Στο σημερινό «Α μπα»: πολλές αποχρώσεις του γκρι

Στο σημερινό «Α μπα»: πολλές αποχρώσεις του γκρι Facebook Twitter
55


__________________
1.

Θεωρώ πως η ομοφυλοφιλία δεν είναι φυσιολογική. Φοβάμαι να εκδήλωση τις απόψεις μου στον κοινωνικό μου περίγραμμα γιατί θα θεωρηθεί τουλάχιστον φασιστάκι. Ο Χ είναι από τους πιο κοντινό μου ανθρώπους και είναι γκέι. Η άποψη μου δε με έχει κάνει να τον βγάλω από τη ζωή μου αλλά αν του πω τις απόψεις μου είμαι σίγουρη ότι αυτός θα με βγάλει. Άνθρωποι σαν εμένα γιατί θεωρούνται φασίστες; δεν θέλω να τον χάσω και να τον πληγώσω. Υπάρχει διέξοδο;
-Άντζελα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν θέλεις να μάθεις γιατί άνθρωποι σαν κι εσένα θεωρούνται **** μπορείς να το κάνεις μόνη σου, η απάντηση δεν είναι κρυμμένη κάπου για να σου την αποκαλύψω. Για να μην το έχεις κάνει ακόμα, μάλλον δεν θέλεις να μάθεις. Το «διέξοδο» που θέλεις είναι να μην αλλάξεις την «άποψη» σου αλλά να μην την κρύβεις, και να παραμείνεις φίλη με τον Χ. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω.


__________________
2.

Αμπακι,
Γνώρισα καποιον, 32 χρονων. Αυτός ο τύπος λοιπόν, στην αρχή φαινόταν too good to be true. Εμφάνιση, εξυπνάδα, στυλ, χιουμορ, λεφτά κ είχαμε φοβερή επικοινωνία/χημεια. Ειπε οτι ενιωθε πολλά κ ηθελε σχεση. Σαφώς ενθουσιάστηκα το ίδιο ήθελα κ γω, αλλά είχα τρομερή ανασφάλεια τυπου "τι θέλει αυτός μαζί μου; Μπορεί να έχει όποιες θελει".
Στο μήνα πάνω, όμως, έγινε άλλος άνθρωπος. Παθολογική ζήλεια, παρανοικος, συναισθηματικά ανώριμος. Εγώ σε έναν τοίχο να απολογούμαι: που άργησα 5 λεπτά να απαντήσω, που κοιμήθηκα 2 ώρες το μεσημέρι κ ημουν μη διαθέσιμη, που 3 τα ξημερώματα δεν απάντησα στο μνμ του άρα ήμουν με αλλον, κτλ κτλ. Αυτός δεν φταίει ποτέ σε τιποτα εν τω μεταξύ αλλά δεν ειμαι κ γω τυπος που κατηγορώ. Ειμαι πολύ κουλ, με λογική, υπομονή, κατανόηση κ εμπιστοσύνη. Αν κ κάποιες φορές μου ήρθε να πετάξω το κινητό από το μπαλκόνι!
Όμως, όσα αρνητικα κ αν εχει αυτος, κάποιος άνθρωπος θα υπάρχει κ γι'αυτόν. Η ερωτηση ειναι, θα μπορούσε να είναι καποιος σαν κ μενα που οπλισμένος με λογική και ψυχραιμία θα μπορούσε να καλμαρει τις εμμονές του κ να τον ηρεμήσει; Η πιστευεις οτι τέτοιοι τύποι ζουν για το χάι αυτό και καταλήγουν με αντίστοιχα παρανοϊκές κοπελες; έτσι, για το αλισβερισι της ψυχοπάθειας.
-Dangerous liaisons


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι, κανένας δεν μπορεί να τον αλλάξει και να τον κάνει από παρανοϊκό και συναισθηματικά ανώριμο, ισορροπημένο και λογικό, δηλαδή να προκαλέσει μια στροφή 180 μοιρών (καλμάρει; Είναι παθολογικά ζηλιάρης, παρανοϊκός, συναισθηματικά ανώριμος, και η λέξη που διάλεξες είναι «καλμάρει»;) Η λογική σου και η ψυχραιμία σου είναι δικά σου χαρακτηριστικά που δεν εφαρμόζουν σε άλλον. Μόνο αν το αποφασίσει μόνος του και κάνει υπεράνθρωπη προσπάθεια μαζί με ψυχολόγο ή ψυχίατρο ίσως κάποτε, μετά από καιρό, καταφέρει να βελτιωθεί.


Το αν υπάρχει κάποιος για αυτόν δεν είναι δική σου δουλειά, όπως δεν είναι δική σου δουλειά να αποφασίσεις ποιος θα ήταν αυτός ο άνθρωπος που θα του ταίριαζε, αν παραμείνει όπως είναι. Αυτό που είναι δική σου δουλειά είναι να αναρωτηθείς για ποιο λόγο σπαταλάς την υπομονή σου και την ψυχραιμία σου με έναν παρανοϊκό, και γιατί πιστεύεις ότι έχεις την δύναμη ή την ικανότητα να αλλάξεις τον οποιονδήποτε. Σε αυτή την περίπτωση λειτουργείς αυτοκαταστροφικά, και αν θεωρείς τον εαυτό σου λογικό, θα έπρεπε να ξέρεις ήδη αυτά που σου λέω τώρα.

__________________
3.


Αγαπημένη Α,μπα, ενδεχομένως ακολουθήσει χιλιοειπωμένο σεντόνι οπότε ας πω το ρεζουμε από τώρα. Μπορείς να μου ξεκλειδώσεις το μυαλό; Ιστορία κοινή όσο και η άμμος στην παραλία, είμαι παντρεμένη, είναι παντρεμένος, είμαστε συνάδελφοι, τον είδα αλλιώς και προσπαθώ να επανέλθω στην προτέρα κατάσταση, ανεπιτυχώς ως τώρα. Για αρκετούς μήνες ήταν ο συνάδελφος Νίκος και μια μέρα, δύσκολη επαγγελματικά, εν γένει δύσκολη οικογενειακά εκείνη την περίοδο, αφέθηκα να ακολουθώ το- καρφωμένο πάνω μου- βλέμμα του και από τότε ο συνάδελφος Νίκος έγινε πολυμορφικός Νίκος. Είναι αυτός που ξέρει την δουλειά και βοηθά και πώς δεν το είχα δει τόσον καιρό, είναι αυτός που με κάνει να χαμογελώ στην δουλειά (και αν με αποφεύγει θλίβομαι και αν με καλοπιάσει ξαναχαίρομαι και αν τον γειώσω σκοτεινιάζει και αν του ξαναχαμογελάσω είναι όλα καλά και όταν τυχαια-;- αγγιζόμαστε, ηλεκτρίζομαι και νομίζω είναι αμοιβαίο αλλά ας μην κάνω υποθέσεις για αυτόν), είναι αυτός που περιμένω κάθε Δευτέρα να δω για να μου πει καλημέρα και η δική του καλημέρα έχει άλλη βαρύτητα, είναι αυτός που με ενημέρωνει πότε θα λείπει λες και είμαστε σύζυγοι (έχουμε εξαιρετική επαγγελματική χημεία). Θέλω να ξεμπλοκάρω από αυτήν την ενοχλητική σκέψη, καθώς δεν έχει και πολλές εκδοχές το παιχνίδι και όσες είναι, είναι χαμένες από χέρι. Απιστία; Δεν θέλω να βάλω και αυτήν την σπαζοκεφαλια στο κεφάλι μου, άσε που γενικά δεν θέλω, είμαι πολύ καλά σεξουαλικά με τον σύζυγό μου και όχι μόνο (ναι, υπάρχουν θέματα αλλά νορμάλ, πολύ νορμάλ,). Τι να κάνω για να ξεμπλοκάρω; Προφανώς και βλέπω την πλευρά που θέλω να δω ή αυτή που δείχνει αυτός, όπως και γω σε αυτόν άλλωστε. Εχω ονειροπολήσει πολλές φορές να τον αγγίζω και να τον φιλάω, έχω αρκετές φορές φαντασιωθεί σεξ μαζί του, είναι αποκύημα της φαντασίας μου όλο αυτό, το καταλαβαίνω με την λογική και τα επιχείρηματα, αλλά αυτή η σκέψη παραμένει. Πάλι ανυπομονώ να τον δω στην δουλειά, πάλι τον σκέφτομαι. Πώς σταματάει αυτό; Έχω καταλήξει ότι μάλλον μου λείπει το χάι του έρωτα (αυτού του έρωτα που είναι ακόμα πλατωνικός, ματιές,αγγίγματα τυχαία, κλπ) αλλά και πάλι, αυτό θα γίνεται; Σήμερα ο συνάδελφος Νίκος αύριο ο χι ψι δέλτα; Και αν είναι πλατωνικό, γιατί τον σκέφτομαι και σεξουαλικά;Έχω σκεφτεί αν είμαι πολυγαμική, το έχω ήδη απεξώ απέξω αναφέρει και στον σύζυγό μου – και ως εκπληκτικός σύντροφος έδειξε κατανόηση- γιατι δεν μπορώ να χρεωθώ απιστία, δεν του αξίζει, αλλά, αν ήμουν πολυγαμική, θα έτρεφα ρομαντικά συναισθήματα; Και γιατί δέκα χρόνια τώρα δεν μου έχει βγει; Πολλές και κουλουβάχατες οι ερωτήσεις, είναι η πέμπτη φορά που προσπαθώ να σου γράψω για αυτό το θέμα, καθε φορά το αφήνω γιατί κατανοώ πόσο μπερδεμένη είμαι και φαίνεται στον λόγο μου. Δεν εκτιμώ ότι το εν λόγω θέμα χρήζει ψυχανάλυσης (κάποια στιγμή στη ζωή μου θα το κάνω ούτως ή άλλως, έχω υπεραναλυτική σκέψη και αυτό αρχίζει να γίνεται και αδυναμία μου πέρα από δυνατό μου χαρτί- btw και αυτό έχω σκεφτεί ως πιθανή αιτία ότι το πήρα και τρέχω, αλλά πώς κολλάει τόσους μηνες να μην με νοιάζει και να μην υπεραναλύω τίποτα για αυτόν;), ουφ. Κουβάρι. Επαφίεμαι σε μια διαυγή απάντηση σου προς ώρας. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
-Α,μπα σε αγαπώ!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν θα έλεγα ότι έχεις υπεραναλυτική σκέψη. Αν είχες υπεραναλυτική σκέψη θα είχες βρει τις απαντήσεις στον απλό σου προβληματισμό. Κυκλική έχεις, θα έλεγα. Έχεις κολλήσει γιατί δεν καταλαβαίνεις πώς γίνεται να σε ελκύει κάποιος άντρας εκτός από τον άντρα σου, κάτι που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Δεν χρειάζεται να τα πηγαίνεις άσχημα με τον άντρα σου για να σου γυαλίσει άλλος. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι πολυγαμική, τουλάχιστον όχι απαραίτητα. Μόνη σου λες ότι η ιστορία είναι παλιά όσο η άμμος, οπότε δεν καταλαβαίνω και ακριβώς γιατί εκπλήσσεσαι τόσο πολύ που θέλεις να κάνεις διασκεδαστικό σεξ με κάποιον άλλον από τον μόνιμο σύντροφο σου. Δεν το έχεις ξανακούσει; Νομίζεις ότι όλοι αυτοί που καψουρεύονται άλλους ανθρώπους, εκτός γάμου, και τα κάνουν θάλασσα, είναι αδύναμοι, ή χαζοί;


Όσο εκπλήσσεσαι, τόσο πιο ταμπού γίνεται στο κεφάλι σου, τόσο μεγαλύτερες διαστάσεις αποκτάει, και τόσο πιο δύσκολο θα είναι να το δεις όπως είναι. Δεν κλείδωσε το κεφάλι σου επειδή παντρεύτηκες, σου συμβαίνει κάτι πολύ αναμενόμενο. Αν το δεχτείς ως φυσικό και το κρατήσεις σε αυτό το επίπεδο, μπορείς να ελπίζεις στο ότι ο υπερφυσικός Νίκος που τώρα σου χρησιμεύει ως ανεβαστικό εξάρτημα θα γίνει κανονικός Νίκος, παντρεμένος Νίκος, που για τη γυναίκα του ίσως να είναι και λίγο βαρετός Νίκος. Πάντως, στη θέση σου δεν θα προσπερνούσα την σχέση σου με τον άντρα σου και τα θέματα που έχετε ως «νορμάλ, πολύ νορμάλ». Από τα νορμάλ προβλήματα διαλύονται μακροχρόνιες σχέσεις. Επειδή είναι νορμάλ δεν σημαίνει ότι μπορείς να τα αγνοήσεις.

__________________
4.

Λενάκι...πόσο μου αρέσει η δουλειά σου δεν φαντάζεσαι!! Συνέχισε έτσι σε αγαπάω ! Διάβασε τι έγινε τώρα και αν θέλεις δημοσίευσέ το. Μένω μόνη μου 29 είμαι και οι γονείς 5 λεπτα με τα πόδια μακριά . Είναι κοντά μου πάντα όταν τους χρειάζομαι . Τους λατρεύω . Τσακώθηκα με τη μαμά όμως τώρα διότι πήγε σπίτι μου χωρίς να μου το πει και μου κατέβασε τις κουρτίνες να μου τις πλύνει. Υποτίθεται θα το κάναμε παρέα το σκ. Οκ δεν λέω κάτι . Έρχομαι λοιπόν να τους δω και ακούω που λένε ότι αύριο θα πάνε να μου τις κρεμάσουνε. Hello παιδιά είμαι εδώ μπροστά τι γίνεται? Εγώ γιατί δεν ερωτήθηκα αν θέλω να γίνει αυτό ? Ευχαριστώ πολύ αλλά δεν θέλω . Ή μάλλον θέλω αφού συνεννοηθούμε. Και το λέω αυτό λοιπόν και αρχίζει καυγάς . Εξηγώ πως αν χρειαστώ κάτι θα το ζητήσω και αν μπορείτε καλώς αν όχι πάλι καλώς . Θα τη βρω τη λύση μου .σιγά το θέμα. Και μου είπε και τι είμαστε εμείς να λειτουργούμε με παραγγελίες ? Τι ? Παραγγελίες? Και αρχίζει να κλαίει.. και τώρα έχω τύψεις . Γιατί της είπα πως αφού το να χρειαστώ βοήθεια σε κάτι και να το ζητήσω είναι παραγγελία τότε δεν θα ζητήσω τίποτα . Το βλέπω λάθος ? Απλά δεν θέλω να έρχεται στο σπίτι έτσι . Γιατί το επόμενο είναι να της λέω α μαμά μην πας στο σπίτι γιατί κοιμάται ο Βασίλης στο κρεβάτι ή γιατί η μαρια κυκλοφορεί με το βρακί σήμερα . Έχω άδικο ? Απλά βάζω όρια νομίζω. Είμαι αχάριστη? Το ξέρω ότι το κάνει με την καρδιά της και ότι ο σκοπός της δεν είναι κακός . Αλλά.... αυτά που είπα.
- Χριστινα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η μαμά σου κλαίει για να έχεις τύψεις που προσπαθείς να βάλεις τα όρια σου, και να υποχωρήσεις, και τα κατάφερε. Επίσης κλαίει γιατί η συμφωνία που έχετε κάνει, κατά τη γνώμη της, είναι ότι όσο φέρεσαι σα να είσαι ανήλικο παιδί (είναι πάντα κοντά μου όταν τους χρειάζομαι), τόσο δικαιούται να σου φέρεται ακριβώς έτσι, σα να είσαι ανήλικο παιδί, που δεν ξέρει ποιο είναι το καλό του και η μαμά ξέρει καλύτερα. Σε αυτό έχει δίκιο. Αν θέλεις να ενηλικιωθείς και να βάλεις όρια στη ζωή σου και στο σπίτι σου, πρέπει κάποτε να πάρεις απόφαση ότι δεν γίνεται να βασίζεσαι πάνω στους γονείς σου για ό,τι σου συμβεί, και να λύνεις τα προβλήματα σου μόνη σου. Αν ήθελες να πλύνεις τις κουρτίνες, έπρεπε να τις πλύνεις χωρίς να το πεις σε κανέναν. Αν δεν μένεις στο Μπάκιγχαμ, σίγουρα μπορούσες να το κάνεις μόνη σου.

 

Όσο πιο μεγάλη πρόσβαση δίνεις στους γονείς σου στην ζωή σου, τόσο θα επεμβαίνουν. Δεν γίνεται να είναι πάντα απίκο – όπως είναι τώρα και σου αρέσει – αλλά παράλληλα να θέλεις και την ανεξαρτησία σου ως ενήλικας που λύνει μόνος του τα προβλήματα του. Εκεί πήγαινε η απάντηση της μαμάς «μας θέλεις παραγγελία». Και σε αυτό δίκιο έχει.

__________________
5.


παντρεύομαι σε λίγο καιρό. ένα τσακ πριν τα 35 ειμαι οπότε καταλαβαίνεις....ή μάλλον τι να καταλάβεις... ε λοιπόν φοβάμαι τις προσδοκίες των άλλων και κυρίως των στενών συγγενών. όλοι είμαι βεβαιη ότι θεωρούν ότι άντε σιγά σιγά να το βάζουμε μπρος το παιδί. και είμαι σίγουρη ότι θα αρχίσω να δέχομαι πιέσεις σε λίγο καιρό. ήδη η μαμά μου μου είπε το εξοργιστικό "ναι καλά και ότι δεν θα παντρευτείς έλεγες, είδες τελικά". το ξέρω ότι όλοι θα απογοητευτούν αν μάθουν ότι δεν θέλω καθόλου να κάνω παιδί. και όταν μου λένε θα αλλάξεις γνώμη-μέχρι και το αφεντικό μου-λέω οκ ναι μπορεί στο μέλλον ναι. αλλά προσωπικά μου φαίνεται τόσο πιθανό όσο πχ από άθεη ξαφνικά να γίνω πίστη ορθόδοξη και να πηγαίνω κάθε Κυριακή εκκλησία. ξέρω ότι θα με κοιτάνε σαν εξωγήινη και θα σκεφτούν τα χειρότερα για εμένα οπότε τι κάνω όταν αρχίσουν οι αδιάκριτες ερωτήσεις; σκέφτομαι ίσως μέχρι και ψέματα να πω ότι δεν μπορούμε. πριν λίγο καιρό έμεινα έγκυος και δεν το κρατήσαμε οπότε είμαι πολύ αποφασισμένη και σίγουρη για αυτό που στηρίζω. ο φίλος μου είναι στο ίδιο μήκος κύματος σε αυτό το θέμα αλλά δεν καταλαβαίνει το άγχος μου, που προκύπτει από το βάρος του να είσαι γυναίκα σε αυτή την κοινωνία. λέει ότι δική μας είναι η ζωή και να μην ασχολούμαι αν πουν οτιδήποτε οι δικοί του ή δικοί μου. βοηθάει η ειλικρινής τοποθέτηση μου επί του θέματος απέναντι τους πιστεύεις; σίγουρα όμως κάτι τέτοιο θα έχει επιπτώσεις στις σχέσεις μας.
- childfree

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι ο φίλος σου σε καταλαβαίνει περισσότερο από όσο νομίζεις. Συμφωνώ ότι το βάρος είναι κυρίως δικό σου, επειδή είσαι γυναίκα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα το περάσει αναίμακτα και ο ίδιος. Αυτός γονείς που «θέλουν να δουν εγγόνια», δεν έχει; Συγγενείς που θα τον ρωτάνε, δεν έχει; Φίλους, συναδέλφους που θα κάνουν παιδιά και θα του λένε «άντε τώρα είναι η σειρά σου», δεν έχει; Είναι σημαντικό να καταλάβεις ότι είσαστε δύο, μαζί, σε αυτή τη υπόθεση. Δεν είναι μόνο δική σου.

 

Θα σε κοιτάνε περίεργα, θα σε κουτσομπολεύουν χωρίς αύριο, κάποιοι θα σκεφτούν τα χειρότερα για σένα. Πάρε το απόφαση. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για αυτό. Να ξέρεις όμως ότι όλα αυτά είναι δικές τους προβολές πάνω σου, και όχι δικό σου θέμα. Αυτό που θέλεις να κάνεις είναι ακόμα ταμπού. Οι άνθρωποι φοβούνται αυτούς που πάνε ανάποδα στο ποτάμι, τους βλέπουν ως απειλή για την δική τους ευημερία. Αν ξέρεις αυτό, και το κάνεις κτήμα σου, θα σταματήσεις να φοβάσαι. Δεν είσαι υποχρεωμένη να κρατάς ευχαριστημένους και ήρεμους όλους τους άλλους με την δική σου ζωή. Αν αναστατώνονται, δικό τους πρόβλημα.


Να λες ό,τι θέλεις. Ό,τι σου είναι πιο εύκολο. Φτάνει να μην προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να νιώσουν καλά με την απάντησή σου. 


__________________
6.


Καλησπερα. Είμαι η Ελένη, χωρισμένη μητέρα δυο παιδιών και εδω και ενα χρόνο και κατι εχω σχέση με έναν άντρα δέκα χρόνια μικρότερο μου. Ολα ωραία, ειδυλλιακά θα έλεγα, πολύς έρωτας και από τις δυο πλευρές, τα παιδια μου τον συμπαθούν ιδιαίτερα (ειναι μεγάλα σε ηλικία, παντρεύτηκα μικρη και έγινα πολυ μικρη μαμά). Ήμουν πάντα αρνητική σε τέτοιου είδους σχέσεις με διαφορα ηλικίας, τις κατηγορούσα θα έλεγα, αλλα καλα να παθω (ο.τι κοροιδευει ο καθένας Το λούζεται) διότι τολμώ να πω ότι ο συγκεκριμένος φέρθηκε ως ενα σημείο πιο ώριμα από αρκετούς πιο "ώριμους" σε ηλικία. Και ξαφνικά, η μικρη μου κόρη μένει έγκυος. (23 ο γιος μου, 21 η κόρη μου, 42 εγω). Αποφασίζει να το κρατήσει, ήμουν βλέπεις κι εγω παράδειγμα ίσως για αυτήν. Ασφαλώς χάρηκα με τη χαρά του παιδιού μου, αν και ειχα τις αντιρρήσεις μου για γάμο σε τέτοια ηλικία εν μέσω σπουδών κλπ. Αλλα αν αυτό την κανει ευτυχισμένη, εγω δεν θα εμποδίσω την ευτυχία της. Ο "καλός" μου ελεύθερος εντελώς στο παρελθόν, είχε επενδύσει επάνω μου για να ζήσουμε μαζι να κάνουμε ενδεχόμενα δικό μας παιδι κλπ. Ξαφνικά ολα αυτά ανατρέπονται. Νιώθει άχαρα, το κατανοώ, καποια στιγμή μου δηλώνει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί το ρόλο της γιαγιάς. Μου ζητάει να χωρίσουμε. Στα πατώματα εγω, ένιωθα ότι ειχα το πανω χέρι σε αυτή τη σχέση, ήμουν σίγουρη για αυτόν. Ομως... έκτοτε ξεκινάει το δύσκολο. Εγω χαλια, αυτός ομως επιμένει να μείνει στη ζωή μου (χωρις ταμπέλα όπως λεει) και σε κάθε ευκαιρία και με δεδομένο ότι εγω εχω ακομη συναισθήματα βγαίνουμε, κάνουμε έρωτα, έχουμε καθημερινή επικοινωνία και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό (μηνύματα τηλέφωνα κλπ). Κάθε φορά του εξηγώ και του λεω να το κόψουμε γιατί δεν μου κανει καλο και αμέσως την επόμενη φορά λυγίζω γιατί η ανάγκη μου για επικοινωνία ξεπερνάει τις αποφάσεις μου. Και μετα κλαίω κλαίω κλαίω... και το κόβουμε για μια μερα και άντε πάλι από την αρχή. Ξέρω, καταλαβαίνω ότι και για εκείνον δεν ειναι εύκολο ομως μου εχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θελει να είμαστε μαζι. Ξέρω ότι εγω φταίω, αλλα πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω ανήμπορη να αντιδράσω. Ντροπή μου βεβαια μάνα με δυο παιδια αλλα έτσι ειναι....
- Ελενη

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω ούτε γιατί τον κατανοείς τόσο πολύ, ούτε γιατί λες ότι φταις, ούτε γιατί ανατρέπονται τα δικά σας σχέδια για να ενώσετε τις ζωές σας. Με ποιον τρόπο αλλάζεις εσύ για να νιώθει άχαρα; Ο τίτλος τον πειράζει; Φαντάζομαι πόσο ανώριμοι ήταν οι προηγούμενοι για να θεωρείς αυτόν ώριμο. Δηλαδή είναι εντάξει να είναι με μια γυναίκα 42 χρονών που έχει δύο παιδιά 23 και 21 και ο ίδιος ηλικιακά στη μέση, αλλά ξαφνικά όταν η κόρη γίνει μητέρα όλα ανατρέπονται; Αληθινά δεν καταλαβαίνω γιατί τον δικαιολογείς.


Δεν είναι καθόλου ντροπή που δεν μπορείς να ξεκόψεις, γιατί ο λόγος που θέλει να χωρίσετε είναι ανόητος. Αυτό δυστυχώς λέει πολλά για τον τρόπο που σκέφτεται. Ένας χρόνος τελικά δεν είναι αρκετός για να καταλάβει κανείς τα πιο ξινά ελαττώματα του άλλου. Νομίζω ότι ο φίλος σου θεωρούσε ότι έκανε πολλές παραχωρήσεις για σένα, και τώρα δεν του αρέσουν πια. Με αυτό εννοώ ότι δεν ήταν όσο κουλ φαινόταν.

_________________
7.

Πριν λιγη ωρα ειχα μια κουβεντα με μια φιλη μου για τον πρωην μου με τον οποιο εχω χωρισει εδω και ενα χρονο, τον εχω ξεπερασει πληρως, αλλα σημερα επεσε στο τραπεζι ως απλη αναφορα σε κατι που συζητουσαμε. Τοτε λοιπον αναρωτηθηκα δυνατα για ποιο λογο υπηρξα μαζι του, αφου πλεον με την απομυθοποιηση που εχει υπαρξει, "βλεπω" εναν ανθρωπο που ουσιαστικα δε με καλυπτε και κυριως πλεον καθε φορα που μπορει να αναφερω κατι γιαυτον μιλαω σχεδον με απαξιωση και παντα περναει απ το μυαλο μου το γιατι ημουν μαζι του.
Το αστειο ειναι οτι δηλωνα τερμα ερωτευμενη και οταν χωρισαμε μου στοιχησε πολυ και μαλιστα ειχα στειλει κι εδω ρωτωντας σε αν πιστευεις στην εκφραση "ο ερωτας της ζωης μου" και αν θα καταφερω ποτε να κανω την αποκαθηλωση. Οχι μονο τα καταφερα, αλλα πλεον σκεφτομαι αυτον τον ανθρωπο και λεω μα γιατι εχασα τοσο χρονο νομιζοντας οτι ειναι ο ενας;
Ποια η γνωμη σου; φτανουν ολοι στο ιδιο σημειο να σκεφτονται παρομοια για τους πρωην τους οταν περασει ο καιρος; να σημειωσω οτι δεν τον μισω, ουτε τον κραζω, τον θεωρω αξιολογο ανθρωπο και εκτιμω τα οσα ζησαμε, απλα ...τελικα τοση τρελα για το τιποτα.
Λες να σκεφτομαι μονο εγω ετσι η υπαρχουν κι αλλοι;
Τα φιλια μου προκαταβολικα

 Διχασμενη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Χαίρομαι που η ζωή σου έδειξε τι σημαίνει «ο έρωτας της ζωής» από την ανάποδη. Εύχομαι τουλάχιστον από αυτό να έχεις πάρει ένα μάθημα σχετικά με αυτό, γιατί υποψιάζομαι τι σου είχα απαντήσει τότε.


Αλλά τώρα με στενοχωρείς ξανά. Δεν είναι δυνατόν να αναρωτιέσαι στ' αλήθεια αν σκέφτηκες κάτι που δεν έχει σκεφτεί ποτέ κανένας άλλος άνθρωπος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στα σοβαρά, ρωτάς αν είσαι ο πρώτος άνθρωπος στη γη που ξεπέρασε τον πρώην του χωρίς να του μείνει αγκάθι ή κάποιο υπόλειμμα;


Και η άλλη εκδοχή είναι να σκέφτονται όλοι (όλοι;) παρόμοια για τους πρώην τους όταν περάσει ο καιρός;


Δηλαδή λες, ή είμαι η πρώτη στον κόσμο που αντιμετώπισε έτσι έναν χωρισμό, ή είμαστε όλοι ακριβώς το ίδιο.


Από τη μια απόλυτη σκέψη (ο έρωτας της ζωής μου), πήγες σε μια άλλη. Κάποτε πρέπει να βάλεις και τις γκρίζες αποχρώσεις στη ζωή σου.


55

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ