Διάβασα και ξαναδιάβασα (εξ αφορμής του σχολίου σου "οταν η θλίψη γίνει οργή") την ερώτηση και ιδιαίτερα αυτό το χωρίο "ένα άντρα που στα δύσκολα βρήκε διέξοδο αλλού..έναν άντρα που φεύγει στο εξωτερικό για δουλειά μόνος του..έναν άντρα που για 8 ολόκληρα χρόνια ήμουν ερωτευμένη. .και με σπασμενη καρδιά μετακομίζω 500 χιλ στο πατρικό παίρνοντας λίγα πράγματα από την μέχρι τώρα τέλεια και ευτυχισμένη ζωή μου".Κι αναρωτιέμαι -μιάς και επιστρέφει στο πατρικό της όπως λέει- μήπως η αναχώρηση και "τα δύσκολα" συνδέονται με κάποια "μεγάλη απόφαση" (αφού όπως φαίνεται συγκατοικούσαν σε σπίτι υπό την δική του ευθύνη/ιδιοκτησία). Άραγε της έθεσε ζήτημα να τον ακολουθήσει στο εξωτερικό και αρνήθηκε ή δεν της το ζήτησε καν ή το εξωτερικό κι η δουλειά εκεί ήταν η αφορμή για να αρνηθεί εκείνος ίσως μια μεγαλύτερη δέσμευση; Δεν μας λέει... Εύχομαι να διαβάζει τώρα και να είναι σε τελείως άλλη διάθεση αισιόδοξη.