Στο ίδιο μήκος κύματος με τα δύο Babysitting, που, παρά το αποκρουστικό χιούμορ τους κάποιες στιγμές, έστειλαν αρκετό κόσμο στις αίθουσες της χώρας, έχοντας ως βάση ένα στερεότυπο, την άβολη προσπάθεια αδαών ανδρών να μπλέξουν με τις περιπέτειες της βρεφικής φροντίδας, το δημιουργικό team βρίσκει ένα άλλο στερεότυπο ως κωμικό πεδίο. Αυτήν τη φορά πρωταγωνιστούν παντρεμένοι άνδρες που προσπαθούν να ξεφύγουν λίγο από την καθημερινή γκρίνια και τις δυσκολίες του γάμου και ψάχνουν άλλοθι για να μη γίνουν αντιληπτές οι πράξεις τους. Χαμός και πάλι από σεξιστικά, ρατσιστικά αλλά κυρίως βιαστικά και ανέμπνευστα αστεία, σαν ανερμάτιστη συλλογή φαρσών που βλέπουμε στο Διαδίκτυο και δημιουργούν έναν μονίμως φρενήρη ρυθμό, προσπαθώντας να καταστήσουν την ταινία ένα όσο το δυνατόν πιο απλοϊκό λαϊκό θέαμα, ειδικά για τους Γάλλους που και πάλι φάνηκαν να γοητεύονται, γεγονός όχι ιδιαίτερα τιμητικό για το κινηματογραφικό κοινό της χώρας.