@Χ-Filesέχεις μια περίεργη άποψη για τα παιδιά και τη διαπαιδαγώγησή τους και το έχεις εκφράσει και σε άλλο ποστ.Δεν ξέρω σε τι είδους οικογένεια μεγάλωσες και τι βιώματα έχεις αλλά μιας και είσαι άντρας καλό είναι να αναθεωρήσεις λίγο γιατί πιθανόν κάποια στιγμή να κάνεις και εσύ οικογένεια (και όχι να στο φέρουν μεγαλωμένο όπως έλεγες στο άλλο ποστ).Αν θέλουμε να πούμε δυο λόγια τα παιδιά δεν είναι κανενός παρά του εαυτού τους,εμείς οι γονείς τα μεγαλώνουμε για να τα κάνουμε άξια μέλη της κοινωνίας.ένα παιδί όταν προέρχεται από ερωτική πράξη και όχι από εξωσωματική γονιμοποίηση, έχει δυο γονείς.Αν το ζευγάρι χωρίσει,την επιμέλεια την παίρνει είτε ο ένας γονιός είτε και οι δύο(ω ναι υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις).Το να μένει με τη μητέρα του ένα μικρό παιδί δεν σημαίνει πως ο πατέρας σταματά να το αγαπά,να το φροντίζει και να το προσέχει.Μπορεί πολλές περιπτώσεις διαζυγίου να καταλήγουν σε μια τυπική σχέση μεταξύ του ενός γονέα με τα παιδιά του αλλά αυτό δε λέει πολλά πάρα μόνο ότι οι γονείς δεν ήταν ικανοί να ξεπεράσουν το "εγώ" τους για το καλό των παιδιών τους.Υπάρχουν από την άλλη γονείς που χώρισαν και η οικογένειά τους είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με πριν που ζούσαν όλοι μαζί.Η εξομολ. έχει πάντως σοβαρό θέμα, ο σύντροφος δεν ήθελε το παιδί,παρ'όλα αυτά παντρεύτηκαν.Τώρα στην εγκυμοσύνη που οι ορμόνες τρελαίνονται της πηδάει την ψυχολογία.Δεν έχει αλλάξει κάτι γι αυτόν.Όταν έρθει το μωρό με μαθηματική ακρίβεια,μετά τον πρώτο καιρό, τα πράγματα θα χειροτερέψουν.Η εξομολ. πρέπει να κάνει μια μεγάλη συζήτηση με τον πατέρα του παιδιού και να αποφασίσουν από κοινού ποια λύση γι αυτούς και το παιδί τους είναι η καλύτερη.Αγαπητή εξομολογούμενη εύχομαι να έρει με το καλό το μωράκι σου και να ηρεμήσετε σύντομα.