#1 Πρώτα απ όλα,ευθύς εξαρχής, δεν ήσουν ένθερμη μαζί της,απλά άφησες με τον χρόνο,ν αναπτυχθεί μια σχέση που δεν σε πολυενδιέφερε,κράτησέ το αυτό. Δευτερευόντως,αν δεν πιστεύεις ότι σ αγαπάει, για ποιο λόγο δεν περιορίζεται η επικοινωνία από σένα;Δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι δεν γίνεται αυτό,εκτός αν η φίλη σου είναι ψυχοπαθής,με την ψυχιατρική έννοια του όρου.Όπως την περιγράφεις,μάλλον ήταν και αισθανόταν πολύ μόνη της,πράγμα το οποίο δεν άντεχε καθόλου,εξού και το μπαράζ τηλεφωνημάτων,το οποίο μειώθηκε αισθητά τώρα που συζεί.Η ερώτηση είναι η εξής:Γιατί δεν έλαβες δραστικά μέτρα,όταν συνειδητοποιήσες ότι δεν την εγκρίνεις ως χαρακτήρα;Είναι κολακευτικό(;) να εξαρτάται συναισθηματικά κάποιος από σένα, σου δίνει πράγματα αλλά και παίρνει ταυτόχρονα:την καλή σου διάθεση,τον πολύτιμο χρόνο σου.Αν δεν έχεις πλέον να πεις κάτι,δεν υπάρχει λόγος να εμφανίζεσαι αγενής.Της εξηγείς ευγενικά,ήρεμα ότι οι ελεύθερες ώρες που διαθέτεις είναι συγκεκριμένες και θες να τις αξιοποιήσεις διαφορετικά. Σου φαίνεται αδιανόητο να το εκφράσεις;Αυτό που της κάνεις πάντως,είναι πολύ χειρότερο,να της επιτίθεσαι και να προσπαθεί ,για τους λόγους της να διατηρήσει την όποια σχέση σας, διαβεβαιώνοντάς σε διαρκώς ότι σε αγαπάει(το αν το εννοεί και αν ισχύει,είναι άλλο θέμα).Αυτό επιδιώκεις; Σαφώς και είναι ενήλικη και υπεύθυνη γι αυτό που συμβαίνει,αλλά είσαι κι εσύ. Πώς χτίστηκε αυτή η εξάρτηση;Αν στις αρχές ήσουν πιο φειδωλή και λιγότερο δοτική δεν θα κολλούσε έτσι,ίσως.Δεν ήσουν,διότι έπαιρνες περισσότερα πράγματα.Τώρα που ο ισολογισμός είναι μείον, εξεγείρεσαι.Ορθώς(;) ,αλλά,η ευθύνη για την περαιτέρω διαμόρφωση της σχέσης σας,σου ανήκει εξίσου,δεν είσαι θύμα όπως παρουσιάζεσαι.Να επιμείνεις με σταθερό,ωραίο και αποφασιστικό τρόπο σ αυτό που δεν θες πλέον και όχι να προσδοκάς το ευκταίο, ούσα πυρ και μανία.(Ενδέχεται, χρονοτριβώντας, να μην επιθυμείς κατά βάθος,να χάσεις τι ακριβώς; έχεις σκεφτεί;). Έτσι κινείσαι και στις υπόλοιπες σχέσεις σου;Να κάνεις τον απολογισμό σου.
