Θα σας χαλάσω το ροζ συννεφάκι φιλανθρωπίας που ζείτε: Είναι ένα καινούργιο κόλπο. Συνήθως καλοντυμένοι άνθρωποι - για να τους βλέπουμε αξιοπρεπείς, ίσους και "δικούς μας" - σου λένε μια φανταστική ιστοριούλα, όπως αυτή με τα τρόφιμα. Ή όπως η άλλη ότι τάχα "φτιάχνω αυτά τα χειροτεχνήματα δεν ξέρω τι άλλο να φτιάξω". Στόχος τους δεν είναι τα τρόφιμα - ποτέ δεν είναι - αλλά τα συναισθήματα συμπόνιας που ξυπνάνε στα θύματα τους. Τις περισσότερες φορές το θύμα δεν περιορίζεται σε ένα πακέτο μακαρόνια, αλλά βάζει και το χέρι στην τσέπη, γιατί "πως είναι δυνατόν μια τόσο αξιοπρεπής κυρία να ζητιανεύει?" Και αφού είναι τόσο μαζεμένη και αξιοπρεπεπής δεν θα τις δώσω μόνο ένα εικοσαράκι.Άλλες φορές δήθεν ζητάνε δουλειά, αλλά άντε να τους βρεις δουλειά όταν βγαίνεις φορτωμένος από το σουπερμάρκετ, τους δίνεις χρήματα και τελειώνεις.Το κόλπο αυτό συνηθίζεται έξω από τα σουπερμάρκετ και γίνεται εντονότερο την περίοδο των γιορτών. Είναι παλιό κόλπο το ξεκίνησαν οι ρομά το 80 και σήμερα έχει διαδοθεί πολύ. Πρέπει να την πατήσεις για να το καταλάβεις, συνήθως βλέπεις τα τρόφιμα που αγόρασες, ή τα ρούχα που έδωσες πεταμένα σε κάποιον γειτονικό κάδο (όπως έτυχε σε μένα).