Έξι χρόνια μετά τα Άγνωστα Νερά, που καλλιτεχνικά τουλάχιστον έμοιαζαν με την ταφόπλακα της σειράς, ο Τζακ Σπάροου και οι πειρατές του επέστρεψαν, καθώς, ακόμα και στις πολύ χαμηλές επιδόσεις τους, το κοινό δεν τους γύρισε την πλάτη. Μετρώντας κέρδη που θα ζήλευε κάθε αληθινός πειρατής στις δόξες του, η σειρά κρυφοκοιτάζει με κάποιον τρόπο την επιτυχία των Fast & Furious που ξαναπήραν τα πάνω τους από τη μέση και μετά (αυξάνοντας πάντως κατά πολύ το budget) και προσπαθεί να βρει νέες ιδέες για να τις κολλήσει πάνω σε μια κουρασμένη ιστορία.

 

Ατραξιόν της ταινίας είναι αναμφίβολα ο Χαβιέ Μπαρδέμ ή, μάλλον, τα υπολείμματά του, μια που υποδύεται τον καταραμένο πειρατή που προσπαθεί όχι μόνο να ξεφύγει από την κατάρα του αλλά και να εκδικηθεί τον Σπάροου για παλιότερα αμαρτήματα.

 

Ο Τζόνι Ντεπ στην αρχή εμφανίζεται μεθυσμένος, με τη συντροφιά μιας παντρεμένης γυναίκας, μέσα σε μια τράπεζα την οποία ταυτόχρονα ληστεύει χωρίς να το θυμάται, παρουσιάζοντας μια εντελώς παρακμιακή φιγούρα: ένας πρώην σπουδαίος πειρατής που έχει χάσει πλέον το αγαπημένο του πλοίο αλλά και τον σεβασμό του πληρώματός του. Η εικόνα του πρωταγωνιστή που έχει βρεθεί στο ναδίρ και οφείλει να αναγεννηθεί αντανακλά κάπως το ίδιο το franchise και την προσπάθειά του να βγει από την ευκολία του προβλέψιμου και να ξαναφέρει τον ενθουσιασμό της πρώτης, πολύ διασκεδαστικής περιπέτειας που παρουσίασε. Δεν μπορεί να καταφέρει τόσο πολλά, όμως μέσα από μια υπόθεση με πολλούς εμπλεκόμενους, αντικρουόμενα συμφέροντα και μερικές εφευρετικές σκηνές μοιάζει να ξαναβρίσκει την ισορροπία που απαιτείται ώστε να μπορεί να ελπίζει πως θα σαλπάρει κάποια στιγμή. Φυσικά δεν τελειώνει εδώ, μια που παλιότεροι χαρακτήρες επανεμφανίζονται και υπόσχονται νέες περιπέτειες μελλοντικά – άλλωστε η Disney δεν θα άφηνε εύκολα ένα τέτοιο χρυσωρυχείο.

 

Η σκηνοθεσία ανήκει στο δημιουργικό δίδυμο του Kon Tiki, που, βέβαια, δουλεύοντας για την υπερπαραγωγή ενός στούντιο, δεν θα μπορούσε να έχει τον ίδιο έλεγχο όπως πριν από πέντε χρόνια και προσπαθεί κυρίως να βρει τις ανάσες μέσα σε ένα βαρυφορτωμένο θέαμα, ώστε να κυλά ομαλότερα. Ατραξιόν της ταινίας είναι αναμφίβολα ο Χαβιέ Μπαρδέμ ή, μάλλον, τα υπολείμματά του, μια που υποδύεται τον καταραμένο πειρατή που προσπαθεί όχι μόνο να ξεφύγει από την κατάρα του αλλά και να εκδικηθεί τον Σπάροου για παλιότερα αμαρτήματα. Ο Τζέφρι Ρας είναι στα κέφια του, ενώ σε αυτή την παλιοπαρέα προστίθενται νέοι πρωταγωνιστές για την απαραίτητη ανανέωση. Στο τέλος, πάντως, ακολουθείται η δοκιμασμένη συνταγή της νοσταλγίας με την εμφάνιση όσων είχαν εξαφανιστεί, υποτίθεται, στις προηγούμενες ταινίες, δίνοντας την υπόσχεση πως το team των Πειρατών θα είναι εδώ όσο αντέχει.