Για την 1 Δεν είναι η πρώτη ιστορία που ακούω με γονείς που με το εφάπαξ ή οποιαδήποτε άλλη οικονομία αγοράζουν ένα οικόπεδο ή ένα σπίτι για το παιδί. Σα να τους λένε γύρνα πίσω, θα είμαστε κοντά, αλλά κοίτα δε σε υποχρεώνω να μείνεις στο παιδικό σου δωμάτιο, θα έχεις το δικό σου σπίτι και θα κάνεις οτι θες. Και δε θα έχεις και το έξοδο του ενοικίου. Τι ζορίζεσαι μακριά; Εδώ είναι καλύτερα. Είναι στο χέρι σου και σχεδόν υποχρέωσή σου να πεις στους γονείς σου να κοιτάξουν πρώτα αν θα πιάσουν τα λεφτά τους τόπο άμεσα και όχι σε μια προβολή στο μέλλον, για τη μελλοντική σου οικογένεια και τα μελλοντικά σου παιδιά.Με λίγα λόγια, εγώ όχι μόνο δε θα δεχόμουν το σπίτι, δε θα σκεφτόμουν να ζητήσω το ενοίκιο. Είμαι σχεδόν σίγουρη οτι οι γονείς σου τα χρήματα απο τα ενοίκια τα έχουν στην άκρη για μια περίπτωση ανάγκης είτε δικιάς τους είτε δικιά σου. Ούτε εγώ θα σου έδινα τα χρήματα για να αγοράσεις μια μηχανή που καταναλώνει χρήματα ανα χλμ ενώ ζορίζεσαι και ούτε θα μου άρεσε να προσπαθήσεις να μου πασάρεις το λογαριασμό για την αγορά του αυτοκινήτου σου μετά απο 9 χρόνια ανεξαρτησίας. Οπότε δε συμφωνώ με τη Λένα και την "άστατη ζωή" και αυτό που ζητάει η κοπέλα είναι εκμετάλλευση. Η περιουσία είναι δικιά τους, αυτοί τη δούλεψαν και αυτοί αποφασίζουν πως θα τη διαθέσουν και με τι όρους. Το να ζητάς μετρητά μου φαίνεται τελείως άκομψο.Αν αποφασίσεις να αναλάβεις πλήρως αυτό το σπίτι, να πληρώσεις τους φόρους του, να βρίσκεις ενοικιαστές, να κάνεις όλα τα κουμάντα του, τότε ζήτα το ενοίκιο. Αν δεν έχεις καμία σχέση με όλα αυτά, είναι σα να ζητάς ένα εξωφρενικό χαρτζιλίκι.
