Στο σημερινό «Α μπα»: είναι τα πράγματα όπως νομίζω;

Στο σημερινό «Α μπα»: είναι τα πράγματα όπως νομίζω; Facebook Twitter
65

 

__________________
1.


Αγαπητή α,μπα
Είμαι άθεη! εντελώς ομως. Ως άθεη ποτέ δεν σταμάτησα να σεβομαι τον οποιοδήποτε και οποιαδηποτε θρησκειας άνθρωπο.Παρόλο που δεν συμφωνώ με τις απόψεις ενός θρησκευόμενου ανθρώπου (χριστιανός,μουσουλμάνος) ποτέ δεν έκατσα να κατακρίνω κανέναν ή να πω ότι αυτο που κάνει είναι λάθος.Συνήθως αδιαφορώ. Ο Σ. είναι απο την Συρία,τον γνώρισα περσυ το καλοκαίρι,εχω κρατησει επαφες μαζι του όλο αυτόν τον καιρό μέχρι που τώρα έχει έρθει Αθηνα και ενώ ήμουν ετοιμη να πάω σε αυτον (μενω επαρχια) με ακυρώνει για τον υπολοιπο μισό μηνα του ιουνιου γιατι....γιατί έχουν ραμαζάνι! Δεν θέλει να κάνει σεξ,να καπνισει, να πιεί γιατι τηρεί το ραμαζανι...Είναι ενας αρκετά ανοιχτομυαλος ανθρωπος και έχω γενικά επαφη με ατομα της ιδιας χώρας πάλι οι οποίοι ειναι αρκετά ευχάριστοι και συζητησημοι!Γιατί όμως νιωθω τόσο χάλια που χιώθηκα για τα καπρίτσια μιας θρησκείας! δε λεω ειμαι ευπρόσδεκτη υστερα απο αυτο το χρονικό διάστημα αλλα μου την δίνει που δίνω μια ημερομηνία και μου την αλλάζει επειδη δεν θέλει να κάνει καποια πράγματα..το σεβομαι αλλα βαθια μέσα μου με τρώει, αλλα αυτος ο ανθρωπος με ελκύει παρα πολυ επίσης!Και δεν κάνω διακριση στη συγκεκριμένη θρησκεία, με τον ιδιο τρόπο που μου την σπάει αυτο, μου την εσπαγε και ο πρώην μου που επερνε καθε μερα τη μανουλα του για ξεματιασμα! Δεν θέλω οι θρησκείες να βάζουν όρια στη ζωή μου γι αυτό και κάνω παρέα με όλους! Νιώθω ότι με το ατομο καταπατούντε τα δεδομένα μου, αλλα απο την αλλη δε θέλω και να φανώ εγωίστρια ή ότι δεν σέβομαι και να αναγκάσω κάποιον να παραβεί για μένα τα δικά του πιστεύω. Δεν ξέρω πως να αντιδράσω, πως να μιλήσω και πώς να σκεφτώ! τι να κάνω?- μεση-ανατολη

Αγαπητή άθεη.


Το σκεπτικό σου καταλήγει σε αδιέξοδο επειδή βασίζεται σε μια λανθασμένη υπόθεση.


Δεν είσαι υποχρεωμένη ούτε εσύ, ούτε κανένας άλλος, να σέβεται την οποιαδήποτε θρησκεία του οποιουδήποτε.


Οι θρησκείες μπορούν να είναι αντικείμενο κριτικής και σάτιρας, όπως οτιδήποτε άλλο ανθρώπινο.


Έχει πεθάνει κόσμος και κοσμάκης για αυτό το δικαίωμα, αλλά το δικαίωμα υπάρχει, και όλοι μας πρέπει να παλεύουμε γι'αυτό.


Γιατί να είναι αυτονόητη η κοροϊδία ενός Χριστιανού για το δόγμα μιας φυλής που πιστεύει ότι ο Θεός είναι ένα κομμάτι ξύλο που έχει κατουρήσει μια αρκούδα, και να μην ανεχόμαστε το αντίθετο;


Μην υποκύπτεις στην ρητορεία των θρησκειών που διαδίδουν ότι έχουν κερδίσει την απαίτηση για σεβασμό. Δε την έχουν κερδίσει, την έχουν επιβάλει με θάνατο (και συνεχίζουν ακάθεκτες).


Όμως, όπως εσύ έχεις κάθε δικαίωμα να μην σέβεσαι τα θρησκευτικά τερτίπια του καθένα, έτσι και ο καθένας έχει το δικαίωμα να σε απορρίπτει γι'αυτό το λόγο. Οπότε, καλύτερα να διαλέγεις τις παρέες σου ΚΑΙ με αυτό το κριτήριο. Μην βιάζεσαι να βαφτίζεις τους άλλους ανοιχτόμυαλους. Περίμενε να φτάσει το Ραμαζάνι.

__________________
2.


Συνηθισμενο φαινομενο να σε πλησιαζει καποιος, και μπορει να επιμενει και καιρο μαλιστα, για να κανει σεξ και να εξαφανιστει με την μια, να σε θελει για ξεπετα η για καβατζα. Ομως δεν λεει τις προθεσεις του, ενω ξερει ποια θα ειναι η συνεχεια. Μπορεις να διακρινεις αυτους τους τυπους απο αυτους που ξεκινανε μια γνωριμια με σκοπο τη σχεση;

Το πρόβλημα βρίσκεται σε σένα, και όχι στους άλλους.


Όσο θεωρείς ότι το σεξ χωρίς σχέση είναι ξεπέτα ή καβάτζα, όσο πιστεύεις ότι το σεξ δικαιολογείται μόνο αν οδηγεί σε σχέση, τόσο θα χάνεις τους καλούς υποψήφιους και θα τραβάς αυτούς που θα σου πουν αυτό που θέλεις να ακούσεις, για να πάνε μετά παρακάτω.


Νομίζεις ότι με αυτόν τον στόχο σέβεσαι τον εαυτό σου και έτσι θα αναγκάσεις και τους άλλους να σε σέβονται, αλλά έτσι δεν σε σέβονται ούτε οι καλοί, ούτε οι αναλώσιμοι. Οι μεν δεν βλέπουν λόγο να κάνουν την προσπάθεια, αφού θέλεις ΣΧΕΣΗ και όχι αυτούς, συγκεκριμένα, και οι άλλοι βλέπουν μια αφελή, μάλλον αδιάφορη γυναίκα. Με αυτό που πιστεύεις, προκαλείς αυτό που φοβάσαι περισσότερο.


Μην κάνεις σεξ για να κάνεις σχέση. Κάνε σεξ επειδή κάποιος σου αρέσει πάρα πολύ. Μην κάνεις σεξ με αυτούς που δεν σου πολυαρέσουν. Για να καταλάβεις ποιος σου αρέσει πάρα πολύ, πρέπει να ξέρεις πάρα πολύ καλά ποια είσαι.

__________________
3.


Αγαπητη Α,μπα απογοητευομαι και στεναχωριεμαι πολυ ευκολα απο συμπεριφορες ανθρωπων. Αυτοματα σκεφτομαι, δεν θα το εκανα η δεν θα το ελεγα αυτο ποτε σε καποιον... Με πληγωνουν τετοιες συμπεριφορες. Θελω να μην με επηρεαζουν και να μην με ριχνουν ψυχολογικα, αλλα δεν το αποφευγω. Σκεφτομαι οτι δεν υπηρχε λογος για μια τετοια αντιμετωπιση. Ακομα και οταν αφορα αλλο ατομο, και οχι εμενα, παλι στεναχωριεμαι. Με την αδικια, την κακια, την αγενεια, τη διπροσωπια, την εκμεταλλευση, το ψεμα, την αχαριστια... Καμια συμβουλη για το πως να το αντιμετωπισω;

Αχ, μα εσύ έχεις τεράστια ευαισθησία. Το πρώτο που σκέφτεσαι αυτόματα είναι ότι εσύ δεν θα έκανες το ίδιο.


Να μια συμβουλή. Για ρώτα τους φίλους σου αν είπες ή έκανες ποτέ κάτι που τους πλήγωσε.

__________________
4.

Αγαπητή Α μπα,
Πήρα το θάρρος να γράψω. Θα προσπαθήσω να τα συνοψίσω... Σχέση 2 χρόνια σχεδόν, με τα καλά και τα κακά της. Εικοσάριδες και οι δύο. Χωρίσαμε (πριν 5 μήνες) με δικιά μου πρωτοβουλία (όχι σε πολύ καλές συνθήκες γιατί ήταν περίοδος συνεχών τσακωμών). Η γενική αιτία που ήταν απόρροια και των επιμέρους ήταν ότι ο άνθρωπος που είχα δίπλα μου δεν ανταποκρινόταν στις ανάγκες μου στην πορεία της σχέσης μας. Πιο επεξηγηματικά εγώ τελειόφοιτη φοιτήτρια, βγαίνοντας παράλληλα στην αγορά εργασίας και επιβιώνοντας μόνη μακριά απ το σπίτι μου (γενικά ανεξάρτητη φύση). Εκείνος όμως (χωρίς αυτό να είναι κακό ) δεν είχε λύσει (μέχρι και τον χωρισμό μας) βασικά υπαρξιακά του προβλήματα, π.χ. τι θέλω να κάνω στη ζωή μου , θα δουλέψω, θα τελειώσω το ΤΕΙ μου ή θα πάω στρατό κ.τ.λ. Πιο απλά δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα του να αντρέψει/απογαλακτιστεί. Εγώ προσπαθούσα να τον ωθήσω να σκεφτεί το μέλλον του και τι θέλει να κάνει κι απ την άλλη περίμενα μανιωδώς να ενεργοποιηθεί γιατί έβλεπα τα χρονικά μου περιθώρια να στενεύουν και να φεύγω (εκείνος κάτοικος της πόλης που σπουδάζω). Μην αντέχοντας άλλο συμπεριφορές όπως σχεδόν συζούμε αλλά δεν αντιλαμβάνομαι ότι κάπως πρέπει να συνεισφέρω, η σχέση πήρε την κατρακύλα μέχρι που έληξε. Για ένα μήνα και κάτι μετά: το απόλυτο ξέσπασμα απ την πλευρά μου και η απόλυτη σιωπή απ την δικιά του. Ξανάρχισα επαφή (φιλική στην πράξη, ερωτική- ανθρωπιστική στο συναίσθημα) η οποία φτάνει μέχρι και σήμερα. Γιατί; Γιατί τον αγαπάω και χώρισα «εν βρασμώ ψυχής». Απλά η αντοχή μου έφτασε στα όρια της και έκανα μπαμ!... Μετά από πολλές συζητήσεις, ξεσπάσματα αγάπης, οργής και εξομολογήσεις τα πράγματα έχουν ως εξής : Απ την πλευρά του ένιωθε κι αυτός μεγάλη πίεση και όντως δεν ήταν έτοιμος να ανταποκριθεί στις περιστάσεις. Μ αγαπάει ακόμα κι εκείνος αλλά συνειδητοποιεί ότι όντως έχει πολλά ψυχολογικά και πρακτικά προβλήματα να λύσει και δεν μπορεί να ξεκινήσει κάτι στο οποίο πάλι δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί . Κι εγώ τι κάνω; Πιέζω συνεχώς καταστάσεις. Τον παίρνω τηλέφωνο, τον προτρέπω να με παίρνει κι αυτός όταν δεν αισθάνεται καλά και μπλέκω συνεχώς την αγάπη μου ως προς τον άνθρωπο με το ερωτικό. Γιατί αδυνατώ να αποδεχτώ τις καταστάσεις (τις διότι σε προσωπική ανασκόπηση πιάνω τον εαυτό μου να ξανακάνει); Αυτό υποθετικά ήθελα: να σταθεί στα πόδια του και τώρα που το προσπαθεί γιατί μπλέκομαι ; 2 χρόνια πέρα από σχέση είχα και τον ρόλο του ψυχολόγου, του φίλου κ.τ.λ και τώρα που τον αποποιήθηκα κυνηγάω να τον πάρω πίσω; Το βλέπω κι απ την πιο ψυχρή πλευρά και λέω : είχατε τα τάδε προβλήματα , αν δεν λύσει τα δικά του πάλι θα υπάρξει η ίδια κατάληξη. Απ την άλλη με πιάνουν οι εγωισμοί μου και λέω αν με αγαπάει τόσο όπως λέει γιατί δεν έκανε κάτι να με κερδίσει πάλι; Μήπως κι εγώ τον απάλλαξα απ τις πιέσεις μου; Γιατί και 5 μήνες μετά δεν βλέπω τρομερές αλλαγές, όμως με τα δικά μου μάτια, δεν ξέρω ο άλλος τι περνάει μες το κεφάλι του (παραλήρημα). Μου είπε ότι θέλει να έχουμε επικοινωνία κι αυτό που έχουμε να μην χαθεί, κι εγώ νιώθω ότι μπαίνω αυτόματα στην αναμονή μέχρι να φτιάξουν τα πράγματα. Αυτό είναι λάθος μου όμως. Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και το μέλλον μου και ΑΝ έρθει εκείνη η στιγμή να κρίνω; Γιατί τον αγαπάω τόσο και είχα δομήσει το μέλλον μου μαζί του ή γιατί τρέφομαι απ'την θλίψη που μου προσφέρει αυτή η κατάσταση ;

Ίσως πιστεύεις ότι είναι αδύνατον να κάνεις κάποιο λάθος, και όσο και να σου φωνάζει η ζωή ότι κάνεις λάθος που διάλεξες κάποιον και επιμένεις, εσύ επιμένεις ακόμη περισσότερο για να αποδείξεις στη ζωή ότι εσύ δεν είναι δυνατόν να κάνεις λάθη και ότι μπορείς να λυγίσεις τη ζωή και να την φέρεις στα μέτρα σου και όλοι θα υπακούσουν τελικά στη θέληση σου γιατί από σένα εξαρτώνται όλα.


Ίσως δεν βλέπεις τον άλλον σαν άνθρωπο, αλλά σαν πρότζεκτ που μπορείς να διαχειριστείς.


Έχεις σκεφτεί πόσο μεγάλη σύμπτωση είναι που ένας άβουλος άνθρωπος κόλλησε με μια που ξέρει πάρα πολύ καλά τι θέλει, και για τον εαυτό της, και για τους άλλους;

__________________
5.


Α μπα, διαβαζω συνέχεια τη στήλη σου και υπάρχει κατι που με απασχολεί. Γιατί υπάρχει τόσος πολύς κόσμος με παράλληλες σχέσεις ; Δεν είναι δίκαιο για τον σύντροφο να τον χώρο χωρίσεις πρώτα ;- Ειρήνη

Ειρήνη, ελπίζω να μην χρειαζόσουν το 'α μπα' για να συνειδητοποιήσεις ότι ο κόσμος απατάει τους συντρόφους του. Τι θα πει «πολύς;» Το 'α μπα' δεν είναι ο κόσμος. Δεν είναι πιθανό να στείλει κάποιος ερώτηση «είμαι μονογαμικά με τον δικό μου και τα έχουμε βρει στα πάντα. Τι να κάνω;»

__________________
6.


Γεια σου Λένα! Είμαι σε ένα δίλημμα τελευταία και θέλω βοήθεια! Εγώ κλασικά είμαι μέσα στην κατάσταση και δεν μπορώ να δω καθαρά τα πράγματα, εσύ όμως που είσαι εκτός μπορείς να τα δεις όλα πιο αντικειμενικά! Είμαι 26, έχω τελειώσει σπουδές (Παιδαγωγικά) και μένω επαρχία με τους δικούς μου. Εδώ και ένα χρόνο ψάχνω δουλειά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Παράλληλα θέλω να κάνω ένα μεταπτυχιακό. Είναι απαραίτητο προσόν στη δουλειά μου (από θέμα εξειδίκευσης αλλά και μορίων) και παράλληλα έχω ένα κρυφό πόθο να κάνω αργότερα ένα διδακτορικό και να ασχοληθώ με την έρευνα. Τέλειωσα τις σπουδές μου με επαίνους και την ''σιγουριά'' των καθηγητών μου ότι πρέπει να ασχοληθώ με αυτό. Το θέμα είναι ότι για να κάνω ένα μεταπτυχιακό (και να αντεπεξέλθω και στα δίδακτρα) πρέπει οπωσδήποτε να δουλέψω. Σκεφτόμουν λοιπόν να βρω κάτι part-time για να το συνδυάσω με τις σπουδές και να βγάζω τα έξοδα αφού πρέπει να μετακομίσω Αθήνα. Φράγκα από γονείς και τέτοια δεν παίζουν, οπότε πρέπει να τα βγάλω πέρα μόνος. Στο θέμα μας τώρα. Έστειλα άπειρα βιογραφικά παντού και έτυχε να με καλέσουν για συνέντευξη από ένα ιδιωτικό σχολείο. Τους άρεσα, έκανα και κάποιες διδασκαλίες και ενθουσιάστηκαν μαζί μου. Θέλουν να με προσλάβουν. Ο μισθός φαίνεται ικανοποιητικός για να ζήσω αυτόνομα (600, μη φανταστείτε τίποτα τρελό!) αλλά το πρόβλημα είναι ότι αν μπω στο τριπάκι αυτής της δουλειάς ξέχνα το μεταπτυχιακό. Τα ωράρια (8-4), οι επιπρόσθετες συναντήσεις και η δουλειά που πρέπει να προετοιμάζω δεν μου αφήνουν χρόνο για μεταπτυχιακό. Από την άλλη την έχω ανάγκη τη δουλειά, είναι στον τομέα μου, είναι κ η εποχή όπως είναι και επίσης είναι μια δουλειά που αν τους αρέσω μπορεί να την έχω για χρόνια (σκεπτόμενος ότι για διορισμούς έτσι που το πάμε δεν το βλέπω). Τι κάνω λοιπόν αγαπητή Λένα και φίλοι? Τι με συμβουλεύετε? Δεν είναι ότι έχω κ πολλές επιλογές, δουλειά πρέπει να βρω οπωσδήποτε αλλά τι να κάνω που βλέπω κάτι που θέλω πολύ να απομακρύνεται? :/

Δεν θα είσαι ο πρώτος που θα δουλεύει φουλ τάιμ και θα κάνει μεταπτυχιακό. Άνθρωποι με οικογένειες και παιδιά δούλεψαν και έκαναν μεταπτυχιακό. Δεν ήμουν ένας από αυτούς, δεν το λέω γι'αυτό, το λέω επειδή ξέρω ότι ισχύει και θα ντρεπόμουν να ρωτήσω αυτό που ρωτάς. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Θα κουραστείς αφάνταστα. Αν είσαι έτοιμος να κουραστείς όσο ποτέ ως τώρα, ψάξε και θα βρεις τη λύση.

__________________
7.

Α μπα, με την κοπέλα μου ειμαστε μαζί 1,5 χρόνο και σε γενικά πλαίσια περνάμε πολύ ωραία και αρκετό χρόνο μαζί. Ενω ευτυχως δεν εχουμε σημαντικα προβληματα κι ενω φαινεται πολυ στοργικη, τρυφερη επικοινωνιακα εχω παρατηρησει οτι οταν δεν ειμαι καλα ξαφνικα νιωθω μονος μου. Σαν να εξαφανιζεται ή ακόμα κι οταν ειναι μαζί μου σα να βλεπει οτι δεν ειμαι καλα και να θελει να φυγει. Μηπως ειμαστε καλα οσο ειμαι καλα; και τι γινεται αν περναω τις μαυρες μου, η εχω καποια στεναχωρια; νιωθω οτι δε μπορω να στηριχτω πανω της, φταιει που θα πρεπε να ειμαι "ο αντρας της σχεσης" και να μπορει να στηριζεται εκεινη πανω μου οταν δεν ειναι καλα και εγω να ειμαι εκει, 'η τα πραγματα ειναι δυσοιωνα. μου χε πει οτι οι προηγουμενες σχεσεις την εκαναν σκληρη αλλα δε ξερω αν ισχυει αυτο ή αν απλα η ίδια ήταν ετσι παντα και ακόμα κι έτσι, αν ο αλλος χαιρεται με τις χαρες σου και εκει μπαινει τελεια χωρις περιθωρια για τιποτα αλλο, τι κανεις;


Επιτέλους έφτασε στα χέρια μας (στα μάτια μας) η ανδρική εκδοχή του «μήπως είμαι υπερβολικός;»


Αγαπητέ φίλε, μην λογοκρίνεις ποτέ τις πρώτες, ενστικτώδεις, αυθόρμητες κρίσεις που κάνεις.


Αυτό που αισθάνεσαι για τον άλλον σε εκείνο το απειροελάχιστο κενό, πριν ορμήξουν όλα όσα θολώνουν την κρίση σου, η εκλογίκευση, και οι καλοί τρόποι, και οι φόβοι σου, και οι ανασφάλειες σου, αυτό είναι αυτό που ισχύει.


Δεν ξέρουμε αν την έκαναν σκληρή οι προηγούμενες σχέσεις (κατά πάσα πιθανότητα όχι, έτσι ήταν από πάντα) αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Δεν είναι δικαιολογία το τι έχουμε περάσει. Ο χαρακτήρας μας φαίνεται από το πώς διαχειριστήκαμε ό,τι έχουμε περάσει.


Μην μένεις με άνθρωπο που νιώθεις ότι δεν μπορείς να βασιστείς πάνω του. Μην προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν ισχύει αυτό που πιστεύεις. Προσπάθησε να διαπιστώσεις αν ισχύει.

65

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
#4"Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και το μέλλον μου και ΑΝ έρθει εκείνη η στιγμή να κρίνω; Γιατί τον αγαπάω τόσο και είχα δομήσει το μέλλον μου μαζί του ή γιατί τρέφομαι απ'την θλίψη που μου προσφέρει αυτή η κατάσταση ;"νατη παλι η (ΑΓΑΠΗ).ολες σας τις αναγκες, τις ελλειψεις, τις συμπεριφορες, τις ονομαζετε "αγαπη", μερικοι.ισως αν ξεκαθαρισετε πως πραγματικα λεγονται αυτα που νοιωθετε, να λυσετε και αυτα που σας απασχολουν.ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ.επειδη, ειτε το συνειδητοποιεις ειτε οχι, ακομα κι η απομακρυνση σου ηταν ενα χειριστικο τρικ για να τον κανεις να δει τα πραγματα και την σχεση σας οπως εσυ θελεις.δεν λειτουργησε οπως "θ απρεπε", και απορυθμιστηκες.
Εξαιρετικό σχόλιο! Αν ακούσω άλλη μια φορά το ''μένω μαζί του γιατί είμαι τόοοοσο ερωτευμένη (με μπόνους φωναχτά ή από μέσα: αν δεν το καταλαβαίνεις είναι που δεν έχεις ερωτευτεί τόσο)'' θα παλαβώσω!
1"Τα καπρίτσια μιας θρησκείας". Θερμή παράκληση, εσείς όλοι οι άθεοι, μπορεί να μην πιστεύετε σε καμία θρησκεία, αλλά οφείλετε να τις σέβεστε όλες. Κι αυτές και τις παραδόσεις τους. Έτσι γουστάρετε και είστε άθεοι εσείς, έτσι γουστάρει να μην κάνει σεξ μαζί σου κάποιες μέρες λόγω θρησκειας. Κι εμένα μου φαίνονται κουλά κάποια πραγματα από διάφορες θρησκειες αλλά αν δεν περιέχουν βια οποιασδηποτε μορφης σε κανέναν, τα σεβομαι. Ποσο στενόμυαλοι ακουγονται οι άθεοι όταν κράζουν. Καντε τη δουλειά σας κι αφήστε τους άλλους.
Συμφωνώ απόλυτα. Άθεος που κράζει με μανία οποιονδήποτε θρησκευόμενο κάνοντας γενικεύσεις είναι ακριβώς στο ίδιο επίπεδο με τον οποιονδήποτε φανατικό που βρίζει άτομα άλλης θρησκείας/άθεους.
δεν ειναι τοσο απλο οσο το παρουσιαζεις.αν σου δωσω ενα ακραιο παραδειγμα θα καταλαβεις απολυτως τι εννοω.και οι τζιχαντιστες επικαλουνται την θρησκεια τους για τις φρικιαστικες δολοφονιες τους.με το δικο σου σκεπτικο, πρεπει να σεβαστουμε την θρησκεια τους και να δεχτουμε και τα εγκληματα ως παρεπομενα της πιστης τους!!!ακομα και σε λιγοτερο ακραιες απο αυτην εκδηλωσεις μιας πιστης, που ομως προσκρουουν στα 'ανθρωπινα δικαωματα", την "λογικη", την δημοκρατια, την αυτοδιαθεση των ανθρωπων , την ισοτητα των φυλων, και αλλες γραφικες εννοιες, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΘΙΓΟΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ???αν εισαι χριστιανη ορθοδοξη, η και μουσουλμανα, θα πρεπει να θεωρεις απο βδελυγματα, αμαρτωλους εως και καταδικασμενους σε θανατον τους ομοφυλοφιλους φιλους σου. το γνωριζεις?τι ειδους σεβασμο δικαιουνται τετοια κατασκευασματα ? "ανθρωπινα δικαιωματα"
@Franny Μήπως το παρουσιάζεις πολύ μαύρο και άσπρο; Το ότι κάποιος είναι μουσουλμάνος δε σημαίνει πως είναι τζιχαντιστής. Το ότι είναι κάποιος χριστιανός δε σημαίνει πως είναι ομοφοβικός. Στο πλαίσιο μίας υγειούς κοινωνίας η ελευθερία σου σταματά ακριβώς εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου. Οπότε όχι, δε σέβομαι αυτούς που βιάζουν αθώες γυναίκες και καίνε "άπιστους" ούτε δογματικούς ιερείς που λένε να πέσεις να καείς αν δεν κοινωνήσεις. Ωστόσο σέβομαι τον μέσο χριστιανό, μουσουλμάνο, βουδιστή κοκ ο οποίος δεν έβλαψε κανέναν (υπάρχουν και τέτοιοι ξέρεις). Αυτό προϋποθέτει βέβαια και τον σεβασμό απέναντι στο αντίστοιχο σύμβολο της πίστης του. Ο κάθε λογικός άνθρωπος ο οποίος συμβαδίζει με τα δρώμενα της κοινωνίας του 21ου αιώνα είναι ικανός να τραβήξει μία γραμμή λογικής από κείμενα που γράφτηκαν περίπου 2000 χρόνια πριν. Ας μη μηδενίζουμε τα πάντα.
@οβοβοαυτα που ειπες περι ασπρου- μαυρου και "μηπως ειμαι υπερβολικη", μηπως θα μπορουσες να τα επαναλαβεις μπροστα σε μια ομαδα μουσουλμανων γυναικων που θα σε κοιτανε απο τις τρυπες του καφασωτου της μπουρκας τους, να φορας ενα απλο και ταπεινο κολλητο παντελονι οταν τους τα λες, καθως θα εχεις γυρισμενη την πλατη σου σε μια παρεα ανδρων μουσουλμανων (κανονικων, οχι τζιχαντιστων)???καντο ρε συ ,μεγαλη χαρη θα μου κανεις, κι ελα να μας τα ξαναπεις.
Με την διαφορά ότι είναι άθεος. Άλλο πιστεύω σε άλλο δόγμα ή άλλη θρησκεία (αλλόδοξος, αλλόθρησκος),άλλο δεν πιστεύω καθόλου και σε τίποτα. Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει θρησκευτικό συναίσθημα, στην δεύτερη δεν υπάρχει.Χαώδης διαφορά.
@Franny "Μήπως είμαι υπερβολική;" Ω ναι είσαι. Κοίταξε να δεις, το σενάριο το συγκεκριμένο το δικό σου δεν το έχω εφαρμόσει. Δηλαδή δεν έχω μιλήσει (ακόμα) με γυναίκες καλυμμένες με μπουργκα ενώ παράλληλα έχω γυρισμένη την πλάτη σε μουσουλμάνους άντρες. Έχω κάνει παρέα όμως με μουσουλμάνους άντρες και γυναίκες. Ήταν πολύ σεβαστικοί και ευγενείς. Παρεπιπτόντως οι μουσουλμάνες δε φορούσαν μαντήλα (ουαου;;;;;;).Τώρα πήγαινε εσύ σε μια πολυπολιτισμική χώρα (Αγγλία, ΗΠΑ κτλ) και ξεκίνα να τους λες αυτά. Αν ήδη το έχεις κάνει πες μας εδώ πέρα την εμπειρία σου. Και όταν λέω "υγειής κοινωνία" δεν εννοώ τις χώρες όπως η Σαουδική Αραβία ή την Υεμένη που αναγκάζουν τις γυναίκες να ντύνονται έτσι. Δεν ξέρω σε τι πιστεύεις πάντως η αντίδρασή σου μου θυμίζει τη γιαγιά μου όταν της είπα πως δε θα νηστεύσω για μεγάλη βδομάδα.Μα να σεβαστείς τα σύμβολα της πίστης του αλλου;; hwnslsnahslsbslwjemsbslqlqoanalaoq OH THE HORROR!
Maggie κατά καιρούς έχουν λοιδωρηθεί άτομα που πιστεύουν στα ζώδια, στο ξεμάτιασμα, στα φαντάσματα, στο ιερό αγγούρι του τζατζικιού κι ότι άλλο θέλεις να σκεφτείς, αλλά ξαφνικά η θρησκεία πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο και οφείλουμε μάλιστα να τη σεβαστούμε; Γιατί;
Franny εγραψα"εμένα μου φαίνονται κουλά κάποια πραγματα από διάφορες θρησκειες αλλά αν δεν περιέχουν βια οποιασδηποτε μορφης σε κανέναν, τα σεβομαι."τσαρλυδεν ξερω, να ρωτησεις αυτους που τα λοιδωρουν. Αλλωστε δεν μιλισα για απυροβλητο, ουτε αφορολογητο. Μιλησα για σεβασμο live and let live.
Συμφωνώ με τον/την Rudi. Σέβεσαι τους ανθρώπους και τους αφήνεις να πιστεύουν ό,τι θέλουν, ακόμη κι όταν είναι παράλογα αυτά που πιστεύουν, αποκυήματα της φαντασίας τους, βλακείες και τελείως αβάσιμα. Αλλά ο καθένας έχει τη γνώμη του και μπορεί να τη λέει.Να αυμπληρώσω επίσης ότι σε χώρες που ακόμη δεν έχει γίνει διαχωρισμός θρησκείας-Κράτους, όπως η Ελλάδα, εκεί κι αν μπορώ να λέω το πόσο δε σέβομαι την (πατριαρχική σημειωτέον)θρησκεία και το κακό που έχει κάνει.
Ειναι προφανως πολυ αργα πια για σχολια, το θεμα τεθηκε το Σεπτεμβριο αλλα καιγομαι να ρωτησω. Γιατι οφειλουν να σεβονται τις θρησκειες 'ολοι οι αυτοι οι αθεοι'; Τι εννοεις με το 'οφειλουν να σεβονται'; Πρακτικα ή λεκτικα; Ο σεβασμος σε πρακτικο επιπεδο ειναι οντως δειγμα πολιτισμου. Ο σεβασμος με οποιαδηποτε αλλη εννοια ειναι καθαρα θεμα γουστου. Αν δεν καταλαβαινεις κατι, η δε σου ταιριαζει, η το θεωρεις κουλο οπως λες, δεν απαγορευτεται να νιωθεις αρνητικα για αυτο η να λες οτι νιωθεις αρνητικα. Απο ποτε η εκφορα γνωμης η συναισθηματος για κατι που δεν σου ταιριαζει η δεν καταλαβαινεις ειναι κατακριτεα;
#3"Αυτοματα σκεφτομαι, δεν θα το εκανα η δεν θα το ελεγα αυτο ποτε σε καποιον... Με πληγωνουν τετοιες συμπεριφορες. Θελω να μην με επηρεαζουν και να μην με ριχνουν ψυχολογικα .."ποσο σε ριχνουν και ποσο σε πληγωνουν? για να το συζητας, ειναι πολυ.τοσο πολυ που να σου χαλανε την καθημερινοτητα ισως?σε αυτη την περιπτωση χρειαζεσαι επειγοντως βοηθεια ειδικου.περα απο το οτι οι ΟΛΟΙ οι αλλοι δεν σκεφτονται σαν εμας, υπαρχει περιπτωση καποιες φορες να σκεφτονται πιο σωστα απο μας... δλδ καποιοι που σε εκνευριζουν μπορει να εχουν δικιο σε αυτο που κανουν κι εσυ αδικο.ωστοσο ΕΣΥ χαλιεσαι.αρα πρεπει να κανεις κατι γιαυτο. ειδικα αν ειναι εντονο.
#6: Ξεκίνα με αυτή τη δουλειά και μετά βλέπεις πως θα πάει. Η προυπηρεσία είναι πάρα πολύ σημαντική και πολύ πιθανόν να σου ανοιχτούν πόρτες που δεν φαντάζεσαι τώρα. Μέσα από γνωριμίες που θα κάνεις εκεί, από τυχόν σεμινάρια που μπορεί να σε στείλουν, από γονείς μαθητών, άλλους συναδέλφους, ποτέ δεν ξέρεις. Το μεταπτυχιακό μπορεί και να περιμένει, εξάλλου. Πάρε τώρα αυτή την ευκαιρία που έχεις και αν τελικά δεν σου αρέσει, μετά από κάποιο διάστημα, αναθεωρείς. Επίσης λες "Τέλειωσα τις σπουδές μου με επαίνους και την ''σιγουριά'' των καθηγητών μου ότι πρέπει να ασχοληθώ με αυτό." Όμως μην νιώθεις υποχρεωμένος να το κάνεις επειδή το λένε αυτοί. Αυτοί έχουν επιλέξει ακαδημαική καριέρα, δεν σημαίνει ότι ταιριάζει σε όλους. Να το κάνεις μόνο αν πράγματι το θέλεις πολύ. Το διδακτορικό δεν είναι κάτι απλό, έχει πολλή δουλειά με λίγα χρήματα για πολλά χρόνια. Στην Ελλάδα τουλάχιστον.Καλή τύχη όπως και να 'χει.
#2"Ομως δεν λεει τις προθεσεις του, ενω ξερει ποια θα ειναι η συνεχεια. Μπορεις να διακρινεις αυτους τους τυπους απο αυτους που ξεκινανε μια γνωριμια με σκοπο τη σχεση;"που να τις ξερει τις προθεσεις του, αν δεν γνωριστειτε καλα?εκτος απο την περιπτωση που καποιος ειναι παντρεμενος και λεει ψεματα κανοντας γνωριμιες μονο για να κανει σεξ και για τιποτε αλλο, οι ανθρωποι που ειναι ελευθεροι κανουν γνωριμιες και αποφασιζουν αφου γνωριστουν καλα αν θελουν να προχωρησουν σε κατι παραπανω.το σεξ ξεκιναει στην φαση της γνωριμιας δυο ανθρωπων , οχι στην φαση μιας ωριμης σχεσης. αν μετα ο αλλος δεν εχει περισσοτερο ενδιαφερον για σενα, τι να κανει? θα φυγει. οπως θα εκανες κι εσυ κανονικα, αν ξενερωνες.το οτι εσυ ξερεις ΕΞ ΑΡΧΗΣ οτι θελεις να κανεις σχεση με εναν ουσιαστικα αγνωστο ανθρωπο, ειναι δικο σου ελλειμα, οχι δικο του. και να ξερεις οτι η πρεμουρα της σχεσης φαινεται απο μακρια και ειναι ενας απο τους λογους που ξενερωνουν οι πιο ανετοι ανθρωποι.
#6 600€ για ωραριο 8-4,(δηλαδη και δραστηριοτητα εκτοs σχολικου ωραριου), ειναι καθαρη εκμεταλλευση και παρανομια. Να εισαι επισηs ετοιμοs να διαθεσειs και οποιο απογευμα σου ζητησουν- και θα στο ζητησουν, να εισαι σιγουροs. Αν αποφασισειs να δεχτειs τη δουλεια, μαθε πρωτα τα δικαιωματα σου. Ενα τηλεφωνο στην ΟΙΕΛΕ, την ομοσπονδια ιδιωτικων εκπ/κων, ειναι μια ιδεα για να ξεκινησειs απο καπου.
Είναι ένα 8ωρο. Δεν αντιλέγω, να ξέρει τα δικαιώματά του αλλά και η αμοιβή μου φαίνεται στα πλαίσια που επικρατούν σήμερα και το ωράριο μου φαίνεται ότι επιτρέπει με κάποια άνεση να κάνεις μεταπτυχιακό. Άλλοι κάνουν μεταπτυχιακό και η δουλειά τους τελειώνει στις 7, με ταξίδια κλπ. Κι ας καθυστερήσει λίγο το μεταπτυχιακό, θα έχει μπει στην αγορά εργασίας και θα έχει αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία που τόσο δύσκολο είναι να αποκτήσουν οι νέοι.
Ξερω οτι το σχολιο μου, για οσουs δεν γνωριζουν τον χωρο και για τουs καιρουs που ζουμε, ακουγεται ''καπωs''. Το μονο που θελω να πω ομωs στον φιλο που εστειλε την ερωτηση ειναι να ειναι προσεκτικοs. Τα ιδιωτικα εκπαιδευτηρια στην Ελλαδα ειναι δυστυχωs εν πολλοιs χωροι παρανομιαs και μαυρηs εργασιαs. Τα εζησα απο μεσα για 15 χρονια κι εφυγα μαζι με αρκετουs συναδελφουs κυριολεκτικα στα καλα καθουμενα, επειδη ζητουσαμε τα δεδουλευμενα μαs (30000 € μου επιδικασε το δικαστηριο, απο τα οποια δεν εχω παρει πενταρα ακομα). Και δεν ηταν μονο το σχολειο που δουλευα εγω ετσι. Ρωτηστε οποιο ιδιωτικο εκπαιδευτικο θελετε και θα ακουσετε πολλεs πονεμενεs ιστοριεs. Οσο για το οκταωρο. Συνυπολογισε και τη δουλεια που απαιτειται στο σπιτι. Το διορθωμα. Το σχεδιο μαθηματοs τηs επομενηs μεραs. Τη δημιουργια πρωτοτυπων ασκησεων και σημιωσεων οι οποιεs συνηθωs δενονται και μοιραζονται στα παιδια ωs βιβλιοτετραδια του σχολειου, οχι ωs προσωπικη εργασια του εκπ/κου.Και μετα ειναι τα απογευματα: Απογευματινεs συναντησειs με τουs γονειs. Απογευματινη επιδοση βαθμολογιαs. Απογευματινεs εκδηλωσειs και γιορτεs του σχολειου.Και περνουν μερικα χρονια και λεs ''τωρα θα παρω και μια αυξηση''. Και σε καλει μια ωραια μερα ο εργοδοτηs, σου βαζει την απολυση στο χερι, (αν απολυθειs στη διετια, που ειναι και πολυ συνηθισμενο, δεν λαμβανειs ουτε αποζημιωση) και παιρνει καποιον καινουριο για 600#. Κι εσυ ξεκιναs παλι απ' το μηδεν. Ενα απλο ψαξιμο στο google μπορει να επιβεβαιωσει ολα τα παραπανω. Εγω απλα ζητω απο τον φιλο μαs να εχει τον νου του.
Αγαπητή Μάνα ,και λίγα γράφεις.Οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων και εκπαιδευτηρίων,με την ανοχή του Κράτους, με κάπα κεφαλαίο,πίνουν το αίμα όσων εργάζονται εκεί.Τους στύβουν σαν λεμονόκουπες και μετά τους πετάνε.Άπειρες ιστορίες φρίκης έχω ακούσει από φίλους.
Αγαπητή Μάνα κουράγιο Έχεις δίκιο κ καλά κάνεις κ τα αναφέρεις στον άνθρωπο που έκανε την ερωτήσεις, είμαι κ γω του χώρου, ευτυχώς δεν μου έχουν φάει χρήματα αν και έχω δουλέψει μόνο σε φροντιστήρια κ ιδιαίτερα!Όμως κ σπόρους φίλους κ γνωστούς έχω μάθει τα απίστευτα ειδικά στις μέρες μας τα ωράρια είναι ελαστικά με πολύ εργασία στο σπίτι κ τα χρήματα το πολύ 800€ κ χωρίς δώρα κ.τ.λ.Δυστυχώς ζούμε σε χαλεπούς καιρούς!Επίσης έχουν κλείσει πολλά ιδιωτικά κ δω που μένω στα λεγόμενα βόρεια προάστια αν κ εγώ προσωπικά καμία σχέση, π.χ. Τα εκπαιδευτήρια Καργάκου κ επίσης απολύθηκαν πολλοί συνάδελφοι από Κώστα Γείτονα κ.α.Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα!:)