Δεν νομίζω πως μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο ευγενές, πιο αγαθό, πιο υψηλό, από αυτό που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι εκεί πέρα.Όταν αναλογίζομαι ότι παρατούν τις σίγουρες, καλοπληρωμένες καριέρες τους των πολλών εκατοντάδων χιλιάδων το χρόνο, την ασφάλεια και τις ανέσεις του δυτικού κόσμου,τους αγαπημένους τους, για να πάνε να βοηθήσουν ανθρώπους με ακραία ανάγκη, πολλές φορές ήδη καταδικασμένους (και σίγουρα καταραμένους), σε μέρη χωρίς καν πόσιμο νερό ή ηλεκτρικό, με πιάνει βαθιά συγκίνηση και θαυμασμός.Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα έπρεπε να θεωρούνται άγιοι.
