# 2 Όταν διάβασα την ερώτησή σου ταυτίστηκα. Δεν είσαι η μόνη που βιώνεις αυτό «….σε πράγματα που μου ζητουν &θεωρώ γελοία, απαντώ απότομα&είμαι πολύ πιο έτοιμη για καβγά, δε μασάω τα λόγια μου&λέω αυτό που σκέφτομαι&που 99% ακούγεται πολύ χειρότερο έξω απ'ότι μέσα στο κεφάλι μου» και όχι μόνο στο χώρο της δουλειάς. Επειδή πέρασα αυτή τη φάση όταν το παιδί ήταν 1,5 έχω να πω ότι στην περίπτωση τη δικιά μου έφταιγε η κούραση και η αϋπνία που συνοδεύουν τη μητρότητα, έλλειψη προσωπικού χρόνου (30 λεπτά την ημέρα θα ήταν αρκετά), γιατί όταν δεν υπάρχει έστω μια μικρή βοήθεια και οι δυο γονείς φεύγουν από τις 7 και γυρίζουν στις 5-6 και το παΐδι γυρίζει επίσης στις 5 από τον βρεφικό σταθμό ε τότε θα τρέχεις και δε θα φτάνεις για να κανονίσεις τα του σπιτιού να δεις και λίγο το παιδί πριν πέσει για ύπνο και γενικά υπάρχει ένας φαύλος κύκλος κούρασης σωματικής και ψυχικής που τσιτώνει και τους δυο. Μια χαρά φυσιολογική μαμά είσαι μην ανησυχείς . Όλες βαριόμαστε να μαζεύουμε τα παιχνίδια ξανά και ξανά από κάτω, να παίζουμε με τα τρενάκια 1000 φορές και να αναρωτιόμαστε κάθε μέρα τι να μαγειρέψουμε !!!!!! Τα καλά νέα είναι ότι καθώς το παιδί μεγαλώνει και στρώνει ο ύπνος του και αρχίζει να παίζει και μόνο του κάπως χαλαρώνεις γιατί τουλάχιστον κοιμάσαι το βράδυ. Εμείς είχαμε μοιράσει το Σαββατοκύριακο. Το Σάββατο ο ένας κοιμόταν ως αργά και έβγαινε με κανένα φίλο και την Κυριακή ο άλλος κα έτσι πέρασε αυτό το διάστημα αναίμακτα σχετικά.
