ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με έχει πάρει από κάτω.. μου πέφτουν τα μαλλιά σωρηδόν και το σώμα μου είναι γεμάτο σημάδια από το άγχος. Αισθάνομαι απλά πως δεν αντέχω άλλο. Κάθε πρωί που ξυπνάω και βρίσκω νέα σημάδια, νέα χαμένα μαλλιά, περιμένω να μείνω μόνη μου για να μη στεναχωρήσω κανέναν και κλαίω.. κλαίω με τις ώρες. Είμαι νέα κοπέλα, σχεδόν μόλις ενηλικιώθηκα, δε θα μπορώ πια ούτε να έχω τη χαρά να βγαίνω έξω αν μείνω χωρίς τρίχα στο κεφάλι μου. Και δε με νοιάζει για τα σημάδια, αυτά με μια μακρυμάνικη τα κρύβεις, κάνεις πως δεν υπάρχουν! Αλλά τα μαλλιά; Μου συμβαίνει ήδη χρόνια και όμως ποτέ δεν ήταν τόσο επιθετικά αυτά τα ψυχοσωματικά απέναντι μου. Αυτή τη φορά με γονάτισαν. Μπροστά στους δικούς μου σαρκάζομαι, προσπαθώ να μη μεταδώσω σε κανέναν αυτή τη θλίψη. Πως να το πολεμήσω μέσα μου; Πως να του πάρω το πάνω χέρι; Χάπια, ενέσεις κορτιζόνης, σωματικός και ψυχικός πόνος και γι αυτά, δε μου ΄φταναν όσα είχα. Δε με χωράει ο τόπος. Πως να ελέγξω το μυαλό μου που επιτίθεται στο ίδιο μου το σώμα; Τα έχω χάσει.