Στο σημερινό 'Α, μπα": δεν θέλω να γίνω κουμπάρα

Λόγω της Χριστουγεννιάτικης άδειας, το σημερινό Α,μπα μεταδίδεται σε επανάληψη.
Η πρώτη δημοσίευση των ερωταπαντήσεων αυτών έγινε σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο! (Τα σχόλια διατηρούνται αυτούσια - Αλλάξατε γνώμη σε κάτι από τότε;)

=======

Είναι μια κοπέλα που κάνουμε παρέα απο το σχολείο, με την οποία, σχεδόν 15 χρόνια μετά, δεν νιώθω να μας συνδέουν και τόσα πολλά, δεν θα την έλεγα φίλη μου παρα μόνο με την κατ ευφημισμόν έννοια. Για να το θέσω αλλιώς, νιώθω οτι έχουμε χαοτικές διαφορές παρά τα όσα μας ενώνουν. Μου είναι συμπαθής, παίρνω πράγματα απο αυτήν, την εκτιμώ, αλλά είναι και κάποια θέματα που δεν υπάρχει επικοινωνία, ούτε θαυμασμός απο την πλευρά μου.
Το πρόβλημα είναι οτι προφανώς αυτή με θεωρεί κάτι παραπάνω, γιατί εδω και καιρό μου πετάει οτι θέλει να γίνω κουμπάρα της. Την τελευταία φορά μάλιστα με σύστηνε και σε γνωστές της έτσι, όλο χαρά.
Είναι μεγάλη τιμή αλλά νιώθω άσχημα. Εκτός του οτι είμαι κάτι μεταξύ άθρησκης και άθεης και απεχθάνομαι την ελληνική εκκλησία, αυτή είναι μια δικαιολογία που αναιρείται στον πολιτικό γάμο που ισως θα κάνει. Εγώ θα ήθελα να παντρέψω κάποιο άτομο που να νιώθω πιο δικό μου. Που να ονειρεύομαι οτι θα γεράσουμε φίλοι. Μπορεί να γίνει και με αυτήν αργότερα, αλλά τώρα δεν το νιώθω. Και δυσκολεύομαι να λέω όχι. Μόνο γελάω αμήχανα. Ξέρω οτι πρέπει να πω το όχι πριν σοβαρέψει η κατάσταση, αλλά ακόμη κι αυτό δεν έχω βρει έναν κομψό τρόπο να το φέρω χωρίς να την πληγώσω.
Επιπρόσθετα, αν και δεν είναι απαραίτητο αυτό, θα ήθελα να παντρέψω ένα αγαπητό μου ζευγάρι. Να είμαι φίλη και με τον άλλον. Θα ήθελα κι ο δικός μου αγαπημένος να τους εκτιμά και να τους συμπαθεί. Να είμαστε 2 αγαπημένα ζευγάρια. Ο δικός της μου περνά αδιάφορος και ο δικός μου δεν κολλάει με τίποτα. Μαλακία αλλά με αναστέλλει και αυτό.
Υπάρχει τρόπος να είμαι ειλικρινής χωρίς να γίνω μια μαλάκω ντίβα στην κοπέλα; Εντάξει, δεν νιώθω να γίνω κουμπάρα (για σένα). Πως το ξεστομίζουν αποφεύγοντας το (για σένα);; Γιατί η μόνη καλή δικαιολογία είναι η πραγματική.

Έχεις ακούσει την έκφραση «ομελέτα δεν γίνεται χωρίς να σπάσεις τα αβγά;» Κατά τον ίδιο τρόπο, ακύρωση κουμπαριάς δεν γίνεται χωρίς να γίνει ένα πέρασμα από την κατάψυξη. Η δεύτερη έκφραση δεν υπάρχει – όμως θα έπρεπε.

Η μετρίαση των απογοητεύσεων επιτυγχάνεται όταν προσαρμόζουμε τις προσδοκίες μας και τις ευθυγραμμίζουμε σύμφωνα με την πραγματικότητα. Στην προκειμένη περίπτωση, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ποιο τρόπο θα μετασχηματιστεί η σχέση σας, αλλά είναι αρκετά ασφαλές να υποθέσουμε ότι η άρνηση σου θα δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα στη φίλη σου. Με λίγα λόγια, δε νομίζω ότι υπάρχει κομψός τρόπος για να της ρίξεις χυλόπιτα χωρίς να την πληγώσεις. Όμως σίγουρα υπάρχει κομψός τρόπος για να το πεις– ας επικεντρωθούμε εκεί, και το πόσο θα πληγωθεί δεν εξαρτάται μόνο από σένα.

Για να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση προκειμένου να εκφράσεις την άρνηση σου, πρέπει να δεχτείς πρώτα ότι η άρνηση θα συνοδεύεται και από μια δικαιολογία, η οποία κατά πάσα περίπτωση θα άπτεται της πραγματικότητας, αλλά δεν θα είναι χίλια τοις εκατό αληθινή. Εκτός αν σκοπεύεις να της πεις ότι δεν θέλεις να γίνεις κουμπάρα της επειδή δεν την πας ιδιαίτερα σαν άτομο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, σωστά; Αλλά η αλήθεια σου δεν είναι η πραγματικότητα των άλλων και ποτέ δεν είναι σωστό να την ανακοινώνεις χωρίς να λαμβάνεις υπόψη σου τα συναισθήματα των άλλων. Αυτός δεν είναι ο κομψός τρόπος, και τώρα μιλάμε για τον κομψό τρόπο. Η αυτοπεποίθηση προκειμένου να ξεστομίσεις την δικαιολογία θα έρθει όταν αναλογιστείς ότι σε αυτή την ιστορία είσαι κι εσύ θύμα. Η κοπέλα αυτή ξεπέρασε αρκετά όρια αναθέτοντας σου να γίνεις κουμπάρα, στην ουσία παγιδεύοντας σε, χωρίς να κάνει επίσημη πρόταση. Αυτό που κάνει είναι, αν όχι χειριστικό, σίγουρα πολύ άκομψο. Πέρα από τη διαφωνία που θα μπορούσες να έχεις λόγω της σχέσης σας, θα μπορούσες να έχεις κι άλλα κωλύματα. Να μην πιστεύεις στον γάμο, ας πούμε. Να έχεις υποσχεθεί άλλη κουμπαριά την ίδια περίοδο. Ή πολύ απλά, να μην έχεις τα χρήματα για να γίνεις η κουμπάρα που θα ήθελες.

Οπότε το ζήτημα του πρωτοκόλλου έχει πάει περίπατο, και η ευθύνη είναι όλη της άλλης πλευράς. Εφόσον επίσημη πρόταση δεν έχει γίνει, και το πράγμα πηγαίνει με αυτόματο πιλότο, έτσι κι εσύ πιστεύω ότι δικαιούσαι να αποφύγεις την αντιπαράθεση με την πλάγια οδό, ελαχιστοποιώντας την μετωπική σύγκρουση. Θα έλεγα να προσπαθήσεις να αποφασίσεις ποια δικαιολογία πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα, και σφύριξε την την κατάλληλη στιγμή. Ότι ας πούμε, πιστεύεις ότι οι κουμπαριές είναι για μια ζωή, και δεν είσαι της δέσμευσης; Ότι δεν έχεις λεφτά για να τιμήσεις τον γάμο όπως θα ήθελες; Ότι δεν είσαι σε περίοδο να αφιερωθείς σε κάτι τόσο σημαντικό για τη ζωή του άλλου; Όλα αυτά μαζί;