Πράγματι θα συμφωνήσω ότι "ζωντανά" είναι αυτό που λέμε "άπαιχτοs", δημιουργεί παλμό. Το βασικό του προσόν είναι το μουσικό fusion και η (αληθινά) ουσιαστική ποίησή του. Υπάρχει ωραιότερο στιχάκι από το "Σ'αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί, κι οι πόθοι τουs ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή". Ακούω το "Πρωτοχρονιέs Ραδιοφώνου" και βλέπω πωs το απλό και καθημερινό μετουσιώνεται σε σύνθετο και πανανθρώπινο και, ε, ναι, λοιπόν, ταυτίζομαι και θαυμάζω. Τώρα το γιατί αποτελεί συχνά πεδίο μάχηs η περσόνα του από τουs σχολιαστέs και κριτικούs, ε, αυτό μάλλον εξηγείται γιατί 1)θυμίζει το τι θα μπορούσε να γίνει από την ηρωϊκή γενιά του '60 αλλά τελικά δεν…."επρόκαμεν"2)δεν του συγχωρείται ότι δεν πέθανε νέοs, σαν πυροτέχνημα και "καταραμένοs ποιητήs", αν κι είχε όλα τα εχέγγυα (σε άμεση σύνδεση με την γενιά του μάλιστα, τουλάχιστον ωs προs την διεθνή παραγωγή)3)πέτυχε εμπορικά και καλλιτεχνικά Θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία την εκπομπή του "Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι." Την θυμάσαι Άρη; Oι νεότεροι μπορούν να βρουν αποσπάσματα στο Youtube.
