Σε καταλαβαινω απολυτα και μπραβο σου που μιλας ανοιχτα για το αγχος και την αρρωστοφοβια σου, μπας και εμεις που εχουμε παρομοια συμπτωματα ξεκουνηθουμε και κανουμε κατι γι'αυτο.Ειχα κι εγω μια παρομοια λυτρωτικη εμπειρια, οσο περιμενα το μοιραιο για τη δικη μου μαμα, με τη συναυλια των Antony and the Johnsons. Βεβαια μετα τη συναυλια το ονειρο τελειωσε αποτομα.
