σχόλια
σχόλια
Εκπληκτικές φωτογραφίες. Από τα καλύτερα φωτορεπορτάζ που έχω δει.
Το δε περτρέτο του Γλέζου φαίνεται από τώρα ότι θα αφήσει εποχή. Όλο το βάρος μιας ζωής, σε ένα αποχαιρετηστήριο βλέμμα προς την περιπέτεια. Μέσα σάυτήν και παράλληλα απ' έξω της. Λίγο πιο μακριά της. Σαν αγγελοπουλικός Κατράκης. Εικόονα επιμνημόσυνης τιμής από την εποχή των μνημονίων.
Στον Κολοκοτρωνη φερνει ο Γλεζος σ´ αυτην την φωτογραφια!
Κε Σταβερη νιώθω την ανάγξη να πω ότι η σύγχρονη δουλειά σας είναι μακράν καλύτερη από την παλιά σας. Δεν ξέρω αν οφείλεται και στην εξέλιξη του μέσου και το ποστ προνταξιον, αλλά οι σύγχρονες εικόνες σας μεταδίδουν το συναίσθημα που θα πρεπε "φυσιολογικά" να μας μεταδίδουν οι παλιές. Ίσως είναι και η εποχή, που σας προσφέρει στιγμές μιας Ελλάδας που περισσότερο την βλέπουμε ζωντανή να φεύγει, ίσως να οφείλεται όμως και σ'αυτήν την ίδια την οπτική μας για αυτήν σήμερα, ή έστω την δική μου.Έχουν κάτι το "μνημειακό" οι άνθρωποι στις σύγχρονες εικόνες σας. Μοιάζουν με αγάλματα, ή με σκηνοθετημένα πρότζεκτ. Καλή συνέχεια.
Επιστρέφω -με έναν άλλο τρόπο και με μία κάπως δύσχρηστη μηχανή- σ' αυτά που μ' ενδιέφεραν όταν ξεκίνησα τη φωτογραφία, θέλοντας και πάλι να βγάλω κάτι από τα "σωθικά", και όχι μόνο από τα συντρίμμια, της Αθήνας. Η κρίση "απελευθέρωσε" πολλούς φωτογράφους, μας απέκοψε από τα περιοδικά και τον Τύπο. Σ' αυτήν την κατηγορία ανήκω κι εγώ. Έχοντας κατασταλάξει πια σε ένα είδος φωτογραφίας που θέλω να κάνω, βρήκα έτσι, μέσα απ' αυτή τη νέα "διαθεσιμότητα", την ευκαιρία να ξεκινήσω ένα καινούριο κύκλο το οποίο ελπίζω να διατηρήσει από βδομάδα σε βδομάδα το ενδιαφέρον του. Η άνοιξη -που αγγίζει και τους φωτογράφους- είναι κοντά και μου έχετε ήδη δώσει την καλύτερη προτροπή για να επιμείνω και να ξανοιχτώ ακόμη περισσότερο. (Τα μέσα που χρησιμοποιώ συνεχίζουν να είναι πολύ απλά : μία μηχανή, ένα φακό, και φίλμ. 'Αριστες εμφανήσεις στο εργαστήριο του φίλου μου του Γιώργου Μαρίνου, κι ακολούθως ένα απλό σκανάρισμα. Και καθόλου ...post production).
έναν καινούργιο κύκλο, ο οποίος ελπίζω...
Κε Στάβερη εύχομαι την παραγωγική σας αισιοδοξία να την έχουν αισθανθεί τουλάχιστον οι καλλιτέχνες που έχουν μείνει σαυτήν την χώρα. Από αυτήν την άποψη και κρίνοντας ως ένας απλός θεατής της τέχνης σας, η αισιοδοξία σας έχει σημασία,Και πάλι καλή συνέχεια :)
