Στο σημερινό ‘Α, μπα’: απειλές με επακόλουθα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: απειλές με επακόλουθα Facebook Twitter
101

________________
1.


Α μπα μου λατρεμένη θέλω την άποψή σου στο παρακάτω: πρόκειται για ένα συγκεκριμένο άτομο στη δουλειά που συνεχώς εξελίσσεται. Κάθε 1-1,5 χρόνο ανεβαίνει κι από ένα σκαλάκι στην ιεραρχία. Όχι, όμως, κατ' ανάγκη αξιοκρατικά, αλλά επειδή χρησιμοποιεί υπόγειους τρόπους και έχει καταφέρει να απομονώσει ένα μέρος της τεχνογνωσίας προς όφελός της. Το συγκεκριμένο άτομο, εκβίασε την τελευταία προαγωγή...Εν ολίγοις: "Ή μου δίνετε τη θέση γιατί αξίζω περισσότερα και θα τα πάρω γιατί σας έχω στο χέρι ή φεύγω." Η ερώτηση, λοιπόν, είναι η εξής: Πώς αξιολογείς τη συμπεριφορά αυτή και πώς αντιμετωπίζεις το εν λόγω άτομο όταν πλέον καλείσαι να αναφέρεσαι σε αυτό;- ξέρω τι μου γίνεται!

Οι προαγωγές πολύ συχνά εκβιάζονται. Αν περιμένεις να αναγνωριστεί η προσπάθεια σου και να σου δώσουν περισσότερα χωρίς να τα διεκδικήσεις, ίσως πρέπει να πας σε κανένα μοναστήρι Βουδιστών, ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι μόνο επειδή τα αφεντικά πίνουν το αίμα του εργάτη, ή επειδή φταίει γενικά ο καπιταλισμός. Είναι ότι κανένας δεν σου παραχωρεί χωρίς να ζητήσεις, εντός ή εκτός δουλειάς. Είναι επίσης επειδή αν δε μιλήσεις, οι άλλοι δεν μπορούν να μαντέψουν αν θέλεις κάποια αλλαγή. Οι προαγωγές σημαίνουν περισσότερες ευθύνες, και σπάνια είναι ανάλογα τα χρήματα με την παραπάνω δουλειά. Υπάρχει κόσμος που δεν θέλει να κάνει περισσότερα από αυτά που κάνει.


Ο εκβιασμός που έκανε ήταν μεγάλο ρίσκο, όπως αποδεικνύεται και από την πορεία της Ελλάδας τελευταία, άλλωστε. Όταν δηλώνεις ότι θα φύγεις για να πετύχεις κάτι προς όφελος σου, ρισκάρεις την απάντηση 'στο καλό και να μας γράφεις'. Αφού δεν της το είπαν, σημαίνει ότι κάτι κάνει καλά. Μπορεί όχι αρκετά καλά για σένα, αλλά αρκετά καλά ώστε οι από πάνω να βαριούνται να ψάξουν άλλον για να μπει στη θέση της.


Δεν ξέρω τι γίνεται, και δεν ξέρω τι ακριβώς σε ενοχλεί, αλλά περιγράφεις μια πολύ κλασική συμπεριφορά σε ένα σχετικά ανταγωνιστικό επαγγελματικό περιβάλλον. Πρόβλημα είναι οι συνάδελφοι που βάζουν λόγια, που βάζουν τρικλοποδιές, που λένε ψέματα, που κλέβουν, αρνούνται, χίλια δυο. Δεν μας λες ποιοι είναι οι 'υπόγειοι τρόποι', μπορεί να είναι κάτι κατάπτυστο, μπορεί και να είναι μέσα στα συνηθισμένα πλαίσια ανταγωνισμού μέσα σε μια ομάδα. Μπορεί να πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο άτομο.


Μια παρατήρηση: αποφεύγεις να δηλώσεις το φύλο, γράφοντας 'το άτομο', αλλά κάπου σου ξέφυγε (;) ένα 'της'. Άρα μιλάμε για γυναίκα. Η ερώτηση είναι: αν ένας άντρας συνάδελφος έλεγε 'ή μου δίνετε την προαγωγή ή φεύγω' θα σου έκανε την ίδια αρνητική εντύπωση ή θα σου φαινόταν συνηθισμένη, έως και αξιοθαύμαστη διεκδίκηση με κοχόνες;


________________
2.


Φιλενάδα, να σε ρωτήσω κάτι; Ανέκαθεν προσάρμοζα τη συμπεριφορά μου ανάλογα με το ποιον είχα απέναντί μου, και ακόμα το κάνω, διότι πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ατμόσφαιρα οικειότητας στην οποία και οι δύο νιώθουν άνετα και προάγεται πιο εύκολα ο διάλογος και η επικοινωνία. Συμφωνείς με την προσέγγιση αυτή, διότι αυτό που μου προσάπτουν είναι ότι παρουσιάζομαι ως διαφορετικό άτομο; Η δική μου άποψη είναι ότι ο καθένας μας έχει πολλές πτυχές στον χαρακτήρα του τις οποίες ξεδιπλώνει ανάλογα με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από το περιβάλλον και από τον άλλο. Γιατί θα πρέπει λοιπόν να απολογηθώ; Ο προβληματισμός μου προκύπτει από το γεγονός ότι την κριτική αυτή στη συμπεριφορά μου τη δέχομαι από άτομα του οικείου οικογενειακού περιβάλλοντος και όχι από κάποιον που γνωρίζω λίγο καιρό.- excuse me?


Συμφωνώ με την προσέγγιση αυτή, και νομίζω ότι το κάνουμε και ασυνείδητα. Αλλιώς φερόμαστε στους γονείς, αλλιώς στους φίλους. Αλλιώς σε αυτούς που συμπαθούμε, αλλιώς σε αυτούς με τους οποίους νιώθουμε κάποια υποχρέωση ή κάποιου είδους αποστροφή. Αν όμως σου το λένε άνθρωποι (στον πληθυντικό) του στενού σου περιβάλλοντος, ίσως να βλέπουν κάτι παραπάνω από αυτό. Η προσαρμογή της συμπεριφοράς είναι μια απαραίτητη ικανότητα για την επιβίωση μέσα σε μια κοινωνία, η αλλαγή της προσωπικότητας ή η απορρόφηση των ερεθισμάτων ως σφουγγάρι και οι ιδιότητες χαμαιλέοντα είναι κάτι άλλο, που οι δικοί σου μπορεί να βλέπουν ως υποκρισία ή προδοσία. Η προσαρμογή δεν σημαίνει και αλλαγή των βασικών αξιών που σε προσδιορίζουν. Είναι μια συζήτηση που πρέπει να κάνεις με αυτούς που σε ξέρουν, για να σου δώσουν παραδείγματα και σε βοηθήσουν να καταλάβεις τι εννοούν.

________________
3.


Α μπα τι πιστεύεις για τον θηλασμό σε δημόσιο χώρο;


Πιστεύω ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει αρκεί να μην περιορίζει την ελευθερία του άλλου, και δεν καταλαβαίνω πώς περιορίζεται η ελευθερία κάποιου τρίτου όταν μια μάνα ταΐζει το μωρό της. Μπορεί να μη σου αρέσει για διάφορους λόγους αλλά να προσπαθείς να το απαγορέψεις ή να βρίσκεις διάφορα επιχειρήματα περί ηθικής που άπτονται στην πορνογραφία, μου φαίνεται εξωφρενικό. Η αποδοκιμασία και το σοκ που συνοδεύουν την πανάρχαια και πανανθρώπινη διαδικασία λήψης τροφής του μωρού μου φαίνονται προοδευτικός συντηρητισμός – όμως η σταυροφορία και η μαχητική διεκδίκηση με όρους ηρωικούς για κάτι αυτονόητο, επίσης. Ιδανικά θα ήθελα την ίδια υποστήριξη και για τις γυναίκες που δεν θέλουν να θηλάζουν. Γενικώς υποστηρίζω την ελευθερία στην επιλογή.


________________
4.


πότε μπορεί να υπάρξει φιλία χωρίς υποβόσκων φλερτ μεταξύ στρέιτ άντρα - γυναίκα? καταρχάς μπορεί?- επανάληψη


Μπορεί, όταν και οι δύο είναι συναισθηματικά καλυμμένοι από άλλους συντρόφους. Αν είναι μόνο ο ένας, η φιλία μπορεί να υπάρχει και να είναι μονόπλευρη.


________________
5.

Ρε συ α μπα εσύ πως κρίνεις το γεγονός ότι η γυναίκα του Γιώργου του Κλούνεϊ ήταν ήδη μια γνωστή και επιτυχημένη δικηγόρος πριν παντρευτεί τον Γιώργο, αλλά παρόλα αυτά την φωνάζουν "η κυρία Κλούνεϊ"; εμένα μου φαίνεται φοβερά σεξιστικό. Άλλο βέβαια αν το διάλεξε η ίδια.

Πιο πάνω υποστηρίζω την δυνατότητα επιλογής, αλλά γι' αυτό το θέμα, για να πω την αλήθεια (και ξέρω ότι αυτό που θα γράψω έχει πολλά κενά) θα προτιμούσα να μην υπάρχει επιλογή. Μου φαίνεται ολοκληρωτικά σουρεαλιστικό να θεωρείται από το κράτος φυσιολογικό να αλλάζεις το επώνυμό σου, κάτι τόσο βασικό, που σε καθορίζει χρόνια και χρόνια και συνδέεται με ένα βουνό γραφειοκρατία, επειδή παντρεύτηκες έναν άντρα. Αν είσαι άντρας δεν έχεις την επιλογή, αλλά δεν βλέπω κανέναν άντρα να διαμαρτύρεται που δεν την έχει. Δεν έχω ακούσει άντρα να διεκδικεί το δικαίωμα να προσδιοριστεί από τη γυναίκα του. Άρα είναι μια 'επιλογή' που παγιδεύει, και όχι δύο ισότιμοι δρόμοι.


Τώρα για την Αμάλ: φυσικά και το διάλεξε η ίδια. Όμως αυτή δεν είναι μια τυχαία, και δεν παντρεύτηκε έναν τυχαίο. Το όνομα του άντρα της είναι πιο αναγνωρίσιμο από το δικό της, και το αντάλλαξε για την ισχύ του. Το ίδιο και η Βικτόρια Μπέκαμ (ποιος ξέρει πώς την λένε;) και πολλές άλλες. Το τι κάνουν οι άνθρωποι που έχουν εξουσία δεν έχει εφαρμογή σε εμάς. Επίσης είναι και ζήτημα διαφορετικής παράδοσης που κρατάει γερά στην Αμερική. Το 80% των γυναικών αλλάζει το όνομα, και η τάση αυτή έχει αυξητικές τάσεις. Πάντως, με απογοήτευσε η απόφαση της. Δε μπορώ να το αρνηθώ.

________________
6.


Αγαπητή Α μπα,
Πριν 3 χρόνια γνώρισα ένα παιδί λίγο μεγαλύτερο από μένα. Στην αρχή ήμασταν χαλαρά, τύπου όχι σχέση κλ.π. Συνεχίσαμε να βγαίνουμε κ μετά από καιρό συνειδητοποιήσαμε πως θέλαμε και οι δύο να είμαστε μαζί, γιατί περνούσαμε καλά και φαινόταν ότι ταιριάζαμε. Στην πορεία όμως διάφορα προβλήματα ανέκυπταν συνέχεια. Οι γονείς μου ήταν εντελώς αντίθετοι όταν έμαθαν ότι έχει τελειώσει Τ.Ε.Ι. και όχι Α.Ε.Ι. όπως εγώ (στην πραγματικότητα δεν τέλειωσε ποτέ τις σπουδές του, πράγμα που απέκρυψα απ' τους γονείς μου φυσικά). [Θεωρούν a priori ότι αυτοί των Τ.Ε.Ι. είναι κατώτερου πνευματικού επιπέδου και ότι εγώ με έναν τέτοιον άνθρωπο δεν θα είχαμε τίποτα να συζητήσουμε. Στην πραγματικότητα αυτός είναι πανέξυπνος, ενημερωμένος για τα πάντα, διαβασμένος και πολύ περισσότερο μέσα στη ζωή απ' ότι εγώ.] Έμενε με τη μάνα του κι εγώ με την αδερφή μου οπότε δεν είχαμε ποτέ κάποιο μέρος για τους δυο μας. Είχαμε εντελώς άλλα ωράρια εγώ πολλές ώρες στη σχολή εκείνος στη δουλειά οπότε δε βρισκόμασταν συχνά με επακόλουθο γκρίνια και καυγάδες. Όλα αυτά μας οδήγησαν στο χωρισμό.
Σε διάστημα 6 μηνών προλάβαμε να μείνουμε μακριά για ένα ικανό διάστημα, να ξαναμιλήσουμε- στην αρχή βγάζοντας όλο το θυμό και την πίκρα που μας είχε μείνει, μετά πιο άνετα και φιλικά, να τα ξαναβρούμε και να ξαναείμαστε μαζί για λίγο καιρό και να ξαναχωρίσουμε. Εκείνος ήθελε να το δούμε πιο σοβαρά, εγώ μάλλον όχι. Συμφωνήσαμε ότι θα ήταν άδικο και για τους δύο εφόσον θέλουμε διαφορετικά πράγματα.
Μου έχει πει ότι με αγαπάει και τον αγαπάω κι εγώ. Κατά βάθος το πρόβλημα είναι ότι φοβάμαι να αφεθώ σε κάτι που θέλω πολύ εξαιτίας της αντίδρασης των γονιών μου. Ξέρω ότι είναι γελοίο αυτό για έναν άνθρωπο 24 χρονών, όμως νιώθω πολύ άσχημα να τους στεναχωρώ και να είμαι σε διαρκή ρήξη μαζί τους (κάτι που είχε συμβεί σε κάποια φάση). Σ εκείνον δεν έχω πει τίποτα για την αντίδρασή τους, γιατί δε θέλω να τον στεναχωρήσω και να τον μειώσω. Ξέρω ότι θα μετανιώσω αν δεν το ζήσω αυτό μαζί του, αλλά και με την οικογένειά μου είμαστε γενικά πολύ δεμένοι κ δε θέλω να αλλάξει αυτή η σχέση που έχουμε. Είμαι σε αδιέξοδο.


Περίμενα να συνεχίσει το κείμενο και να καταλήξεις σε μια ερώτηση, αλλά μπήκε τελεία. Είναι λίγο σα να κόπηκε η γραμμή.
Τι να σου πω; Προτιμάς την προστασία που απολαμβάνει ένα παιδί από το να χαράξεις τη δική σου ζωή με τους δικούς σου όρους. Θέλεις να παραμείνεις ιδεατή κόρη για να έχεις την οικογενειακή θαλπωρή και γι' αυτό το προνόμιο ανταλλάσσεις το μέλλον σου. Κάνεις μια εξαγορά που τώρα πιστεύεις ότι σε συμφέρει, και ξέρεις ότι θα το μετανιώσεις, αλλά φαίνεται ότι για τώρα σου φαίνεται καλή συμφωνία. Δεν είσαι σε αδιέξοδο. Μπορούσες να διαλέξεις διάφορους δρόμους, και φανερά έχεις πάρει την απόφαση σου. Αδιέξοδο δεν είναι 'δεν γίνεται να γίνουν όλα όπως θα προτιμούσα'.


Κοίτα να ξεκαθαρίσεις μέσα σου αν συμφωνείς με τους γονείς σου ή όχι. Δεν χρειάζεται να το πεις σε κανέναν, αλλά στον εαυτό σου οφείλεις να είσαι απόλυτα ειλικρινής, αλλιώς δεν έχεις από πουθενά να πιαστείς. Αν τα κολλήματα των γονιών σου έχουν περάσει σε σένα και δεν σκοπεύεις να τα αποτινάξεις, οκ, αλλά πρέπει να το ξέρεις για να μην ταλαιπωρείς ούτε τους άλλους, ούτε τον εαυτό σου. Πες το, παραδέξου το, για να προχωρήσεις παρακάτω. Αν όμως δεν συμφωνείς, ούτε λίγο, και έχασες κάποιον που σε αγαπάει και τον αγαπάς εξαιτίας μιας δοξασίας της μαμάς, δεν της λες να σου βρει αυτή έναν γαμπρό να γλιτώσεις τις απογοητεύσεις;


________________
7.


Αγαπητή Α,μπα:
θαυμάζω πολύ τις ξεκάθαρες απαντήσεις που δίνεις και για αυτό άλλωστε αποφάσισα να σου στείλω και εγώ την δικιά μου ερώτηση.
Το πρόβλημα μου είναι αρκετά σοβαρό, και με απασχολεί εδώ και αρκετό καιρό. Πρόκειται για το αγόρι μου ο οποίος αυτοτραυματίζεται.
Είχε ξεκινήσει καιρό πριν με γνωρίσει αλλά είχε σταματήσει, και πρόσφατα το ξανάρχισε. Κάθε φορά που γίνεται μου το αναφέρει (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον), λέγοντας μου παράλληλα ότι τον βοήθα να νιώσει καλύτερα και να σταματήσει την συνήθεια του αυτή και μόνο που με βλέπει. Το βάρος αυτό είναι πολύ μεγάλο για μένα (χωρίς να θέλω να ακουστεί εγωιστικό), καθώς συχνά μου δίνει την αίσθηση ότι για την συμπεριφορά του αυτή ευθύνομαι και σε ένα βαθμό εγώ (η τάση του να μεγαλοποιεί καταστάσεις είναι έντονη, αλλά και δημιουργεί συχνά προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν). Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ και κυρίως πως να τον βοηθήσω (η επιλογή του ψυχολόγου δεν υπάρχει).
Έχεις κάποια συμβουλή να μου δώσεις;- Μ


Ναι, να πάει σε ψυχολόγο. Η επιλογή υπάρχει, και είναι η μοναδική που υπάρχει. Χρειάζεται βοήθεια από ειδικό, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα άλλο που μπορεί να κάνει. Είσαι σε πολύ επικίνδυνη θέση και δεν μπορείς να τον βοηθήσεις. Επαναλαμβάνω: δεν μπορείς να λύσεις εσύ το πρόβλημα, και δεν είσαι εσύ υπεύθυνη για το πρόβλημα. Μπορεί να του κάνεις καλό για λίγο, αλλά δεν μπορείς να του λύσεις το πρόβλημα. Δεν μπορεί να το σταματήσει έτσι ξαφνικά, επειδή το αποφάσισε ή επειδή έχει εσένα, χρειάζεται βοήθεια, και άμεσα. Δεν λες τι ακριβώς κάνει, αλλά δεν είναι σημαντικό αυτό για σένα, μόνο για αυτόν που θα τον παρακολουθήσει. Δεν μας λες και την ηλικία σου. Μην διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια από τους γονείς σου ή από ανθρώπους που εμπιστεύεσαι. Διάβασε αυτό και αν θέλεις να βοηθήσεις, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να πάρει τηλέφωνο σε κάποια από τις γραμμές που υπάρχουν για να συζητήσει ό,τι τον απασχολεί.


116-111 Ευρωπαϊκή Γραμμή Στήριξης Παιδιών και Εφήβων

δωρεάν, Δευτέρα έως Παρασκευή: 2:00μμ-8:30μμ, Σάββατο: 9:30πμ-2:00μμ


115 25 Γραμμή Μαζί για το Παιδί

χρέωση μιας αστικής μονάδας, Δευτέρα έως Παρασκευή: 9:00πμ-9:00μμ


1107 Εθνική Γραμμή Παιδικής Προστασίας

δωρεάν, 24 ώρες, κάθε μέρα


Δώσε του τα τηλέφωνα, και δώσε του κάποιο χρόνο για να αναλάβει δράση κα να τηλεφωνήσει. Αν δεν το κάνει, πρέπει να ξέρεις ότι είσαι ελεύθερη να αποχωρήσεις αν το βάρος είναι μεγάλο, χωρίς να έχεις τύψεις. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε ανθρώπους που δεν θέλουν βοήθεια. Είναι μια αλήθεια που πονάει, αλλά πρέπει να δεχτούμε.

101

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ