Είναι ένα πρόβλημα οι αμοιβές των στελεχών του Δημοσίου, όταν μπορούν να μεταπηδήσουν ελεύθερα από και προς άλλους εργοδότες, διότι μπαίνει εκ των πραγμάτων ζήτημα διαπραγμάτευσης του μισθού τους. Τόσο σε εργοδότες με ίδια αντικείμενα (όπως, περίπου η ΕΡΤ και ένα -φανταστικό- ποιοτικό κανάλι, ή τα δημόσια και τα ιδιωτικά νοσοκομεία), όσο και σε παραπλήσια αντικείμενα (όπως οι τράπεζες και το Υπουργείο Οικονομικών). Και αυτό γιατί το Δημόσιο θα πρέπει να αλιεύσει τα στελέχη του περίπου από την ίδια δεξαμενή, οπότε πρέπει με κάποιο τρόπο να γίνει δελεαστικό. Νομίζω πως είναι προσφορότερη η εξής οπτική στο ζήτημα: ακόμα και στις περιπτώσεις που το Δημόσιο (και η Πολιτεία γενικά) εμφανίζεται να είναι ανταγωνιστής του οποιουδήποτε ιδιώτη (παρ' όλο που δεν έχει την ίδια αποστολή με αυτόν), το Δημόσιο μπορεί να προσφέρει μερικά συγκριτικά πλεονεκτήματα που, προστιθέμενα στις μικρότερες αμοιβές, πρέπει να φτάνουν και να περισσεύουν για πολλά από τα υποψήφια στελέχη. Κατ' αρχήν η δημόσια εξουσία, άμεσα ή έμμεσα. Μπορεί όχι στην ΕΡΤ, αλλά στα υπουργεία, στα συμβουλευτικά όργανα του πρωθυπουργού κλπ, ακόμα και στα πανεπιστήμια. Όσο κι αν είναι ριψοκίνδυνο για κάποιον να το παραδεχτεί, διαφορετικό είναι να μιλάς για το τι πρέπει να γίνει στο γνωστικό σου αντικείμενο και διαφορετικό να παίρνεις εσύ ο ίδιος τις αποφάσεις ή να έχεις (νόμιμη) προνομιακή πρόσβαση σε αυτόν που αποφασίζει. Επίσης, είναι και η καταξίωση. Άλλο να είσαι γλωσσολόγος και να βγάζεις βιβλίο γιατί κάποιος εκδότης σε αξιολόγησε θετικά και άλλο το βιβλίο σου να είναι αυτό που επιλέχθηκε για να διδάξει την επόμενη γενιά, τα παιδιά των συμπολιτών σου. Άλλο να είσαι δημοσιογράφος γενικά και άλλο να έχεις τα εχέγγυα ικανότητας και αντικειμενικότητας για τη Δημόσια τηλεόραση (ναι, ξέρω, μιλάω για το ιδανικό). Είναι όμως και οι παρεχόμενοι πόροι. Όπως και να το κάνουμε, σε μερικά αντικείμενα (και στην ΕΡΤ απ' όσο ξέρω) οι πόροι είναι ευρύτεροι και περισσότεροι - αν και λόγω κρίσης παίζεται πια. Σε έναν ιδανικό κόσμο, ένας π.χ. ειδικός για την απασχόληση θα μπορέσει να προωθήσει την έρευνα και την εφαρμογή των γνώσεών του καλύτερα στον ΟΑΕΔ με την τεράστια (δυστυχώς) βάση ανέργων, παρά σε μια ιδιωτική εταιρεία εύρεσης εργασίας. Όλα αυτά βέβαια, αν το Δημόσιο βελτιωθεί αλλά και βελτιώσει παράλληλα και την αυτοεκτίμησή του. Τότε υπάρχουν άνθρωποι που θα το προτιμήσουν και με σχετικά λιγότερα λεφτά από τον ανταγωνισμό και θα είναι ευτυχισμένοι με αυτόν τον συνδυασμό ηθικών και υλικών απολαβών.
