#2 Υπάρχει το ενδεχόμενο να πάσχεις από Chronic Blushing (δεν βρήκα ελληνικό όρο: http://chronicblushinghelp.com/whatischronicblushing.html).Εξέτασε ωστόσο το ενδεχόμενο να του δίνεις περισσότερη από την αρμόζουσα σημασία. Πιθανότατα απλώς κοκκινίζεις παραπάνω από τον μέσο άνθρωπο. Στο λέει κάποια που η ντροπή και το κοκκίνισμα υπήρξε μάστιγα της εφηβικής της ηλικίας. Όχι μόνο σε φάσεις ντροπής και αμηχανίας, αλλά και εκνευρισμού, ακόμη και θετικά παθιασμένης ομιλίας (όταν υποστήριζα έντονα μια άποψη το έκανα *κυριολεκτικά* ένθερμα). Και σήμερα δεν έχει αλλάξει πολύ αυτό, αλλά έχει σαφώς μετριαστεί. Όπως και το ίδιο το συναίσθημα της ντροπής έχει υποχωρήσει, παρόλο που ποτέ δεν θα φύγει 100% από το πίσω μέρος του μυαλού μου.Το καλύτερο που μπορώ να σου πω είναι να το αποδεχθείς όσο μπορείς, γιατί κάτι τέτοιο θα σε βοηθήσει και να το αγνοήσεις (χωρίς όμως να το αρνείσαι): Τύπου "α, ναι κοκκινίζω, λοιπόν, τι λέγαμε;"Να ξέρεις δεν φέρνει μόνο αρνητικούς συνειρμούς στους άλλους (ότι κάποιος είναι δειλός/αμήχανος/στριμωγμένος) αλλά και θετικά όπως ότι είναι ευθύς και φιλότιμος. Seriously.Παράδειγμα από την καθομιλουμένη: Όταν κάποιος δεν νοιώθει ενδοιασμούς ή/και τύψεις για μια κακή του πράξη λέμε ότι την κάνει "ανερυθρίαστα".Όταν θα μπορέσεις να το ελέγχεις σχετικά, θα δεις ότι είναι όντως απλώς χαριτωμένο - όχι με τον παιδιάστικο τρόπο - και ένα "δικό σου" στοιχείο, όπως είναι το χαρακτηριστικό γέλιο, γκριμάτσα, τρόπος ομιλίας, κλπ. - πράγματα που καθορίζουν τη μοναδικότητά μας.