποτέ στη ζυγαριά εμένα και «αυτό» και με διαβεβαίωσε ότι θα το έκοβε από την επόμενη ημέρα.
Μέλι- γάλα, η πιο όμορφη σχέση που θα μπορούσα να φανταστώ, μένουμε μαζί, πέντε μήνες από τότε, και ήδη νιώθω ότι τον αγαπώ περισσότερο από οποιονδήποτε άνθρωπο στον κόσμο, σκέφτομαι ότι είμαι εξαιρετικά τυχερή που βρεθήκαμε στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή. ΑΛΛΑ, έρχονται οι γιορτές, κάνει ένα τσιγάρο, λέω ένα λόγω των ημερών θα είναι. Έρχεται μετά από τρεις ημέρες σπίτι, καταλαβαίνω ότι έχει ξανακάνει, τον ρωτάω και 'ΚΑΜΠΟΥΜ!' : 'ναι κάνει, καμιά τζούρα από φίλους του, σχεδόν κάθε ημέρα'.' Όχι από την αρχή, γιατί τότε του είχα πει ότι με ενοχλεί, αλλά το τελευταίο τρίμηνο κάπως έτσι πάει'. Και ότι νόμιζε ότι το είχα καταλάβει, όπως και το ότι δεν τον επηρεάζει στην καθημερινότητα και εξακολουθεί να είναι ο ίδιος άνθρωπος που αγαπώ.
Πράγματι δεν έχει αλλάξει κάτι στην συμπεριφορά του και εξακολουθεί να είναι το ίδιο υπέροχος απέναντί μου. Αλλά κάθε φορά που γυρίζει στο σπίτι νιώθω ότι κάνω τον Κλουζώ να δω τι έκανε πριν και, κυρίως, σκέφτομαι ότι με κορόιδεψε. Ότι μου είπε αυτό που ήθελα τη στιγμή που το ήθελα και τώρα που έχω δεθεί μαζί του, σπάει μόνος του τη συμφωνία, χωρίς καν να με ειδοποιήσει. Δεν αμφιβάλλω για την αγάπη του, δε λέω ότι το έκανε επίτηδες, αλλά αμφιβάλλω αν μπορεί να κρατήσει το λόγο του. Μήπως μπορείς εσύ ή κάποιος από τους σχολιαστές να μου πει ότι το για ακούς δύο στίχους Πάολα την ημέρα δεν σε κάνει και σκυλά;
(Βλέπεις, κράτησα 5 χρόνια για να δικαιούμαι κείμενο- σιδηρόδρομο)
-Φυσάω και το γιαούρτι;


AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχω δύο σκέψεις που δεν συνδέονται μεταξύ τους, οπότε θα τις γράψω τμηματικά.


1. Οι ουσίες που επιδρούν στον εγκέφαλο σε βαθμό που επηρεάζουν τη συμπεριφορά (αλκοόλ, τσιγάρο, μπάφος) δεν έχουν σε όλους τους ανθρώπους το ίδιο αποτέλεσμα. Δεν εθίζονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο, δεν αλλοιώνεται η συμπεριφορά τους, η καθημερινότητα τους, με τον ίδιο τρόπο, έχουν εντελώς άλλο βαθμό εξάρτησης και αν το αποφασίσουν, θα απεξαρτηθούν με διαφορετικό τρόπο, αν το καταφέρουν τελικά. Οπότε, βρίσκω ένα λάθος στην αρχική σου πεποίθηση. Πρέπει να δεις τα πράγματα όπως έχουν. Ο άνθρωπος που είχες στη ζωή σου ήταν αναβλητικός, φυγόπονος, και βρήκε την ουσία που του ταιριάζει. Δεν τον έκαναν οι μπάφοι έτσι. Έχεις αποκτήσει αντανακλαστική απέχθεια γιατί αποφεύγεις να δεις αυτό που ισχύει: ήσουν με έναν άνθρωπο που δεν εκτιμάς καθόλου, αλλά δεν εκτιμούσες ούτε και τότε. Και αντί να αναλάβεις την ευθύνη της επιλογής σου και της αδυναμίας σου να κόψεις επαφές όταν άρχισες να βλέπεις σοβαρές επιπτώσεις στην ζωή σου, αποδίδεις το πρόβλημα σε έναν τρίτο παράγοντα.


Βέβαια, δεν ισχυρίζομαι ότι οι ουσίες είναι αθώες. Καθόλου δεν είναι, και κάποιες από αυτές προκαλούν μόνιμες βλάβες, αν μιλάμε για κατάχρηση. Όμως αν δεν μπορείς να διακρίνεις τον άνθρωπο πίσω από την κατάχρηση, τότε μεταφέρεις ένα πρόβλημα – την δυσκολία σου να κρίνεις ποιος είναι κατάλληλος να είναι μαζί σου – αλλού.


2. Όποιος είναι εθισμένος σε οτιδήποτε, δεν μπορεί να κόψει τον εθισμό του για χατίρι κάποιου άλλου, και αν πει ότι θα το κάνει, δεν θα μπορέσει να το τηρήσει. Εσύ πάλι, δεν μπορείς να ζητήσεις από κάποιον να κόψει έναν εθισμό με την απειλή «αλλιώς χωρίζουμε». Όχι ότι δεν γίνεται, αλλά δεν εφαρμόζεται, λόγω του παραπάνω: δεν μπορείς να κόψεις έναν εθισμό για κάποιον άλλον άνθρωπο. Δεν έχει σχέση με την αγάπη, την εντιμότητα, δεν ξέρω τι. Ο εθισμός είναι ενσωματωμένος στον τρόπο λειτουργίας του μυαλού μας. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί επειδή θα το υποσχεθούμε μια μέρα σε κάποιον. Δεν μπορείς να σταματήσεις να φοβάσαι ή να επιθυμείς κάτι επειδή κάποιος σου λέει ότι έτσι πρέπει να κάνεις, όσο και αν συμφωνείς με αυτό. Φαντάσου δηλαδή να μην συμφωνείς.


Αν ο φίλος σου θέλει να σταματήσει, θα το κάνει μόνος του, για τον εαυτό του, για τους δικούς του λόγους. Αν το κάνει για σένα θα είναι για τους λάθος λόγους. 


__________________
6.


Γειά σου Αμπα,

Τι κάνεις όταν έχεις σχέση με κάποιον αλλά καταλαβαίνεις ότι εσύ τον θες πολύ περισσότερο από ο, τι αυτός εσένα και αυτό σε κάνει να πονάς πολύ; Όταν καταλαβαίνεις ότι σε θέλει τόσο όσο... ενώ εσύ μετράς τα λεπτά και τις ώρες που είσαι μακριά του; Σίγουρα δεν πιέζεις γιατί θα τον χάσεις. Χωρίζεις; Αλλά και η προοπτική να μην τον ξαναδείς είναι αφόρητη. Γιατί πονάει τόσο πολύ η απόρριψη;
-Μαρίνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν όντως θέλεις να μάθεις, αυτός είναι ο λόγος. Δεν είναι εύκολο ανάγνωσμα, αλλά αυτό ρώτησες, και αυτή είναι η απάντηση.


_________________
7.

Περιμενω δίδυμα σύντομα. Άραγε αποβάλλει κανείς την εγωιστική του φύση ποτέ εφόσον γίνει γονιός? Χρειάζεται?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

«Κανείς» μπορεί να κάνει και να γίνει ό,τι θέλει, αν το θέλει πάρα πολύ και προσπαθήσει άλλο τόσο, αλλά σίγουρα όχι αυτομάτως, «εφόσον» γίνει γονιός. Δεν ξέρω βέβαια τι εννοείς με την «εγωιστική φύση». Επειδή όταν βλέπω «φύση» υποψιάζομαι μια αυθαίρετη τοποθέτηση που απλώς επικυρώνει αυτά που πιστεύεις έτσι κι αλλιώς, η αυθόρμητη μου απάντηση είναι «όχι».


79

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ