Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μια βασίλισσα δράματος

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μια βασίλισσα δράματος Facebook Twitter
62

________________
1.


Α,ρε Α,μπα. Η ζωή μου είναι πολύ βαρετή χωρίς εκείνη. Πάνε πολλοί μήνες που μου είπε το αντίο. Όσο ήμασταν μαζί, ήθελα να τη μυρίζω όλη την ώρα. Αστείο; Πώς γίνεται μερικοί άνθρωποι να είναι τόσο εθιστικοί που παθαίνεις στερητικό σύνδρομο όταν φεύγουν από τη ζωή σου; Τώρα είμαι σε "απεξάρτηση" . Μήνες δηλαδή. Ατέλειωτους μήνες. Πάρα πολύ βαρετούς κι αργόσυρτους μήνες. Δεν την ενόχλησα από τότε, κατάλαβα πως έπρεπε να ξεκολλήσω. Δυστυχώς, δεν βρήκα τίποτα στο μεταξύ που να με αποσπάσει από το κόλλημά μου, μια καινούργια γνωριμία ή δραστηριότητα. Είναι η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ. Στο μεσοδιάστημα νοιώθω μόνο θλίψη, μελαγχολία και αφόρητη ανία. Σαν να σέρνομαι. Λες να έχω κατάθλιψη; Τί να πεις κι εσύ. Τα'πα και ξαλάφρωσα λίγο. Cheers-μακάρι να ξαναγυρνούσε μια μέρα

Τι να πω κι εγώ, όντως. Δε μπορώ δυστυχώς να σου ελαφρύνω το βάρος. Ο χωρισμός είναι πολύ δύσκολο πράγμα, και παίρνει καιρό να μετουσιωθεί σε κάτι χρήσιμο, από χτύπημα να γίνει εμπειρία και γνώση, κι αυτό μόνο αν το θέλεις πολύ. Θα περάσει, αλλά δεν θα περάσει επειδή θα βρεις κάτι που θα σε αποσπάσει από το κόλλημα σου (και μην το ψάχνεις, γιατί δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούμε άλλους ως παυσίπονα). Όταν θα είσαι έτοιμος, θα ανακαλύψεις ότι γύρω σου υπάρχουν χίλια άλλα δυο ικανά να σου τραβήξουν το ενδιαφέρον, αλλά δεν είχες όρεξη να τα δεις.

________________
2.


Έχω μια σχέση 4 χρόνια. Νιώθω οτι πάντα έκανα τον εαυτό μου λίγο στην άκρη για να στηρίζω εκείνον και να είναι εκείνος καλά. Μετά από ένα χρόνο σχέσης και για διάστημα δύο χρόνων μείναμε μαζί σε άλλη χώρα. Εμένα δε μου ήρθαν καλά τα πράγματα εκεί επαγγελματικά και παρότι ήταν καλή η συμβίωση, αποφάσισα να γυρίσω πίσω μόνη μου στο τέλος, καθώς ένιωθα πως στα 25 μου χρόνια είχα γίνει μια νοικοκυρά που κάνει πού και πού περιστασιακές δουλειές για να βγαίνουν τα έξοδα του σπιτιού (μιζέρια). Με κούρασε ψυχολογικά όλο αυτό. Γύρισα πίσω μετά από πολλές μάχες με τον εαυτό μου και συζητήσεις μαζί του, αποφασίσαμε να έχουμε σχέση με απόσταση μέχρι να γυρίσει και κείνος, αλλά είχα να αντιμετωπίσω τύψεις, ψυχολογικό πόλεμο ότι τον παράτησα όποτε του γύρναγε το μυαλό (ενώ στη θέση μου το ίδιο θα έκανε και μου το έλεγε) και σκηνές ζηλοτυπίας για τον προϊστάμενό μου. Και πάλι να πρέπει να κάνω στην άκρη τον εαυτό μου και να στηρίζω εκείνον που ήταν σε πιο δυσμενή θέση καθότι μόνος του εκεί και να προσπαθώ να δικαιολογήσω συμπεριφορές, εκρήξεις, και τα συναφή. Δεν μπόρεσα να χαρώ ουσιαστικά με την επιστροφή μου, ούτε με το οτι βρήκα δουλειά στο αντικείμενό μου μέσα σε ένα μήνα, γενικά ήμουν στην τσίτα και "στον πιλότο" για να κρατηθεί αυτή η σχέση. Και τώρα που ήρθε και υποτίθεται οτι καιρός είναι να ηρεμήσουμε, δε μπορώ να χαρώ, μου βγαίνει αντίδραση, κάνω την έκρηξη, σα να έπαθα βραχυκύκλωμα και έχω γίνει αρνητική με τα πάντα και το αποτέλεσμα ήταν να χαρακτηριστώ γκρινιάρα! Νιώθω αδικημένη στη σχέση. Σα να θέλω για μια φορά να είμαι εγώ το επίκεντρο, να με φροντίσει που δεν είμαι καλά ψυχολογικά ή να ανεχτεί και αυτός καμιά παραξενιά μου γιατί και εγώ το έχω κάνει! Η συμβουλή του ήταν να βρω χόμπι για να κάνω κάτι για τον εαυτό μου και να μη νιώθω έτσι, γιατί αλλιώς δε θα περάσει. Εκείνος γύρισε, βρήκε δουλειά, γράφτηκε σε σχολή, κάνει τα χόμπι του με αποτέλεσμα να έχει λίγο ελεύθερο χρόνο και εγώ νιώθω πως είναι λίγο παρτάκιας ερμηνεύοντας τώρα τη στάση του ως αδιαφορία. Ζηλεύω που δεν το κάνω και εγώ; Κάνει αυτός καλά και γω το έχω δει τόσο λάθος; Δεν εκτιμάω τόσο πολύ τον εαυτό μου; Τί πιστεύεις γενικά; Γιατί νιώθω έτσι; Πες μου α, μπα μου γιατί δεν τη βλέπω καλά τη σχέση μου με τέτοια ψυχολογία που κουβαλάω.- Πιασ' τ' αυγό και κούρευ' το!

Πιστεύω ότι έχεις κάνει ένα σωρό παρατηρήσεις, έχεις κάνει μια ανάλυση, έχεις βγάλει συμπεράσματα, και στο τέλος αμφισβητείς όλες σου τις παρατηρήσεις και δεν κρατάς ούτε μια. Γιατί; Αν κάνεις κάτι λάθος, νομίζω ότι είναι αυτό.


Λες ένα σωρό δεδομένα. Ας μην τα ξαναγράψω. Μετά λες αυτό που σου συμβαίνει ξεκάθαρα: 'νιώθω αδικημένη στη σχέση'. Λες τι ζητάς από αυτόν: 'θέλω για μια φορά να είμαι εγώ το επίκεντρο, να με φροντίσει που δεν είμαι καλά ψυχολογικά ή να ανεχτεί και αυτός καμιά παραξενιά μου γιατί και εγώ το έχω κάνει'. Πιο άμεσα δεν θα μπορούσες να το πεις. Ξέρεις τι σου συμβαίνει, και ξέρεις τι θέλεις, και δεν το παίρνεις. Φαίνεται ότι τα έχεις καταλάβει όλα μια χαρά – προσπαθείς τώρα να βρεις μια εξήγηση που σου δίνει άδικο, για να δικαιολογήσεις τον άλλον;


Όταν κάνουμε στην άκρη τα δικά μας θέματα για να υποστηρίξουμε τον άλλον, δεν το κάνουμε τρίζοντας τα δόντια, ούτε επειδή σκοπεύουμε να ζητήσουμε αντάλλαγμα. Αν το έκανες χωρίς να το θέλεις, πολύ κακώς. Δεν είναι καλή ιδέα να ζητάς κάτι από τον άλλον 'επειδή εσύ το έχεις κάνει' αλλά απλώς επειδή έχετε συναισθηματική σχέση – ζητάς βοήθεια, και πιστεύεις ότι δεν σου τη δίνει. Δεν χρειάζεται να έχει υπάρξει προηγούμενο για να ανταποκριθεί. Μολαταύτα, καταλαβαίνω τι λες: ότι εσύ έχεις αποδείξει ότι αντέχεις σε πίεση, ενώ αυτός όχι. Μόλις τον πίεσες, σε είπε γκρινιάρα.


Νομίζω ότι το καλύτερο είναι να ακολουθήσεις τη συμβουλή του, για να δει πόσο θα του αρέσει. Κάνε κάτι για τον εαυτό σου, χωρίς αυτόν. Βρες μια ασχολία που σε γεμίζει και σε κάνει πάλι να νιώθεις ότι έχεις τον έλεγχο, γιατί αυτό σε εκνευρίζει, ότι δε νιώθεις ότι ελέγχεις τη ζωή σου, αλλά ότι έχει προκύψει από τις ορέξεις κάποιου άλλου. Δεν χρειάζεται να γαντζώνεσαι στο παρελθόν με αυτόν τον τρόπο. Μάθε από αυτό, αλλά προχώρα μπροστά. Κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή, αν το θέλεις, και το μέλλον μπορεί να είναι μαζί του, μπορεί και όχι.

________________
3.


Διαβάζοντας τη 2 στις 26/12/14 εξοργίστηκα! Εξοργίστηκα γιατι αυτο δεν είναι η πίστη που γνώρισα και αισθάνομαι οτι με προσβάλλει. Είμαι 30 χρονών και μεγάλωσα σε μια αρκετά θρησκευόμενη οικογένεια (με κυριακάτικους εκκλησιασμούς, πνευματικούς, επισκέψεις σε μοναστήρια, συγγενείς μοναχούς/μοναχές) τέτοιες μπούρδες δεν άκουσα ποτέ μου!! Κανείς δεν εμπόδισε ουτε εμένα, ουτε τον αδερφό μου, ουτε κανέναν αλλον να ασχοληθεί με οποιοδήποτε επιστημονικό θεμα, ως παιδι ή ακομα παραπέρα να σπουδάσει και να ασχοληθεί με την επιστημονική έρευνα. Και εκτός οικογενείας ομως θυμάμαι καθηγητές θρησκευτικών να μου τονίζουν οτι η επιστήμη και η θρησκεία δεν συγκρούονται, γιατι μελετάν διαφορετικά πραματα, πως η γέννεση και η δημιουργία είναι συμβολικές αφηγήσεις και δεν τα παίρνουμε της μετριτής κ.τ.λ. Αυτες τις μεσαιωνικές αντιλήψεις περι επιστήμης τις συναντησα πρωτη φορα σε αμερικάνικες σειρές σαν αστεία και πιο σοβαρα σε αρθρα, βιντεο και σχόλια στο internet κυρίως ξενα.
Είτε είναι κάποιο νεο τρέντ που υιοθετούν διάφοροι τωρα που "ανακάλυψαν το ιντερνετ", Είτε εμείς είχαμε δει λάθος τοσα χρόνια την προσέγγιση της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Δεν ήθελα να κάνω κάποια ερώτηση, απλά να εκφράσω την ένσταση μου απέναντι σε αυτες τις επικίνδυνες βλακείες.

Ελπίζω να αναπτύξεις μια ανοχή στις προσβολές και να έχεις μεγάλο περιθώριο για οργή, γιατί υπάρχουν πολλά ακόμα που δεν έχεις ακούσει ποτέ σου.

________________
4.


Γεια σου Λένα μου!
Ωραία αφορμή η σημερινή σου ανάρτηση, από παλαιότερη απάντησή σου σχετικά με το θέμα των δασκάλων, για την δική σου τοποθέτηση.

Αλήθεια εσύ για ποιο λόγο θεωρείς ότι έχει απαξιωθεί τόσο πολύ ένα τόσο σημαντικό επάγγελμα;
Αν και θεωρώ πως οι ίδιοι, μέσω της ποιότητας του έργου μας, καθορίζουμε τη σημαντικότητα του επαγγέλματος, η κοινή γνώμη -δυστυχώς- παρασύρεται από την κατηφόρα που έχει πάρει ο μισθός μας.- Σοφία


Κι εγώ πιστεύω ότι η κοινή γνώμη παρασύρεται κυρίως από την κατηφόρα του μισθού. Αυτό κάνει την σχολή λιγότερο επιθυμητή, τα λιγότερα μόρια δίνουν την εντύπωση ότι είναι εύκολη, άρα πάνε χειρότεροι μαθητές, άρα δεν αξίζει το όλο πράγμα. Επιδεινώνεται από την αντίληψη 'πέντε ώρες τη μέρα δουλειά, τρεις μήνες άδεια το χρόνο' από όσους δεν έχουν δοκιμάσει να κάνουν μισή ώρα μάθημα σε πέντε ανθρώπους και δεν έχουν ιδέα πόσο απαιτητική δουλειά είναι, και από το γεγονός ότι όλοι έχουν άποψη, ακόμη και αν τα παιδιά τους έχουν τελειώσει το σχολείο προ πολλού, ακόμη και αν κρίνουν αποκλειστικά με τις δικές τους εμπειρίες, ακόμη και αν δεν σέβονται το σχολείο και την εκπαιδευτική διαδικασία έτσι κι αλλιώς, ακόμα και αν κατέβαινε από τον ουρανό η Μοντεσσόρι. Τελικά όμως για κάθε έναν δάσκαλο σημασία έχει το κάθε ένα παιδί, και το αντίστροφο. Αυτές οι σχέσεις δεν μεταφράζονται, δεν μεταφέρονται, και για όσους ανθρώπους έχουν διαλέξει αυτό το επάγγελμα με συνείδηση, είναι ο λόγος που συνεχίζουν την προσπάθεια. Άλλωστε ποιο επάγγελμα δεν είναι απαξιωμένο; Για κάθε ένα, ακόμη και αν συνοδεύεται – θεωρητικά – από λεφτά, υπάρχει και η ουρά της απαξίωσης. Γιατρός; Παίρνει φακελάκια. Κατασκευαστής; Διαπλεκόμενος. Πολιτικός; Συμπληρώστε ελεύθερα.


________________
5.

Αγαπητή Α μπα!
Καλή Χρονιά εύχομαι! Τι λάθος κάνω, κι όλο απ' την αρχή ξανά; Βαρέθηκα να με φτύνουν οι γυναίκες... Άρχισα να απελπίζομαι πως θα μείνω μόνος για όλη μου τη ζωή με συντροφιά τις γάτες... Όλοι μου οι φίλοι είναι είτε παντρεμένοι, είτε σε μακροχρόνιες σχέσεις, ενώ εγώ είμαι ακόμα ελεύθερος και δεν σταυρώνω κοπέλα με τίποτα! Βασικά όλες με φτύνουν! Συνήθως όταν μετά από κάποια ραντεβού αποφασίσω να κάνω κάποια κίνηση, όλες μου λένε πως είμαι καλό παιδί αλλά με βλέπουν σαν φίλο και σχετικές βλακείες. Προηγουμένως πίστευα πως απλά δεν είχα βρει ακόμα την κατάλληλη αλλά αυτό που επαναλαμβάνεται συνεχώς μου την δίνει... Επιτυχίες τελευταία είχα μόνο με άντρες, αλλά παρόλο που δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους γκέι, δυστυχώς δεν είναι του γούστου μου. Βασικά σκέφτηκα ότι ίσως αυτή η εικόνα που σχηματίζω του καλού παιδιού μπορεί να μην αρέσει στις γυναίκες και προσπάθησα να συμπεριφέρομαι λίγο περισσότερο σαν μ...ας μπας και γίνει τίποτα αλλά ούτε αυτό πέτυχε, άρα μάλλον δεν είναι αυτό... Σκέφτηκα επίσης, επειδή είμαι και λίγο ντροπαλός, και δεν κάνω γρήγορα την πρώτη κίνηση, μπορεί να είναι αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι μετά από λίγο χρόνο να μπαίνω στο "friends zone", για αυτό δοκίμασα να κάνω σχετικά νωρίς κίνηση (3ο ραντεβού), αλλά πάλι χυλόπιτα... Τελευταία σκέφτομαι σοβαρά να το πάρω απόφαση και να πιάσω και μια γάτα... Τουλάχιστον δεν θα κοιμάμαι μόνος... Τι νομίζεις; -ένας συνάδελφος


 

Αρχικά δοκίμασες να παριστάνεις το καλό παιδί για να πλησιάσεις τις γυναίκες, ώστε να τις αναγκάσεις να κάνουν σχέση μαζί σου. «Κοίτα τι καλός είμαι! Τώρα πρέπει να ανταποδώσεις». Δεν πέτυχε, γιατί δεν είσαι ο εαυτός σου, και γιατί κάνει μπαμ ότι ζητάς αντάλλαγμα για τη συμπεριφορά σου. Είσαι δοτικός, είσαι υπομονετικός, αλλά δυστυχώς επειδή υποκρίνεσαι, είσαι άχρωμος και βαρετός. Κατάλαβες ότι κάτι κάνεις λάθος, αλλά δεν κατάλαβες τι, και άρχισες να παριστάνεις ότι είσαι μαλάκας. Κι αυτό είναι απωθητικό, και μάλιστα ακόμη περισσότερο από το πρώτο.


Οι 'γυναίκες' δεν είναι μια ενιαία ομάδα. Δεν θέλουν 'οι γυναίκες' τον 'άντρα' που έχει πέντε χαρακτηριστικά στη λίστα. Αυτή η άποψη είναι πολύ δημοφιλής αλλά εντελώς λανθασμένη, και υποβιβάζει και τα δύο φύλα. Είσαι αυτός που είσαι (με χαρακτηριστικά που για την ώρα είναι κρυμμένα ακόμη κι από εσένα), και αυτό που είσαι, σε κάποια θα αρέσει. Είναι μάταιο να βγαίνεις ως ηθοποιός και να παριστάνεις σε κάθε ραντεβού ότι είσαι κάτι άλλο. Στην καλύτερη φαίνεσαι 'καλό παιδί', στην χειρότερη παρανοϊκός δολοφόνος με πριόνι.


Να το λάθος: έχεις την εντύπωση ότι οι γυναίκες είναι κάτι απρόθυμα όντα που χρειάζεται να ξεγελάσεις για να κάνουν σεξ μαζί σου. Οι γυναίκες δεν είναι αντίπαλοι. Οι γυναίκες θέλουν σεξ και σχέση, ακριβώς όπως κι εσύ. Θα το κάνουν με κάποιον που τις ελκύει, που έχει ενδιαφέρον, που έχει προσωπική άποψη, που ξέρει πέντε πράγματα για πέντε πράγματα, που λέει αστεία, που ξέρει πώς να φερθεί σε αυτές και στους άλλους, που σε γενικές γραμμές δεν τις φέρνει σε δύσκολη θέση. Αυτά δεν είναι θέματα χαρακτήρα, μπορείς να τα δουλέψεις με τον εαυτό σου, έρχονται με προσπάθεια και με την εμπειρία.


Έχεις επιτυχία με τους άντρες επειδή με αυτούς δεν παριστάνεις κάτι. Είσαι ο εαυτός σου, είσαι άνετος, και δεν είσαι ζήτουλας. Αυτό είναι όλο το μυστικό της επιτυχίας σου. Τώρα προσπάθησε να το εφαρμόσεις και με τους ανθρώπους που σε ελκύουν.


________________
6.


Τί γλώσσα μιλά μια βασιλική οικογένεια; Υποθέτω πως η ευρύτερη οικογένεια (διάφοροι βασιλικοί οίκοι μεταξύ τους, δηλαδή) μιλούν (ή μιλούσαν) Γαλλικά. "Eh bien, mon prince", που γράφει και ο Τολστόϋ στο άνοιγμα του Πόλεμος και Ειρήνη για να δείξει προφανώς και την αποκοπή από την ρωσσική γλωσσική καθημερινή πραγματικότητα της εποχής. Εντάξει προς τους πολίτες μιλά στην γλώσσα τους. Μεταξύ τους, όμως- αυτό που λέμε η «πυρηνική οικογένεια»; Σε ποιά γλώσσα μιλούν οι σύζυγοι μεταξύ τους και προς τα παιδιά, όπως και τα παιδιά μεταξύ τους όταν πχ ο ένας είναι από την Σουηδία με ιταλοουγγρική καταγωγή, και ο άλλος από την Ισπανία με Γαλλορουμανικές ρίζες κλπ;- Φρειδερίκος-Χριστιανός ΚΖ'


Δεν εξαρτάται από ό,τι ισχύει και για τους υπόλοιπους; Από το σε ποια χώρα μεγάλωσαν και ποια είναι η μητρική τους γλώσσα; Τα παιδιά της Μαρί Σαντάλ – ξεφύγαμε τώρα από τις πρωτοκλασάτες οικογένειες τώρα και πήγαμε στη Γ΄ κατηγορία – αφού μένουν στην Αγγλία, και η μάνα τους γεννήθηκε στην Αγγλία, αγγλικά δε θα μιλάνε; Όταν προκύπτουν παιδιά από ζευγάρι ανάμικτης καταγωγής, δεν γίνονται πολύγλωσσα, και δεν υπερισχύει η γλώσσα της χώρας; Μερικές φορές δεν μιλάνε τα παιδιά άλλη γλώσσα με τον πατέρα, και άλλη με τη μητέρα;

________________
7.


Γενικά ανήκω στην κατηγορία των δυνατών ανθρώπων, τουτέστιν των ανθρώπων που κανείς δεν δίνει έναν παρά, παρά μόνο ζητάνε. Και γενικά, είμαι δεν είμαι καλά, προσπαθώ να μην μεμψιμοιρω γιατί σιχαίνομαι την λύπηση.(αρρωστημένη περηφάνια) Και έπειτα απο αυτή την σύντομη εισαγωγή, έρχομαι να σε ρωτήσω, πώς εξηγείς το εξής φαινόμενο: Όταν είμαι κακόκεφη-πεσμένη-στεναχωρημένη κτλ οι κοντινοί μου άνθρωποι -οικογένεια, κολλητοί- ΑΝΤΙ να με στηρίξουν-περιποιηθούν-νοιαστούν κτλ μου κάνουν επίθεση, μου κρατάνε μούτρα και μου κάνουν παράπονα για την συμπεριφορά μου. Η οποία συμπεριφορά μου είναι πάντα η εξής: απομονώνομαι ώσπου να συνέλθω-θέλωνα πω δεν ενοχλώ κανέναν, είμαι σαν να μην υπάρχω...- Υποψιάζομαι την απάντηση και είναι κάτι που με στεναχωρεί πάρα πολύ γιατί στην ουσία τελικά στη ζωή μου δεν υπάρχει αγάπη με την έννοια της ανιδιοτέλειας και της μεγαλοθυμίας, αλλά ένα συμφεροντολογικό καθεστώς ασυνείδητο ή συνειδητό-δεν με νοιάζει- ακόμη και απο την ίδια μου την οικογένεια! Τρέμω να είμαι κακόκεφη πια, τρέμω να μοιραστώ ένα πρόβλημα, δεν μπαίνω ΚΑΝ στη διαδικασία να ζητήσω βοήθεια γιατί...'δε σε φοβάμαι εσένα' και το χειρότερο, επειδή ήδη είμαι 33, τρέμω ότι είμαι καταδικασμένη να βιώνω την κατάσταση αυτή μέχρι τον θάνατό μου. Για την ιστορία, ΟΛΑ οσα έγραψα τα έχω πει, τα έχω συζητήσει, έχω παραπονεθεί, έχω βρίσει, έχω κλάψει. Είμαι πολύ ανοιχτός άνθρωπος δεν τα κρατάω μέσα μου....αποτέλεσμα?? Καμία απολύτως αλλαγή!! Εαν έχεις κάποια παραπάνω άποψη-ιδέα θα ήθελα πολύ να την ακούσω...(Αγαπητή Αμπα!)- κουτσοί-στραβοί


Υποψιάζεσαι την απάντηση; Δε νομίζω.


Δεν κατάλαβα τι θέλεις από τους άλλους. Θέλεις να σε νοιάζονται και να σε στηρίξουν και να σε περιποιηθούν. Κατανοητό. Πώς θα το κάνουν αυτό όταν ταυτόχρονα δηλώνεις ότι α) δεν θέλεις να σε λυπούνται (πώς ξέρεις πότε σε λυπούνται και πότε θέλουν να βοηθήσουν; Αν κάποιος σε αγκαλιάσει και πει 'πω ρε παιδί μου τι έπαθες', σε λυπάται ή θέλει να βοηθήσει;) και β) όταν η συμπεριφορά σου είναι στάνταρ, και είναι απομόνωση; Απομόνωση δεν είναι να μη θέλεις τη βοήθεια κανενός;


Θέλεις να σε αφήσουν μόνη σου στην ησυχία σου μέχρι να συνέλθεις, ή όχι; Θέλεις να έχεις το προσωπείο της δυνατής ή όχι; Γιατί αν πιστεύεις ότι περηφάνια είναι να μην ζητάς βοήθεια, και το κάνεις σφίγγοντας τα δόντια («απομονώνομαι ώσπου να συνέλθω-θέλωνα πω δεν ενοχλώ κανέναν, είμαι σαν να μην υπάρχω») γιατί θυμώνεις που όταν ζητάς βοήθεια σου λένε 'δε σε φοβάμαι εσένα;' Αυτό το μήνυμα δεν παλεύεις να περάσεις μια ζωή; Ε, το πέρασες.


Και πώς συνδέεται το 'απομονώνομαι' με το 'είμαι πολύ ανοιχτός άνθρωπος δεν τα κρατάω μέσα μου'; Απομονώνεσαι μέχρι να περάσει μια κρίση, και μετά αρχίζεις και στολίζεις την οικογένεια που δεν σε στήριξε όσο ήσουν απομονωμένη;


Εμένα πάντως με μπέρδεψες. Πολύ πιθανό να έχεις μπερδέψει κι άλλους. Η συμπεριφορά σου είναι κάπως passive aggressive, και με χρησμούς, και προσδοκίες και μεγάλα λόγια «στην ουσία τελικά στη ζωή μου δεν υπάρχει αγάπη». Μήπως σου αρέσει κάπως υπερβολικά η ένταση στα συναισθήματα;

________________
7. 1

Μόλις έπεσα πάνω σ αυτο το καταπληκτικό gif κι αμέσως σε σκέφτηκα. Θα χαρώ να το δημοσιεύσεις 


Παιδιά, κάντε κλικ στο λινκ και θα δείτε, είναι τέλειο, τέλειο.

62

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
#3Χαλάρωσε λίγο. Οι χαρακτηρισμοί σου, η αγανάκτηση και η οργή σου είναι αυτά που κάνουν τους άλλους να θεωρούν ότι οι θρησκευόμενοι είναι φανατισμένοι, στενόμυαλοι και δογματικοί. Αυτό ακριβώς που περιγράφει η ερώτηση που τόσο σε ενόχλησε. Οργίζεσαι και ονομάζεις μπούρδες τα λεγόμενα ενός ανθρώπου μόνο και μόνο επειδή εσύ δεν τα έχεις ζήσει και επειδή αντιτίθενται στον τρόπο που εσύ (ένας άνθρωπος μέσα στα 8 δις του κόσμου) μεγάλωσες. Καθόλου προοδευτική σκέψη για κάποιον που ανακάλυψε το ίντερνετ αντιπροχθές (και όχι χθες, όπως όλοι εμείς). Πράγμα που προσωπικά με κάνει να σκέφτομαι πόσο δίκιο έχει αυτός που έγραψε την ερώτηση που σε ενόχλησε.
Νομίζω πάντως ότι το μένος του γράφοντος/-ουσας απευθύνεται εξ ολοκλήρου στην οικογένεια του παιδιού που του υπέδειξε ότι οι επιστημονικές αναζητήσεις πάνε κόντρα στο θρησκευτικό αίσθημα. Για να λες ότι η αγανάκτησή του τον κάνει να φαίνεται στενόμυαλος, υποθέτω ότι εξέλαβες την οργή του ως απευθυνόμενη στον αποστολέα του πρώτου γράμματος, με την έννοια ότι παρουσιάζει αρνητικά τη θρησκεία.Αν εννοείς πάντως ότι είναι όντως δογματικό να ονομάζει κανείς "μπούρδες" την πίστη στη δημιουργία του ανθρώπου από πυλό π.χ., θα διαφωνήσω, καθώς όταν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι μια θεωρία απέχει χιλιόμετρα από την πραγματικότητα έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλούμε "μπούρδα". Εν προκειμένω, επικίνδυνη μπούρδα.Αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι απλώς εξέλαβες κάπως εσφαλμένα τον δέκτη της οργής του γράφοντος, όπως είπα και στην αρχή. Δεν επιδιώκει πουθενά να τον διαψεύσει, αντιθέτως συμπάσχει μαζί του και υπερθεματίζει.
Αγαπητή Α, μπα. το -ν από το "σαν" δεν αφαιρείται ποτέ, εκτός και αν πρόκειται για ποιητικό λόγο.#7.1. μου έκοψε την ανάσα. Νόμιζα ότι θα έπεφτα στο κενό...
#1 Δεν υπάρχουν μαγικά φίλτρα και μην περιμένεις κάποιον άλλο άνθρωπο στη ζωή σου, ο έρωτας δεν περνάει με έρωτα και αν περάσει δεν ήταν έρωτας, μην ακούς τα μπουζούκια. Το μόνο γιατροσόφι που έχω να σου προτέινω που σε εμένα έχει αποτελέσματα είναι η γυμναστική παρόλο που δεν έιμαι κατ εξοχήν "αθλήτικός τύπος". Γνωρίζεις κόσμο, οι ενδορφίνες σου ανεβάζουν τη διάθεση, ξεχνιέσαι και περνάει ο χρόνος, κοιμάσαι πιο έυκολα, και σου ανεβάζει την αυτοπεποίθηση καθώς βλέπεις απτά αποτελέσματα στον εαυτό σου (οι εξωτερικές αλλαγές φάινονται πιο έυκολα απο τις εσωτερικές). Θα πρότεινα κάτι σε ομαδικό (π.χ crossfit) και όχι ένα απλό γυμναστήριο που τριγυρνάς απο όργανο σε όργανο και κάνεις οτι γυμνάζεσαι (για όσους δεν το έχουν πολύ εννοώ) Αν ακόμη προκύψει καμία γνωριμία απο εκέι όλα λύθηκαν, ελπίζω να βοήθησα