Ήμουν και εγώ πριν ένα μήνα στην Πόλη, και τολμώ να πω ότι ήταν μια δυνατή εμπειρία. Αναμφίβολα η τουρκική κοινωνία είναι εξαιρετικά δυναμική και αυτό φαίνεται όχι μόνο στον οικοδομικό και τουριστικό οργασμό αλλά και στην πληθυσμιακή σύνθεση. Ωστόσο κάποια προβλήματα ήταν εμφανή, και κυρίως κάτι που στην Ελλάδα δεν το έχουμε τόσο έντονα, ήτοι την τεράστια διαφορά ανάμεσα στα διάφορα κοινωνικά στρώματα που δεν είναι απλώς ταξική αλλά σχεδόν πολιτιστική. Δεν ξέρω πόσοι τουρίστες πηγαίνουν σε περιοχές μακρυά από το κέντρο και τα τουριστικά σημεία, αλλά εγώ είδα π.χ. στο Φανάρι πίσω από το Πατριαρχείο γειτονιές που θυμίζουν χωριό της Ανατολίας. Το δε ποσοστό γυναικών με μαντήλια θα έκανε τον Κεμάλ να φάει τις μπότες του.Δυστυχώς για εμάς το κυρίαρχο δίπολο της τουρκικής ζωής κινείται ανάμεσα στον εθνικιστικό (και βαθιά φυλετικό για όσους ξέρουν) Κεμαλισμό και στην νεοοθωμανική μαγαλομανία και μια τρίτη τάση δεν φαίνεται να είναι ικανή να επιβληθεί. Παρά τις συναισθηματικές φολκλόρ προσεγγίσεις, η Τουρκία παραμένει ένας δύσκολος γείτονας.