Ας μου επιτραπεί μια ελαφρά κυνικότητα.Ψηφοφόροι ή καλοβλέποντες τον Σύριζα έχουν απομείνει είτε κάτι παλαιοπασόκοι που είναι εθισμένοι σε αριστερή φρασεολογία ή ελπίζουν σε μια νέα "σεισάχθεια" είτε κάτι αριστεροί βορείων προαστίων που θέλουν και να ζουν όπως ζουν -με όλα τα προνόμια και συμπαρομαρτούντα (όπως πχ ο μη συγχρωτισμός με πολλούς αλλοδαπούς ή το νέο γκουρμέ μπεργκεράδικο της γειτονιάς)- και να έχουν και ήσυχη τη συνείδησή τους είτε κάτι μειοψηφίες που ευελπιστούν να αλληλοεξυπηρετηθούν με τον Σύριζα.Αυτό το κοινό, όσο και να σέρνεται από την αυτοερωτευμένη εικόνα του, βαίνει μειούμενο είτε από φυσικά αίτια είτε από την οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.Ο Σύριζα ντύθηκε Πασόκ της δεκαετίας του '80. Τι έλεγε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης το 1996 για το Πασόκ; Δεν είναι ένα κόμμα που μπορεί να μετασχηματισθεί. Είχε συγκεκριμένο ρόλο και συγκεκριμένη χρήση από την ιστορία. Αυτό προσπάθησε να υποδυθεί ο Σύριζα. Όχι με επιτυχία.Ο προοδευτικός χώρος, ο μεσαίος χώρος, αυτή τη στιγμή δεν εκφράζεται γνήσια πολιτικά στην Ελλάδα. Η ΝΔ είναι σημαία ευκαιρίας και ο Κούλης ανεκτός ή αποδεκτός. Δεν είναι όμως φυσικός προορισμός. Η Δημάρ απέτυχε ελέω -και- κυρΦώτη. Το Ποτάμι αναλώθηκε υπερβολικά σε καθωσπρεπισμούς και αβρότητες. Το Κινάλ-Ελιά-Πασόκ με άλλο αριθμό ακτίνων στον ήλιο ή άλλο ΑΦΜ απλά δεν υπάρχει. Ο Σύριζα δεν ξεπέρασε ποτέ το dna του 3% που υπαγορεύει τις συμπάθειες σε γκρουπούσκουλα των Εξαρχείων ή του Χαλανδρίου.Όσο η ΝΔ θα ενσωματώνει τον μεσαίο χώρο δια του ήπιου λόγου και τέλεσης αναμενόμενων και λογικών πράξεων τόσο ο Σύριζα θα μικραίνει.Το τραύμα της διακυβέρνησης Σύριζα ούτε έχει επουλωθεί ούτε δύναται να λησμονηθεί. Η άναρχη, αδόμητη και χοντροκομμένη απόπειρα κατάληψης του κράτους και θεσμών δεν ξεχνιέται. Όχι μόνο δεν ξεχνιέται αλλά και συσπειρώνει.