Στο "Αγάπη μόνο" του Σεφερλή: Τρικυμία εν κρανίω και αφρίζουσα αγραμματοσύνη

Στο "Αγάπη μόνο" του Σεφερλή: Τρικυμία εν κρανίω και αφρίζουσα αγραμματοσύνη Facebook Twitter
Πώς συμφύρονται όλοι οι αστικοί μύθοι σ' ένα πασίγνωστο κοκτέιλ με φασίζουσα γεύση, που φέρει την ονομασία ''Αγάπη μόνο''
30

Αγάπη μόνο'' ονομάζεται η καινούργια επιθεώρηση του Μάρκου Σεφερλή που παρουσιάζεται στο Δελφινάριο του Φαλήρου και που θέλει να σατιρίσει, ως επιθεώρηση που είναι, την ''πρώτη φορά Αριστερά'' κυβέρνηση, τον Τσίπρα, τον Φίλη κλπ.

Να καυτηριάσει επίσης τη ''νέα γερμανική Κατοχή'', ονομάζοντας έναν ολόκληρο λαό ''παιδιά του Χίτλερ και των δολοφόνων'' και εκφράζοντας ταυτόχρονα τα πιο κακόγουστα εθνικιστικά κλισέ, αφού ''όταν εμείς χτίζαμε Ακροπόλεις, εκείνοι έμεναν στις σπηλιές''.

Να μην αφήσει εκτός ούτε και τους πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία, που ''επαναστάτησαν, όταν τους κόπηκε για δέκα λεπτά η σύνδεση wi-fi''...

Να μας υπενθυμίσει όλα τα σεξιστικά - φαλλοκρατικά στερεότυπα της συζύγου ως ''χοντρής φακλάνας - μπαζόλας'', εφόσον δεν διαθέτει καλλίγραμμο κορμί, αλλά και του γκέι που ''γυαλίζει τα πόμολα'' και άρα μόνο γέλιο μπορεί να προσφέρει στη ζωή αυτή.

Να φωνάξει, επίσης, ''Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή'' ή κάπως έτσι, δια στόματος του δημιουργού της στο ρόλο του Κεραύνιου Δία - ένας Δίας που ενίσταται για την κατάργηση των θρησκευτικών στα σχολεία και θυμάται με νοσταλγία την Αγία Λαύρα και την Επανάσταση του 1821.

Με άλλα λόγια, τρικυμία εν κρανίω και αφρίζουσα αγραμματοσύνη, στην οποία συμφύρονται αστικοί μύθοι (μόνο το 666, η Ομάδα Ε. και η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ έλειπαν) σ' ένα πασίγνωστο κοκτέιλ με φασίζουσα γεύση, που φέρει την ονομασία ''Αγάπη μόνο'', τάχα μου.

 

Κάθε φορά που ο Σεφερλής ικανοποιεί την εθνικοφροσύνη του κοινού, εκεί τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται τρομαχτικά σχεδόν, λες και βρίσκεσαι σε κάποια μάζωξη ακροδεξιάς...γιάφκας.

 

Στο δια ταύτα τώρα, ο τελευταίος που θα εδικαιούτο να ομιλεί περί δημοκρατίας, κακών Γερμανών και αριστερών, είναι ο Σεφερλής που η εμπορικότατη καριέρα του στο τηλεοπτικό στερέωμα, δεν του παρέχει την - ως φαίνεται πολυπόθητη - ιδεολογική και καλλιτεχνική εξιλέωση.

 

Κι ας τού έπλεξε το εγκώμιο κάποτε ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, that' s life. Απ' την άλλη, για να μη γίνει κι η κριτική αυτή το ίδιο προβλέψιμη με τη σάτιρα του, οφείλουμε να πούμε πως ο Σεφερλής είναι ταλαντούχος.

 

Αναμφισβήτητα. Θυμίζει την ψυχή της παρέας στο Γυμνάσιο, τον βασιλιά του χαβαλέ. Και της κωλοφαρδίας, θα λέγαμε, αφού κατάφερε να το κάνει επάγγελμα όλο αυτό, να κατακτήσει το πανελλήνιο και να βγάλει λεφτά με τη σέσουλα. Μαγκιά του! Ένας άνθρωπος δαιμόνιος, πανέξυπνος, που γνωρίζει καλά πως μία παράσταση τετράωρης (!) διάρκειας δε βγαίνει μόνο με αναμασήματα των τηλεοπτικών κλισέ του, αλλά χρειάζεται και το πολιτικό σχόλιο.

 

Εκεί είναι που τα κάνει σαλάτα! Διότι, αν έμενε στις πορδές επί σκηνής ή στον άκρατο σεξισμό του (εντάξει, σεξισμός κάργα υπάρχει και στα έργα του Αριστοφάνη, μη γινόμαστε πια και τόσο politically correct όπως μας συμφέρει), όλα θα ήταν cool.

 

Το ''πρόβλημα'' ξεκινάει απ' τη στιγμή που ο ίδιος, ένας που δεν είναι αριστερός, αποτυγχάνει να εκφράσει τον μέσο δυσαρεστημένο, απελπισμένο ή απογοητευμένο αριστερό, μια και τα αστεία του αφενός θα έκαναν ευτυχισμένο τον αχώνευτο Αμβρόσιο και αφετέρου αντλούν έμπνευση από την πιο λούμπεν πλέμπα.

 

Τι ανάγκη έχει ωστόσο ο Σεφερλής από τον μέσο αριστερό; Και γιατί να τον χαϊδέψει; Μια ματιά γύρω μου, στο κοινό του κατάμεστου Δελφινάριου (περιμένεις μια ώρα στην ουρά, όπως έμαθα, μπροστά στο ταμείο και άλλη μισή ώρα, όπως διαπίστωσα, για να πάρεις ένα μπουκαλάκι νερό από τα κυλικεία του θεάτρου), με έπεισε πως αυτό ακριβώς το κοινό απαρτίζεται στην πλειοψηφία του από οικογένειες με τα παιδάκια τους, ηλικιωμένους με μαύρα t-shirts που έγραφαν ''Αγάπη μόνο'' (ναι, το είδαμε κι αυτό), σικάτες κυρίες και φουσκωτούς νεαρούς με τατουάζ. Πολύ τατουάζ, όμως, βρε παιδί μου!

 

Αν συνυπολογίσεις δε και τα μαζικά χειροκροτήματα κάθε φορά που ο Σεφερλής ικανοποιεί την εθνικοφροσύνη του κοινού, εκεί τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται τρομαχτικά σχεδόν, λες και βρίσκεσαι σε κάποια μάζωξη ακροδεξιάς...γιάφκας. 

 

Στο "Αγάπη μόνο" του Σεφερλή: Τρικυμία εν κρανίω και αφρίζουσα αγραμματοσύνη Facebook Twitter
Για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής, σε κάποια σκετς, σαν αυτό με τον μποξέρ, γέλασα με την καρδιά μου, παραδομένος στο ''βουβό'' μπουφόνικο ταλέντο του.

 

Ίσως το παιχνίδι είναι εξ αρχής χαμένο, πάντα μιλώντας από καλλιτεχνικής άποψης. Δε βαφτίζεις μία ολόκληρη επιθεώρηση ''Αγάπη μόνο'', δεν τη βασίζεις πάνω σε ένα ανάξιο λόγου μιντιακό - ιντερνετικό πυροτέχνημα που έγινε viral για δύο 24ωρα. Κι ας καυχιέσαι ότι πρόκειται για δική σου ανακάλυψη κιόλας!

 

Είναι κάτι που επίσης γνωρίζει ο δαιμόνιος - επαναλαμβάνω - Σεφερλής, γι' αυτό και καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης αναλώνεται στα γνωστά του αστεία, τα οποία, όταν δεν θέλουν να πολιτικολογήσουν, είναι απλώς ανεκτά. Για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής, σε κάποια σκετς, σαν αυτό με τον μποξέρ, γέλασα με την καρδιά μου, παραδομένος στο ''βουβό'' μπουφόνικο ταλέντο του.

 

Παρακάμπτω τα απαραίτητα μεν, ολότελα ανέμπνευστα δε, μπαλέτα και κρατάω την παρουσία δίπλα στον Σεφερλή του Γιάννη Καπετάνιου, ενός συμπαθούς κωμικού, γνωστού από την τηλεόραση κυρίως. 

 

Κρατάω ακόμη τη μικρή κόντρα του Σεφερλή με μία κυρία από το κοινό - ''Συριζαία'' τη χαρακτήρισε ο κωμικός - που δε δίστασε να δηλώσει τη δυσαρέσκεια της για τα πολιτικά του comments. Να ήταν στημένη η φάση;

 

Πιθανώς, αφού έγινε αφορμή για να τον κάνει εν συνεχεία διστακτικό (τάχα μου) στην κυβερνητική σάτιρα του, όπως και απολογητικό απέναντι στο κοινό του: ''Εγώ δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και δεν τά'χω πάρει από κανέναν'' είπε ο Σεφερλής ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης. Μη σου πω ότι εν προκειμένω έχει δίκιο. Η παράσταση του δεν ευτύχησε ιδιαίτερα από πλευράς παραγωγής.

 

Το όλο θέαμα δεν είναι πλούσιο από πλευράς σκηνικών και κοστουμιών συγκριτικά με αντίστοιχες επιθεωρήσεις του παρελθόντος. Θυμίζει ένα κακό ''σόου του ΑΝΤ1'' με τη χορηγία του γνωστού κολλαγόνου και προϊόντων διατροφής αδυνατίσματος να παρεμβαίνουν ακόμη και στη δράση ως φυσικά ντεκόρ μερικών σκετς. 

 

Δε μπορώ να πω, η διοργάνωση μας περιποιήθηκε ως μέσο. Με έβαλαν κι έκατσα πρώτη σειρά, μπροστά - μπροστά, με τον κίνδυνο να εκτεθώ στα αστεία του Σεφερλή, εφόσον τον είχα σε απόσταση αναπνοής απέναντι μου - να ένας μόνιμος φόβος που έχω για να αποφεύγω σόου τύπου Μάρκου Σεφερλή και Τζίμη Πανούση.

 

Στο διάλειμμα, μάλιστα, όταν δήλωσα ευγενικά τη θέληση μου να αποχωρήσω, μου σύστησαν να μείνω για να μη χάσω το τελευταίο σκετς με τον θίασο σύσσωμο επί σκηνής ως αρχαιοελληνικό Δωδεκάθεο. Είχαν δίκιο οι άνθρωποι και τους ευχαριστώ! Η κριτική μου διαφορετικά δεν θα ήταν ολοκληρωμένη.

 

Κι αν υποτεθεί πως βρέθηκα στο Δελφινάριο για να διαπιστώσουμε με τι γελάει σήμερα ο Νεοέλληνας (ένα κομμάτι του τουλάχιστον) και από τι εμπνέονται οι επιθεωρησιογράφοι, δε θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να πιστέψω πως ο Νεοέλληνας που σκάει τα 20 ευρώ από το υστέρημα του σε τέτοιου είδους φτηνά και λαϊκίστικα θεάματα, είναι ο ίδιος που κόπτεται για τον αφανισμό των αρχαίων ελληνικών και της Αντιγόνης, της Εκάβης ή του Οιδίποδα από τα σχολεία.

 

Αντίθετα, για τη θρησκεία, τον ''δεύτερο πυλώνα του Έθνους'', σύμφωνα με τον Σεφερλή, θα το πίστευα και με το παραπάνω! Εν κατακλείδι, μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις...

 

Θέατρο ΔΕΛΦΙΝΑΡΙΟ

Ακτή Πρωτοψάλτη, Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, Πειραιάς

Τηλ: 210 4176402, 210 4176404, 213 0333157

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Τρίτη έως Κυριακή 9.15 μ.μ

Εισιτήρια στο www.happydeals.gr/deals.php?id=1452

και στο www.regroup.gr/default/388/city/1/deals/3655/markos-seferlis-agapi-mono/


ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 17.7.2016

Θέατρο
30

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ