@ Iris Prismatica Αγαπητή Iris, τολμώ να πω πως συμφωνώ σε κάθε σου λέξη με το σχόλιό σου (09:05). Ακριβώς αυτό εννοούσα από την αρχή, αλλά, για κάποιον λόγο (που δε με αφορά κιόλας), είτε με παρανόησες είτε στην πορεία αναδιαμόρφωσες τη θέση σου. Αν παρακολουθήσεις τη σειρά του περιεχομένου των διαδοχικών σχολίων μας θα το διαπιστώσεις και η ίδια. Χαίρομαι που έγινα σαφής. Χαίρομαι και που συμφωνούμε (όχι ότι αν διαφωνούσαμε θα στεναχωριόμουν, αλλά είναι ευχάριστο να μη διαβάζεις πράγματα που θεωρείς ψιλοεξωφρενικά).Ναι, ακριβώς αυτά νιώθω και τις ίδιες ακριβώς σκέψεις κάνω και εγώ με τον Cyrano και τον Christian, όπως τα περιγράφεις στο παράδειγμά σου (με τον Παύλο και τον γείτονα ποιητή). Θα ήθελα μάλιστα να το είχα αναλύσει περισσότερο αλλά όταν το σκέφτηκα είχα ήδη καταχωρίσει το σχόλιό μου και ήταν και αργά, μα θα σου έλγα τα ίδια και αναλυτικότερα και με περισσότερα επιχειρήματα... (lol, seriously). Ναι, ομολογώ πως με κάλυψες. Δεν ξέρουμε εκ των έσω την περίπτωση της μικρής Ερωτευμένης Τσούχτρας (η οποία πράγματι ίσως βρίσκει κάποια συνάφεια με εκείνη του Cyrano), αλλά ο Christian νομίζω πως έπραξε κατά τρόπο κυνικό και καθόλου ρομαντικό, καθώς μας γνωρίζει την ιστορία του με τον C.D.B. o Rostand (και η οποία νομίζω πως δεν είναι αμιγώς fictional, αλλά γι' αυτό δεν είμαι σίγουρη, θα πρέπει να το ψάξω)...