''Μ 'αρέσει να ξέρω τις κοινωνίες γι αυτό τις μελετώ. Είναι το μαγειριό όπου μαγειρεύει τον άνθρωπο. Αλλά προτιμώ τον άνθρωπο (..)όταν είναι καλά μαγειρεμένος (..) Η κοινωνίαις πρέπει να υπάρχουν μόνο γι αυτό να μαγειρεύουν ανθρώπους, δυο, τρεις ή τέσσερις η καθεμιά. Αυτοί οι λίγοι θέλουν να γίνουν οι καλλίτεροι γιατί δε συλλογίζονται τη ζωή, πως να ζήσουν. Ενώ η κοινωνίαις όπως και οι πολλοί, η σαβούρα μόνον αυτό συλλογίζονται, πώς να ζήσουν'''' (...)Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Εγώ παίορνω τα δικαιώματα εκείνα που μ αρέσουν αλλά δεν μ αρέσει να δίνω τα ίδια αυτά δικαιώματα και στους άλλους γιατί ξέρω πως όλοι δεν είναι άξιοι να έχουν τα ίδια δικαιώματα με μένα. (...)ο καθένας έχει δικαιώματα τέτοια και τόσα όσα και όποια του αξίζουν''Και οι πόλεμοι είναι καμμιά φορά αναγκαίοι και όχι μόνον δεν εμποδίζουν την πρόοδο αλλά και συντελούν εις αυτήν και επομένως ωφελούν. Άλλως τε τα αδύνατα στοιχεία και του έθνους ειδικώς και γενικώς της ανθρωπότητος πρέπει αναγκαίως να εξαφανίζωνται, να υποκύπτουν στα δυνατά. Το αδύνατο έθνος, η αδύνατη μεριίς της κοινωνίας και χωρίς πόλεμο θα υποκύψη, θα χαθεί αλλ' αν ο πόλεμος συντελή εις το να χαθούν πιο γρήγορα δεν είνε κακός''