Μια κυρία, έξω απ' το σούπερ μάρκετ, μας παρακάλεσε να της ψωνίσουμε κάτι, ό,τι θέλουμε.

Μια κυρία, έξω απ' το σούπερ μάρκετ, μας παρακάλεσε να της ψωνίσουμε κάτι, ό,τι θέλουμε. Facebook Twitter
42
Μια κυρία, έξω απ' το σούπερ μάρκετ, μας παρακάλεσε να της ψωνίσουμε κάτι, ό,τι θέλουμε. Facebook Twitter
To Super Giant σούπερμάρκετ στο Rockville του Μέριλαντ. Φωτο του 1964.

Σε πόσους να δώσεις; Και πόσοι απ' αυτούς είναι θύματα του human trafficking και ενώ εσύ νομίζεις ότι τους βοηθάς, χειροτερεύεις τα πράγματα;

Το Σάββατο το απόγευμα, καθώς πήγαμε να μπούμε στον μεγάλο Μασούτη της Καλλίδου (το ίδιο σούπερ μάρκετ που παίζει το Τελεπίκο κάθε 10 λεπτά), μας σταμάτησε μια κυρία. Στην αρχή νόμισα ότι ήταν απ' αυτές που κάνουν προσφορές, ή που σου δίνουν να δοκιμάσεις κάτι πεντανόστιμο και ανθυγιεινό.

Ήταν σχετικά καλά ντυμένη, Ελληνίδα, γύρω στα 50. Ντάμα, θα τη χαρακτήριζα. 

"Είμαι άνεργη εδώ και 20 μήνες, δεν έχουμε να φάμε", την άκουσα να μας λέει - ήμουν με τον Γιώργο, το φίλο μου. "Ψωνίστε μου κάτι" παρακάλεσε. "Ψωνίστε μου κάτι, μικρό."

Απέστρεψα το βλέμμα (κυρίως λόγω αμηχανίας και έκπληξης) και την προσπεράσαμε, χωρίς να της μιλήσουμε και χωρίς να την ξανακοιτάξουμε. 

Θα της φάνηκε σαν σνομπάρισμα ή/και αδιαφορία, το ότι μόλις μας μίλησε κάναμε σα να μην υπήρχε.

Δεν θα είχε δίκιο όμως. Γιατί μπαίνοντας στο σούπερ μάρκετ είχε ήδη καρφωθεί στο μυαλό μου, και του Γιώργου. 

Έχοντας πάθει σχεδόν ανοσία με όσους ζητούν ελεημοσύνη, νομίζω πως ένιωσα κάτι σπάνιο πια: την αίσθηση της αποστολής. 

Καθώς έκλεισαν οι αυτόματες πόρτες πίσω μας, νιώθαμε πως είχαμε μια Αποστολή, πολύ σημαντικότερη απ' το να πάρουμε απλώς τα ψώνια της εβδομάδας για μας. Το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν τι θα της ψωνίσουμε. 

Η πρώτη σκέψη, η εύκολη, ήταν μακαρόνια. Όμως σε κάθε διάδρομο που πηγαίναμε, προσπαθούσαμε να σκεφτούμε εναλλακτικές, για να μην της προσφέρουμε μόνο το κλισέ. 

Μια κυρία, έξω απ' το σούπερ μάρκετ, μας παρακάλεσε να της ψωνίσουμε κάτι, ό,τι θέλουμε. Facebook Twitter
Sigmar Polke, Supermarkets, έργο του 1976

"Να πάρουμε ένα ψωμί του τοστ", ειπαμε, και μετά ερευνήσαμε τα διάφορα είδη και τις τιμές των ψωμιών. Επιλέξαμε ένα, αλλά είχαμε ήδη αρχίσει να νοιαζόμαστε γι' αυτήν. Μήπως καλύτερα να της παίρναμε ένα ολικής άλεσης; Θα είναι καλύτερο για την υγεία της, και την υγεία της οικογένειάς της. Δεν πειράζει που είναι λίγο πιο ακριβό.

Κάτι άλλο; "Μήπως να πάω να τη ρωτήσω;" πρότεινα. "Για να μου πει τυχόν προτιμήσεις";

(Ταυτόχρονα αγχώνομαι πως επειδή δεν δείξαμε ενδιαφέρον, ίσως να έφευγε κιόλας, και πρώτον να τη χάναμε, δεύτερον να είχαμε αγοράσει τζάμπα πράγματα που δεν τρώμε.)

Γρήγορα. Έχουμε το ψωμί, να μην πάρουμε και λίγο βούτυρο; "Ένα για τη γεύση", επέμεινε ο Γιώργος. Πήραμε τελικά ένα που είχε χαμηλά λιπαρά και μείωνε και την χοληστερίνη. Πήραμε και τα αλλαντικά, και κασέρια, και πήραμε και μπανάνες, ώστε να έχουν και κάποιο φρούτο.

(Μετά σκεφτόμουν κατά πόσο θα μπορούσε να ήταν απάτη. Πώς όμως; Να μάζευε τρόφιμα και να τα πουλούσε στη μαύρη αγορά; Να είχε δικό της μίνι μάρκετ και να τα μεταπωλούσε εκεί; Έπρεπε όντως να υπάρχει κάποια απάτη; Δεν μπορεί να είναι απλώς μια απεγνωσμένη γυναίκα που δε ζητάει λεφτά, αλλά απλώς τροφή;)

Και στο τέλος, πήραμε και τα στερεοτυπικά μακαρόνια. 

Πληρώσαμε -σιγά τα τρομερά λεφτά- και φτιάξαμε μια σακούλα για αυτήν. Μετά πήραμε και τα τελείως απαραίτητα για μας. 

Περιφρονητικά κοίταξα βγαίνοντας τα σιδερένια κουτιά της Εκκλησίας. Που μαζεύει τρόφιμα μέσα στα σούπερ μάρκετ και μετά τα μοιράζει ωσάν να τα πλήρωσε αυτή και όχι οι φιλέσπλαχνοι πελάτες του σούπερ μάρκετ. Καλύτερα να ξέρεις κατευθείαν σε ποιον θα τα δώσεις. 

Η κυρία ήταν ακόμη εκεί, στο κρύο. Δεν έγινε κάποια ανατροπή. Ο Γ. της έδωσε τη σακούλα, αυτή ευχαρίστησε. Έφυγε. 

Σκέφτηκα να μην τη γράψω εδώ, την ιστορία, γιατί όσοι κάνουν φιλανθρωπίες καλό είναι να μην τις διαφημίζουν. Μετά όμως σκέφτηκα ότι 1ον) Απέχω πολύ απ' το να κάνω φιλανθρωπίες ή να το παίξω σούπερ γενναιόδωρος επείδη έδωσα μια φορά ψίχουλα σε μια κυρία, και 2) Επειδή ένιωσα κάτι υπέροχο, που αξίζει να το καταγράψω. 

Ένιωσα τον ενθουσιασμό της αποστολής, της προσφοράς. Ήταν σαν παιχνίδι, με δώρο, που απλώς δεν θα κέρδιζα εγώ. Νοιάστηκα πιο πολύ κι από όταν ψωνίζω για μένα. 

Δεν μπορώ πάντως να περηφανευτώ για το όλο περιστατικό για έναν απλό λόγο: Το όλο πράγμα το έκανα πιο πολύ για μένα. Ήταν εγωιστικοί οι λόγοι. Για να νιώσω εγώ καλά, να ελαφρύνω τη συνείδησή μου που συνήθως δεν δίνω, να βαυκαλιστώ πως έβαλα ένα λιθαράκι, ενώ δεν έβαλα ούτε έναν κόκκο άμμου. Ένιωσα πάντως λίγο πιο άνθρωπος από πριν, έστω και ιδιοτελής. Και, στην ανάγκη, κάτι είναι κι αυτό. 

42

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

13 σχόλια
Εμένα όλο αυτό μου βγάζει το εξής - Περιφρόνα εσύ όσους οργανωμένα προσπαθούν να βοηθήσουν απόρους. Μόνο ότι κάνεις ΕΣΥ, κατευθείαν έχει αξία. Αυτό που δε βλέπεις, που δε γίνεται μπροστά σου, μάλλον δεν υφίσταται, είναι απάτη και προφανώς κάποιοι επωφελούνται και όχι οι άποροι. Το σωστό θα ήταν κανένας φορέας να μην ασχολείται οργανωμένα με το θέμα, μόνο ότι δίνει ο καθένας κατευθείαν στο χέρι του αναξιοπαθούντος.Αν βέβαια ο εχων ανάγκη δε μπορεί (γιατί εχει κινητικά προβλήματα, είναι αρρωστος κλπ) να στηθεί έξω από το σουπερμάρκετ προφανώς τα πράγματα σκουραίνουν επικίνδυνα. Πολύ ωραίο το άρθρο, η καταγραφή του συναισθήματος απολύτως αληθινή (ναι αυτές οι πράξεις μας ανεβάζουν ένα σκαλάκι πάνω, μας φτιάχνουν τη μέρα, χαιρόμαστε να δίνουμε) αλλά αυτή η περιφρόνηση γι' αυτό που προσπαθούν να κάνουν κάποιοι άλλοι, με χάλασε.
όχι "κάποιοι άλλοι", tropique.Κάποιοι συγκεκριμένοι άλλοι που έχουν αποδείξει ξανά και ξανά πως... κάνουν μνημόσυνα με ξένα κόλυβα (τουτέστιν, παρουσιάζουν ως δική τους φιλανθρωπία κάτι που γίνεται με χρήματα του κόσμου) και πως οι ανώτεροι εξ αυτών ζουν ζωή και κότα, μές στη μεγαλοπρέπεια και το χρυσάφι.Όταν κάνει καμιά Βαρδινογιάννη κάτι καλό όλοι την κράζουν γιατί "τόσα λεφτά έχει, δε μπορεί να δώσει απο τα δικά της;; τι τους θέλει τους εράνους;" και "τώρα θυμήθηκε τους φτωχούς η ζάμπλουτη".Όταν το κάνει η εκκλησία που ΚΑΙ περιουσία αμύθητη έχει ΚΑΙ η δουλειά της είναι ακριβώς αυτή (πέρα από το θρησκευτικό της ρόλο) πρέπει να της πούμε και μπράβο που το στο κάτω κάτω το κάνει με τα λεφτά των πιστών;;Τι ανόητα, αναχρονιστικά, διπλά στανταρ είναι αυτά εν έτει 2014;
Aγαπητέ Εxist, θεώρησα πως ο Αρης αναφερόταν στη συγκεκριμένη δράση "όλοι μαζί μπορούμε" που κάνει η εκκλησία μαζί με το ΣΚΑΙ και μαζεύουν τρόφιμα, φαρμακα κλπ για ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ε δεν είναι κρυφό ότι προέρχονται από πολίτες και όχι από την τσέπη του Αλαφόύζου. Το ότι παίρνουν την πρωτοβουλία να κάνουν την δράση εγώ το βρίσκω θετικό. Και δε νομίζω κανείς να κράζει τη Βαρδινογιάννη, ούτε το ίδρυμα Νιάρχου ούτε κανέναν ζάπλουτο για τις δωρεές και τις φιλανθρωπίες που κάνουν. Οσο για την Εκκλησία είναι γνωστό ότι κάποιες Μητροπόλεις έχουν αξιοσημείωτο φιλανθρωπικό έργο (ειδικά τώρα με την κρίση πολλοί έχουν στραφεί εκεί) και κάποιες όχι όσο θα μπορούσαν (και σκάνδαλα υπάρχουν κ εκεί -παγκάρια αδειάζουν σε ταμεία σουπερμάρκετ ανενδοιαστα). Στο κάτω κάτω δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό από πολλές ΜΚΟ που μαζεύουν πράγματα για προωθηση σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, οργανώσεις που κάνουν μπαζάρ κλπ. Εκει δεν είμαστε καχύποπτοι; Αυτό είναι σε μεγάλυτερη κλίμακα -και μας χαλάει επειδή εμπλέκεται ένα ΜΜΕ και η εκκλησία;
Θα σας χαλάσω το ροζ συννεφάκι φιλανθρωπίας που ζείτε: Είναι ένα καινούργιο κόλπο. Συνήθως καλοντυμένοι άνθρωποι - για να τους βλέπουμε αξιοπρεπείς, ίσους και "δικούς μας" - σου λένε μια φανταστική ιστοριούλα, όπως αυτή με τα τρόφιμα. Ή όπως η άλλη ότι τάχα "φτιάχνω αυτά τα χειροτεχνήματα δεν ξέρω τι άλλο να φτιάξω". Στόχος τους δεν είναι τα τρόφιμα - ποτέ δεν είναι - αλλά τα συναισθήματα συμπόνιας που ξυπνάνε στα θύματα τους. Τις περισσότερες φορές το θύμα δεν περιορίζεται σε ένα πακέτο μακαρόνια, αλλά βάζει και το χέρι στην τσέπη, γιατί "πως είναι δυνατόν μια τόσο αξιοπρεπής κυρία να ζητιανεύει?" Και αφού είναι τόσο μαζεμένη και αξιοπρεπεπής δεν θα τις δώσω μόνο ένα εικοσαράκι.Άλλες φορές δήθεν ζητάνε δουλειά, αλλά άντε να τους βρεις δουλειά όταν βγαίνεις φορτωμένος από το σουπερμάρκετ, τους δίνεις χρήματα και τελειώνεις.Το κόλπο αυτό συνηθίζεται έξω από τα σουπερμάρκετ και γίνεται εντονότερο την περίοδο των γιορτών. Είναι παλιό κόλπο το ξεκίνησαν οι ρομά το 80 και σήμερα έχει διαδοθεί πολύ. Πρέπει να την πατήσεις για να το καταλάβεις, συνήθως βλέπεις τα τρόφιμα που αγόρασες, ή τα ρούχα που έδωσες πεταμένα σε κάποιον γειτονικό κάδο (όπως έτυχε σε μένα).
Ενα καινουριο κολπο απο το 80 που εχει διαδοθει πολυ και δεν το εχει μαθει κανεις, αλλα ειναι αληθεια επειδη σου ετυχε μια φορα.Καλα, δεν αποκλειεται κιολας, αλλα το συννεφακι μαλλον πανω απο σενα συχναζει.
Ας δαιμονοποιήσουμε λοιπόν τα συναισθήματα συμπόνοιας, εξάλλου είναι πιο εύκολο και απείρως πιο βολικό να θεωρήσουμε τους πάντες εν δυνάμει απατεώνες ώστε να μη νιώθουμε και τύψεις για την απουσία ανθρώπινων συναισθημάτων. Η υιοθέτηση ενός απάνθρωπου προσωπείου χρειάζεται πάντα μια καλή δικαιολογία. Αυτό έχει εφαρμογή παντού!!! Διότι απατεώνες και κομπίνες βρίσκεις σε κάθε μα κάθε πεδίο ανθρώπινης δράσης!
το Σάββατο το απόγευμα στις 6, ήταν μία κυρία έξω από το Μασούτη στην Πασαλίδη, στην Καλαμαριά, και επίσης με παρακάλεσε να της ΄πάρω κάτι΄......
H γνώμη μου είναι να δίνουμε σε όλους όσους μας ζητάνε έστω και λίγο έστω και 20 λεπτά , εκτός από παιδιά και ναρκομανείς. Σίγουρα είναι καλύτερο να δίνεις τρόφιμα από χρήματα. Αν κοροϊδεύουν οι περισσότεροι απο αυτούς δεν θα το μάθουμε ίσως ποτέ, αλλά καμια φορά δεν έχει σημασία.
Άρη στο θέμα των σιδερένιων κουτιών της εκκλησίας θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι κάνεις λάθος. Ξέρω τις θέσεις σου για την εκκλησία και αλλά μερικές φορές πρέπει να κάνουμε και μεις τις υπερβάσεις μας και να βλέπουμε κάποια πράγματα πιο σφαιρικά.
Έτσι αξίζει να δώσεις και τέσσερα και δεκατέσσερα ευρώ. Σε ότι αφορά τα κουτιά της Εκκλησίας αν μπορείς βάλε κάτι κι εκεί. Τρώει αρκετός κόσμος που δεν έχει Δυστυχώς στο συσίτιο της Εκκλησίας έχω δει ανθρώπους που κάποτε είχαν μαγαζία και ζωές που τις ψιλοζήλευα
Καταλαβαίνω απόλυτα το πως νιώσατε.Έξω από το φούρνο που είναι λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου, εμφανίζεται πού και πού μια γιαγιά, γύρω στα 80κάτι η οποία κάθεται ήσυχα στην πόρτα και σου χαμογελάει είτε της δώσεις είτε δεν της δώσεις τίποτα.Πείτε με τρελό, αλλά αυτή η γιαγιά εμένα με κομματιάζει.Με κάνει να σκέφτομαι τη δική μου γιαγιά και πως αν ήταν στη θέση της και πέρναγε ένα 28χρονο γαϊδούρι από δίπλα της, δε θα ήθελα να την αφήσει έτσι.Της δίνω ό,τι ψιλά έχω στις τσέπες μου όποτε την πετυχαίνω και τη ρωτάω αν θέλει κάτι από το φούρνο και πάντα μου λέει "σ'ευχαριστώ αγόρι μου, ήδη μου έδωσες αρκετά".Μια φορά μάλιστα συνέβη το εξής απίστευτο (για εμένα τουλάχιστον).Της είχα δώσει ένα δεκάευρω που είχα πάνω μου και εκείνη μου φίλησε το χέρι (για το οποίο ντράπηκα απίστευτα... δεν μπορώ να περιγράψω πόσο ντράπηκα) και μου είπε ότι είμαι ένας άγγελος - που μου φάνηκε απίστευτα αστείο γιατί είχα κάνει το απόλυτο τίποτα.Μπήκα μετά στο φούρνο και τελείως ηλιθιωδώς πίστευα πως είχα και στην άλλη τσέπη λεφτά ενώ δεν είχα. Και πάνω που λέω στην κοπέλα στο ταμείο να περιμένει μισό λεπτό να πεταχτώ σπίτι να φέρω, γυρίζει, μου σκάει ένα χαμόγελο και μου λέει συνωμοτικά "δε χρειάζεται, στους αγγέλους δεν παίρνουμε λεφτά" και μου δίνει τη σακούλα.Αυτή η αίσθηση ότι βοηθάς έναν άνθρωπο, έστω για μια μέρα, έστω για αυτό το λίγο που μπορείς δε συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο.Πρώτη φορά τη λέω αυτή την ιστορία και τώρα που τη γράφω κλαίω και ταυτόχρονα αισθάνομαι καθαρός.Πόσο ωραίο συναίσθημα, Θεέ μου.
Τι μου θύμισες τώρα... Δούλευα 5 χρονια σε ένα ζαχαροπλαστείο στον Πειραιά. Μια μέρα εμφανίστηκε μια γιαγιά με μια μαγκουρίτσα, φορούσε μαύρα και ήταν περίπου 80 χρονών... Μου θύμισε κι εμένα τη γιαγιά μου. Αγόρασα αμέσως από το ζαχαροπλαστείο κουραμπιέδες και μελομακάρονα και μπισκότα κια της τα έδωσα. Βούρκωσαν τα μάτια της και μου ευχόταν όλα τα καλά του κόσμου. Μου είπε ότι τη λένε Σοφία και της είπα ότι γιορτάζουμε την ίδια μέρα αφού εμένα με λένε Ελπίδα. Την αγκάλιασα λες και αγκάλιαζα τη δική μου γιαγιά. Ήταν τόσο γλυκιά... Ύστερα δεν την είδα για πολύ καιρό... Πέρασε πάλι μετά από μήνες. Δε με θυμήθηκε στην αρχή, όμως μόλις της είπα το όνομά μου με κατάλαβε. Της έδωσα 10 ευρω (μου κάνει εντύπωση πως μοιάζουν οι ιστορίες μας) και της έβαλα πάλι κουλουράκια και αμυγδαλωτά. Μου έλεγε για τα παιδιά της που την είχαν εγκαταλείψει και μου υποσχέθηκε ότι την επόμενη φορά θα μου έφερνε κάποια κεντήματα που έχει φτιάξει η ίδια και τα έχει σε ένα μπαούλο. Πέρασε πάλι το Πάσχα. Της ξαναέδωσα και μου είπε τα ίδια για τα κεντήματα.. Κάθε φορά για τον επόμενο χρόνο μου έλεγε τα ίδια κι ας μην τα έφερε ποτέ... Τι με νοιάζει. Απολύθηκα από το ζαχαροπλαστείο και δεν την ξαναείδα... Όμως πραγματικά κάθε φορά που τη βοηθούσα ήθελα να κλάψω απο χαρά. Και πραγματικά, τον αγάπησα πολύ αυτόν τον άνθρωπο...
Που λες Άρη, όταν ήμουν παιδί η μητέρα μου δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει από επαίτη και να μην μου δώσει λίγα ψιλά να του δώσω. Και να σου πω την αλήθεια, κοιτάζοντας πίσω πλέον αντιλαμβάνομαι πως μάλλον δεν μας περισσεύανε κιόλας. Μεγαλώνοντας έχω μπει σε όλη αυτήν την φιλοσοφία ότι είναι λάθος να δώσεις στους επαίτες γιατί κάποιος τους εκμεταλλεύεται και έτσι όσο σκληρό και να είναι εκείνη την στιγμή να τον αγνοήσεις, εν τέλη κάνεις καλό μειώνοντας την εκμετάλλευση των ανθρώπων αυτών σαν σύνολο. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν έχω καταφέρει να περάσω μπροστά από κάποιον που μου ζητά χρήματα στον δρόμο χωρίς να αναρωτηθώ αν κάνω πράγματι καλό εκείνη την στιγμή ή αν απλά αγνοώ έναν άνθρωπο σε ανάγκη. Κάθε φορά και για αρκετή ώρα, έχω την εικόνα του και τα λόγια του στο μυαλό μου και το στομάχι μου είναι σφιγμένο. Η μητέρα μου ήταν ένας απλός άνθρωπος και ζούσε σε ένα πιο ξεκάθαρο κόσμο. Στην εποχή μας όλα είναι πιο δύσκολα και πολύπλοκα. Εν τέλη έχω αποφασίσει πως είναι πιο ηθικό να δώσω στο Χαμόγελο του παιδιού παρά απευθείας σε επαίτες και το εφαρμόζω, αλλά το σφίξιμο στο στομάχι μου δεν λέει να φύγει.
Το Χαμόγελο του παιδιού είναι ένας εξαιρετικός οργανισμός που κάνει με πολύ περιορισμένα μέσα φανταστικό έργο που θα έπρεπε να κάνει η πολιτεία. Ας μην λέμε ότι μας κατέβει στο κεφάλι χωρίς κανένα στοιχείο.
Εχθες εκανα κατι..Δεν ξερω πως να νιωσω για αυτο ομως...Ημουν σε ενα καταστημα,γνωστης γερμανικης αλυσιδας τροφιμων...Ημουν στην μαναβικη κ ψωνιζα,ειδα εναν παππουλη διπλα μου να βαζει καστανα,τοματες,μανταρινια σε μια μεγαλη κοκκινη τσαντα..Δεν μου κινησε την περιεργεια,καθοτι κ διοτι,στο συγκεκριμενο καταστημα,πριν τα τροχηλατα καλαθακια,βαζαμε τα ψωνια οπου βρουμε(κουτες,σακουλες κτλ)μιας κ ειχε μονο μεγαλα καροτσια..Με τα λιγα κ τα πολλα πηγα στο ταμειο για δευτερη φορα,μπροστα μου στεκοταν ο παππους με την τσαντα φισκα!Περιμενει για λιγο στην σειρα,προσπερναει την μπροστινη του κυρια(που μαλλον την ηξερε,γιατι της ειπε:"Εδω ειμαι..") κ παραμεριζει αλλα 2 ατομα κ βγαινει εκτος ταμειων κ κοντοστεκεται κ κανει νευμα σ'αυτην την κυρια...Τρωω μια φλασια κ σκεφτομαι,μα καλα τι κανει???Αφου ψωνιζε!Δεν θα πληρωσει?Εκεινη την στιγμη η security κοπελα,συμμαζευε τα καλαθακια διπλα μου κ της λεω:"εεε...ο κυριος εκει...εχει μια σακουλα κ πριν ψωνιζε...".Φρικαρε η security κ πηγε εκει,της λεει αυτος δικα μου ειναι,να!δειτε!(θροσσος ο παππουλης κ γνωστης της αντιστροφης ψυχολογιας!),κ παει αυτη κ βγαζει απο μεσα της Παναγιας τα ματια!!!!!ΣΟΚ!!!!Λαχανα,καστανα,σοκολατες κ αλλα πολλα...Τον πηγαν πιο κει,του εκαναν επιπληξη κ ο υπευθυνος του απαγορευσε την εισοδο ξανα στο μαγαζι....Κ ερχομαι κ διερωτομαι τωρα εγω....Εκανα καλα που "καρφωσα" εναν κλεφτη?"Η εκανα βλακεια γιατι μπορουσε οντως να ειχε αναγκη?...........Ε?
Είναι σαν τα φιλοσοφικά προβλήματα του Καντ η ερώτηση σου...Βασικά προσωπική μου γνώμη είναι ότι όταν βλέπεις κάποιον να "βλάπτει" πολυεθνική - σούπερ, τράπεζα, κλπ - στα τέτοια σου. Ποιον προστατεύεις? Η γνωστή αλυσίδα που λες έχει κάνει πολλές μπινιες βαφτιζοντας κινεζικα σε ελληνικά όπως επίσης η απόδοση κερδών τους είναι κάπου 1000%. Οποτε κακως έκανες...Αν βλέπεις από την άλλη κάποιον να βλάπτει πολιτη- κλέβει αμάξι, σπίτι, πορτοφόλι κλπ, εκεί ναι επιβαλεται να επεμβεις...Αυτός είναι βέβαια προσωπικος ηθικός κώδικας κ καταλαβαίνω πως είναι διαφορετικό για τον καθένα.
@malox και εσύ τώρα πιστεύεις πώς η πολυεθνική ζημιώθηκε;;;;;Επί της ουσίας;;;;Γιατί αν ναι , τότε δέν έχεις καταλάβει τη διαφορά πολυεθνικής και ψιλικατζίδικου!!!Θες να σου πω όμως ποιόν προστατεύεις;;;Τον άμοιρο υπάλληλο , ΠΟΥ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕ μια ζημιά , που δε δημιουργησε!!Έτσι τελειώς ενημερωτικά!!!!!Οπότε καλά έκανε!!Γιατί η διαφορά είναι πως ο ένας δουλεύει για να βγάλει το ψωμί του και θα πληρώνε τον άλλον που έκλεβε το ψωμί του!!!!
@sourikataΈχεις μπερδέψει το ταμειακό έλλειμα με το να λείπουν προϊόντα. Το ταμειακο έλλειμα χρεώνεται στον ταμία τις περισσότερες φορές αν όχι πάντα, είτε είναι τράπεζα, είτε τα hondos.Το να λείπουν 2 φρυγανιές 5 αυγα κ μισό κιλό κασέρι δεν θα καταγραφει καν. Που να δεις τι γίνεται στα τεσκο στην Αγγλία που έχει το self service ταμείο... Για κάθε δυο προϊόντα "χτυπάνε" το ένα. Οι μισοί Έλληνες φοιτητές θα πρεπε να είναι banned απο τα σούπερ...
Ναι ξεκαθαρα εκανες βλακεια. δεν ξερεις αν ηταν κλεφτης ή αν ειχε αναλαβει τα εξοδα αυτα η κυρια που χαιρετισε. και στην τελικη, τα σουπερ μαρκετ δε φτωχαινουν, και μη σε πιανει το αχτι γιατι εσυ να πληρώνεις (σε προλαβαινω) γιατι δεν ξερεις ΠΟΤΕ που θα βρεθεις.....
Πως μπορει να αναλαβει να πληρωσει καποιος κατι χωρις να το περασει απο το ταμειο?!Ατοπο...Επισης η κυρια,κουβεντα δεν εβγαλε στον ελγχο,αντιθετως εφυγε αμεσως μολις πληρωσε τα δικα της...Δεν εχω τετοια θεματα να παραπονιεμαι γιατι εγω να πληρωνω,η χωρα μας μας "χρεωνει" μια χαρα!ΥΓ:Εχω βρεθει,με την οικογενεια μου,να εχουμε στο ψυγειο μας μονο νερο κ τπτ αλλο,ασορτι με αδεια ντουλαπια κ ενα "δανεικο" ψωμι...Δεν κλεψαμε...Δεν ζητιανεψαμε...Βγηκα στα 15 να δουλεψω...
Η μεγαλύτερη νίκη του καπιταλισμού ειναι το να πιστεύεις οτι εσυ, εγω ή ο παππούς έχουμε κοινά συμφέροντα με τo τάδε σούπερ μάρκετ. Κι οτι είναι δική σου ευθύνη αν πέσει έξω η πολυεθνική, ενώ για να βγάλουν οι πολυεθνικές τα κέρδη τους γινόμαστε οι εργαζομενοι λάστιχο.(Εχμ...με την προϋπόθεση οτι δεν εισαι κόρη βιομηχάνου, εφοπλιστή ή τραπεζιτη). Παρεμπιπτόντως, ο παππούς πιθανότατα παίρνει γύρω στα 300 ευρω το μήνα, επειδη το κράτος που υπηρετεί τις εν λόγω πολυεθνικές πετσοκόβει μισθούς και συντάξεις για να δίνει τα υπόλοιπα ως ζεστό χρήμα ενίσχυσης στους μεγαλοεπιχειρηματίες, που οι καημένοι εμφανίζουν μείωση του 'μέσου ποσοστού κέρδους' εν μέσω κρίσης... Ρίξε μια ματιά αν θες στους Άθλιους του Ουγκώ, πραγματικά θα εκπλαγείς.
Μισό λεπτό ρε παιδια. Ο Παππούς της ιστρίας δεν αρπαξε μια γκοφρέτα επειδή πεινούσε ούτε πηρε ένα ψωμί. Δεν είναι ο Γιαννης Αγιάννης. Αν πεινάς δεν γεμίζεις τη σακούλα με σοκολατες και καστανα, βαζεις ένα πακέτο φρυγιανιες στην τσεπη σου και φεύγεις. Νομίζω ότι έκανες καλά. Για να του απαγορεύσουν την είσοδο σημαίνει πως δεν είναι η πρώτη φορά που τον πιάνουν και η ψυχραιμία του όπως τα λες μαζί με το reverse psychology μου κάνουν μάλλον για παππού που το έχει σύστημα και όχι για πεινασμένο.
Συγχαρητήρια για αυτήν την μικρόψυχη ενέργεια σου και θα πρέπει να νιώθεις μεγάλη υπερηφάνεια και ψυχική ικανοποίηση που κατέδωσες αυτόν τον εγληματία και γλίτωσες τα lidl από σίγουρη χρεωκοπία αφού φυσικά ο παππούς θα πούλαγε τα λαχανικά στη μαύρη αγορά και θα κονόμαγε χοντρά. Κατέστρεψες το πόστ
Οπότε Jesse να αρχίζουμε να κλέβουμε όλοι πολυεθνικές γιατί είμαι αντικαπιταλιστικό πνεύμα. Μωρέ τι λέτε; Είναι θέμα ηθικής του καθένα. Εγώ δεν θέλω να γίνω ο γύφτος που κλέβει και μετά ζητάει και τα ρέστα.
Μηδέ δίκην δικάσεις ,πριν αν αμφοίν μύθον ακούσεις. Από όλους εμάς μόνο η Vampcat ήταν εκεί για να δει όλες τις λεπτομέρειες. Και πάλι και αυτή, δεν είναι σίγουρη. Μπορεί να έκανε από πολύ καλά, μέχρι πολύ κακά. Το Σεπτέμβρη έκαναν ρεζίλι στα Τζάμπο έναν πατέρα που έκλεψε κάτι μαρκαδόρους για τα παιδιά του. Και όταν κατακάθισε το σούσουρο, αποκαλύφθηκε ότι ο εν λόγω Κύριος ήταν κλεπτομανής που πήγαινε κάθε μέρα και έκλεβε πράγματα μπροστά στους υπαλλήλους. Γι αυτό σας λέω, δεν ξέρουμε. Ας μη κρίνουμε.
Καλά έδωσες τον παπούλη; Αν το κανες πριν την κρίση πάει κι έρχεται, αλλά μ´αυτά που βιώνουμε και με το κούρεμα τον συντάξεων, με τι καρδιά το κανες;
Κατά την γνώμη μου καλά έκανες. Γιατί εγώ να πληρώνω αυτά που παίρνω και ο άλλος επειδή δεν έχει φραγμούς να την σκαπουλάρει τζάμπα. Γιατί να γίνω ο κλέφτης που δεν σέβομαι; Είτε είναι πολυεθνική, είτε ο μανάβης, η κλεψιά είναι κάτι λάθος στα μάτια μου. Στο κάτω κάτω τι πρέπει να γίνει; Επειδή είναι πολυεθνική να αρχίζουμε να κλέβουμε χωρίς σταματημό; Αυτός είναι ο πολιτισμός μας; Σαν μια γύφτισσα που είχα δει έξω απ' την ίδια αλυσίδα σουπερμάρκετ, η οποία έβγαλε απ' την φούστα της ένα ζευγάρι παπούτσια. Γιατί να γίνω ο γύφτος; Δεν έχω αξιοπρέπεια;
ακομα και αυτο ομως ηταν μια βοηθεια.. την στιγμη που και εμεις οι ιδιοι με το ζορι βγαζουμε καθε μηνα, χωρις πλεον να προσφερουμε τπτ ''ομορφο'' στον εαυτο μας.. καταλαβαινω αυτο που λες στην τελευταια σου παραγραφο, αλλα ακομα κι αν ηταν για σενα δεν αναιρει την πραξη που εγινε και καποιοι ειχαν εστω για 1-2-3 μερες κατι να φανε!