#4 Θα καταθέσω τη δική μου ιστορία στερεότυπων και ρατσισμού. Δικής μου στρεβλής ιδέας όχι άλλων. Εδώ και πολύ καιρό γράφω προσφυγόπουλα σε ελληνικά δημόσια σχολεία. Πάντα συνοδεύονται από γονείς όταν πηγαίνουμε για εγγραφή. Σίγουρη εγώ ότι θα ζητήσουν απαλλαγή από τα θρησκευτικά (γιατί είναι μουσουλμάνοι, κολλημένοι κ.α. στερεότυπα), δίνω κατευθείαν τη φόρμα απαλλαγής. Κανένας δεν την υπογράφει! Μου λένε "ας συμμετέχουν μωρέ τα παιδιά, και τι έγινε; όταν μεγαλώσουν λίγο σταματάνε μόνα τους αν δεν θέλουν". Κόκκαλο εγώ. Μάλιστα κυρία με μπούρκα από το Αφγανιστάν, μου είπε ότι αφού στα θρησκευτικά μαθαίνουν να είναι καλά παιδιά, να σέβονται τους γονείς κτλ, ας είναι στο μάθημα. Τα περισσότερα δε παιδάκια, εκκλησιάζονται κιόλας!! Διότι "τι πειράζει; ας έρθουν και ας κάτσουν φρόνιμα με τους συμμαθητές τους". Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πολλές φορές το στερεότυπο που έχουμε στο μυαλό μας είναι πολύ δυνατό. Στηρίζεται κάπου, αλλά αυτό το κάπου μπορεί να είναι αρκετά στρεβλό.
