ΠΡΟΣΟΧΗ.Εδω κοπέλα μουσικών επί σειρά ετών και μουσικός ταυτόχρονα, ήτοι τζακποτ για μένα θα σχολιάσω ακόρεστα και με πάθος. Καταρχάς το άρθρο είναι απαράδεκτο στη βάση του 'συνταγές για το πως να κρατήσετε τον αντρα'.ΜΠΛΙΑΧ. Ενέχει όμως κάποιες αληθείς. Εξηγω:Αναφερεται στον επιτυχημένο μουσικό (αυτο σημαίνει εχει αρκετές δουλειές για μας,οχι ειναι ο Ρινγκο Σταρ) και μάλλον συμπαθητικό οπτικά και νεο. Άσημοι φτωχοί,χορτασμενοι διάσημοι μεσήλικες με οικογένεια κλπ είναι άλλη ιστορια.Υπαρχουν απίστευτα ταπεινοί και ντροπαλοί μουσικοι,αλλα αν πρόκειται για φροντμαν που απολαμβάνει επιτυχία κλαφτα Χαραλαμπία-κυρίως όχι παντα.Οταν είσαι στη σκηνή νιώθεις ΘΕΟΣ,και επειδή τρέφεται το εγώ σου αλλά κυρίως-αν αγαπάς πραγματικά τη μουσική-γεμίζει η ψυχή σου,νιωθεις ότι εκπληρώνεις ένα ανώτερο σκοπο,ερχεσαι πιο κοντά στα είδωλα σου,αγαπας όλο τον κόσμο και τον εαυτό σου,ειναι το καλύτερο τριπ καλύτερο από σεξ καλύτερο από ναρκωτικά τόσο καλό όσο ο έρωτας στην ακμή του.Και φυσικά υπάρχει ερωτισμος.Με τα πάντα μέχρι κ με τα πόμολα στις τουαλετες.Και λογικό επόμενο να ζηλεύει ο/η συντροφος,κιεσυ ο ίδιος νιώθεις ότι έχεις όλες τις επιλογες,η αυτοπεποίθηση κτυπάει κόκκινο και μπορεί να παρασυρεσαι.Χρειαζεται ωριμότητα και εμπειρία να τα ισορροπήσεις και από σένα και από τον/την σύντροφο και κυρίως να θέλεις ένα πραγματικό σύντροφο κιοχι να έχεις την Πηνελόπη-καβατζα για τις μέρες της σιεστα. Μια γυναίκα μουσικός(και νέα η/και ωραία) δε θα απόλαυσει εύκολα τέτοια στήριξη-θαυμασμό-ανοχή.Δεν είσαι ''γοητευτικά τρελή'' και ''ελευθερο πνευμα'',εισαι απλώς τρελη,''φωτια'',''μπλεξιμο'' και όλα αυτά τα κλίσετε κλισέ που υπάρχουν στα κεφάλια μας.Κιεμεις οι μουσικοί τα τρεφουμε,μας αρέσει να νιώθουμε ασυμβίβαστοι και ξεχωριστοί πράγμα που συνήθως καταλήγει σε ανισόρροπες σχέσεις και ακραίες επιλογες.Ενας μαέστρος μου είχε πει κάποτε πως η καριέρα της γυναικάς στη μουσική εξαρτάται άπτον αντρα,αυτον που θα την στηρίξει και θα την προωθήσει η αυτόν που θα την καταστρέψει-έστω καιν πρόκειται για απόσυρση για χάρη της οικογενειας.(Δε λέω ότι συμφωνω ΚΟΙΤΑ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΜΑΕΣΤΡΟΥ!)Αυτο δε διαφέρει για τις γυναίκες καριέρας γενικως,και η μουσική ειναι απαιτητικος χωρος που δεν ευδοκιμεί για δημιουργία οικογένειας. Εν κατακλειδι αν και μπορω να εξερευνω τις προεκτάσεις επ'απειρον(μεχρι να νυσταξω φρικτα) ωφειλεις οντως να αποδεχτεις οτι δε θα καταλαβεις καποια πραγματα γιατι δεν εισαι αυτος,οπως δε θα καταλαβεις ποτε τη σχεση που εχει ο φωτογραφος με τη μηχανη του και ο χειρουργος με το νυστερι του,αλλα αυτη ειναι η μαγεια των σχεσεων,δε σου δημιουργει καμια υποχρεωση να καταπιεζεσαι,ουτε να νιωθεις θαμπη και λιγη γιατι ''δεν κανεις τεχνη''.Οποιος κ να'ναι δεν ειναι ο Χεντριξ.Να εξεταζεις στεγνα τη σχεση σα σχεση τι θες τι δίνεις τι παίρνεις, δεν μας αξίζει ειδική μεταχείριση, ίσα ίσα ειμαστε και τυχεροι και η δουλεια μας το ομολογω δημόσια,σ'αυτη της τη φαση ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΑΤΗ.(Αυτο ειναι αντικειμενο αλλης αναλυσης).Αγαπάς τον καλό σου και γιαυτό ειναι ξεχωριστός και πρέπει να ειναι αλλα σκεψου:στα δικα σου ονειρα θα βαλει πλατη? Θα τα θαυμασει,θα γινει φαν? Εχεις δικα σου ονειρα? Η αναλώνεσαι σε ρολο μουσας-γκρουπι? Πίστεψέ κάνουμε την πορεία μας και χωρις μια μουσα-μουσο,αλλωστε ο πονος και η μαναξια μας εμπνεουν.
