Συμφωνώ μαζί σου σε όλα και "ταυτίζομαι".Απλά, επειδή έχω βρεθεί κι εγώ πολλές φορές στη θέση της πωλήτριας, πρόσεξα πως κάποιες φορές η ίδια έπεφτα στην παγίδα μου. Δηλαδή: ζητάμε να μη μας φέρονται οι πελάτες με παραπανίσια οικειότητα, ωστόσο οι ίδιοι/ες (λόγω ευγένειας/ανθρωπιάς/καλής πρόθεσης) δημιουργούμε οικειότητα μ'εκείνους, κι αυτό έχει τα ρίσκα του. Είχες όλη την καλή πρόθεση να τσοντάρεις για τα τσιγάρα του, έστω και δανεικά, δεν σκέφτηκες όμως πως ίσως κι εσύ ξεπέρασες αυτή τη λεπτή γραμμή του "αυστηρού επαγγελματισμού" και δυστυχώς έπεσες στην περίπτωση. Δεν έπεσες στον τύπο που θα σου λεγε "Ρε καρδιά με συγκίνησες προηγουμένως", αλλά σ'εκείνον που για δικούς του λόγους (μπορεί από υψηλόμισθος να μεινε ταπί-αλλά όχι ψύχραιμος) αντέδρασε αμυντικά κι επιθετικά την ίδια στιγμή.Αφού τα ζεις καααθε μέρα, μη δίνεις πια σημασία. Έχει τύχει κι εγώ απ'τη θέση της πωλήτριας να έχω μούτρα γιατί ο προηγούμενος πελάτης με έκανε σκουπίδι. Μπούμερανγκ όλα. Ψυχραιμία και χαμογελάκι. Όλοι μας στο ίδιο λούκι βράζουμε και πάνω κάτω τα ίδια προβλήματα έχουμε. Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν ο ίδιος πελάτης μια μέρα σου ζητήσει συγγνώμη.