Oπως οταν η μαμα γελουσε με το θλιβερο Ciao Ant1 κι εβλεπε τα μεσημερια το Μικρουτσικο, οπως οταν οι φιλοι ελεγαν "Ανοιξε να δουμε την Πανια τη θεα" και σιγοτραγουδουσαν "Εξω απ'τα δοντια", οπως οταν οι συμφοιτητες τελειωναν καθε φραση με ενα "Α, καλο, ε;", οπως οταν σχεσεις παλιες δεν επαιρναν τον κωλο τους μακρια απο τον καναπε οταν ειχε Τατιανα, οπως οταν ακουγα στο λεωφορειο ringtones απο διαφημισεις του γνωστου καταστηματος, καπως ετσι ενιωσα οταν ειδα αρθρο στη Lifo για τα κνωδαλα.