Ακριβώς το γεγονός ότι θεωρούμε θεμιτό να γελάμε με τη σαχλαμαρίτσα όπως την αναφέρουμε η οποία περιλαμβάνει αστεία τα οποία υποβιβάζουν και ξεφτιλίζουν μειονότητες καθώς και συντήρουν στερεότυπα κάτι δείχνει για τον τρόπο που σκεφτόμαστε, καθώς και για τις στάσεις και τις συμπεριφορές μας. Δε νομίζω ότι είναι τόσο αθώο φαινόμενο όσο παρουσιάζεται. Κανονικά αυτές οι εικόνες θα έπρεπε να μας ψυχοπλακώνουν, γιατί μας φαίνονται αστείες; Εχουμε σκεφτεί;