#2 Έκανα κι εγώ ένα μεταπτυχιακό σε παρόμοιο τομέα πέρσι, και πρέπει να πω ότι απογοητεύτηκα τρομερά από το επίπεδο κάποιων (όχι όλων, εννοείται) καθηγητών. Όχι μόνο στον τομέα των γνώσεων και της μεταδοτικότητας, αλλά κυρίως στο θέμα του χαρακτήρα, του ήθους: αδιάφοροι, αγενείς, ξερόλες και ούγκανοι. Αλλά επειδή είμαι και κάποιας ηλικίας και δεν χαρίζω πια πολλά κάστανα, όταν π.χ. μια καθηγήτρια μας έφερε στο αμήν με την αναβλητικότητα, την ανοργανωσιά και την ασυναρτησία της, και την ξεμπρόστιασα στην τάξη, πολλοί ήρθαν μετά και μου έδωσαν συγχαρητήρια γιατί δεν άντεχαν άλλο την κατάσταση – εκείνη την ώρα όμως δεν μίλησε κανένας μα κανένας.Να μιλάμε, λοιπόν. Ειδικά όταν έχουμε μπροστά μας αυθεντίες και εξουσίες, για να μην τους διευκολύνουμε κιόλας στην κατάχρηση που κάνουν. Και όσο πιο συχνά μιλάμε, και όσο ωριμάζουμε, τόσο ευκολότερα θα ελέγχουμε το θυμικό μας και θα δίνουμε τις απαντήσεις που τους αξίζουν!
