Η ταινία που ξεκινάει με κάποιον που πυροβολείται θανάσιμα έξω από ένα μπαρ, έναν άλλο που με όλη του την καλή θέληση πάει να βοηθήσει, και επίσης μυστηριωδώς δολοφονείται, και ένα πλήθος να ταμπουρώνεται σε ένα μπαρ, να προσπαθεί, ανάμεσα σε υστερία και πανικό, να εξηγήσει τα ανεξήγητα και να μην τολμάει να ξεμυτίσει, δεν είναι η ίδια ταινία που εξελίσσεται και τελειώνει τραγουδώντας, εξίσου θορυβωδώς, σε άλλο σκοπό. Τρομοκράτες; Ζόμπι; Serial killers; Το τέλος του κόσμου σε ένα μπαρ; Ο σατιρικός σκηνοθέτης Άλεξ δε λα Ιγκλέσια χάνει τον στόχο και δεν γίνεται ούτε αρκετά κωμικός ούτε αρκούντως τρομακτικός. Αντ' αυτών, σταθερά ενοχλητικός.