Στο σημερινό ‘Α, μπα’: Και τι λέει αυτό για μένα;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: Και τι λέει αυτό για μένα; Facebook Twitter
82

________________
1.


Ήμουν η μεγαλύτερη απολογήτρια των πέιπερ μπουκς και έπινα νερό στο όνομά τους( θεωρούσα τα ι-ρίντερς ξενέρωτα) Μου κάνανε δώρο ένα κιντλ για τα Χριστούγεννα και ήδη ξέχασα πως μοιάζει το μελάνι στο χαρτί. Το πρόβλημα είναι οτί τώρα δεν μπορώ να κάνω το κομμάτι μου και να διαβάζω επιδεικτικά σε δημόσιους χώρους για να δουν όλοι πόσο ψαγμένη είμαι. Τι να κάνω;- βιβλιοσκώληκας


Να κρύβεις το kindle μέσα στο ανοιχτό βιβλίο. Θεωρητικά, θα μπορούσαν να σε καταλάβουν επειδή δεν θα αλλάζεις σελίδα αλλά πρακτικά κανείς δεν θα καταλάβει τίποτα, γιατί κανείς δε νοιάζεται για το τι διαβάζεις. Αν λένε ότι τους νοιάζει, καμάκι κάνουν.


________________
2.


Η ερώτηση αφορά σε κάθε εορταστική περίοδο, και έχει να κάνει με αυτό το τεστ υπομονής που λέγεται οικογενειακό τραπέζι. Εσύ λοιπόν που ξέρεις τα πολλά, πώς αντιμετωπίζεις τους συγγενείς που συναντάς μια φορά το χρόνο και αυτή τη μια φορά σε βομβαρδίζουν με ερωτήσεις που δε θες να απαντήσεις (από το πώς πάνε τα επαγγελματικά μέχρι το πότε παντρεύεσαι), και είσαι βέβαιος ότι δεν είναι από ενδιαφέρον, γιατί τους ακούς να κουτσομπολεύουν όλο το βράδυ τον κόσμο όλο με ατελείωτη ευχαρίστηση; Δε με απασχολεί και πολύ το τι γνώμη έχουν για μένα (κι εγώ ούτως ή άλλως δεν έχω την καλύτερη), αλλά το να νιώθω ότι με ανακρίνουν για να έχουν τροφή για κουτσομπολιό και δεν μπορώ να τους σιχτιρίσω για να μη γίνω αγενής, πραγματικά με βγάζει από τα ρούχα μου.- Μελιτζάνα

Υπάρχουν πολλοί τρόποι, ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός. Μπορείς να λες ψέματα, ψέματα, κι άλλα ψέματα, μερικά κοντά στην αλήθεια, μερικά παρανοϊκά, και μετά να αλλάζεις τις δηλώσεις και να λες 'όχι δεν είπα αυτό', μέχρι να μπερδευτούν τελείως. Μπορείς να σταυροκοπιέσαι και να απαντάς σε όλα 'για όλους έχει η Παναγία', αυτό τους αναγκάζει να κόψουν τις ερωτήσεις, να σταυροκοπηθούν και να συμφωνήσουν. Μπορείς να απαντάς με ερωτήσεις για τα παιδιά τους, για πράγματα που δε θέλουν να μιλούν, πχ 'πότε θα παντρευτείς;' Απάντηση: 'η Μαιρούλα πήρε πτυχίο;' σε έναν αγώνα επίδειξης δύναμης, μέχρι να νικήσει ο καλύτερος. Μπορείς να αγνοείς τις ερωτήσεις και να αρχίζεις να μιλάς μόνο για αυτά που κατάφερες καλά, αναλύοντας τα μεγαλόφωνα και με άπειρες λεπτομέρειες, μέχρι να εξοντώσεις όλους τους αντιπάλους με την πολυλογία σου και να τους αναγκάσεις να στραφούν σε άλλον. Μπορείς να χαμογελάς ευγενικά και να κουνάς το κεφάλι σου, να μην λες απολύτως τίποτα, και μετά να σηκώνεσαι και να πηγαίνεις στο επόμενο πηγαδάκι. Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Υπάρχουν άπειροι τρόποι αντιμετώπισης.


Στα περισσότερα τραπέζια πρέπει να κάνεις όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, ανάλογα με το ποιον έχεις απέναντι. Όπως σε όλες τις μάχες όμως, το πιο σημαντικό είναι η στρατηγική: πρόσεχε δίπλα σε ποιον κάθεσαι, σχεδίασε το καλά, και μη διστάζεις να αλλάξεις θέση για να γλιτώσεις μερικά πυρά από κάποιο επιθετικό άρμα. Μπορείς να εξαφανίζεσαι εναλλάξ στην τουαλέτα και στην κουζίνα, 'για να δεις τι γίνεται και αν θέλουν βοήθεια'. Αν θέλουν, βοήθησε τους – είναι καλό, για πολλούς λόγους.


________________
3.


Αγαπητή Λένα,
τώρα που σου γράφω βρισκόμαστε λίγο πριν τις εκλογές. Θα μου απαντήσεις λογικά αργότερα, αλλά δεν έχει σημασία. Το θέμα μου είναι το εξής :
Σε κάθε συζήτηση πολιτικής φύσεως, όχι απλά δεν μπορώ να συμμετέχω, αλλά κλείνω τα αυτιά, κουνάω συγκαταβατικά το κεφάλι και περιμένω να τελειώσει. Οι πολιτικές ειδήσεις με αφήνουν τελείως αδιάφορη και έτσι έχω πλήρη άγνοια της πολιτικής κατάστασης που επικρατεί. Είμαι φοιτήτρια, σε λίγο καιρό θα βγω στην αγορά εργασίας και ξέρω από τώρα πως δεν θα έχω κανένα φοβερό οικονομικό στήριγμα από τους δικούς μου. Θέλω να πω, πως δεν έχω εξασφαλίσει κάποια κοινωνική θέση που να μου επιτρέπει να αδιαφορώ για το τι συμβαίνει.
Θέλω να μου πεις πόσο άσχημο το θεωρείς κάποιος να μην έχει πολιτική άποψη-αν το θεωρείς κακό- και σε παρακαλώ να μου προτείνεις τρόπους με τους οποίους μπορώ να ενημερωθώ και να αποκτήσω άποψη πάνω στην πολιτική. Αν θέλεις πρότεινε μου βιβλία περιοδικά, ταινίες, μουσικές και κυρίως μεθόδους να ψάξω μόνη μου. Σημείωσε ότι γενικά διαβάζω όσο πιο πολύ μπορώ - λογοτεχνία, εφημερίδες, ιστοσελίδες- με ενδιαφέρουν-ευαισθητοποιούν κοινωνικά θέματα, απλά κάπως την είδα στραβά με την πολιτική. Σε ευχαριστώ προκαταβολικά-απολιτικ


Είναι πάρα πολύ κακό να μην έχει κάποιος πολιτική άποψη, αλλά το θεωρώ και αδύνατο. Πρέπει να είσαι η Πάρις Χίλτον για να έχεις το περιθώριο να μην ξέρεις τίποτα. Ελάχιστα πράγματα δεν είναι πολιτική. Τα βιβλία, τα περιοδικά, οι ταινίες, οι μουσικές – τα περισσότερα έχουν μια πολιτική στάση μέσα τους. Πολιτική άποψη δεν είναι να ξέρεις τις τελευταίες δηλώσεις του Βαρουφάκη. Οι πολιτικές ειδήσεις δεν είναι οι φορτωμάρες που γίνονται στη βουλή. Αν έχεις γνώμη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για το τι είναι ισότητα και με ποιους δρόμους μπορεί να επιτευχθεί, για την οικονομική διαχείριση, για το εμπόριο, για ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τον κόσμο, έχεις πολιτική άποψη. Έχεις την εντύπωση, όπως πολλοί νέοι έχουν την εντύπωση, ότι χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να συμμετέχουν, ή ότι η πολιτική είναι κάτι που γίνεται παράλληλα και άσχετα με την καθημερινότητα, όπως το κρίκετ, ή ο μοντελισμός. Πλήρη άγνοια δεν έχεις, ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνεις. Χρειάζονται γνώσεις για να κρίνεις πότε κάποιο δημόσιο πρόσωπο λέει βλακείες και πότε όχι, αλλά δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το έχεις στο μυαλό σου, αν διαβάζεις όσο πιο πολύ μπορείς. Άνθρωποι είναι κι αυτοί, κι έχουν τα δικά τους κίνητρα, τις αγκυλώσεις τους και τις ικανότητες τους. Όταν βγάλεις δικά σου χρήματα, κάνεις δύο τρεις φορολογικές δηλώσεις και καταλάβεις πόσα δίνεις πού και γιατί, θα αναγκαστείς να καταλάβεις περισσότερα.

________________
4.


Γεια σου Lena!

Είχα μια συζήτηση πρόσφατα για το περίφημο μονόπετρο που αγοράζει ο άντρας όταν κάνει πρόταση γάμου. Ο γενικός κανόνας -λέει- είναι να κοστίζει πάνω κάτω όσο ένα μηνιάτικο. Από που προκύπτει αυτό όμως και ποσο ρεαλιστικό είναι;

Από την άλλη, αν κάποιος σου κάνει πρόταση γάμου με ένα φτηνό δαχτυλίδι, σημαίνει κάτι αυτό; Σημαίνει ότι δεν σ αγαπάει τόσο, η δεν το θεωρεί απαραίτητο να ξοδευτεί για αυτό το λόγο, η είναι τσιγκούνης;

Είναι κοινωνική πίεση στην οποια πρέπει να ανταποκριθεί η είναι μια κίνηση να δείξει ποσο πολύ θέλει να σε "παντρευτεί" αγοράζοντας κάτι ακριβό και κοντά στα όρια του (ένα μηνιάτικο!).- Sardela

Κινδυνεύουμε όλοι από ανατίναξη εγκεφάλου με την ερώτηση, αλλά έχω δηλώσει ότι στο 'α μπα' απαντώνται ερωτήσεις πάσης φύσης, και τώρα πρέπει να τιμήσω το συμβόλαιο.


Ο 'γενικός κανόνας' ούτε κανόνας είναι, ούτε γενικός. Τα μονόπετρα είναι κανόνας στις ταινίες με την Τζένιφερ Άνιστον. Ο κόσμος βέρες αγοράζει όταν παντρεύεται, και δεν τις φοράνε όλοι. Ούτε το 'ένα μηνιάτικο' είναι κάποιος κανόνας. Αν θέλεις να πάμε με τα αμερικάνικα στάνταρ (γιατί φαντάζομαι αυτή είναι η αφετηρία), αυτό που επικρατεί στις ΗΠΑ είναι τα τρία μηνιάτικα. Ίσως η παρέα με την οποία έκανες την κουβέντα να έχει κάνει σκόντο λόγω κρίσης και θεωρεί αυτό που έβγαλε από το μυαλό της δεδομένο. Ή είναι κανόνας επειδή το έκανε η Μαιρούλα, η Τασία και η Γωγώ.


Αν περιμένεις να καταλάβεις πόσο σε θέλει κάποιος από το πόσο έκανε το δαχτυλίδι που πήρε, ή από το αν πήρε δαχτυλίδι γενικότερα, σημαίνει ότι δεν έχεις ιδέα ποιον πας να παντρευτείς, οπότε αν σου το δώσει, πάρτο, αλλά κοίτα να γνωριστείτε πριν υπογράψετε.


________________
5.

Με την αδελφη μου ειχαμε τις καλυτερες σχεσεις Μέχρι που παντρεψε την κόρη της.Η κόρη (μοναχοπαιδι) ηθελε στο γάμο της να παρίστανται μόνο οι γονεις και 40 φίλοι. Δικαιωμά της θα μου πεις. Ο.Κ αλλά αυτό με πονεσε πολύ εμενα αλλά και τον γιό μου ο οποιος τους λάτρευε και περνουσε τα καλοκαιρια με τους θείους του. Επεσε στα πατωματα γιατι δεν τον ηθελαν στο γάμο. Τά ειπαμε με την αδελφή μου χοντρά. εκεινη λέει οτι στηριξε την απόφαση της κόρης της.εγώ λέω οτι ολο αυτό ηταν ντροπη μεγάλη και εκοψα κάθε αλλη επαφή. Η ανιψιά μου τηλεφωνησε να μου φερει μπουμπουνιερα. Αυτό με εκανε έξαλλη. Το χειρότερο ειναι οτι η αδελφή μου θέλει να το ξεπεράσουμε και να πάμε παρακάτω οπως μου ειπε Δηλαδή να συνεχίσουμε την σχεση μας σαν να μην συμβαινει τίποτα. Αυτο με θυμώνει ακόμη περισσότερο. Από την αλλη σκέφτομαι μήπως γίνομαι αδικη. Δεν ξέρω Εσύ τι λες? –ellia

Λέω ότι δεν είναι δυνατόν να πέφτει κάποιος στα πατώματα που δεν πήγε σε γάμο, ΕΚΤΟΣ αν ήταν ο υποψήφιος γαμπρός ή νύφη. Όλοι οι άλλοι πρέπει να ηρεμήσουν λίγο.


Πρώτον, δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να λες 'δικαίωμα της' και μετά να ξεκινάς τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι δικαίωμα της, ή όχι; Ή είναι δικαίωμα, αρκεί να μην το κάνει πραγματικότητα; Δεύτερον, δεν καταλαβαίνω γιατί έκοψες επαφή με την αδερφή σου για κάτι που έκανε η ανιψιά σου. Φαίνεται ότι θεωρείς αυτονόητο ότι οι γονείς έχουν το δικαίωμα να παρακάμπτουν τις επιθυμίες των παιδιών τους. Ή ότι οι γονείς είναι υπόλογοι για ό,τι κάνει το παιδί τους. Λοιπόν, όχι, κάνεις λάθος. Τρίτον, ρε παιδιά, ηρεμήστε λίγο.


Η ανιψιά δεν ήθελε συγγενείς στο γάμο της. Κανέναν. Ίσως σκέφτηκε ότι αν πει σε έναν, πρέπει να πει στον άλλον και στον παράλλον, και μετά θα κατέληγε με 150 καλεσμένους, τους οποίους θα έπρεπε να διασκεδάσει, να ταΐσει, να ποτίσει και να πληρώσει, οπότε είπε όχι σε όλους. Ίσως να είναι αδιάφορη και αγενής, δεν ξέρω. Ό,τι και να συμβαίνει από τα δύο, δεν ήταν κάποια προσωπική αιχμή, ειδικά για σένα και το γιο σου. Δεν παντρευτήκατε εσείς, για να γίνετε οι κορυφαίοι του δράματος. Δεν χρειάζεται να γίνετε τόσο πρωταγωνιστές, ας γίνει για μια μέρα αυτός που παντρεύτηκε. Μου φαίνεται τρελό να χαλάσεις τη σχέση σου με την αδερφή σου – με την αδερφή σου, τον πιο κοντινό σου άνθρωπο μετά τους γονείς – και μάλιστα δηλώνοντας ότι είχατε τις καλύτερες σχέσεις. Πόσο καλές σχέσεις είχατε, αν δεν μπορείς να δείξεις κατανόηση τώρα, για κάτι που δεν ήταν δικό της θέμα για να το λύσει;


Καταλαβαίνω να πληγωθείς, να στενοχωρηθείς, να θυμώσεις, αλλά να κόψεις κάθε επαφή με την αδερφή σου επειδή δεν σε κάλεσαν σε ένα πάρτι μου φαίνεται παιδιάστικο. Το γλέντι του γάμου ήταν. Δηλαδή, ένα πάρτι.


________________
6.


Με μεγάλωσαν με την ταμπέλα του καλού και επιτυχημένου παιδιού (Τώρα είμαι η ανασφαλής επιτυχημένη). Η ξαδέρφη μου είχε πάντα την ταμπέλα της δύσκολης (τώρα είναι η αποτυχημένη, ευαίσθητη με αγκάθια που δαγκώνει), που έπρεπε να τη βοηθάω και να μην της λέω όχι.
Ακόμη και τώρα λίγο μετά τα 30 νιώθω πως με καβαλάει. Προσπάθησα να φέρω ισορροπίες, μας τα χάλασε δική της σοβαρή ψυχική ασθένεια. Προσπάθησα να βοηθήσω, τα έκανα χειρότερα. Πως αποτινάσσω από πάνω μας τις ταμπέλες που μας κόλλησαν οι δικοί μας και ξεπερνάω το ρόλο του θύματος, με στόχο να της δώσω την αγάπη και βοήθεια που χρειάζεται και να νιώθω και εγώ καλά, ενώ η ίδια έχει κλείσει όλες τις πόρτες.- Ανασφαλής επιτυχημένη


Η σοβαρή ψυχική ασθένεια χρειάζεται σοβαρή αντιμετώπιση, δεν είναι θέμα για ελαφριά κουβεντούλα και συμβουλές. Αν αυτοσχεδιάσεις το πιθανότερο είναι ότι θα τα κάνεις χειρότερα, και αυτό έχει γίνει ήδη μια φορά. Αν πραγματικά σε ενδιαφέρει, πρέπει να ρωτήσεις έναν ειδικό να σου πει τον μηχανισμό της ασθένειας, για να καταλάβεις από πού έχει προκύψει η συμπεριφορά της, και αυτό θα σε βοηθήσει να επαναπροσδιορίσεις και τον δικό σου ρόλο. Δεν ξέρω πώς φτάσατε σε σημείο οικογενειακά να είναι τόσο αλληλεξαρτώμενες δύο ξαδέρφες, αυτό θέλει συμμετοχή δύο οικογενειών. Δε λες πολλά, οπότε δε μπορώ να πω περισσότερα.


________________
7.


Αγαπητή Α μπα, θα ειμαι συνοπτική. Εγώ τώρα 19, αυτός 35. Ήταν ο πρώτος μου (και μοναδικός). Τον αγαπούσα και μ' αγαπούσε. Κι εξακολουθούν τα αισθήματα να είναι αμοιβαία. Είχαμε σχέση 2,5 χρόνων και χωρίσαμε πρόσφατα, γιατί κουράστηκα το κρυφτοκυνηγητό. Αν και μου ήταν πολύ δύσκολο, αυτός το πήρε ψύχραιμα. Και πλέον που βλέπω καθαρά τα πράγματα, το ερώτημά μου είναι.. Τι μπορεί να συμβαίνει στο μυαλό ενός 33άρη; Πως γίνεται να βλέπει ερωτικά κάποια που θα μπορούσε να 'ταν κόρη του; Μπορεί να υπάρξει κάτι καθαρά αγνό από την πλευρά του;
Σ'ευχαριστώ.- αγαπώ-μια-πιτσιρίκα

Τα λες πολύ μπερδεμένα. Νομίζω ότι τα λες μπερδεμένα όχι επειδή είναι μπερδεμένα στο κεφάλι σου, αλλά επειδή έχουν ξεκαθαρίσει και θέλεις να αποφύγεις να αντιμετωπίσεις μια σκέψη που σου προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα: 'μήπως δεν πάει καλά αυτός, που είναι ολόκληρος άντρας και ερωτεύτηκε ένα σχεδόν παιδί; Και τι λέει αυτό για μένα;'


Ξέρω ότι έκανα πολλά άλματα για να καταλήξω εκεί, αλλά πιστεύω ότι εδώ, που μιλάμε ανώνυμα και σε περιβάλλον προστατευμένο, καλύτερα να μιλάμε χωρίς περιστροφές.


Δε λέει τίποτα για σένα αυτό που έγινε. Τίποτα. Απαλλάσσεσαι πλήρως. Δεν το λέω για να σε καθησυχάσω, το εννοώ εκατό τοις εκατό. Το τι μπορεί να συμβαίνει στο μυαλό ενός 33άρη δεν μπορείς να το καταλάβεις τώρα. Όσο απλά και να σου το εξηγήσω, σου λείπουν τα εργαλεία. Δεν είναι δική σου δουλειά να τον ψυχολογήσεις όμως. Ακόμη και αν μπορούσες, πρέπει να ξέρεις ότι το ποια είσαι εσύ δεν προκύπτει από το τι έχουν οι άλλοι στο μυαλό τους. Αν είχε κάτι που δεν ήταν 'αγνό' δεν σημαίνει ότι η αξία σου έχει υποστεί υποβάθμιση. Είσαι αυτή που είσαι, ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, και δεν προσδιορίζεσαι ανάλογα με την τρικυμία που έχει ο καθένας στο κεφάλι του.


Η ιστορία αυτή θα πάρει τη θέση της στη ζωή σου με τον καιρό, όπως θα συμβεί με ό,τι θα σου συμβεί στο μέλλον. Η θέση αυτή μάλιστα δεν θα είναι σταθερή. Οι άνθρωποι που θα περνούν από τη ζωή σου θα μετατοπίζονται, και κυρίως θα χάνουν τη σημασία τους, γιατί θα ωριμάζεις και θα κάνεις όλο και πιο ουσιαστικές συναισθηματικές σχέσεις. Βέβαια, καλώς αναρωτιέσαι από τώρα. Για αρχή, η συμβουλή μου είναι να μην αναρωτιέσαι τι θέλουν οι άλλοι από σένα, προκειμένου να καταλάβεις ποια είσαι. Δεν είναι στο χέρι τους να ορίσουν την αξία σου. Ρώτα τον εαυτό σου ποια είσαι, αναλύοντας γιατί πλησιάζεις αυτούς που πλησιάζεις.


________________
7. 1


Για τη φίλη Σ. που ήθελε απάντηση άμεσα – αύριο αν γίνεται - και ζήτησε να μην δημοσιευτεί η ερώτηση: δεν γίνεται να γράψω μια απάντηση χωρίς να ξέρουν οι υπόλοιποι για τι μιλάμε. Είναι αγένεια να λέμε μυστικά μπροστά στους άλλους. Επίσης δε μπορώ να σου απαντήσω προσωπικά γιατί οι ερωτήσεις έρχονται εντελώς ανώνυμα. Αν θέλεις, στείλε την ερώτηση από το μέιλ σου για να μπορώ να σου απαντήσω εκεί.

82

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

11 σχόλια
#5 Ellia άδικη δε γίνεσαι, υπερβολική γίνεσαι. Αλλά αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι πως τέτοια αντίδραση συνήθως σημαίνει πως αυτό δεν φαινόταν από πουθενά ότι θα συμβεί. Πιστεύω πως είναι πολύ δύσκολο να μην είχε δώσει δείγματα μουλάρας η ανηψιά. Σε κάθε περίπτωση, γι' αυτό βγήκε η φράση " Αυτά είναι δανεικά "...
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσος καιμός που δεν πήγανε στο γάμο.Δεν είναι δικαίωμα του ζευγαριού να παντρευτεί όπως θέλει; Ποιά δανεικά και κολοκύθια. Και στην κορυφή της Πίνδου να θέλει να παντρευτεί καποιος με κουμπάρους τους αετούς είναι δικαίωμα του!Μου φαίνεται πως δεν έγινε αυτό που ήθελε η θεια και γιαυτό χτυπιέται και οδύρεται.
Τα δανεικά και τα κολοκύθια είναι μια πραγματικότητα, δεν είναι άποψη. Το σχόλιό μου έλεγε να μην αντιδράει με υπερβολή, όλο αυτό κάπου φαινόταν, και ότι τα πάντα μπορούν να απαντηθούν χωρίς υστερίες και εν καιρώ. Ασφαλώς συμφωνώ πως έχουμε μόνο τη μία πλευρά της ιστορίας. Και δε νομίζω, ήμουν ξεκάθαρος ...
Χα, χα, χα Lousy ...... Με κουμπαρους τους αετους!!!! Εισαι φοβερη και μου εδωσες ιδεα οταν αποφασισουμε ο καλος μου και εγω να παρουμε τα βουνα.Καλο μηνα σου ευχομαι :) :) :)
@4. Αν έρθει η ώρα η καλή για σένα, να αναφέρεσαι στο δαχτυλίδι ως "ΜΟΝΟΒΡΑΧΟ" και όχι μονόπετρο. Που θα πάει, μια - δυο θα το πιάσει το υπονοούμενο ο "καλός" σου.
Βρε ας ξεκινήσει από αυτό να εξασφαλίσει ότι οι φίλες της θα τυφλώνονται από το μέγεθος και θα σκάνε από τη ζήλεια τους και τα άλλα σιγά - σιγά. Θέλει διπλωματία το πράμα ;)
#5 ειναι δικαίωμα της κοπέλας να αποφασίσει ποιους θα καλέσει στον γάμο της. Το πιθανότερο είναι να μην κάλεσε καθολου συγγενείς γιατί μετά θα έπρεπε να πει σε όλους. Ο γιός έπεσε στα πατώματα που δεν πήγε στον γάμο;; Πάμε καλά; Drama queen η μάνα, χειρότερη drama queen ο γιός. Είναι ανθρώπινο να τους πειράξει (εμένα προσωπικά δεν θα με πείραζε γιατί βαριέμαι αφόρητα τους γάμους) αλλά το παράτράβηξαν.Το να χαλασεις την σχέση σου με την αδερφή σου για κάτι τέτοιο, όπως επίσης και να βάλεις τις φωνές στην ανηψιά όταν πήρε τηλέφωνο για να φέρει μπομπονιερες, είναι μικροψυχια.
Αυτό το σχολιακι που μπήκε σε παρένθεση, ότι πρόκειται για 'μοναχοπαίδι', ίσως δείχνει σε τί εκτίμηση είχε έτσι κι αλλιώς η θεία την ανηψιά. Κι αυτά ξέρετε δεν κρύβονται.Όσο για τον ξάδερφο, νομίζω η φράση get a life εφευρεθηκε για κάτι τέτοια περιστατικά
Αν και η ίδια ειμαι μοναχοπαίδι αυτό δεν το πρόσεξα. Υπονοεί λογικά το κλασσικό "μοναχοπαίδι" ίσον κακομαθημένη, παράξενη, μονοχνωτη κτλ... Μήπως η θεία είναι τσούχτρα και ο ξάδερφος σπασίκλας και η κοπέλα δεν τους ήθελε; Απο την συμπεριφορά τους και τις αντιδράσεις τους μετά το γεγονός δεν μου δίνουν την εντύπωση ανθρώπων που θες να τους έχεις δίπλα σου. Kαι στο γάμο να πήγαιναν μπορεί να έκαναν καβγά γιατί δεν τους έβαλαν σε καλό τραπέζι η' γιατί δεν έπαιξαν το τάδε τσάμικο που ζήτησαν. Όπως και να έχει υπερβολική η συμπεριφορά τους.
Λένα, πραγματικά να'σαι καλά για τις στιγμές γέλιου που μας χαρίζεις (και για πολλά άλλα ακόμη). Νομίζω πως η πρόταση στο 4: "κινδυνεύουμε όλοι από ανατίναξη εγκεφάλου με την ερώτηση, αλλά έχω δηλώσει ότι στο 'α μπα' απαντώνται ερωτήσεις πάσης φύσης, και τώρα πρέπει να τιμήσω το συμβόλαιο" μπαίνει άνετα στο top 5 των χαρακτηριστικότερων φράσεων από καταβολής "Α,μπα". Είναι τόσο εσύ, μου φαίνεται! Κάνω λάθος; :D
Για το Νο. 4: Υπάρχει ένα ωραίο βιντεάκι -αν βαριέσαι να ψάξεις πώς ήρθε ο κανόνας του "τρία μηνιάτικα"- στο youtube: "Adam ruins everything - engagement rings". Δε μπορώ να σου βάλω λινκ γιατί είμαι σε πισέο με μπλοκαρισμένο youtube αλλά ψάξτοΓια το Νο. 5: Smh πρώτα από όλα. Συγγνώμη, αλλά από πού κι ως πού έχουμε δικαίωμα να παρεισφρέουμε στα προσωπικά του άλλου?!? Ο γάμος είναι μια ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ την οποία κάθε άτομο και κάθε ζευγάρι χειρίζεται διαφορετικά. Άλλος μπορεί να μη θέλει στο γάμο του ούτε 40 φίλους, ούτε 10. Ο ξάδερφός μου παντρεύτηκε με δυο φίλους (ο οποίος είναι και ο ελάχιστος αριθμός μαρτύρων) και χωρίς γονείς. Με τη λογική σου οι γονείς τους -και των 2- δε θα έπρεπε να τους μιλάνε, και ούτε κι εμείς. Σεβαστείτε την απόφαση ενός ανθρώπου. Δεν είναι αγένεια να μη σε θέλει στο γάμο της η ανιψιά σου, δεν είναι τίποτα για την ακρίβεια. Είναι η επιθυμία της και καλά έκανε η μάνα της και τη στήριξε. Πιστεύεις ότι η ανιψιά σου ή η αδελφή σου θα πέσουν στα πατώματα αν δεν τις καλέσει ο γιος σου στο γάμο του?? Παιδιάστικες συμπεριφορές από ενήλικα άτομα.
#4 Μου θύμισες σχετικό άρθρο που διάβαζα πρόσφατα. Δεν μπόρεσα να το εντοπίσω αυτούσιο, αλλά παραθέτω 2 άλλα που λένε πάνω κάτω τα ίδια πράγματα:http://www.theatlantic.com/international/archive/2015/02/how-an-ad-campaign-invented-the-diamond-engagement-ring/385376/http://www.yourtango.com/200950110/how-diamonds-became-stone-loveΑν βαριέσαι να τα διαβάσεις ή σε κουράζουν τα αγγλικά, το ζουμί είναι ότι όλο το hype γύρω από τα διαμάντια & η σύνδεσή τους με τον έρωτα & την πρόταση γάμου δημιουργήθηκαν επί τούτου από τους διακινητές των εν λόγω πετραδιών, τη δεκαετία του '30.Προσωπικά, όταν είχα δει τη σχέση μου να οδεύει προς επισημοποίηση, είχα προειδοποιήσει τον δικό μου να μην κάνει καμιά χαζομάρα & πάει και δώσει έστω και μισό μηνιάτικο σε κάτι που θα ήταν γελοίο να συνδυάσω με οτιδήποτε λιγότερο από οσκαρική εμφάνιση. Τύπου, η JLo μπορεί να μοστράρει τα rocks της, η δική μου εικόνα πάλι με μακό-τζιν-σνικεράκια και κοτρώνα στο χέρι μου φάνταζε τουλάχιστον γελοία. Οπότε ξεκαθάρισα ότι προτιμώ να μου δέσει σπάγγο στο δάχτυλο, παρά να ξοδέψει λεφτά σε κάτι τόσο μα τόσο μα τόσο άχρηστο (και αρκούντως αιματοβαμμένο, για να μην ξεχνιόμαστε).
LOL... Ιris, εγώ είχα πει σε κάποιον σύντροφό μου, όταν μου έκανε πρόταση γάμου, μην τυχόν και μου πάρει κανένα διαμαντένιο μονόπετρο από αυτά που φοράει και επιδεικνύει στο κάθε γάμο της και η κουτσή Μαρία, αλλιώς να ξεχάσει όλη την ιδέα περί γάμου. Δεν είμαι εγώ ίσα κι όμοια με την κάθε καρακίτς νύφη (από το νυφικό και μόνο καταλαβαίνεις το γούστο της : φρικαλέο). Μετά μου είπε ότι τότε θα πάει στη μάνα του, εν γνώσει της εννοείται, και θα πάρει ένα από τα πολλά ωραία δαχτυλίδια της (μεγαλοαστή από πάππο προς πάππο η μάνα του, είχε ένα τεραστίων διαστάσεων μπουντουάρ, φίσκα στο κόσμημα) και θα μου το χαρίσει. Αρνήθηκα, γιατί μου κακοφάνηκε για γαμήλιο δαχτυλίδι να φοράω ένα από δεύτερο χέρι (αν μου το έκανε δώρο η μέλλουσα πεθερά μου, θα είχα κατασυγκινηθεί βέβαια - ειλικρινά -, αλλά ο άντρας μου;;). Άκρη δεν έβγαινε, το γούστο του για κάποιο άλλο δαχτυλίδι δεν το εμπιστευόμουν. Έμοιαζε αδιέξοδο. Οπότε, μ' αυτά και μ' εκείνα, καταλήξαμε να διαλέξω μόνη μου, από την αγορά, το δαχτυλίδι που μου πήρε, δηλαδή που πλήρωσε. Πράγμα που συστήνω ανεπιφύλακτα στις ενδιαφερόμενες. Γιατί, τί θα κάνεις στην περίπτωση που δε σου αρέσει καθόλου αυτό που σου αγόρασε για δαχτυλίδι του αρραβώνα;; Δε θα το φορέσεις ποτέ ξανά;! Ή θα πας να το αλλάξεις;! (Βtw, στον αρραβώνα το παίρνουν το μονόπετρο - στο γάμο παίρνουν τις βέρες. Και στην Αμερική ακόμα, δύο δαχτυλίδια φοράνε, οι εύποροι τουλάχιστον που βλέπουμε στις αμερικάνικες σειρές/σαπουνόπερες κλπ. : ένα του αρραβώνα και ένα του γάμου· και τα επιδεικνύουν χαρακτηριστικά και τα δύο - καθόλου τυχαία ασφαλώς. Οι πολύ λεφτάδες, δε, παίρνουν στη γυναίκα τους δύο μονόπετρα, κανονικές γκουμούτσες : ένα για τον αρραβώνα κι ένα για το γάμο - αλλά διαφορετικά μεταξύ τους, για να μην τα μπερδεύει. Α, ξέρω πολλά για τις συνήθειες των ματσωμένων οικογενειών του L.A. - όλα από την τηλεόραση και το cinema.).
Τι γίνεται ρε παιδιά; Εμένα ούτε καλά καλά πρόταση γάμου δε μου έκανε (πόσο μάλλον μονόπετρο), κορόιδο με πιάσανε; Από κοινού, χωρίς κάποιες ιδιαίτερες δηλώσεις οδηγήθηκε από μόνο του το πράγμα προς τα κει. ''Με τύλιξε'' τώρα που το σκέφτομαι.
Τι γίνεται ρε παιδιά; Εμένα ούτε καλά καλά πρόταση γάμου δε μου έκανε (πόσο μάλλον μονόπετρο), κορόιδο με πιάσανε; Από κοινού, χωρίς κάποιες ιδιαίτερες δηλώσεις οδηγήθηκε από μόνο του το πράγμα προς τα κει. ''Με τύλιξε'' τώρα που το σκέφτομαι.
Νο.4 Έχω ακούσει και χειρότερα από μηνιάτικο! Jesus δηλαδή, με τόσα έξοδα που έχει ο γάμος ο κόσμος πάει και τα σκάει σε δαχτυλίδια. Κατά τ' άλλα ορίστε η ιστορία του μονόπετρου. Ξεκίνησε καθαρά ως μάρκετινγκ:http://www.lifestar.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=2384:%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7-%CE%AE-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1&Itemid=152Και ρε παιδιά έχει κανενός η μάνα μονόπετρο;
Δεν ξέρω για την εποχή των γονιών μας (πριν τριάντα-σαράντα χρόνια), αλλά στη δική μας, πόσοι, νομίζεις ΔΕΝ αγοράζουνε μονόπετρο; Τί να πω, από την άλλη, μπορεί. Μακάρι δηλαδή. Εγώ δεν θυμάμαι να έχω γνωρίσει αρκετούς πάντως. Μάλιστα, γνωρίζω κι ένα ζευγάρι άνεργων που δεν είχανε να βάλουν ούτε κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους (μένανε στο πατρικό της κοπέλας, μαζί με τους γονείς της και τη γιαγιά της), το οποίο περίμενε και παιδί, και στον αρραβώνα τους πήγανε και ξοδέψανε όλες τις οικονομίες τους για να πάρουν ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι. Μην τυχόν και πει κανένας από το περιβάλλον ότι αυτός ο γάμος δεν είχε μονόπετρο. Σ' αυτό υποθέτω είχε συντείνει και μία σχετική νύξη από κάποια κοινή μας φίλη που είχε προηγηθεί. Την είχα ακούσει με τα αυτιά μου και σας τη μεταφέρω αυτούσια (verbatim) : "Τιι;;; Δε θα σου πάρει μονόπετρο;;;".Όταν είδα το δαχτυλίδι την ημέρα του αρραβώνα τους, παραλίγο να μου πέσουν τα μαλλιά, δεν μπορούσε να χωρέσει το μυαλό μου τί χονδροειδή βλακεία πήγανε και κάνανε. Ε, μετά από κανέναν χρόνο που γεννήσανε και είδαν τα ωραία, φύγανε στο εξωτερικό να βρούνε καμιά δουλειά, γιατί εδώ ούτε το παιδί τους δεν μπορούσαν να ταΐσουν. Πήραν και το μονόπετρο μαζί.Oπότε, για να απαντήσω και στην κοπέλα του #4 : Ναι, ασκείται κοινωνική πίεση να τελέσεις έναν γάμο με όλες τις επιταγές της κανονικότητας. Δηλαδή, σύμφωνα με την πεπατημένη, που σημαίνει όπως το κάνει η πλειονότητα του κόσμου. Είτε αυτό αφορά το δαχτυλίδι της νύφης είτε το ύφος του γάμου είτε το βαθμό και το είδος σχέσης με τους καλεσμένους (βλ. και #5) είτε ό, τι άλλο φανταστείς. Αλλά η ίδια πίεση ισχύει, αντιστοίχως, λίγο-πολύ για πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις και θεσμικές αποκαταστάσεις, αν όχι για όλες. Από εκεί και πέρα, όμως, εξαρτάται από τον προσωπικό παράγοντα το αν και σε τί βαθμό θα τηρήσει κανείς τα καθιερωμένα ή την παράδοση του τόπου του ή την επιθυμία της μάνας του, της θείας του(βλ.#5) και τα συναφή. Επίσης, σχετίζεται με το πόσες αντιστάσεις μπορεί και θέλει να προβάλλει το άτομο/ζευγάρι στις απαιτήσεις του περίγυρου (στη συγκεκριμένη περίπτωση, του οικογενειακού προπάντων), πόσο τα ίδια τα πρόσωπα γουστάρουν ή πιστεύουν ή ευθυγραμμίζονται με το κάθε ένα κυρίαρχο πρότυπο, ήθος και έθιμο κλπ. Και αυτό, διότι η τελετή του αρραβώνα/γάμου δεν πρόκειται για κάτι που αφορά ή επηρεάζει κάποιον άλλον εκτός από τον γαμπρό και τη νύφη, και έτσι, στην πραγματικότητα, δεν πέφτει λόγος σε κάνεναν τρίτο, όσο και να πιέζει. Εκτός κι αν η οικονομική του συμβολή είναι τέτοια που - και επιτηδείως το κάνει για να έχει τον πρώτο λόγο στην προετοιμασία και τον προσδιορισμό του γεγονότος ή και όλης της ζωής του ζευγαριού - και το ζευγάρι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.Εντάξει, περιττό και να αναφερθεί φυσικά ότι η τιμή του δαχτυλιδιού ουδεμία σχέση έχει με τα συναισθήματα που τρέφει ο ένας για τον άλλον.