Λατρεμένος!Στην εφηβεία μου έκλαιγα διαβάζοντας τον ιδανικό και ανάξιο εραστή.Ευτυχώς η ζωή μ αξίωσε ταξίδια πολλά...Τη φατα Μοργκάνα της Κωχ , την αγαπώ,όπως και το Πούσι τραγουδισμένο από τη ίδια.Ο τελευταίος στίχος στο Πούσι,«Φύγε! εσέ σου πρέπει στέρεα γη.Ηρθες να με δείς ,κι όμως δε μ είδες.Εχω απ τα μεσάνυχτα πνιγείΧίλια μίλια πέρα απ τις Εβρίδες»,για λόγους που νους μου, αδυνατεί ακόμη και σήμερα να κατανοήσει,μ ανατριχιάζει.
