Όταν αναρωτιέμαι κι εγώ αν είμαι ο μόνος, πέρνω τον σκύλο μου να με κάνει παρεά για παρηγοριά και να ξέρω τουλάχιστον ότι έχω ένα άτομο στον πλανήτη που να με καταλαβαίνει και να με αγαπάει τόσο όσο κι εγώ.Απ'άκρη σ'άκρη στο λιμάνι, στις πλατείες, Βαρδάρη-Αριστοτέλους-Ναυαρίνου, να παίξουμε, να φάμε, μέχρι που να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πεί ''Κουράστηκες, βγαίνουμε και αύριο''...