Κάτσε Nanina, γιατί γράφεις εσύ πολλά, σου απαντάω κι εγώ ακανόνιστα και μπερδευόμαστε. 1) Λες "(Δε με αφορά να καθίσω αυτή τη στιγμή να κάνω φιλοσοφική ανάλυση της έννοιας της αντικειμενικότητας …….. Δεν προτίθεμαι να αντιπαρατεθώ περαιτέρω πάνω σε αυτό, ακόμα κι αν διαφωνείς.)" Δεν καταλαβαίνω πού μίλησα για αντικειμενικότητα και φιλοσοφία. Εκεί που λέω "Την αναλογία δεν την κάνω εγώ, την κάνουν όλοι οι φιλόσοφοι του δικαίου για να κρίνουν "τι είναι δίκαιο"", δεν αναφέρομαι στην αντικειμενικότητα. Απαντάω σε αυτό που είχες πει "To να προβαίνεις σε σύγκριση των κριτηρίων της Πολιτείας (κράτος δικαίου) με τα ατομικά κριτήρια, υπονοώντας κάποια αναλογία είναι άκυρο." Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά π.χ. για να απαντήσει στο "τι είναι δίκαιο" θέτει μία υπόθεση ότι η Πολιτεία έχει 10 αυλούς και αναρωτιέται πού είναι πιο δίκαιο να τους μοιράσει. (Λέει "στους 10 καλύτερους αυλητές") Επομένως, χρησιμοποιεί αυτή την αναλογία που λέω κι εγώ με το Κράτος και τα επίδοματα. Απλά αντί για λεφτά μιλάει για αυλούς. 2)Λες «Αγαπητέ Παρίσιε, δεν σου κρύβω ότι πραγματικά πολλές είναι οι φορές που υποψιάζομαι ότι τρολάρεις. Τί είναι αυτά που λες; Για το δίκαιο και το άδικο μιλάμε εδώ πέρα!» Κι εγώ αυτό δεν λέω τόση ώρα; Ότι μιλάμε για το «τι είναι δίκαιο»;3) Λες «Kανένα κριτήριο δεν είναι ανάξιο εξέτασης και απορώ από πού συμπέρανες ότι εγώ απαξιώ οποιοδήποτε κριτήριο επί της αρχής». Ούτε συμπέρανα κάτι τέτοιο ούτε το είπα. Αυτό που είπα είναι ότι ΟΤΑΝ λες ότι "Ο γονιός δεν μπορεί να κρίνει σωστά ποιό παιδί έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη και άρα να μην κρίνει με βάση αυτό το κριτήριο αλλά να τα δώσει σε κάθε παιδί ισομερώς", ΤΟΤΕ δεν αμφισβητείς κατά πόσο είναι δίκαιο να κρίνει με βάση αυτό το κριτήριο, αμφισβητείς την ικανότητά του να χρησιμοποιήσει σωστά το κριτήριο. Δεν λες στο γονιό "Δεν είναι δίκαιο να μοιράζεις την περιουσία σου με βάση ποιο παιδί έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη", αλλά "Δεν μπορείς να κρίνεις ποιο παιδί έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη". Δεν βλέπεις τη διαφορά; Αν μπορούσε, με 100% επιτυχία, θα ήταν δίκαιο ή όχι; Μα, θα μου πεις "Δεν μπορεί, άνθρωπος είναι". Και θα σου πω "Φυσικά και δεν μπορεί, αν μπορούσε θα είχε επικρατήσει αυτή η θεωρία και δε θα βασανίζονταν οι φιλόσοφοι 2500 χρόνια". Επαναλαμβάνω, καμία από τις θεωρίες που λέμε δεν είναι 100% σωστή, αλλά εγώ τουλάχιστον βλέπω σε όλες θετικά και αρνητικά. Όλες προσπαθούν να αποδώσουν δικαιοσύνη, χωρίς καμία να είναι πανάκεια. Και για αυτό δεν μπορώ να πω για καμία ότι είναι «πολύ μεγάλο λάθος» 4) Λες «το πιο αντικειμενικά δίκαιο κριτήριο θεωρώ ότι είναι μια αξία, που ο ορισμός της πολύ λίγο χωράει κάποια υποκειμενική κρίση και σχεδόν καθόλου δεν κατευθύνεται από την συμπεριφορά ή την ηθική τοποθέτηση ή την γνώμη του ενός και του άλλου μεμονωμένα. Αυτή, λοιπόν, η αξία, στην συγκεκριμένη περίπτωση και στο συγκεκριμένο ευρύτερο πλαίσιο (κοινωνία), είναι η οικονομική αξία. Ακριβώς επειδή δεν την καθορίζει κανένας γονιός και κανένα παιδί per se! Τί δεν καταλαβαίνεις;» Εδώ δεν κατάλαβα όντως τίποτα. Το δίκαιο κριτήριο για να μοιράσεις την περιουσία σου είναι η οικονομική αξία της περιουσίας; Τι σημαίνει αυτό; «-Έλα Parisie, τελικά πώς θα μοιράσεις την περιουσία σου; -100 χιλιάδες!» What?Η οικονομική αξία δεν είναι κριτήριο. Το να τα μοιράσεις ισομερώς σημαίνει ότι δεν έλαβες υπόψη ΚΑΝΕΝΑ κριτήριο. Και αυτό το κάνει το Κράτος (ΕΝ ΜΕΡΕΙ, γιατί βάζει π.χ. συγκεκριμένο ποσοστό στη σύζυγο) για να πιάσει το μέσο όρο, τις πιο πολλές περιπτώσεις, μπακαλίστικα. Και για να μην ασχολείται με κάθε κληρονομιά ξεχωριστά. (Όπως μπορεί να κάνει ο διαθέτης). Ο νόμος δεν είναι νυστέρι, είναι τσεκούρι.5) Λες ότι «αν ο γονιός υπερασπίζεται την ανάγκη να φανεί δικαιότερος απέναντι σε όλα τα παιδιά του, αναζητούμε ένα κριτήριο που όλοι λίγο-πολύ δεν μπορούν παρά να παραδεχτούν ως δίκαιο, δηλαδή πιο αντικειμενικό». Μα δεν μπορούν όλοι λίγο πολύ να παραδεχτούν ως δίκαιο την ισομερή μοιρασιά ΧΩΡΙΣ να λαμβάνουμε υπόψη κανένα άλλο κριτήριο! Ο Αριστοτέλης και οι κοινοτιστές (2 στα 3 ρεύματα δηλαδή) λένε ότι «Η άνιση μεταχείριση των ίσων είναι εξίσου άδικη της ίσης μεταχείρισης των ανίσων.». Αν ο ένας γιος πεινάει και η άλλη είναι αυτάρκης, δεν είναι ίσοι. Άρα, το να τους μεταχειριστείς το ίδιο είναι άδικο. Αυτό λένε 2 στα 3 κύρια ρεύματα που ασχολούνται με την διανεμητική δικαιοσύνη. Το 3ο, οι φιλελεύθεροι, λένε ακριβώς αυτό που λες.Η Λένα, που την κατατάσσω γενικά πιο πολύ στους κοινοτιστές, θεωρεί απόλυτα σωστή τη φιλελεύθερη άποψη και «πολύ μεγάλο λάθος» την κοινοτιστική. Και δεν μου κολλάει με τα υπόλοιπα που λέει συνήθως. Για αυτό ρώτησα διευκρίνηση!Υ.Γ. Στο παράδειγμα με τις 2 κόρες, ποια θεωρείς ορθότερη μοιρασιά; Την ισομερή; Αν ήσουν ο γονιός τι θα έκανες;Υ.Γ.2 Όποτε θεωρείς ότι τρολάρω, να μου το λες!!! (Εκτός κι αν βαριέσαι τόσο πολύ αυτά που λέω)