Πολύς κόσμος συνηθίζει να τρώει τα νύχια του, κάποτε και τις παρωνυχίδες των πλαϊνών στα δάχτυλα. Σε περιόδους έντονου άγχους και ψυχολογικής πίεσης θεωρείται ένδειξη των εντάσεων που αφομοιώνει και εκτονώνει το ανθρώπινο σώμα (και η ψυχή, βεβαίως) μέσω αυτής της ενοχλητικής, κάποτε αηδιαστικής και συχνά επικίνδυνης συνήθειας.
Ακόμη και στις μικρές ηλικίες, οι ειδικοί ερμηνεύουν το «μασούλημα των νυχιών» ως σημάδι έντονων πιέσεων, προτρέποντας το παιδί να σταματήσει να τρώει τα νύχια του, πολύ συχνά με τη βοήθεια ειδικών βερνικιών και αλοιφών με άσχημη γεύση που εφαρμόζονται στα δάχτυλα και αποτρέπουν το παιδί από τη δραστηριότητα.
Πρόκειται, ωστόσο, μόνο για μία κακή συνήθεια ή αποτελεί και ένδειξη μίας ακόμη σοβαρότερης κατάστασης, που αγγίζει τη διαταραχή; Σύμφωνα με τον ψυχολόγο, Fred Penzel, δεν πρόκειται για κάτι το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουμε ελαφρά. Ο ίδιος, με εμπειρία χρόνων στην αντιμετώπιση ασθενών με OCD και ιστορικό στη συμβουλευτική ασθενών με σύνδρομο Ραπουνζέλ, επιμένει ότι το να τρώει κανείς τα νύχια του δεν είναι απλώς μία κακή συνήθεια.
Πλέον αρκετοί ερευνητές εκτιμούν ότι η ονυχοφαγία μπορεί να είναι ανωμαλία γενετικής φύσεως, ενώ ταυτόχρονα το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας τείνει να αντιμετωπίζει με περισσότερη προσοχή επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που εστιάζονται στο σώμα, καθώς τείνουν να επηρεάσουν σοβαρά τόσο την υγεία όσο και την καθημερινότητα των ανθρώπων που τις εμφανίζουν.
Το χρόνιο μασούλημα των νυχιών, το οποίο συνήθως ξεκινάει κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, ονομάζεται ονυχοφαγία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία από τις επαναλαμβανόμενες διαταραχές συμπεριφοράς, μεταξύ των οποίων το να τραβάει κανείς τα μαλλιά του, το να μασάει το εσωτερικό χειλιών και μάγουλων, στο να γδέρνει το δέρμα του ή να δαγκώνει τις ξερές πληγές (!), ή να τρώει τα μαλλιά του. Σύμφωνα με τον Penzel πολλοί άνθρωποι εμφανίζουν περισσότερες από μία από αυτές τις συμπεριφορές, κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Πότε όμως το δάγκωμα των νυχιών παύει να θεωρείται κακή συνήθεια και αντιμετωπίζεται ως διαταραχή; Σύμφωνα με μελέτες το 20-30% του πληθυσμού συνηθίζει να τρώει τα νύχια του, ωστόσο, μόνο ένα 2% θεωρείται ότι πάσχει από κάποιου είδους διαταραχή της συμπεριφοράς. Το κριτήριο στη συγκεκριμένη περίπτωση και πάλι όμως είναι ανησυχητικό: αν κάποιος έχει την τάση να πληγώνει τα δάχτυλα του, να προκαλεί σοβαρές κακώσεις και πάλι να μην αποτρέπεται από αυτή τη συνήθεια, τα πράγματα είναι σοβαρά. «Η επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά που προκαλεί σωματική βλάβη και πόνο ξεφεύγει από το πλαίσιο της ενοχλητικής συνήθειας και αντιμετωπίζεται ως διαταραχή», εξηγεί.
Ο ειδικός προχωρά ένα βήμα παραπέρα και αρνείται να αποδώσει στο άγχος τέτοιου είδους συμπεριφορές. «Ναι, είναι ένας τρόπος για να ελέγξει κανείς τα επίπεδα προσαρμογής του νευρικού του συστήματος στα ερεθίσματα του περιβάλλοντός του. Μόνο που δεν είναι κάτι που κάνουμε μόνο όταν είμαστε στρεσαρισμένοι ή σε κίνηση. Το κάνουμε κι όταν είμαστε ευτυχισμένοι ή ενθουσιασμένοι, όταν βαριόμαστε ή δεν κάνουμε κάτι συγκεκριμένο», τονίζει.
Πλέον αρκετοί ερευνητές εκτιμούν ότι η ονυχοφαγία μπορεί να είναι ανωμαλία γενετικής φύσεως, ενώ ταυτόχρονα το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας τείνει να αντιμετωπίζει με περισσότερη προσοχή επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που εστιάζονται στο σώμα, καθώς τείνουν να επηρεάσουν σοβαρά τόσο την υγεία όσο και την καθημερινότητα των ανθρώπων που τις εμφανίζουν.
«Μπορείτε να προξενήσετε μεγάλη βλάβη στην υγεία σας. Καθημερινά, βλέπω φαλακρές γυναίκες, εξαιτίας του συνδρόμου της Ραπουνζέλ, ανθρώπους με εκτεταμένες μολύνσεις στα χέρια εξαιτίας της χρόνιας ονυχοφαγίας, που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές μολύνσεις στο δέρμα των νυχιών καθώς και στον μαλακό ιστό που υπάρχει στο στόμα. Βακτηριακές και ιογενείς λοιμώξεις, αποστήματα και οδοντικά προβλήματα είναι κάποιοι από τους λόγους που πρέπει να τερματίζεται άμεσα η συγκεκριμένη συνήθεια», εξηγεί κατηγορηματικά ο Penzel.
Με στοιχεία απόMedscape.com, ManRepeller.com